ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Zamour ✖ [ สมาชิก ]

    ลำดับตอนที่ #15 : - Tildeer Nelf

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ค. 57


    P
    R
    O
    F
    I
    L
    E

    Name : Tildeer Nelf ( Tild )
    Age : 19
    Tango : TiLdE2R
    Support
    เด็กบ้านแตก(?)...พ่อกับแม่แยกทางกันไม่มีใครที่ต้องการจะรับเขาไปเลี้ยง...จึงไปอยู่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า...เมื่ออายุ18ก็ได้ย้ายออกมา..หางานพิเศษทำเพื่อดูแลตัวเองและส่งตัวเองเรียน...ซึ่งก็เป็นเด็กมหาลัยปี1ธรรมดาทั่วไป


    Tildeer
    สถานะตัวละคร : รอดชีวิต
    หิว : 100%
    กระหาย : 100%
    สิ่งของในครอบครอง
    - กล่องปฐมพยาบาล
    - กระจก
    - น้ำเปล่า 1 ขวด
    - ขนมปังนม

     

      



    Zamour - ชายหนุ่มผู้สวมหน้ากากกันแก๊สปิดบังใบหน้าพยายามก้าวเท้าเสียงเบาเพื่อให้ไม่ให้ สิ่งไม่พึงประสงค์ รับรู้ถึงการมาเยือนของเขา


    (Tildeer) - คิ้วของเด็กหนุ่มขมวดเข้าหากัน...สองมือที่กำลังคุ้ยหาของจากในตู้ลิ้นชักต้องผละออกก่อนจะหันขวับไปมองตามที่มาของเสียง...


     
    Zamour - "ฉันคือซามัวร์....นายไม่น่ามาอยู่ที่นี่เลย อพาร์ตเม้นท์นี้ ไม่มีใครเหลือรอดอีกแล้ว"ชายหนุ่มเงียบไป มองลึกเข้าไปในตาของฝ่ายตรงข้ามราวกับเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนจะแย้มรอยยิ้มมุมปาก "ชื่ออะไร??? อายุ? ไปไงมาไงถึงได้มาอยู่ตัวเดียวแบบนี้ล่ะ??"


    (Tildeer) - ปากเล็กๆนั้นเม้มเข้าด้วยความประหม่า...ดวงตากลมๆมองซ้ายมองขวาออย่างเลิ่กลั่กก่อนจะพูดออกมาในที่สุด "ผม...ทิวด์...ทิวเดียร์...เนลฟ์​" ใบหน้าของเด็กหนุ่มแดงแป๊ดขึ้นมาแล้วรีบยกแขนขึ้นมาปิด
    "อายุ...ผะ..ผม..19...ปี" เสียงนั้นดูแผ่วเบาลงเมื่อพูดถึงอายุ...อายุก็ตั้งขนาดนี้แล้วนี่นาแต่ยังตัวเล็กอย่างกับเด็กๆ....
    "ที่นี่....เคยเป็นอพาร์ตเม้นท์...ผมกับเพื่อนได้หนีออกไป...พวกเขา...ตายกันหมดแล้ว...." หยดน้ำตาน้อยๆไหลออกมาอย่างช้าๆจากดวงตาที่สั่นระริกนั่น...
       "ผมกลับมาที่นี่...เพื่อ...หาของบางอย่าง...นิดหน่อย" เด็กหนุ่มตัวน้อยหลับตาปี๋แล้วสั่นระริกราวกับลูกแมว

     

    Zamour - "งั้นเหรอ..."ชายหนุ่มพยักหน้าราวกับจะบอกว่าเข้าใจแล้ว "อยากไปกับฉันไหม?? ฉันมีอาวุธ...อาหารแล้วก็น้ำ...หรือนายอยากจะอยู่ที่นี่...กับซอมบี้พวกนั้นก็ตามใจ" ใบหน้าสวมหน้ากากจับจ้องไปทางคู่สนทนาเพื่อรอคำตอบ


    (Tildeer) -  "ไปกับคุณงั้นเหรอ?" ปากเล็กๆเอ่ยขึ้นพูดทวนคำถาม...ดวงตาจับจ้องมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ....เขายืนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ใหญ่ๆ....แล้วสุดท้ายก็ตัดสินใจได้...ดวงตานั้นทอประกายออกมา...มันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวังอย่างเปี่ยมล้น...
    .
        "ตกลง..." ประโยคสั้นๆและเบาหวิวได้ออกมาจากปากของเขาพร้อมกับการก้าวเข้าไปยืนอยู่ข้างๆชายหนุ่ม
     ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...แต่เขากลับรู้สึกเชื่อใจชายหนุ่มตรงหน้าอย่างประหลาด...และภาวนา..ขอให้ไม่พบจุดจบเหมือนเพื่อนๆของเขาแบบที่ผ่านๆมาอีก....

     


     

    VICTORY

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×