GAME OVER .. เกมดิบ ล่าเดนคน

ลำดับตอนที่ #1 : Begin !!!!

Game Over
 
Chapter 1  :  Begin !!!

   

    เสียงคลื่นทะเลกระทบหาดทราย เสียงนกฮูกร้องยามค่ำคืน เสียงจิ้งหรีดแข่งกันร้องเรียกหาคู่
ทุกเสียงอื้ออึงอยู่ในหัวผมตอนนี้ นี่ผมอยู่ที่ไหน ผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน เด็กหนุ่มลุกขึ้นพร้อมมอง
ไปเบื้องหน้าที่มีแต่น้ำทะเลและท้องฟ้าสีดำที่สีนั้นแทบจะกลืนกันโดยไม่สามารถแยกออกได้เลยว่า
เส้นแบ่งขอบฟ้าอยู่ไหน สายตาเด็กหนุ่มพยายามปรับสายตาที่พร่ามัวให้เข้ากับเวลาในขณะนี้

    “ที่นี่ที่ไหนวะเนี่ย ??”  เด็กหนุ่มพูดกับตัวเองพร้อมมองไปรอบ ๆ ตัว

แล้วเด็กหนุ่มมาอยู่ที่นี่…….ได้อย่างไร !!??

……………………………………………………………………..


    ค่ำคืนที่เงียบสงบในเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่งในอังกฤษ ที่ลานโบว์ลิ่งร้างแห่งหนึ่ง มีเด็กวัยรุ่น
รวมตัวจำนวณหนึ่ง แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็คือเด็กหนุ่ม ผิวคล้ำเล็กน้อย ตากลมโตสีดำเข้มมาพร้อมกับ
แววตาที่ดุดันคล้ายเสือดาวยามราตรี ผมยาวปิดคอสีน้ำตาลอ่อน นั่งอยู่บนซากรถกระบะเก่า ๆ
พร้อมกับกระบองสีดำนวลขนาดเหมาะมือ ชื่อขแองเขาคือ เบอร์นาลโด้ หรือ เบิร์น หัวหน้าแก๊งค์
69 killers

    “เฮ้!! เบิร์น ข้าว่าพวกมันคงกลัวเราจนหัวหดแล้วล่ะวะ ”วัยรุ่นชายพูดพร้อมหัวเราะ
    “อย่างไอ้เคซุสนะหรือจะกลัวข้า น่าขำ ข้าว่าพวกเอ็งเตรียมตัวให้พร้อมเถอะ วันนี้
     แหละเราจะสะสางเรื่องให้มันจบสิ้น” เด็กหนุ่มพูด

ศัตรูคู่อาฆาตของเบอร์นาลโด้ มีชื่อว่า “เคซุส”
หัวหน้าแก๊งค์ Wild Monkeys แน่นอนแก๊งค์นี้ต้องการจะคุมถนนสาย 41 นี้ให้ได้และห่ำหั่นกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
เคซุส เป็นเด็กหนุ่มผิวขาวตาสีน้ำตาลแขนทั้งสองสักตั้งแต่ไหล่ยาวมาถึงข้อมือ
และที่โดดเด่นที่สุดก็คือสีและทรงผมของเขาผมสีแดงและตั้งชี้สูงเป็นทรงโมฮอก คล้าย ๆ กับพวกนักดนตรีพังค์ในยุค 80 ทำให้แค่เพียงมองก็รู้แล้วว่าใครกันชื่อคือหัวหน้าแก๊งค์ Wild Monkeys

    “ข้าจะสะสางกับมัน มันจะได้รู้ว่าใครกันที่ควรจะเป็นเจ้าของถนนสาย 41 นี้” เบิร์นพูดพร้อมกับ
เหวี่ยงกระบองสีดำไปมา
   
ยังไม่ทันที่บทสนทนาจะจบเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นจากอีกฝากของถนน …..

