คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter.1
ณ คฤหาสน์ของเจ้าพ่อบ่อนคาสิโน
“ที่พ่อให้คนไปเรียกพวกนายมา ก็เพราะพ่อมีเรื่องจะขอร้องให้พวกนายช่วย”
“ครับ พ่อมีอะไรให้พวกผมช่วย” เก่งพี่ชายคนโตถามด้วยความสงสัย
“พ่อจะให้พวกนายทั้ง 2 ดูแลและคุมบ่อนคาสิโนแห่งนี้ตอจากพ่อ”
“ทะ..ทำไม” ยังไม่ทันที่เก่งจะเอ่ยปากถามอีกครั้งพ่อก็ตวาดใส่ผู้เป็นลูกชายเสียก่อน
“ฉันบอกให้พวกแกดูแลแกก็ต้องดูแลซิ” ผู้เป็นพ่อตวาดเสียงใส่จึงทำให้เก่งต้องก้มหน้าลง
“ครับ/ครับ” ผู้เป็นลูกชายทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน ทำให้ผู้เป็นพ่อคลายความกังวลลง เพราะเค้ารู้ตัวดีว่าโรคที่เค้าเป็ไม่
มีทางที่จะรักษาให้หายได้และอีกอย่างเค้าก็ไม่เคยบอกใครว่าเค้าเป็นมะเร็งระยะสุดทายมันจึงจำเป็นที่เค้าจะต้อง
ตัดสินใจให้ลูกทั้งสองมาดูแลบ่อนคาสิโนแห่งนี้แทน
“ ดี พ่อฝากบ่อนคาสิโนของพ่อด้วย และมะรืนนี้พ่อจะพักผ่อนที่แคลิฟอร์เนีย(อเมริกา) คงนานกว่าจะได้กลับมา
เมืองไทย” ผู้เป็นพ่อพูดจบก็เดินมาแตะไหล่ของลูกชายทั้งสองเพื่อเป็นการลาและฝากงานชินสำคัญให้ดูแลต่อ
“พี่เก่งทำไมพ่อยอมให้พวกเราดูแลบ่อนแทน ทั้งๆที่บ่อนนี้พ่อเป็นคนสร้างขึ้นมากับมือ ไม่น่าเชื่อว่าจะยอมทิ้งมัน
ไปง่ายๆแบบนี้” โตโน่ผู้เป็นน้องชายทำท่าทางไม่เข้าใจว่าทำไมพอจึงยอมให้พวกเขาดูแล
“พ่อก็คงยากให้เราดูแลต่อจากพ่อ เพราะพ่อรู้ว่าพ่อคงจะดูแลบ่อนนี้ไปไม่ได้ตลอด”
“แต่ผมต้องเรียนนะพี่”
“เออ มึงก็เรียนไป กูดูแลบ่อนเองได้เพราะกูก็ไม่ได้เรียนเหมือนมึง”
“งันผมขอตัวหละพี่”
“ไปเถอะ”
Tono :
ณ มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง 15.30 น.
ในทุกๆเย็น ผมจะมาจอดรถเพื่อแอบมองใครบางคนที่หน้าตึกคณะคณะครุศาสตร์ ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องมาแอบมอง
เค้าทำไม ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า ผลัก ตุบ!! “ขอโทษครับเลอะตรงไหนบ้างหรือเปล่าคือผมรีบมากต้องขอโทษจริงๆ”
“เดินยังไงให้น้ำมาหกใส่ชั้น หิ” พอผมละสายตาจากเสื้อผมก็เห็นใบหน้าหวานนั้นก็ทำให้ผมด่าไม่ออกเพราะผม
ไม่ เคยเห็นใครที่มีใบหน้าหวานเท่ากับเด็กคนนี้เลย
“งั้นเดี๋ยวผมเช็ดให้นะครับ”
“ไม่เป็นไรจะรีบไปไหนก็ไปเถอะ”
“ครับๆ”ผมทำหน้าหงุดหงิดเพื่อให้เด็กหนุ่มคนนั้นรู้สึกกลัว แต่แท้จริงแล้วผมรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ตอนที่เด็กคนนั้นจะ
เอาผ้ามาเช็ดให้ผม พอผมตั้งสติได้ผมจึงเดินตามเค้าไปและตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่าเค้าเรียนคณะอะไร
ความคิดเห็น