คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 พบเจอ + การเผชิญหน้าของสองพี่น้อง 90%
Chapter 2 พบเจอ + การเผชิญหน้าของสองพี่น้อง
ขาเรียวสวยพาร่างบางของตัวเองเข้ามาในบ้าน ซองมินเดินเหม่อลอย ใจนึกถึงแต่เงื่อนไขที่พ่อและผู้เป็นย่าแท้ๆหยิบยื่นมาให้ ซองมินรู้ดีว่าสิ่งที่ตนตัดสินใจลงไปเมื่อสักครู่นั้นเป็นเรื่องที่ผิดมหัน ซองมินไม่เคยคิดที่จะหลอกลวงใครและอยากใช้ชีวิตอยู่กับแม่ในบ้านที่เป็นของตัวเองเท่านั้น แต่เรื่องทุกอย่างก็เป็นไปตามครรลองของมัน ถึงแม้จะไม่อยากทำมากเพียงใดแต่ก็ใช่ว่าจะหลีกเลี่ยงได้ อีกทั้งตนเองนั้นได้ตบปากรับคำไปแล้ว ทางเดียวคือยอมรับมันด้วยเงื่อนไขที่จะทำให้แม่ได้รับความเป็นธรรมบ้างเท่านั้น ร่างสวยเดินมาถึงหน้าบ้าน ซองมินปรับสีหน้ายิ้มแย้มตามเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น่อนจะเดินเข้าบ้านและสวมกอดแม่อย่างออดอ้อน
“ ว้าย !!!!!!! ลูกคนนี้นิ แม่ตกใจหมด ” จินวาอุทานออกมาพร้อมกับติไปที่แขนเรียวของลูกสาวที่ชอบเล่นอะไรแผลงๆ
“ ก็มินคิดถึงแม่นิค่ะ ” ไม่พูดเปล่ายังเอาคางเรียวเกยไหล่ลาดของผู้เป็นแม่
“ มีอะไรหรือเปล่าลูก ซองมิน คุณท่านเรียกลูกไปทำไม หื้ม??? ”
“ ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ พ่อเค้าก็แค่เรียกไปแสดงความยินดีที่มินเรียนจบ ” ใบหน้าสวยเบือนหนีผู้เป็นมารดาเพราะกลัวว่าแม่ของตนจะจับโกหกได้ “ แม่ค่ะ เราย้ายออกจากที่นี่กันเถอะค่ะ ” ตากลมสวยผินมองมาที่มารดาของตน
“ ทำไมล่ะลูก ไหนลูกบอกว่าจะรอให้ได้งานก่อนไง ”
“ มินได้งานแล้วค่ะ ” ซองมินถอนหายใจอย่างจนใจที่ต้องโกหกแม่ “ คุณพ่อฝากงานให้มินแล้วค่ะ บริษัทเชวกรุ๊ปไงค่ะ แม่รู้จักไหม ??? ”
“ งั้นหรอลูก ดีแล้วล่ะจ่ะ แล้วเราจะย้ายออกไปวันไหนล่ะ ”
“ วันอาทิตย์นี้ค่ะ ”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี่เป็นวันที่ซองมินมีความสุขมากที่สุด เพราะว่าเธอได้พาแม่สุดที่รักออกมาอยู่บ้านใหม่ บ้านที่จะมีแต่ความรักของเธอและแม่ บ้านที่ถึงแม้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้เป็นพ่อก็ตาม
“ แน่ใจหรอซองมิน ว่าจะอยู่กับแม่ที่นี่ ” ลีซุนฮวาเอ่ยถามลูกสาว เพราะจากที่เห็นแล้วบ้านหลังนี้ดูเล็กมากเลยที่เดียวในสายตาของเค้า
“ ค่ะพ่อ หนูกับแม่จะอยู่ที่นี่ แม้ว่าบ้านหลังนี้จะเล็กไปหน่อยแต่ คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากค่ะ ”
เพี๊ยะ!!!!!!
