คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เจ้าเด็กหัวเงินจอมแสบ vs แก็งค์อันธพาลประจำโรงเรียน 30%
โรงเรียนฟอร์ดแฮมตัน
8.15 น. เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้น
" เซฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ " แอลเลนวิ่งมาถึงหน้าห้องเรียนพอดีกับที่เสียงออดหยุดลง เขาเปิดประตูเข้าไปก็พบกับอาจารย์ยืนกอดอกเตรียมเทศน์เขาชุดใหญ่
" โรเวนสัน! มาสายอีกแล้วนะ เมื่อไหร่เธอจะมีความรับผิดชอบซะทีกะอีแค่มาโรงเรียนให้ทันเนี่ย โตเป็นโข่งแล้วนะ ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เฮ้อ! เหนื่อย " หลังจากเทศน์แอลเลนไปได้ 10 นาทีอาจารย์สมิทก็หยุดพักหายใจก่อนจะพูดต่อว่า
" เธอเนี่ยน๊าไม่เบื่อบ้างรึไง ฉันเองยังเบื่อเลยที่ต้องมานั่งเทศน์เธอทุกวี่ทุกวัน " อาจารย์สมิทเหนื่อยหน่ายกับหมอนี่มาก
" ชินแล้วล่ะครับจารย์ ถ้าวันไหนไม่ได้ฟังจารย์บ่นวันนั้นผมคงนอนไม่หลับเลยล่ะครับ" แอลเลนตอบเสียงใสไม่เหมือนกับเพิ่งโดนเทศน์เลยแถมยังทำหน้าระรื่นซะอีก
" เฮ้อ! ถ้าพรุ่งนี้มาสายอีกเธอได้ถูกลงโทษแน่ ไปนั่งที่ได้แล้ว " อาจารย์ส่ายหน้าอย่างระอา
" จารย์ครับ " แอลเลนยังคงยืนอยู่ที่เดิมพร้อมกับยิ้มกว้าง
" มีอะไรอีกล่ะ " เส้นความรำคาญเริ่มผุดขึ้นมาที่ใบหน้าของอาจารย์ทีละนิดๆ
" ผมอายุแค่ 12 เองนะครับ ยังเด็กอยู่ยังไม่โตซะหน่อย " แอลเลนพูดด้วยหน้าที่ไร้เดียงสาจนอาจารย์สมิทแทบอยากจะเขกกะโหลกมันเลย นั่นไงโดนมันย้อนเข้าให้แล้วไอ้เจ้าเด็กแสบเอ๊ย อาจารย์สมิทคิดในใจ ฮึ! ถ้าพรุ่งนี้มาสายล่ะก็ฉันจะลงโทษให้เธอจนแสบไม่ออกเลย
" เออๆฉันรู้แล้ว รีบไปนั่งที่ซะก่อนที่ฉันจะไล่ให้เธอไปยืนกระต่ายขาเดียวหน้าห้องโทษฐานที่มาเรียนสายแถมยังเถียงอาจารย์อีก " อาจารย์สั่งเสียงเฉียบขาดแต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้กับความทะเล้นของแอลเลนแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ไม่ให้แอลเลนและพวกทโมนในห้องเห็นไม่งั้นเสียฟอร์มหมด
" จารย์ครับวันนี้ผมมาทันพอดีกับที่เสียงออดหยุดลงนะครับ เพราะฉะนั้นวันนี้ผมก็ไม่ได้มาสายนะครับ " ยังมีหน้ามาเถียงอาจารย์อีก
" อยากออกไปยืนกระต่ายขาเดียวตอนนี้เลยไหม " น้ำเสียงของอาจารย์ดูน่ากลัวกว่าตะกี้อีก
" ม่ายล่ะคร้าบผมจะรีบกลับไปนั่งที่เดี๋ยวนี้แหล่ะ " แอลเลนรีบเดินไปยังที่นั่งของตนพร้อมกับมีเสียงวี้ดวิ้วชอบใจของเพื่อนทั้งห้อง
" เงียบ! " อาจารย์เริ่มมีน้ำโหกับความแสบสันของนักเรียนห้องนี้โดยเฉพาะแอลเลน โรเวนสัน
" เปิดหนังสือไปที่หน้า 22 " อาจารย์สั่งเสียงดังเฉียบขาดจนทำให้ทั้งห้องเงียบและรีบเปิดหนังสือกันอย่างจ้าละหวั่น
เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้นเปรียบเสมือนเสียงสวรรค์ที่นักเรียนทุกคนต่างรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ประตูห้องเรียนทุกห้องต่างพร้อมใจกันเปิดออกพร้อมกับนักเรียนที่ทยอยกันออกมาไม่ช้าทางเดินต่างๆก็เต็มไปด้วยฝูงนักเรียนที่มุ่งหน้าไปยังโรงอาหารหรือไม่ก็ไปยังสนามหญ้าหน้าโรงเรียน
" แอล! รอฉันด้วยดิ " เด็กผมสีน้ำตาลและมีดวงตาสีเดียวกับผมรูปร่างผอมบางพยายามวิ่งฝ่าฝูงชนเพื่อตามให้ทันแอลเลนก่อนที่จะถูกฝูงชนกลืนหายไป
" เฮ้อ! ตามทันซะที " เด็กคนนั้นตามแอลเลนมาทันที่ล็อคเกอร์
" นายจะรีบไปไหนเนี่ย " เขาถามขึ้นแต่แอลเลนยังคงเงียบอยู่
หมอนี่ต้องหูตึงไปแล้วแหงๆหลังจากที่โดนอาจารย์เทศน์ชุดใหญ่ หยั่งงี้ต้องพูดให้ดังขึ้นเผื่อจะหายหูตึง
" แอล! นายจะรีบไปไหน " เขาแหกปากสุดเสียงจนรอบข้างหันมามองพอเขารู้สึกตัวก็รีบขอโทษขอโพยใหญ่
" โอ๊ยพูดเบาๆก็ได้หูฉันจะแตกอยู่แล้ว " แอลเลนหันไปบอกไอ้เพื่อนเลิฟที่ตะโกนใส่หูเขาจนขี้หูเต้นระบำแทบจะหลุดออกมา
ความคิดเห็น