    “เคร้ง ง ง ง ง  …..  เคร้ง ง ง ง ง ”

วัยรุ่นเกือบ 40 คนเด็กลากอาวุธมามุ่งหน้ามาทางแก็งค์ของเบอร์นาลโด้ และต้นตอของเสียงก็คือโซ่ลาก
พื้นยาวหลายเมตรของชายชุดดำ ผมโมฮอกสีแดงนั่นเอง

    “เฮ้!! เบิร์น พวกมันมีเยอะกว่าเราอีก เอาไงดีวะ” เด็กหนุ่มพูดพร้อมท่าทางหวาดกลัว
    “แล้วไงวะ แค่คนน้อยกว่าเอ็งก็จะกลับไม่สู้หรือไง ลูกผู้ชายมันวัดที่คุณภาพเว้ย ไม่ใช่จำนวณ !!”
    เด็กหนุ่มกระชากเสียง

    “มาจนได้สินะ เคซุส ปล่อยข้ารอจนเอียนแล้วว่ะ” เด็กหนุ่มพูดพร้อมแสยะยิ้ม

วัยรุ่นทั้งสองยืนจ้องตากันห่างเพียง 2 ช่วงตึก พร้อมจะกระโจนเข้าหากันอย่างไม่รีรอ

    “ว่าไงวะ เบอร์นาลโด้ รอข้านานไหม”
    “ข้าว่า .. เอ็งน่าจะเปลี่ยนชื่อแก๊งค์นะ คนมีไม่ถึงหยิบมือเสือกตั้งชื่อ 69 นักฆ่า น่าขำว่ะ”
    เด็กหนุ่มพูดพลางเยาะเย้ย
    “มันก็ยังดีกว่าไอ้แก๊งค์ลิงกินกล้วยล่ะวะ ลิงส้นตีนอะไร หัวแดง ไอ้ลิงกัง ตูดแกก็คงแดง
เหมือนหัวล่ะสิท่า” เด็กหนุ่มพูดพลางเสียงหัวเราะของสมาชิกแก๊งค์ก็ดังลั่นตามมา
“หุบปากซะ!! ไอ้เบิร์นนี่ เก็บปากของเอ็งไว้เถอะข้าจะเลาะฟันเอ็งออกมาซะ”
“เอ็งกล้ามากนะเรียกชื่อนี่กับข้า ชื่อนี่แม่ข้าคนเดียวเว่ยที่เรียกได้ อย่าอยู่เลยมึง!!!” เบิร์นตะคอก

“ฆ่ามัน!!!!!!!!!!!!!!!!!” เด็กหนุ่มตะโกนพร้อมวิ่งกำกระบองลุยไปเป็นคนแรก ตามมาด้วย
แก๊งค์ทั้งหมดกระโจนเข้าประทันกันอย่างบ้าคลั่ง

    “พลั่ก!! ตุบ!! ผลั๊ว!!”

เด็กหนุ่มวิ่งฝ่าดงเข้าไปหา เคซุส พร้อมแกว่งกระบองฟาด เชกเช่นตนวิ่งฝ่าฝูงแมลงอย่างไรอย่างนั้น
เมื่อไปถึงด้านหลัง ก็พบ เคซุส ยืนรออยู่แล้ว พร้อมกับโซ่หนามยาวลากพื้น

    “มาตัดสินกันเถอะไอ้ลิงกัง”
    “ปากดีนัก เบิร์นนี่ มาเว้ย!!!!”

จบเสียงสนทนาทั้งสองก็กระโจนเข้าหากัน เบอร์นาลโด้ เปิดฉากฟาดกระบองออกไปก่อน แต่ เคซุส
เอี้ยวตัวหลบได้ พร้อมถีบกับมาเข้าชายโครงเด็กหนุ่มอย่างจัง เด็กหนุ่มไถลตัวไปตามแรงกระแทก
เบอร์นาลโด้กำกระบองแน่น ตาขวางจ้องไปยังเคซุสอย่างไม่ละสายตา ทันใดนั้น เด็กหนุ่มก็แสยะยิ้ม
เขาเขี้ยงกระบองออกไปด้วยความแรง น่าเสียดายที่เคซุสเอี้ยวตัวหลบได้ แต่เป้าหมายไม่ใช่กระบอง
กว่าจะรู้ตัวอีกที เบิร์นก็มาอยู่ข้างหน้าเคซุสแล้ว

“ตูม!!!!!!”

