คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter.3 เคลียร์
หลังจากที่ชายร่างเล็กโดนยาสลบเค้าก็ได้หลับ อยู่ในห้องของชายหนุ่มซึ้งมีนามชื่อว่าโตโน่
แต่ต้องนี้เจ้าของห้องยังไม่อยู่ จึงทำให้ร่างเล็กหลับอย่างไม่รู้ตัว
“ไหนคนที่ข้าให้ไปจับตัวมาอยู่ไหนแล้ว”
“อยู่ในห้องไอ้โน่ครับพี่”
“ไป เข้าไปดูหน้าซิว่าคนอย่างไอ้โน่มันจะมีรสนิยมเกินกูไปได้ ไม่มีทาง กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะสู่คนที่กูเคย เอามาประเคนให้มันหรือเปล่า “ เมื่อเก่งกับโสเดินเข้าไปในห้องก็เห็นร่างเล็กนอนอยู่
“ น่ารักว่ะ ผมว่าน่ารักมากเลยนะพี่เก่ง” โสพูดพร้อมเผยยิ้มออกมาจึงทำให้เก่งเกิดอาการหมั่นไส้
“น้อยๆ หน่อยไอ้โสของไอ้โน่มัน”
“แล้วไม่น่ารักเหรอพี่”
“ก็น่ารักแต่นี้มันของน้องกู มึงออกไปเลยมึงชักไม่น่าไว้ใจ”
“คร๊าบบบบบ ไปพร้อมกันซิพี่”
“เออ ๆ”
Tono:
ผมรู้สึกเครียดเข้าไปใหญ่ก็วันนี้ผมมารอใครบางคนที่ผมอยากจะเห็นหน้า แต่ผมกับไม่เจอเค้า
ผมตัดสินใจกลับบ้านเพราะผมกลัวว่าพี่เก่งจะบ่นอีก เครียดๆๆๆโว๊ย!
“ ไงไอ้โน่ไม่ทักไม่ทายกันเลยนะมึง” ไอ้โสที่นั้งข้างพี่เก่งมันทักผมขึ้น
“กูจะไปทำงาน อย่าทำให้กูเครียดไปมากกว่านี้นะมึง อ้าวแล้พี่เก่งไม่มีงานหรือไงมานั้งทำอะไรกัน”
“ก็กูรอมึงอยู่ไง”
“มีอะไรหรือเปล่าพี่”
“ เปล่าไม่มีไรหรอก มึงเข้าห้องไปเถอะ กูไปนะ” แล้วบอกว่ารออะไรของพี่เก่ง
“ เดี๋ยวซิพี่ บอกว่ารอ อะไรวะเนี่ย ”
“โชคดีนะมึง คืนนี้คงหลับสบายกูไปและ” ผมเห็น 2 คนนี้ดูแปลกๆ ช่างเถอะไปอาบน้ำดีกว่า
ผมเดินมาเปิดประตูห้องนอน ทำไมเครื่องปรับอากาศมันทำงานแต่ไฟยังปิดอยู่ หรือว่าไอ้โสกับพี่เก่งเอาผู้หญิงมายัดใส่ห้องผมอีกแล้ว ผมรีบเปิดไฟและเดินไปตรงเตรียงนอนที่มีใครก็ไม่รู้นอนอยู่พร้อมกันมีผ้าห่มปิดร่างนั้นไว้ ผมเอื้อมมือจับที่ผ้าห่มและกระชาดออกอย่างแรง
“ เหยย!! นะ..นายคนนั้น” ผมพูดออกมาเบาๆหวังว่าเค้าคงไม่ได้ยิน ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้ผมคงลากออกจากห้องของผมไปแล้วแต่คนนี้เป็นคนที่ผม...
