[Fic HSJ] Love tasty in dormitory ~รักวุ่นๆฉบับเด็กหอ~

ลำดับตอนที่ #1 : ~Intro~ (เพิ่มเติม)

(Ryosuke)

โรงเรียนประจำมัธยมโฮริ

     ผมถูกย้ายโรงเรียนมาที่โรงเรียนประจำชายล้วน สาเหตุไม่ได้เกิดมาจากพ่อแม่ของผมจับย้ายมาอยู่โรงเรียนประจำเพื่อดัดสันดานผมแต่อย่างใด

       แต่มันเกิดจากความรักแปลกๆอันแสนขมขื่นของผม ถ้าผมใช้ชีวิตมอปลายอยู่ที่โรงเรียนเดิมผมอาจจะเป็นบ้าเข้าสักวัน..

ผมจึงตัดสินใจสมัครเข้าเรียนที่โรงเรียนประจำชายล้วนแห่งนี้..

ก่อนหน้านี้ผมถูกผู้หญิงที่แอบชอบมานานเกลียด ด้วยเหตุที่ว่าเธอถูกคนที่ชอบปฏิเสธ

‘ฉันเกลียดนาย เรียวสุเกะ! ฉันเกลียดนายที่สุดเลย’

‘”เห๊ะ!? เดี๋ยวก่อนสิ มาริจัง เกิดอะไรขึ้นหรอ’

‘โซซึเกะไม่ยอมรับรักฉันก็เพราะนาย!’

‘เอ๋!? เพราะฉัน?’

‘นี่! เรียวสุเกะ นายเกิดมาน่ะช่วยเลือกสักเพศได้มั้ย!? นายจะสวยหรือนายจะหล่อกันแน่! ฉันอยากจะเป็นบ้าเพราะนาย! ถ้าเป็นผู้หญิงล่ะก็ฉันจะไม่เสียใจเลย แต่นี่! ทำไมต้องเป็นนายด้วย! ทำไมโซซึเกะถึงได้ชอบนาย!’

‘ดะ..เดี๋ยว’

‘ฉันเกลียดนาย! คนเลว!’

           นั่นคือเรื่องในอดีตที่ผมนึกถึงทีไรก็เจ็บปวดทุกครั้ง มาริจังผู้หญิงที่ผมแอบชอบมาตลอดสามปี เธอเกลียดผมและตัดสัมพันธ์ไม่คุยกับผมอีกเลยนับตั้งแต่ว่าวันนั้น วันที่เธอรู้ว่าคนที่เธอรักชอบผม...

ผมซึ่งไม่รู้อะไรเลยกลับโดนถูกตราหน้าว่าคนเลว...

ถ้าผมเกิดมามีหน้าตาแบบนี้แล้วเธอจะเกลียดผมแบบนี้ล่ะก็ สู้ให้ผมเกิดมาหน้าตาอัปลักษณ์ไม่ดีกว่าหรอ?

ทำไมกันล่ะ?

ทำไมผู้ชายถึงชอบผมนัก?

เพราะผมดันเกิดมามีใบหน้าที่ดึงดูดเพศชายมากกว่าเพศหญิงหรือยังไง!?

ผมซึ่งไม่รู้อะไรเลยกลับโดนถูกตราหน้าว่าเป็นคนเลวแถมยังโดนเกลียดทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย



...เออ ! ดี! ฉันจะเป็นคนเลว! ฉันจะทำผู้ชายมาหลงรักหัวปักหัวปำ จากนั้นก็เขี่ยมันทิ้งซะ...

 (Ryutaro)

         เพราะผมดันไปมีเรื่องกับผู้ชายหัวเกรียนคนหนึ่งที่มาลวนลามจะปล้ำผมจนไอ้เกรียนนั่นหัวแตกเย็บสิบเข็ม กระดูกขาหัก แขนข้อมือร้าว...