เขาฟาดหมัดเข้าที่หน้าเคซุสอย่างจัง ร่างของเคซุสเอียงเซไปด้านหลังแต่ยังคงทรงตัวได้ ของเหลว
สีแดงข้นไหลออกมาจากโพรงจมูก เมื่อเขาจับดูจึงรู้ว่ามันคือ เลือดกำเดา เคซุสกัดฟันพร้อมมองเบิร์น
อย่างโกรธแค้น เขาเริ่มฟาดโซ่หนามของเขา เริ่มฟาดไปมาอย่างรวดเร็ว เร็วจนไม่สมารถมองเห็นเสียแล้ว โซ่เส้นแรกฟาดเข้าที่หน้าอก เบิร์น อย่างจัง ต่อด้วย แขน ขา และลำตัว อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

    “แกพลาดแล้วล่ะ เบิร์นนี่ ที่ปากระบองของแกไป ข้าจะเล่นเอ็งให้หนัก!!” เคซุสแสยะยิ้ม
    “แค่โซ่ของเล่น คิดว่าข้ากลัวหรือไง ห้ะ!!”

พูดจบเด็กหนุ่มเอื้อมมือไปจับโซ่ของเคซุส โซ่หนามหยุดชะงักนิ่ง เลือดเริ่มไหลออกมาจากอุ้งมือ
ของเบิร์นอย่างไม่ขาดสาย เคซุสพยามยามกระชากโซ่ให้หลุดแต่แน่นอนมันไม่ได้ผล เบิร์นกระชาก
โช่หนามเข้ามาพร้อมร่างของเด็กหนุ่ม ร่างของเด็กหนุ่มทั้ง 2 อยู่ห่างกันไม่ถึงเมตร เบิร์นกระโดดลอยตัว
ขึ้นพร้อมถีบขาทั้งสองข้างเข้าที่หน้าของ เคซุส อย่างจัง!!!!!

    “ตูม!!!!!!!!!!!!!!”

ร่างของ เคซุส ลอยไปกลางอากาศและกระแทกลงพื้นอย่างจัง เบิร์นกระโจนเข้าไปอย่างต่อเนื่อง
เคซุสสปิรงตัวขึ้นพร้อมตั้งท่าจู่โจม ทั้งสองแลกหมัดกันอย่างดุเดือด ปลางคาง หางคิ้ว มุมปาก
ทั้งเตะ ทั้งเข่า ทั้งต่อย แลกกันอย่างบ้าคลั่ง แต่ทันใดนั้น เบิร์นเกิดเสียหลังเซไปข้างหลัง และแน่นอน
ว่า เคซุสสังเกตเห็น เขาปล่อยหมัดออกมาสุดแรงกะจะล้มในหมัดเดียว แต่เบิร์นพยายามเอี้ยวตัวหลบ

    “ ไม่พ้นแน่ ” เด็กหนุ่มคิด
    “เอาวะแลกกันซักตั้ง” ว่าแล้วเบิร์นก็เอี้ยวสุดตัวพร้อมกระโดดลอยกลางอากาศฟาดขา
อย่างแรง

    “พลั่ก!!!!”

แน่นอนว่าขาย่อมยาวกว่าแขน ขาขวาของเบิร์นฟาดเข้าต้นขอเคซุสอย่างจัง แต่ใช่ว่าเด็กหนุ่มจะ
หลบหมัดของเคซุสพ้น ทั้งคู่นอนแน่นิ่งไป พร้อมกับสมาชิกแก๊งค์ทั้งสองที่ยืนรอลุ้นผล ท่ามกลาง
ความตื่นเต้น เหนื่อย ลุ้นระทึก ร่างของเด็กหนุ่มผิวคล้ำค่อย ๆ ขยับ ดวงตาลืมขึ้นพร้อมกับความมึนงง
เมื่อเรียบเรียงเรื่องราวได้จึงรีบกระโดดตัวขึ้นพร้อมมองซ้ายมองขวาเหมือนกับว่ากำลังดูผลว่าใครกัน
ที่จะเป็นฝ่ายจากไปจากการแลกอาวุธกันเมื่อครู่  ร่างของเคซุสยังคงนอนแน่นิ่ง ไม่ไหวติง เด็กหนุ่มฉีกยิ้ม
พร้อมกับเสียงเฮที่กระหน่ำตามมาจากสมาชิแก๊งค์ทั้งหมด

