[Fic yaoi hey! say! jump] You mean i love him?

ลำดับตอนที่ #14 : จูบที่ลึกซึ้ง [ End ]

           ผ่านมา 1 เดือนแล้วฮะ หลังจากที่ผมกับเคย์โตะคบกัน เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ (ไรเตอร์ : เร็วจริงๆ) และก็เป็นเวลา 3 เดือนครึ่ง ที่ผมเริ่มมีความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ เกิดขึ้นมาระหว่างผมกับเคย์โตะ ผมดีใจนะ ที่ผมได้มีความรักกับเคย์โตะอ่ะ >v<

            นี่ ผมเคยดูหนังบ่อยๆแหละ เรื่องรักๆใคร่ๆเนี่ย และผมก็พบว่า มีหลายเรื่องเลยอ่ะ ที่ผมยังไม่เคยทำกับเคย์โตะ (ไรเตอร์: เรื่องไรวะ!) โดยเฉพาะจูบอ่ะ >< คือไงดีอ่ะ ผมว่ามันแตกต่างกับที่เคย์โตะจูบผมเหมือนเมื่อครั้งก่อนๆอ่ะ แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันต่างกันตรงไหนอ่ะดิ - - ผมอยากรู้จัง จะให้ไปถามเคย์โตะก็ไม่กล้าอ้ะ แต่เค้าก็น่าจะรู้อ่าน้า เพราะเค้าเคยอยู่อังกฤษ เพราะงั้นน่าจะรู้ใช่ม้า ก็ฝรั่งเขาทำกันอ่า แต่เคย์โตะทำกับผมเป็นคนแรกนะ เหอๆ (ไรเตอร์ : รู้ได้ไงจ๊ะ คนแรกกับเจ๊ต่างหาก แอ๊ก!(รองเท้าใครฟะ!))(ริวริว: สมน้ำหน้าอยากขี้จุ๊เอง) แต่ยังไงผมก็ไม่กล้าถามอยู่ดีแหละ! ผมเลยไปปรึกษาเพื่อนผมที่เป็นนักเรียนจาก’เมกา

“เฮ้ จอร์จ!(ไรเตอร์ : ฝรั่งขี้นกป่าววะ) มานี่หน่อยดิ” ผมเดินไปหาเค้าตอนพักเที่ยงฮะ

“Oh ริวไงมีไร ปกติไม่ค่อยจะเรียกชั้นนี่นา” เอ่อ มันจะบอกว่าผมไม่มีมนุษย์สัมพันธ์หรอ - -

“ป่าวน่า ชั้นก็เรียกนายบ่อยๆไม่ใช่หรอ นี่นาย ออกมาด้วยกันแปปดิ” ผมก็เลยเนียนไปเดี๋ยวมันไม่ยอมบอกผม แล้วผมก็ลากมันขึ้นมาบนดาดฟ้า (ไรเตอร์ : เป็นสถานที่ที่เบสิคมาก) ซึ่งไร้ผู้คน

“ว่าไง มีไรหรอ ถึงต้องเรียกออกมาข้างนอกอ่ะ” มันถามผมแต่ผมก็ลังเล เล็กๆก็มันอายนี่นา

“คือว่า ชั้นอยากจะปรึกษานายเรื่อง…เรื่อง จูบหน่อยอ่ะ >,.<” โอ๊ย พูดเองก็เขินเองเลยอ้ะ แต่มันกลับยิ้มออกมา

“Oh God! ริวทาโร่นายมีแฟนแล้วหรือเนี่ย!!!” มันทำหน้าประหลาดใจสุดๆ ทำไม ผมน่าตาแย่ขนาดไม่มีใครเอารึไง - -

“เออ เรื่องของชั้นน่า คือ ชั้นมีเรื่องสงสัยบางอย่างและคิดว่านายน่าจะรู้อ่ะ แบบว่า คน’เมกันเค้าชิวๆเรื่องพวกนี้ใช่ป้ะ” ผมถามเค้า

“อ่าฮะ แหม่ๆ ว่าไงนายสงสัยเรื่องอะไรหรอ ชั้นถนัดทั้งนั้นแหละ 555 don’t worry” ไอ้นี่นิ กล้าพูดได้เต็มปาก - -

และผมก็เล่าเรื่องเวลาจูบกับเคย์โตะให้มันฟังพร้อมกับพูดเรื่องความแตกต่างของจูบของพวกผมและจูบที่ผมเห็นในหนัง

“I see!! มันเป็นอย่างงี้นี่เอง ฟังนะริว ที่มันแตกต่าง เพราะของนายมันไม่ Deep ไงล่ะ” มันตอบออกมาทำเอาผมงง ดีฟไรวะ ไม่เห็นเข้าใจเลย