        ผมจึงถูกพ่อแม่จับย้ายมาโรงเรียนประจำโฮริที่ขึ้นชื่อว่ากฎเฮี้ยบเข้มงวดสุดๆเพื่อหวังจะดัดสันดานให้ผมเป็นคนเลือดเย็น..เอ่อ..ใจเย็นขึ้นมาบ้าง เพราะตั้งแต่ผมเกิดมา แทบทุกวันผมจะมีเรื่องกับผู้ชายแทบจะทุกคนในโรงเรียน และมีครั้งนึงผมเคยผลักผู้หญิงตกบ่อปลาด้วย เหตุเพราะว่าเธอมาหาว่าผมเป็นตุ๊ด

       ครั้งล่าสุดพ่อกับแม่ทนความเกเรของผมไม่ไหวอีกต่อไปท่านจึงส่งผมมาที่นี่..คงเพราะเหนื่อยกับนิสัยแบบนี้ของผม ท่านจึงหวังว่าการมาอยู่โรงเรียนประจำน่าจะกรีดเลือดชั่วๆออกจากตัวผมออกไปได้บ้าง..

แต่ใครจะไปสนล่ะ...

         ผมก็เป็นอย่างงี้ของผมอยู่แล้ว ไม่ว่าจะจับผมไปอยู่ที่ไหน ยังไงตัวผมก็เป็นตัวผมไม่มีวันเปลี่ยนไปหรอกน่า ให้ตายสิ แต่ผมก็เซ็งชะมัด ไม่อยากมาอยู่หอเล้ย หมดอิสรภาพจริงๆ แต่ก็ยังดีกว่าอยู่บ้านฟังพ่อแม่บ่นแหละ

…ผมหวังว่าอยู่หอที่นี่คงทำให้ผมหายเซ็งนะ…

(Yuto)

ตั้งแต่ผมเรียนโรงเรียนหอพักชายล้วนแห่งนี้มาตลอดสามปี..

เชื่อมั้ยตั้งแต่ผมเกิดมาผมยังไม่เคยมีแฟนเลย..

ไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจผู้หญิงนะ..เพียงแต่ว่าผมยังไม่เจอคนที่ใช่ก็เท่านั้น..

คงเพราะแบบนั้นล่ะมั้ง ที่ทำให้ผมเกิดอาการประหลาดกับผู้ชายคนหนึ่งขึ้นมา..

จะเรียกว่าผู้ชายได้หรือเปล่าน้า?...

ผมล่ะรู้สึกกระดากปากทุกครั้งที่เรียกเค้าว่า ‘นาย’จริงๆ

          ผมเจอเค้าครั้งแรกตอนกลางดึกคืนหนึ่งที่ผมท้องเสีย ปรกติแล้วเวลาอาบน้ำรวมของหอพักฝั่งBโซนที่ผมอยู่นั้นจะกำหนดไว้เวลาตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่มหลังจากนั้นจะเปิดแต่โซนห้องน้ำอย่างเดียว ตอนนั้นผมแวะไปอ่างอาบน้ำรวมเพื่อจะเอาน้ำมาล้างเท้า ดันไปเจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังอาบน้ำอยู่

‘เอ่อ..’ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เค้าหันมามองผมก่อนจะสะดุ้งตกใจก้มลงหลบไปใต้ขอบอ่างน้ำ

‘เอ่อ ฉันแค่มาล้างเท้าน่ะ’ ผมวักน้ำจากอ่างรวมมาล้างขา ฉับพลันไฟทุกดวงก็ดับลงดังพรึบ

ทั่วทั้งห้องน้ำมืดสนิท...

‘ดะ..เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งไป’มือเย็นเฉียบจับหมับเข้าที่ข้อแขนผม

        ฉับพลันไฟทุกดวงก็เปิดสว่าง ผมมองเห็นคนตรงหน้าได้อย่างชัดเจน แก้มเนียนใสอมชมพูเหมือนริมฝีปากที่อวบอิ่มแดงเหมือนดอกกุหลาบ ดวงตากลมโตล้อมกรอบด้วยแพขนตาหนาเชยขึ้นมองผม คิ้วเรียวสวยรับกับใบหน้าทรงกลม ผิวขาวสะอาดตาเกาะพราวไปด้วยหยดน้ำ เขาปล่อยมือออกจากแขนผม ดวงตากลมใสราวตากวางสบตามองผมอย่างเขินอายก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งกลับไปเอาเสื้อผ้าวิ่งหนีออกไปอีกทาง..

…นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเจอเรียวสุเกะ.. ผู้ชายที่ผมไม่สามารถละสายตาได้เลย…

(Keito)

          ผมจบโรงเรียนประถมที่ญี่ปุ่น และย้ายไปเรียนที่อังกฤษสองปี จากนี้นั้นพอขึ้นมอต้นปีสามผมก็ย้ายกลับมาเข้าโรงเรียนเรียนมัธยมโฮริแห่งนี้ ที่ผมเข้าโรงเรียนนี้ไม่ใช่เพราะว่าผมเป็นเด็กมีปัญหานะ แต่บังเอิญพ่อผมรู้จักกับผอ.ไอบะ เขาเลยฝากฝังให้ผมมาอยู่ที่นี่

         ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อว่า นากาจิม่า ยูโตะครับ เราสองคนสนิทกันมาก รู้มันกันทุกเรื่องนี่แหละ ขนาดว่า เขาชอบอะไร คิดอะไรอยู่ผมก็รู้หมดเลย และหลังจากที่เราจับคู่ดูโอ้กันได้ไม่ถึงหนึ่งเทอม ก็ดันหลายเป็นว่า ผมกับยูโตะกลายเป็นสองหนุ่มหล่อแห่งโรงเรียนมัธยมโฮริน่ะสิ พวกเราได้ตำแหน่งนี้ไม่ใช่เพราะคนในโรงเรียนหรอกนะ แต่เป็นเพราะบรรดาสาวๆนอกโรงเรียนต่างหาก ให้ตายสิ ทุกวันๆก็จะมีสาวๆมาแอบยืนมองพวกผมซ้อมดนตรีกันแถวๆรั้วโรงเรียนประจำ ผมกับยูโตะเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไร และในเมื่อดังแล้วเราก็ควรจะบริการแฟนๆถูกมั๊ย? พวกผมเลยส่งยิ้มไปให้บรรดาสาวๆที่ยืนเกาะรั้วดูพวกผมอยู่บ่อยๆ คิดดูนะ ผมยิ้มให้ทีไรต้องมีซักคน เป็นลมแหละน่า

         ที่จริงถึงทุกวันผมจะได้เฮฮากับเพื่อนๆ แต่สำหรับผมแล้ว มันน่าเบื่อจริงๆ อยู่แต่ในหอที่มีแต่ผู้ชายเนี่ย เซ็งนะ ไม่มีอะไรให้ทำเลย ผมล่ะอยากหาอะไรทำให้สมกับชีวิตวัยรุ่นมอปลายจริงๆ พูดถึงมอปลาย ฤดูใบไม้ผลิ ก็ต้องความรักสินะ! แต่นี่มันโรงเรียนชายล้วนผมจะไปมีได้ยังไงล่ะ

        สาวๆแฟนคลับของพวกผมมีเยอะก็จริง แต่ผมก็ไม่เคยสนใจพวกเขาเลย เพื่อนๆในห้องก็บอกว่า พวกนายดังขนาดนี้ หาแฟนสวยๆซักคนคงไม่ยาก แต่ผมกับยูโตะไม่เจอคนถูกใจเลยสิ ผมอาจจะเรื่องมากก็ได้มั้ง (ก็พวกผมมันหล่อเลือกได้นี่)

        และวันนี้ก็มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาสองคนครับ มีอยู่คนนึงครับ ผมเห็นแวบแรกแล้ว รู้สึกเหมือนมี เทวดามาแผลงศรที่กลางใจผมเลย

กุบกับ

กุบกับ

(เทวดาขี่ม้ามา)

 ปึป! (แผลงศร)

         ทะ ทำไงดีล่ะครับผมตกหลุมรัก ดวงตาแบ๊วๆ กับสีหน้าบูดบึ้งนี้เข้าแล้วสิ หน้าตาเขาเหมือนหนูแฮมเตอร์เลยนะ แต่ก็น่ารักอยู่ดี ผมต้องเป็นแฟนกับเขาให้ได้ แต่ดูจากท่าทาง จะร้ายไม่เบานะเนี่ย หึหึ แต่แบบนี้แหละน่ารักดีผมชอบนะ เด็กดื้อ แบบนี้เนี่ย ต้องปราบให้อยู่ให้ได้เลย

…ท่าทางปีนี้ ผมคงไม่เซ็งแล้วล่ะ ในเมื่อมีหนูน้อยน่ารักเดินมาติดกับแล้วนี่นา…