คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [SP] ZaoL & VenuS 'Ryosuke HBD' (1)
Fiction : สิ่งเล็กๆจากแฟนคลับคนนึง ที่อยากจะส่งถึงคุณ..
ใครจะคิดกัน ว่าโลกใบนี้จะมีความมหัศจรรย์ซ่อนอยู่?
ใครจะคิดกัน ว่าโลกใบนี้มันจะโหดร้ายแค่ไหน...
แล้วใครจะคิดกัน ว่าการที่คนเพียงคนเดียว จะสามารถเป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ให้กับผู้หญิงคนนึงได้ มันจะเป็นเรื่องจริง…
แต่ทุกสิ่งมันเป็นไปได้…
คุณคิดว่าในโลกนี้มีแต่คนที่มีความสุขรึเปล่า? อย่างน้อยๆฉันก็ไม่คิดว่ามันเป็นอย่างนั้น ฉันมีความฝันที่จะไปเรียน และทำอาชีพที่ฉันรักและ…ความฝันที่จะได้เจอคนที่ฉันรักทั้งๆที่เขายังไม่รู้จักฉันเลย
อุปสรรคมีมากมาย เพราะทางเดินไปสู่ความฝันไม่ได้สวยหรู บางครั้งฉันถึงกับรู้สึกท้อใจเหลือเกิน ทำไมนะ? ทำไมคนอื่นที่ไม่ได้พยายาม ถึงได้ไป ทำไมคนที่มีแต่ความฝันอันสวยหรูลมๆแล้งๆ คิดว่าการใช้ชีวิตที่เมืองนอกนั้นสวยงามราวกับเรื่องราวในละคร ทั้งๆที่แท้จริงแล้ว ในโลกใบนี้ไม่มีสถานที่ที่นั้นว่าอยู่เลย แต่ทำไมนะ สุดท้ายพวกเขาถึงได้ไป…แต่ฉันซึ่งพยายามและตั้งมั่น ยอมแลกความสุขของตัวเองมากับความรู้และความพร้อมสำหรับการไปเรียนต่อ แต่ทำไม กลับกลายเป็นฉันเสียเองที่ไม่ได้ไป…
ทั้งหมดฉันหมายถึง ฉันอยากไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศญี่ปุ่น นี่ถือเป็นก้าวแรกที่จะทำความฝัน และ ความปรารถนาแรกที่ฉันอยากจะทำให้เป็นจริงและต้องทำให้ได้ ฉันพยายามตั้งแต่ฉันยังไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็น จนถึงตอนนี้ซึ่งเป็นปีสุดท้ายที่ฉันจะได้รับโอกาส ทุกครั้งจะต้องมีอุปสรรคที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นมาเสมอ อุปสรรคที่ไม่ว่าใครก็คงนึกไม่ออกเลยว่า โครงการง่ายๆของคนมีเงินแบบนี้ มันจะมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร
ยิ่งหลายครั้งที่ฉันต้องมาทนเห็นพวกคนโง่เง่า มัวเมาแต่ในความสุข คิดฝันหวานว่าชีวิตนี้ช่างง่ายดาย ถูกปูพรมสีแดงและโรยด้วยกลีบกุหลาบ พูดโอ้อวดกับคนอื่นๆว่า “ฉันกำลังจะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศญี่ปุ่น” มันยิ่งทำให้ฉันเจ็บใจ และเสียดายกับโอกาสที่พวกเขาได้รับ…แต่มันคงเป็นชะตาชีวิต และจะเฝ้ารอจนกว่า วันของฉัน…จะมาถึง
ตัวฉันเองก็ไม่ได้เพียบพร้อม แต่ฉันก็มั่นใจเสมอว่าความพยายามและความทุ่มเทของฉัน ก็ไม่มีทางแพ้ใครคนอื่นเช่นกัน และที่ฉันทำมาได้นั้น ก็เพราะกำลังใจจากคนรอบข้าง และจากเขา…
วันแรกที่ฉันสอบข้อเขียนไม่ผ่านเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันเสียใจมาก เพราะนั่นคือการลงมือทำตามความฝันและเป็นการเดิมพันครั้งแรก แน่นอนว่ามันไม่สำเร็จ แต่ในขณะเดียวกัน เพื่อนของฉันที่มักจะชอบและใช้ชีวิตแบบเที่ยวเล่นไปวันๆกลับสอบผ่าน มันช่างเป็นความเจ็บปวดที่บรรยายออกมาไม่ถูกเลยจริงๆ
