ธรรมดา(ต่อ)

ลำดับตอนที่ #1 : ธรรมดา 13 เส้นแบ่ง

ในที่สุดเราก้อหายโกรธอาร์ต

เพราะอะไรน่ะหรอ

เพราะไม่มีเหตุผล

...................................................

ฉันมักจะเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้แหละ

มองโลกในแง่ร้าย

แต่ฉันก้อมักจะใช้คำว่า

เพราะอะไร ทำไม

เหมือนกับว่าต้องการเหตุผลอยู่เสมอๆ

บางทีสิ่งที่เราพูดออกไป

อาจจะไมใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆก้อได้

.............................................................

นาย เมด มาโรงเรียนแล้ว

แต่ฉันกะจะไม่คุยกะนายนั่นมากนัก

แฟนอาร์ตชื่อ' มุ่ย '

น่ารักดี แต่ ฉันไม่ชอบ

รุ่นพี่คนนั้นชื่อ" รุต "

น่ารักเหลือทน

..........................................................

"10 ..9..8"
"ทำอะไรน่ะ" นาย เมด เริ่มถาม หลังจากที่ได้ยินฉันนับเลขเบาๆ
"นับ ไม่รุจักหรอ " เป็นการตอบคำถามที่ธรรมดาของฉัน
"ถามดีๆนะ" นายเมดเริ่มหัวเสีย
"5..4." ฉันนับต่อไปโดยไม่สนใจคำพูดนายนั่น
"3..2..1..เย้!!!!!!!หมดเวลาแล้ว ไปนะ รีบๆปล่อยนะอาจารย์ หนูไม่ชอบรอเพื่อนนานๆ" ฉันตะโกน ก่อนจะออกไปนอกห้อง เพื่อรอ ฟ้า อาจารย์ไม่มีสิทธิ์ทำโทษฉัน เวลาหมดแล้ว

"โอ้โห โม เก่งมากเลย อ.คนนี้นะ ต้องโดนซะบ้าง ปล่อยช้าตลอดเลย" ฟ้าวิ่งออกมาจากห้อง พร้อมกับชื่นชมฉัน
"หรอ นิดหน่อยน่า ความจริงเราก้อไม่ได้อยากทำหรอก แต่มันน่าเบื่อนี่นา แล้ววันนี้เราก้อรีบด้วย" ฉันตอบตามความจริง จริงๆนะ
"รีบไปไหนหรอ?? ฟาว่าจะชวนไปห้องดนตรี" ฟ้าทำสีหน้าอ้อนวอนเต็มที่
"ไม่ได้หรอกฟ้า วันนี้เรารีบจริงๆ..."
"...."
"พรุ่งนี้จะเล่าให้ฟัง" ฉันรีบพูดก่อนที่ฟ้าจะอ้าปากถาม

........................................................................

แปลกนะ ทำไมฉันถึงชอบท้าทายพวกผู้ใหญ่

แปลกอีก ทำไมพวกผู้ใหญ่ทำเหมือนตัวเองไม่เคยเป็นเด็ก

แล้วเส้นแบ่งระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่มันอยู่ตรงไหนหรอ

บางคนดูเป็นผู้ใหญ่ทั้งที่อายุไม่น่าจะเกิน15

แต่บางคนดูเป็นเด็กเอาแต่ใจแม้จะอายุถึง30-40แล้วก้อตาม

สักวันฉันอาจจะเข้าใจ

............ .
.............

วันที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่