“หมายถึงยังไงอ่ะ ดีฟที่นายว่าอ่ะ” พูดไรไม่เห็นเข้าใจเลย คิดถูกป่าววะ ถามมันเนี่ย

“อืมม You น่ะ ต้องใช้นี่ด้วย (จอร์จ:ญี่ปุ่นผมไม่แข็งผมเลยต้องใช้ภาษามือ)” ว่าแล้วมันก็เอานิ้วชี้ไปที่ลิ้นของมัน ทำเอาผมสงสัยเข้าไปใหญ่

“ลิ้นหรอ ลิ้นทำไรอ่ะ จะให้เลียไง้ - -” (ไรเตอร์ : โอ้ว หนูคิดอะไรเนี่ยยยย เซ็นเซอร์!!)

“no no ไม่ใช่ คือไงดีล่ะ ชั้นไม่รู้ญี่ปุ่นขนาดอธิบายให้นายได้นะ เอาเป็นว่า Together อ่ะ” (ไรเตอร์ :  ขอโทษในความโง่ อังกฤษแต่เจือกอยากใช้ด้วยนะคะ - -) อะไรวะ งง ช่างเหอะ เอาเป็นว่าใช้ลิ้นด้วยกัน เป็นไงล่ะ อังกฤษผมสุโก่ยย ป้ะล่ะ ขนาดผมยัง งงเลย - - ช่างเหอะ ถามเรื่องอื่นดีกว่า

“เอ่อ อืมๆ จะพยามเข้าใจนะ ว่าแต่มันต่างกับที่ชั้นทำตรงไหนหรอ” นั่นดิมันต่างกับที่ผมจูบกับเคย์โตะยังไงล่ะ

“ก็แบบว่า มันลึกซึ้งกว่า มันเหมือนกับว่าเราจะกลายเป็น one ล่ะมั้ง” มันยิ้มแล้วก็เดินไป ผมเลยไม่ลืมจะกล่าวขอบคุณและพูดว่า

“ขอบใจนะ! แล้วอย่าบอกใครล่ะ!”

“Good luck!!!”

เงียบ

             ผมกำลังใช้ความคิดอยู่ครับที่เงียบน่ะ คือผมไม่ค่อยเข้าใจกับคำอธิบายของมันที่ไร้ซึ่ง ความเข้าใจใดๆ มีแค่คำว่า ลิ้น กับ ด้วยกัน อะไรหว่า แต่ที่แน่ๆ ผมติดใจตรงคำทิ้งท้ายของมันนี่สิ มันจะลึกซึ้งแล้วก็เป็นหนึ่งเดียวกัน โอ๊ย ผมอยากทำแบบนั้นอ่า (แต่ทำไม่เป็น) ผมอยากเป็นหนึ่งเดียวกับเคย์โตะมั่งอ่า (ไรเตอร์ : ริวริว!หนูรู้ตัวรึเปล่าว่าหนูพูดอะไรออกไปห๊า!!) ผมไม่ได้ทะลึ่งนะ เป็นคุณล่ะ คุณจะอยากเป็นหนึ่งเดียวกับคนที่คุณรักรึเปล่าล่ะ แต่มันทำยังไงก็เท่านั้นเอง (ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องอย่างว่านะ)

ผมหยุดความคิดไว้แค่นั้น และตัดสินใจว่า

“เย็นนี้ชั้นจะไปหาเคย์โตะล่ะ!” ผมพูดกับตัวเอง เอาล่ะครับ ผมตัดสินใจอย่างยิ่งใหญ่อีกครั้ง!! และเดินกลับห้อง (ผมต้องพิสูจน์ดีฟให้ได้!) (ไรเตอร์ : แง พี่จำไม่ได้ว่าเลี้ยงหนูมาอย่างงี้)

หลังเลิกเรียน ผมรีบกลับบ้านแล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะผมนัดเคย์โตะไว้น่ะสิ!

ณ  ใต้ต้นดอกซากุระที่ร่วงรวย

อากาศเริ่มหนาวเพราะเริ่มเข้าเดือน พฤศจิกายนแล้ว

“เคย์โตะ ขอโทษนะที่นัดออกมาอ่ะ” ผมวิ่งไปหาเคย์โตะที่ยืนรอผมอยู่ (ตอนนี้ผมอยู่ในโหมดจริงจังฮะ)

“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่นายมีอะไรรึเปล่าหรอ” มันยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกๆครั้งที่เราพบกัน

“คือว่า ชั้นน่ะ…คือ ชั้น” เอาไงดีล่ะทีนี้ อยู่ๆจะให้มาพูดว่า ‘จูบชั้นหน่อยได้มั๊ย’ มันก็ไม่ใช่เรื่องใช่ป้ะ

“หือ? ชั้น…อะไรหรอ พูดมาสิ ชั้นรอฟังนายอยู่นะ” วันนี้มาแปลกแฮะ เหอะๆแต่ช่างเถอะ แต่เป็นเพราะท่าทีของเคย์โตะในตอนนี้กับอากาศหนาวๆแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกอยากเข้าไปรับความอบอุ่นจากเคย์โตะ …จากคนรักของผมตอนนี้จัง

………..