Akiramenai kimi ga ireba~ donna dokimo chansu wa aru~ monogatariwa owarainai Never Ending Story~ Yume wo tsutsuiteiku~
ในช่วงเวลานั้นฉันเปิดเพลงๆนี้ขึ้นมาฟัง ตัวฉันในตอนนี้เข้าใจความหมายของมันเป็นอย่างดี มันหมายถึง “ถ้าคุณยังมีชีวิตอยู่ก็จงอย่ายอมแพ้ เพราะไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่โอกาสก็ยังคงรอคอยคุณอยู่เสมอ…ความฝันนี้จะยังคงดำเนินต่อไป” คุณคิดว่าความหมายมันดีไหมล่ะ? แต่ในตอนนั้นฉันไม่อาจเข้าใจมันได้ทั้งหมด แต่น่าแปลก ทั้งๆที่ ณ เวลานั้นฉันไม่เข้าใจความหมายของมันเลย แต่มันกลับมอบความกล้า และมอบความหวังให้ฉันได้อย่างน่าประหลาด คุณคิดว่านี่…ถือเป็นความมหัศจรรย์หรือเปล่า?
ฉันเริ่มพยายามอีกครั้ง และเก็บประสบการณ์ในครั้งนี้มาเป็นบทเรียนชีวิต แต่ทุกครั้งไปฉันก็จะต้องผิดหวังเสมอ ไม่ว่าจะด้วยเรื่องการสอบไม่ผ่าน หรือ อุปสรรคที่เกิดขึ้นโดยที่ฉันไม่ได้คาดคิด หลายครั้งเหลือเกินที่ฉันอยากจะยอมแพ้ แต่ทุกครั้งที่ฉันเกิดความรู้สึกนั้นขึ้นมา ฉันก็จะนึกถึงคนๆนึงเสมอ ยามาดะ เรียวสุเกะ เขาเป็นไอดอลที่อายุเท่ากันกับฉัน เป็นคนที่ฉันรักและอยากเจอที่สุด ทั้งๆที่เขาก็อายุเท่าฉัน เรียนอยู่ชั้นเดียวกัน แต่เขากลับสามารถทำงานและก้าวเข้าไปยืนอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงที่แสนโหดร้ายนั้นได้อย่างเต็มภาคภูมิ ฉันนึกติตัวเอง ทำไมฉันถึงทำไม่ได้อย่างเขานะ ทำไมฉันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้ ฉันคงทำไม่ได้แล้วล่ะ…
แต่ ณ ที่ใดที่หนึ่งในใจฉัน ก็นึกขึ้นมาได้ว่า เขาไม่ได้ใช้เวลาเพียงชั่วข้ามคืนในการที่จะก้าวไปถึงจุดๆนั้น เขาใช้เวลานานหลายปี กว่าจะประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้ได้ นั่น...ทำให้ฉันตาสว่างและคิดได้ เราผิดหวังแค่ครั้งสองครั้งมันก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร แย่เสียอีกที่เจอแค่นี้กลับรู้สึกอยากจะยอมแพ้ ทั้งๆที่ไอดอลของเรา ยามาดะ เรียวสุเกะ…เขาต้องเจอกับอุปสรรคที่ร้ายแรงมากมายมาตั้งกี่ครั้งนับไม่ถ้วน เขาทั้งต้องใช้เวลาและต้องใช้ความพยายามมามากตั้งเท่าไหร่ แล้วทำไมเราถึงจะต้องจบอยู่แค่นี้…
สิ่งเล็กๆเกิดขึ้นในใจฉัน แม้จะอดพูดไม่ได้ว่าฉันท้อและเสียใจแค่ไหน แต่นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น หากว่าฉันไม่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคตรงนี้และเอาชนะความน้อยเนื้อต่ำใจของตัวเองลงไปไม่ได้ ความฝันของฉัน ก็คงจะไม่มีทางเป็นจริงได้อย่างแน่นอน