    “เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ชนะเว้ยพวกเราชนะ!!!!!!!!!!!!!!!” สมาชิกแก๊งค์ต่างตะโกนด้วยความดีใจ
ตะโกนโห่ร้องด้วยการดีใจ ต่างลิงโลดเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง แต่ไม่ทันจะดีใจให้หายเหนื่อย เสียงหวอจากรถตำรวจก็ดังขึ้นแสงจากไซเรนทำให้ไม่สามรถมองได้เลยว่าทางไหนทางออกทางไหนทางตัน พวกตำรวจล้อมที่นี่ไว้แล้ว เด็กหนุ่มทั้งสองแก๊งค์ต่างแตกกระจายเป็นผึ้งแตกรังสมาชิกแก๊งค์ช่วยพยุง
เบิร์นออกไปให้พ้นจากข้อหาทะวิวาทและทำร้ายร่างกายเด็กหนุ่มเริ่มหมดแรงและต้องการจะล้มตัวลงนอนเสียตรงนี้ แต่เมื่อเขาหันหลังกับไปสิ่งที่เขาพบก็คือ …. ร่างของเคซุสที่ตำรวจกำลังล็อคตัวเข้ารถ แน่นอนเคซุสดิ้นสุดกำลัง สมากชิกแก๊งค์ของเขาทั้งหมดหายวับไปไม่เหลือแม้แต่คนเดียว เคซุสดิ้นสุดกำลังตำรวจ 5 นายเอาเขาไม่อยู่ตำรวจนายหนึ่งจึงชูกระบองขึ้นมาและกระหน่ำ
ฟาดเข้าไปที่ลำตัวอย่างจัง

    “พลั่ก พลั่ก พลั่ก พลั่ก!!!!”

เมื่อเบิร์นมองเห็นสิ่งเหล่านั้น เลือดของเขาสูบฉีดพล่าน ตอนนี้เขาและเคซุสก็ยังคงมีสิ่งที่ไม่เหมือนกัน
ทั้งความคิด ความต้องการ เป้าหมาย และ หลาย ๆ อย่างที่ต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันนั้นก็คือ ความเป็น
ลูกผู้ชายเหมือนกัน ……

    “ย๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

เด็กหนุ่มสะบัดแขนทั้งสองข้างของเพื่อนของเขาออกไป และ วิ่งกระโจนไปหากลุ่มตำรวจอย่างรวดเร็ว
เขากระโดดถีบตำรวจที่กะลังฟาดกระบอง พุ่งเข้าไปในรถตำรวจอย่างแรง พร้อมหยิบกระบองขึ้นมา
กระหน่ำฟาดตำรวจที่เหลืออย่างบ้าคลั่ง เพียงไม่กี่นาที ตำรวจทั้งหมดก็แน่นิ่ง เบิร์นบอกให้สมาชิกมาหิ้ว
เคซุสออกไป เขานำร่างเด็กหนุ่มนี้ไปวางไว้ในลานโบว์ลิ่ง พร้อมกับถอนหายใจ

    “ข้าไม่ได้ช่วยเอ็งเพราะเอ็งน่าสงสาร ไม่ใช่เพราะเอ็งถูกเพื่อนทิ้ง ไม่ใช่เพราะข้าเป็นพระเอก จำไว้ว่านี่คือหลักฐานว่าเอ็งเป็นหนี้บุญคุณข้าอยู่จำไว้” เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับเดินจากไป

    “ขอบคุณ” คำพูด 2 พยางค์ที่ไม่น่าได้ยินมากที่สุดในชีวิตนี้ของเขา หลุดออกมา

เด็กหนุ่มเดินจากไปพร้อมแก๊งค์ของเขา ค่ำคืนนั้นไม่เหลือร่องรอยใดไว้เลย มีเพียงรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าของเบอร์นาลโด้ ที่แอบหลุดออกมาให้เพื่อน ๆ สมาชิกแก๊งค์ได้ยลโฉม และเหลือไว้เพียง
การต่อสู้และน้ำใจของลูกผู้ชาย

……………………………………………………………….

ค่ำคืนนั้นเบิร์นกลับถึงห้องเช่าด้วยความเหนื่อยล้าแต่สิ่งที่เข้าพบทำให้เข้าแถบหายเหนื่อย กระเป๋า
เดินทางสีแดงใบใหญ่วางตระหง่าอยู่หน้าประตู เด็กหนุ่มมองด้วยความงุนงงและลากมันเข้าไปในห้อง
พร้อมกับคำถามที่ว่า ……….. ในนี้มีอะไร!!!!????????