………………

“ชั้นอยากให้นายจูบชั้น…”

ผมพูดไปแล้ว! กับมันที่ตาโต และหน้าแดงเป็นตูดลิง (ไรเตอร์ : เอ่อ - -)

“นะ นาย พูดอะไรน่ะแฮมทาโร่ ไข้ขึ้นรึเปล่า!” มันรีบตรวจเช็คอุณหภูมิร่างกายผมใหญ่เลย

“ป่าว ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอก ชั้นแค่อยากกอด อยากจูบ อยากอยู่ใกล้ๆนาย เพราะชั้นรักนายมากยังไงล่ะ” เอ่อ เหตุผลของผมมันค่อนข้าง ข้างๆคูๆนะ แต่ที่ผมอยาก ก็เป็นเพราะรัก ก็เลยอยากทำก็เท่านั้นเอง มันงงไปเลยแฮะ แหงล่ะ เป็นผมก็คงงงเหมือนกันแหละ

“อะ เอ่อ คือ ชั้นดีใจมากๆเลยนะ แต่ว่ามันเอ่อ…” เค้ายกมือขึ้นมาปิดหน้าแก้เขิน

“ทำไมล่ะ นายรังเกียจชั้นหรอ” น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้า (ผมไม่ได้อ่อยนะ!)

“ไม่ใช่นะ! ไม่มีทางชั้นไม่มีทางรังเกียจนายเลย แต่ว่า คือชั้นไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงน่ะ” อ่าวชั้นก็พูดอยู่ตรงหน้านายเนี่ย มันก็ต้องเป็นเรื่องจริงสิ -3-

“จริงสิ ชั้นคิดถึงนายนะ จนชั้นตัดสินใจว่ายังไงๆเย็นนี้ต้องมาเจอนายให้ได้” ใช่แล้วฮะ ที่จริงเราไม่ได้เจอกันมา อาทิตย์กว่าแล้วล่ะ คือช่วงนี้งานหยุดแล้วต่างคนต่างไปโรงเรียนเลยแทบไม่ได้เจอกันเลย

เค้าดึงผมเข้ามากอด แล้วก็พูดว่า

“ชั้นก็คิดถึงนายเหมือนกันนะ”

    …เค้าค่อยๆดึงหน้าผมให้หันมาตรงหน้าเค้า และก็ค่อยๆโน้มหน้าลงมาใกล้ๆผม ใกล้เรื่อยๆ จนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเค้า ผมค่อยๆหลับตาลง ก่อนที่ริมฝีปากของเราสองคนจะสัมผัสกัน ผมก็หยุดชะงักลงดื้อๆ

“ไม่เอาเหมือนเดิมนะ” ผมลืมตาขึ้นมามองหน้าเค้าด้วยสายตายจริงจัง

“ลิ้น…” เค้ามองผมอย่างตกใจ

“เพื่อนชั้นบอกว่า ถ้าใช้ลิ้นด้วยกันมันจะลึกซึ้งและก็เป็นหนึ่งเดียวกันมากกว่าเดิม”

 ผมยิ้มน้อยๆให้เค้าและก็ค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง

      (โอ๊ย ผมตื่นเต้นจังพอหันไปดูที่ผมพูดมาทั้งหมดเมื่อกี้นี้นะ ตกใจอ้ะ ผมพูดออกมาได้ยังไงเนี่ย! ผมโดนหัวใจตัวเองครอบงำแล้วล่ะ เหอะๆ ทำไงดีล่ะใกล้เข้ามาแล้วผมทำไม่เป็นด้วยนะ ไอใช้ลิ้นด้วยกันของ ไอ้จอร์จเนี่ย - -  หวังว่าเคย์โตะจะทำเป็นนะ)<<<(โหมดปกติ)

…ริมฝีปากของเคย์โตะค่อยๆแนบลงบนริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบาและอ้อยอิ่ง ผมหลับตาปี๋เลยล่ะ