ฉันเริ่มต้นเดินหน้าอีกครั้งอย่างมุ่งมั่น มีบ้างหลายครั้งที่แทบจะอดทนไม่ไหว แต่เมื่อได้เห็นหน้า ได้ยินเสียง และได้ฟังคำพูดที่แปลเปลี่ยนเป็นกำลังใจจากยามาดะคนนั้น มันก็ทำให้ฉันผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านั้นไปได้ ฉันจึงคิดว่า…หากฉันสามารถไปพบหน้าเขาได้ คำแรกที่อยากจะพูดกับเขา ก็คงจะเป็นคำว่า “ขอบคุณนะ ที่คุณไม่เคยยอมแพ้” เพราะหากถ้าคุณยอมแพ้เสียแต่ตอนแรก ก็คงจะไม่มียามาดะ เรียวสุเกะในวันนี้ และก็คงจะไม่มีฉันที่เข้มแข็งอย่างนี้อีกในวันข้างหน้า
ยามาดะ เรียวสุเกะ ไม่เป็นเพียงแรงบันดาลใจ และกำลังใจสำหรับฉันเพียงเท่านั้น แต่เขายังเป็นครู ที่มอบความรู้และสอนวิถีชีวิตของชาวญี่ปุ่นให้กับฉัน เป็นครูที่อยู่นอกตำราและโรงเรียน มันทำให้ฉันสามารถก้าวขึ้นไปยืนนำหน้าเหนือคนอื่นได้หนึ่งก้าวหรืออาจมากกว่า ความมุ่งมั่นและความทุ่มเทของเขาสอนให้ฉันเลือกที่จะเชื่อมั่นในความสามารถของตัวเองแทนที่จะเชื่อมั่นในความช่วยเหลือจากคนอื่น
คุณคิดว่า รอยยิ้มของใครบางคนทำให้เรามีความกล้ามากขึ้นไหม? มีคนสอนฉันว่า ความสุขไม่สามารถจะรอรับจากใครได้ และ ความกล้าก็ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นมาได้เพียงเพราะแค่อยากให้มันเกิดขึ้นมา ฉันคิดว่ามันจริงนะ แต่ก็ไม่ทั้งหมด… ฉันเชื่อมั่นว่าความสุขและความกล้าจะต้องเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาด้วยตัวของเราเอง แต่บางครั้งฉันก็รับความกล้าและความสุขมาจากรอยยิ้มของคนบางคนที่ฉันรักและชื่นชม ดั่งเช่นเขาคนนี้…
เพลงของเขา ไม่สิ ต้องพูดว่าเพลงของพวกเขา เพื่อนพ้องของยามาดะ เรียวสุเกะ ทุกคนต่างก็เป็นเจ้าของเพลงนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นคนที่แต่งเพลงนี้ขึ้นมาเอง แต่ในเวลาที่เขาร้องเพลงนี้ออกมา ฉันก็สามารถรับรู้สิ่งนั้นได้ด้วยหัวใจ การที่หัวใจเรารับรู้ได้ นั่นก็หมายถึง พวกเขาเองก็ร้องออกมาจากหัวใจเหมือนกัน
เขาจะรู้ไหมนะ ว่าเพลงของพวกเขา คำพูด และรอยยิ้มของพวกเขามันทำให้คนๆหนึ่ง เหมือนกับได้รับพรอันยิ่งใหญ่ ฉันคิดว่าฉันโชคดีนะ ที่ได้มารู้จักยามาดะ เรียวสุเกะ...ได้รู้จักพวกเขา ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นเพียงคนเดียวบนโลกหรือเปล่าที่คิดแบบนี้ แต่ฉันก็หวังอยากจะให้เขาได้รับรู้ว่า มีคนๆนึงที่รู้สึกแบบนี้อยู่ และอยากขอบคุณเขาจากหัวใจ
ตอนนี้ถือเป็นปีสุดท้ายที่ฉันจะมีสิทธิ์ได้ใช้โอกาสของตัวเองในการเดินทางไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ซึ่งผลก็ออกมาว่า ฉันไม่ได้ไป… เพราะภัยพิบัติที่น่าสลดของประเทศญี่ปุ่นนั้นมันส่งผลให้ประเทศเขาเกิดความพินาศ แต่ในความหวังอันริบหรี่ โอกาสสุดท้ายและท้ายที่สุดก็ยังคงรอฉันอยู่...