“ โอ๊ย!!! แม่ตีหนูทำไมค่ะ ” ปากบางคว่ำลงอย่างน่ารัก
“ ไปพูดกับพ่อแบบนั้นได้ยังไงลูก ” จินวาดุลูกสาวตัวเอง ลูกสาวคนนี้ชักจะกล้าเกินทุกวันแล้ว
“ ไม่เป็นไรหรอ จินวา ” ซุนฮวารู้ดีตอนนี้ซองมินไม่มีทางที่จะญาติดีกับเค้าได้เป้นอันขาด “ งั้นผมกลับก่อนนะ พ่อกลับก่อนนะซองมิน ” ประโยคแรกเอ่ยบอกกับภรรยา ส่วนประโยคที่สองบอกกับซองมินที่ทำหน้าตาไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ก่อนที่จะเดินพ้นประตูลีซุนฮวาเกือบลืมเรื่องสำคัญไป
“ พรุ่งนี้...อย่าลืมไปคามนัดนะซองมิน ” เค้าไม่ได้อยากจะให้ลูกสาวไปเสี่ยงหรอกนะ ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าความจำเป็น ได้แต่หวังว่าความฉลาดองซองมินจะทำให้ลูกสาวรอดปลอดภัยมาได้
“ หนูทราบค่ะ พรุ่งนี้หนูจะไปตามนัด ” ซองมินเอ่ยไม่มองหน้าบิดาแม้แต่นิดเดียว
“ เราเข้าไปจัดของกันเถอะค่ะแม่ ”
จินวาส่ายหน้าให้กับความรั้นของลูกสาวคนเดียว ก่อนจะเขาไปช่วยลูกสาวขนของเข้าไปในบ้านที่มีความสุขและเสียงหัวเราะ ก่อนจะจัดข้าวของในบ้านให้เข้าที่เข้าทางและเตรียมตัวเริ่มต้นชีวิตใหม่
ต่างกับอีกด้านหนึ่งโดนสิ้นเชิงเชว ซีวอนเดินก้าวอาดๆเข้ามาในบ้านอย่างเคยชินทุกวัน แต่ที่แปลกไปคือรถแรมโบกิกนี่สีดำนินที่เค้าจำมันได้ดี
“ กลับมาแล้วหรอครับคุณชาย ” ชินดงพ่อบ้านใหญ่ของที่นี่เอ่ยถาม
“ อืม ” คุณชายเธอพยักหน้าตอบสั้นๆ “ เจ้าคยูฮยอนกลับมาแล้วหรอ ชินดง ” ซีวอนเอ่ยถามเพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นน้องชายของเค้ากลับบ้านมาเร็วแบบนี้ทุกทีก็จะรอให้เลยเที่ยงคืนไปเพราะตนและน้องชายไม่ค่อยถูกคอกันเท่าไหร่ เพียงไม่นานคนที่กำลังถามถึงก็เดินลงมาเชว ซีวอนหันมามองน้องชายแท้อย่างนึกแปลกใจที่วันนี้กลับบ้านเร็วกว่าทุกวันและแถมยังลงมาในชุดนอนเรียบร้อยอีก แต่ดูเหมือนว่าคนเป็นพี่จะมองนานไปจนทำให้คนถูกมองนั้นเกิดความไม่พอใจขึ้นมา
“ มองอะไร ” เมื่อถูกมองนานไปเค้าเองก็ไม่ชอบเหมือนกัน น้ำเสียงห้าวห้วนส่งตรงมายังคนเป็นพี่ชายเพื่อแสงความไม่พอใจออกมาแบบปิดไม่มิด ไม่สิ ไม่คิดจะปิดเลยด้วยซ้ำ ในเมื่ออีกฝ่าแรงมาเชว ซีวอนก็ไม่คิดจะประรีประนอมเลยแม้แต่น้อย
“ ก็มองว่าคนอย่างไม่น่าจะโผล่หัวออกจากกะลา โลกมืดเอาตอนหัวค่ำแบบนี้ ”
“ ฉันน่ะ โผล่หัวออกมานานแล้ว เชว ซีวอน....” เชว คยูฮยอนเอ่ยน้ำเสียงเย้ยหยันเต็มที่ “ เพราะถ้าฉันยังอยู่ในกะลาแบบนาย ก็คงโง่ให้แม่ลีฮีซอลแม่สวมเขาให้ง่ายๆ แบบนายแล้วล่ะ หึ ” ใบหน้าหล่อของผู้เป็นน้อยแสยะยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ เชว ซีวอนข่มกรามแน่น เค้ากับน้องชายเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ถ้าแรงมาก็ได้ เชว ซีวอนคนนี้จะจัดให้ เอาอายทั้งคนใช้ทั้งบ้านนี้แระ
“ ก็ยังดีกว่าพวกลักกิน ขโมยกินนะ เรื่องนั้น...ฉันปลงแล้ว...ถือซะว่าทำทานให้หมามันไป...” คิ้วหน้ายกยิ้มอย่างชัยชนะเมื่อได้เอาคืนน้องชายคู่อาฆาต “ แต่ก็นะหมาบางตัวนี่ก็แปลก หน้าทนอยู่ประจานความเลวของตัวเองอยู่ได้ หึ ”