            เค้าค่อยๆใช้ลิ้นเลียริมฝีปากของผมและดูดคลึงเบาๆจนปากผมเริ่มแฉะ เค้าค่อยๆแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม จนผมเผลอไผลยอมให้ลิ้นของเค้าเข้ามาโดยที่ไม่รู้ตัว ความรู้สึกเหมือนกับมีเยลลี่ร้อนๆเข้ามาในโพรงปากของเราเลยล่ะ นิ้วของเคย์โตะค่อยๆลากวนมาที่หน้าผมอย่างแผ่วเบาและเย้ายวนทำเอาผมรู้สึกสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่ นิ้วยาวจะค่อยๆสอดแทรกมาที่ท้ายทอยและค่อยๆจับผมแหงหน้าขึ้นมา ทำให้เราเข้าใกล้กันมากขึ้นกว่าเดิม ลิ้นของเคย์โตะค่อยๆกวาดสำรวจโพรงปากของผมอย่างเชื่องช้า ก่อนที่จะค่อยๆหันมาเกี่ยวกระหวัดไปมากับลิ้นของผม (อ๋อ together คือแบบนี้นี่เอง) และก็ค่อยๆเพิ่มความร้อนแรงมากขึ้น ตามอารมณ์ที่พาไปของเราสองคน ทุกๆอย่างรอบตัวผมเงียบลง ในหัวของผมว่างเปล่าไปหมด ผมรู้สึกมีความสุขมากเหลือเกิน จนอยากให้เวลาหยุดลงแค่นี้ ผมเลยปล่อยให้มันเป็นไปตามบทที่เราสองคนกำหนด มันทั้งร้อนแรงและอ่อนหวานทำเอาผมอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว แต่ยังโชคดีที่ผมอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่ ผมพยายามจูบตอบอย่างอ่อนประสบการณ์เท่าที่ผมจะทำได้ แต่นั่นทำให้เคย์โตะยิ่งเพิ่มความร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ อีก เหมือนกับจะหลอมละลายเราสองคนให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน เคย์โตะค่อยๆดึงมือผมขึ้นไปคล้องคอของเขา เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนไม่รู้ว่าเราจูบกันมานานแค่ไหนแล้ว ผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมทุบที่แผ่นหลังของเขา เป็นสัญญาณให้รู้ว่าผมไม่ไหวแล้ว เค้ารู้และก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกมา ผมหมดแรงเลยอ่ะ ไม่มีแม้แต่แรงที่จะยืนเลยทีเดียว

……………………………………………

เราสองคนต่างไม่มีใครมองหน้ากัน ก็มันเขินนี่นา ผมเข้าใจที่จอร์จบอกแล้วล่ะ มันลึกซึ้งและก็หลอมละลายให้เราเป็นหนึ่งเดียวกันจริงๆ พอยืนไปสักพักผมก็เริ่มรู้สึกตัวว่าอากาศมันหนาว แต่ทำไมเหงื่อผมเปียกท่วมตัวเลยล่ะ แถมร้อนอีกต่างหาก - -

ซักครู่….

“เอ่อ...” เสียงเคย์โตะ

ทำให้ผมค่อยๆแหงนหน้าขึ้นไปมองเขา

“ชั้นรู้สึกดีจังเลย”เคย์โตะพูดขึ้นอย่างเขินๆพลางไม่กล้าสบตาผม ส่วนผมน่ะหรอ ก้มหลบแทบไม่ทัน

แต่นั่นสินะ รู้สึกดีจริงๆด้วยล่ะ ^^

“ชะ ชั้นก็เหมือนกัน ดีมากๆเลยล่ะ” ผมก็เลยตอบเขาไปโดยไม่มองหน้าเค้า พร้อมกับสวมกอดเขาอีกครั้งนึง

         เรากอดกันซักครู่โดยไม่มีบทสนทนาใดๆ ผมอยากจะซึมซับเวลานี้ไว้ให้ได้นานที่สุด เมื่อเวลาเริ่มผ่านไป (ผมเริ่มหายเหนื่อย) ผมก็พูดขึ้นว่า

“นี่ เคย์โตะ อีกรอบได้มั๊ย” …….

นี่ ทุกคนฮะ จากนี้ไปคงมีหลายๆเรื่องที่เราต้องเผชิญไม่ว่าจะ ผิดใจกัน ทะเลาะกัน หรืออาจมากกว่านั้นก็ตาม แต่ผมเชื่อว่าเราสองคนต้องผ่านเรื่องราวเหล่านั้นไปได้อย่างแน่นอน ให้กำลังใจพวกเราด้วยนะฮะ

.

.

.

.

.

‘แฮมทาโร่ รัก เม่นนะ’

End…

อ๊ากกก จบแล้วว  ที่จริงอยากให้มีฉากนี้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ (ถึงจะไม่เก่ง) แต่ไม่รู้จะเอามาใส่ยังไงดี เลยออกมาอย่างที่เห็นแล้วล่ะ  ไว้แก้ตัวใหม่เรื่องหน้านะคะ TT

รักรีดเดอร์ทุกคนเลย ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบนะคะ และโหวตน้า

และสุดท้ายนี้

สวัสดีปีใหม่ไทยค่า