“ พี่เก่งต้องมีเคลียร์” พอผมตั้งสติได้ผมก็นึกถึงพี่เก่งทันที และเดินออกมาผมเห็นไอ้โสอยู่คนเดียว
“ไอ้โสพี่เก่งอยู่ไหม”
“ไปคุ่มบ่อน มีอะไรมึงสงสัยอะไรถามกูได้”
“เด็กคนนั้นมาอยู่ห้องกูได้ยังไง"
"ก็กูสั่งลูกน้องให้ไปจับตัวมา แต่ตอนแรกกะว่าจะฉุดแต่เยื่อดันมาหาถึงที่ก็แค่โดนยาสลบเฉยๆ”
“ไอ้เลว”
“มึงมาว่ากูไม่ได้กูทำตามคำสั่ง”
“ มึงก็ไปทำเค้าได้ ตัวเล็กแค่นั้น ถ้าพี่เก่งมามึงไปบอกกูด้วย กูขอไปดูเค้าก่อน ”
“โชคดีว่ะเพื่อน คืนนี้มันอีกยาวไกล555”
“zoneteen เถอะมึง” ผมไม่เข้าใจพี่เก่งเลยจริงๆหลายครั้งแล้วหลายหนที่ทำแบบนี้ แต่ครั้งนี้จะดีกว่าทุกครั้งหน่อยเพราะคนที่ถูกจับตัวมาเป็นคนที่ผมอยากเห็นน่ามากที่สุด
แต่ตอนนี้ผมจะทำยังไงดี ถ้าตื่นขึ้นมาจะพูดอะไรกัน ผมนั้งมองร่างเล็กสักพักใหญ่ก่อนที่ผมจะนึกขึ้นได้
“พี่เก่ง” ผมเดินออกจากห้องที่มีร่างเล็กนอนอยู่ เพื่อจะไปถามพี่เก่งให้รู้เรื่อง
“ ป่านนี้คงกลับมาแล้วสินะ” ผมบ่นอยู่คนเดียวก่อนที่ผมจะเดินไปถึงห้องพี่เก่ง
ก๊อก ก๊อกๆ “คุณเจ้าพ่อบ่อนคาสิโนใหญ่ เชิญออกมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิครับ” ผมแกล้งเรียกพี่เก่งว่าเจ้าพ่อ
แต่ผมก็เรียกถูกแล้วเพราะ เรา2 คนเป็นเจ้าพ่อบ่อนคาสิโนแห่งนี้แล้ว
“ไง คุณเจ้าพอคาสิโน มีอะไร”
“พี่จับใครมา”
“แหม ก็คลายเครียดไงมึง”
“เค้ามีพ่อมีแม่นะพี่ถ้าพ่อแม่เค้ารู้พี่จะทำยังไง”
“อะไรว่ะที่กูพาผู้หญิงมาให้มึงถึงห้องมึงไม่เคยเดือดร้อนแบบนี้เลยนี้หว่า”
“มันไม่เหมือนกันพี่ พวกผู้หญิงพวกนั้น เค้ามาเองแต่คนนี้ไม่ใช่”
“กูรู้สึกว่ามึงจะปกป้องมากเกินไปหรือว่ามึงชอบไอ้เด็กคนนั้น”
“ผมมาได้ชอบเพียงแค่ผมทนไม่ได้ที่พี่จับตัวเค้ามาโดยที่เค้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย”
“ไอ้อ่อน”
“พี่จะว่าผมยังไงก็เชิญเลย ผมจะพาเค้ากลับบ้าน” ขณะที่ผมกำลังจะก้าวเดินไปข้างหน้าพี่เก่งก็พูดออกมาเสียก่อน
“เป็นถึงเจ้าพ่อบ่อนคาสิโนไอ้เรื่องอย่างว่ามึงกับทำไม่ได้ กระจอกจริงเลยว่ะน้องกู ก็แค่คนคนเดียวมึงจะกลัวอะไร”
“พี่เก่งพูดเหมือนดูถูกผม”
“หรือมันไม่จริง มึงมันก็แค่ไอ้เด็กอ่อนหัดไร้ประสบการณ์ อย่างมึงจะไปคุ่มใครเค้าได้”
“ก็ได้ถ้าพี่ต้องการอย่างนั้นผมจะทำให้พี่ดูว่าผมไม่ใช่เด็กอ่อนหัดและไร้ประสบการณ์อย่างที่พี่ว่า”
“แล้วกูจะคอยดู"
ความคิดเห็น