เหล่าคนใช้ทั้งหลายต่างโผล่หน้าออกมาดูสงครามประสาทของสองพี่น้องที่ไม่ว่าจะเจอกันเมื่อใด ก็จะเกิดเหตุการณ์รุนแรงแบบนี้ตลอด และต่างก็ไม่มีใครยอมใครร้อนถึงแม่บ้านใหญ่ของคฤหาสน์ที่ต้องเอ่ยห้ามศึกครั้งนี้
“ พอเถอะค่ะ ไม่คุณชายใหญ่ คุณชายรอง ป้าขอนะคะ ” ในเมื่อคนแก่ขอคุณชายใหญ่ของบ้านก็ไม่ขัด
“ ป้าครับ ให้คนเอากาแฟขึ้นไปให้ผมด้วยไม่ต้องเตรียมอาหารเย็นนะครับ ผมกินไม่ลง ” ซีวอนปรายตามองน้องชายของตัวเองเพียงแค่หางตาก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
“ ป้าคงจูครับ รบกวนเตรียมอาหารให้ผมด้วยครับ ” คยูฮยอนไมสนใจสายตาพี่ชายตัวเองกลับหันมาสั่งแม่บ้านให้เตรียมโต๊ะอาหารให้ อย่างหน้าตาเฉย หลายวันมานี้เค้าอารมณ์ดีเหลือเกิน เมื่อนึกถึงใบหน้าสวยหวานของแม่สาวที่วิ่งตัดหน้ารถเค้าเมื่อวันก่อน ใบหน้าน่ารัก ยิ้มแย้มเป็นกันเองมันทำให้เค้า ผู้ซึ่งไม่เคยหยุดหัวใจไว้ที่ใคร เริ่มอยากจะหยุดและฝากหัวใจไว้ที่คนๆนั้นเพียงคนเดียว นานเท่าไหร่แล้วนะที่เค้าไม่ได้รู้สึกแบบนี้ ลีซองมินช่างมีอิทธิพลต่อหัวใจของเค้าจริงๆคิดไปก็ยิ้มไปเพียงคนเดียว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ซองมิตื่นแต่เช้าผมเงาสลวยรวบตึงสูงเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง เสื้อแจ๊กเก็จสีครีมสมทับเสื้อกล้ามสีดำบวกกับกระโปรงสีดำยาวเหนือเข่าและรองเท้าส้นสูงยิ่งขลับให้ร่างบางแลดูเซ็กซี่มากขึ้นด้วย เมื่อสำรวจความเรียบร้อยเสร็จแล้ว ร่างเล็กเดินลงมาด้านล่าง
“ ซองมิน กินอะไรก่อนสิลูก ”
“ ค่ะแม่ วันนี้มีอะไรกินคะ ”
“ ของโปรดลูกทั้งนั้นแระลูก ”
เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วซิงมิมหอมแกมแม่เพื่อเป็นขวัญกำลังใจเพื่อที่จะไปตอกรกับโลกภายนอก ซองมินเดินออกมาที่ถนนเพื่อที่รอรถไปบริษัทเชวกรุ๊ป ระหว่างทางรถหรูคุ้นตาก็จอดลงรงหน้า
“ น้องซองมิน ” เสียงห้าทุ้มคุ้นหูดังขึ้น
“ พี่คยู ” ซองมินยิมให้ “ จะไปไหนหรอคะ” เสียงหวานทักทายไปด้วยความยินดี
“ พี่ต้องถามเรามากกว่า จะไปไหนหรอครับ ”
“ จะไปสมัครงานค่ะ ”
“ ที่ไหนหรอครับ ให้พี่ไปส่งนะ ” โชคเข้าข้างเค้าจริงที่เจอซองมินทีนี่
“ จะไปบริษัทเชวกรุ๊ปค่ะ ”
“ งั้นขึ้นมาเลยเดี๋ยวพี่ไปส่งนะครับ”
“ มินจะไม่กวนเวลางานพี่คยูนะค่ะ ” ซองมินเอ่ยหยั่งเชิงเพราะว่าเกรงใจคยูฮยอนมาก
“ ไม่ครับ พี่ยินดี ” ไม่พูดเปล่าขายาวยังก้าวลงมาจากรถเพื่อมาเปิดประตูให้สาวน้อยตรงหน้าอีกด้วย “ เชิญครับ สาวน้อย ”
“ ก็ได้ค่ะ ” ริมฝีปากบางสวยยอยิ้มอย่างเขินอายก่อนจะพาร่างเพรียวระหงส์ของตนเข้ามานั่งในรถคันหรู คยูฮยอนเองเมื่อซองมินเข้าไปนั่งด้านในแล้วตัวเองกัดแจงปิดประตูอย่างเบามือและรีบเดินเข้ามานั่งประจำที่คนขับและออกรถทันที
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
**** ฝากไว้แค่นี้ก่อนนะค่ะ ไรเตอร์ขอไปเตรียมตัวสอบภาษาญี่ปุ่นก่อนแล้วจะกลับมาใหม่ค่ะ ตอนนี้มินจะเจอกับวอนแล้วนะค่ะ ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น