เขาให้ฉันเลือกว่าจะเสี่ยงกับโอกาสอันน้อยนิดนี้ หรือเลือก ที่จะยอมแพ้มันและยอมรับว่าฉันควรจะต้องจบความฝันนี้ลงได้แล้ว...แต่ด้วยความฝันของฉัน ที่ฉันเฝ้ามุ่งมั่น ทั้งพยายามและทุ่มเท รวมถึงน้ำตาที่ฉันเสียไปด้วยความทุกข์ทรมานและความเสียกับความฝันนี้ ถ้าเป็นคุณ คุณจะยอมแพ้มันหรือเปล่า?
ฉันจะไม่ตอบ แต่ฉันอยากจะบอกความรู้สึกของฉันในตอนนี้ให้คุณรับรู้ ตอนนี้จุดมุ่งหมายและความฝันของฉันได้เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแล้ว ตอนแรกฉันบอกคุณว่า ฉันจะไปเริ่มต้นก้าวแรกของความฝันที่นั่น และอยากจะพบหน้าคนที่ฉันรักและชื่นชม แต่ตอนนี้ฉันอยากจะเพิ่มสิ่งๆหนึ่งลงไปอีกว่า ฉันอยากจะไปขอบคุณและบอกกับยามาดะ เรียวสุเกะ ว่า ฉันดีใจมากที่ได้รู้จักเขา และก็ขอบคุณมาก ที่ทำให้ฉันเข้มแข็งและเชื่อมั่นในตัวเองได้มากขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำให้ฉันเริ่มต้นก้าวแรกของความฝันได้อย่างมั่นคง ขอบคุณมากจริงๆ…
มันอาจจะเป็นการพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวของฉัน แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงและเป็นความรู้สึกจริงๆของฉันคนนี้ ที่จริงเรื่องราวยังมีอีกมากมายที่ฉันไม่ได้เล่าให้คุณฟัง เพราะมันเจ็บปวดเกินกว่าที่ฉันจะรื้อฟื้นมันขึ้นมาได้ แต่ฉันก็อยากจะบอกเล่าถึงส่วนหนึ่งของความรู้สึก และประสบการณ์ที่ฉันได้รับ ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะมีข้อคิดเล็กๆน้อยๆให้กับใครบางคนได้บ้าง
ฉันไม่แคร์หากจะมีใครมาบอกว่าฉันไร้สาระ เพราะไม่ว่าใคร หากได้เคยสัมผัสความรู้สึกเดียวกันกับฉัน คุณเองก็คงจะคิดไม่ต่างกันอย่างแน่นอน…
วันนี้เป็นวันเกิดของยามาดะ เรียวสุเกะสินะ ฉันหวังว่าฉันจะสามารถเขียนจดหมายไปหาคุณได้ แต่ด้วยความรู้ทางภาษาของฉัน ฉันยังไม่อาจมั่นใจที่จะส่งไปถึงคุณ ฉันขอเวลาอีกสักหน่อยจะได้ไหม จนกว่าจะถึงวันที่ฉันจะสามารถเขียนและถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดของฉันไปถึงคุณได้
บทเพลงที่คุณขับร้อง ความพยายามที่คุณทุ่มเทจนกลายมาเป็นคุณอยู่ในทุกวันนี้ ขอบคุณนะ ฉันไม่รู้ว่าคุณทำเพื่อแฟนคลับอย่างพวกเราจริงหรือเปล่า แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็อยากจะเป็นเสียงๆหนึ่งที่จะพูดว่าขอบคุณ และตื้นตันกับสิ่งที่คุณทำจากใจ
ขอให้คุณจงภูมิใจที่คุณพยายามมาได้จนถึงขนาดนี้ ขอให้จงคุณดีใจที่มีคนมารักคุณมากมายขนาดนี้ และขอให้คุณเข้าใจว่า แฟนคลับทุกคนรวมถึงตัวฉันต่างก็ดีใจที่มีคุณเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ ถึงแม้ว่าสุดท้าย คุณอาจจะกลายเป็นคนที่ไกลเกินเอื้อม หรือฉันอาจไม่มีวันที่จะได้เจอคุณเลยก็ตาม แต่ฉันก็ยังดีใจ และไม่เคยคิดเสียใจ ที่ได้รู้จักคุณ ยามาดะ เรียวสุเกะ...
ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง แม้ว่าโชคชะตาจะไม่เข้าข้าง แต่ฉันก็จะต้องไปพบหน้าคุณ และบอกคำว่า “ขอบคุณ” ด้วยเสียงและตัวของฉันเองให้ได้ สักวันนะ…
~ Happy Birthday To You ~
...Yamada Ryosuke...
いつか あなたに会えるように 星に願いを…
(ฉันอยากจะอธิษฐานกับดวงดาว เพื่อที่สักวันฉันจะได้เจอกับคุณ...)
โซล : ที่เราเขียนเรื่องนี้ขึ้นไม่ได้ต้องการจะพาดพิงถึงใคร แต่เขียนออกมาเฉยๆ ^^ ว่าแต่ว่า เรื่องนี้ มันคงจะไม่ใช่ฟิคสินะ…มันคือชีวิตจริงของใครบางคน โซลอาจถ่ายทอดเรื่องราวของคนๆนั้นออกมาได้ไม่ลึกซึ้งเท่าไหร่ แต่คนๆนั้นเขาก็บอกมาแล้วว่า เขาไม่สามารถเล่าได้ทั้งหมดเพราะมันเจ็บปวดเกินไป แต่ว่านะ ตรงที่พูดถึงเรียวจังทั้งหมดน่ะ มันเป็นสิ่งที่สุดยอดไปเลยว่ามั๊ย ^^ ตรงส่วนเรื่องนี้ทุกคนอาจจะอ่านข้ามไป มันเกี่ยวอะไรกับยามาดะของฉัน? โซลก็ไม่ว่า เป็นโซลเองก็อาจจะทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่โซลคิดว่า ถ้าหากคุณได้ลองอ่านดู คุณอาจจะพบมุมมอง หรือ พบอะไรบางอย่างที่อยู่ในตัวคุณก็เป็นได้ ในฐานะคนๆนึง ก็อยากจะอวยพรวันเกิดในปีนี้ให้กับเรียวจัง ขอให้มีความสุข ถูกห้อมล้อมไปด้วยเหล่าคนที่รัก และที่สำคัญขอให้เรียวจังและคนที่รักปลอดภัยและก็ได้ใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างคุ้มค่าด้วยเถอะ...นะ เรียวจัง Happy birthday นะ ^^
ความคิดเห็น