คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [ตอนที่3] : เรื่องนิทานประจำเมือง&ความฝัน(?)
[ตอนที่3]
เรื่องนิทานประจำเมือง&ความฝัน(?)
________________________________________________________________________________
Soul:
ณ ที่บ้านของผม
พอผมเดิน(วิ่ง)กลับมาถึงบ้านผมก็รีบเดินไปที่ห้องนอนแล้วเปิดอ่านทันที
นิทานประจำเมืองเรื่อง.......การมีอยู่ของคนๆนั้น
.
.
.
.
เรื่องมีอยู่ว่า......
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองแห่งหนึ่งได้ปรากฏร่างของคนๆหนึ่งขึ้น คนๆนั้นปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับคำ
อวยพรของพระเจ้า เพราะเมื่อคนๆนั้นมาที่เมืองก็ปรากฏได้แต่ความสุข เหล่าปีศาจร้ายไม่กลับมาให้เห็น
หลังจากนั้นคนๆนั้นก็ได้พบกับพรรคพวกที่ต้องการคนๆนั้น และอยู่ร่วมกัน นานวันเข้าพวกเขาทั้งหลายได้ผ่าน
วันอันแสนวุ่นวายเวลาผ่านไปพวกเขาต่างก็ต้องมีซึ่งกันและกัน เวลาสุขก็สุขด้วยกัน เวลาทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกัน แต่
ทว่าเวลาแห่งความสุขของพวกเขาทั้งหลายก็จำเป็นจะต้องหยุดลง ซึ่งนั่นจะเป็นการหยุเพียงชั่วคราว หรือว่า
หยุดไปตลอดการกันแน่ ณ ตอนนั้นไม่ว่าใครก็ไม่มีทางรู้ได้เลย นั่นเพราะเหตุใดน่ะรึ? นั่นก็เพราะคนๆนั้นเองถึง
จะมาพร้อมกับคำอวยพรของพระเจ้าแต่กลับมีคำสาบติดตัวมาเช่นกัน คำสาบมีอยู่ว่า ‘เมื่อผู้ที่ต้องการคนๆนั้น
มากที่สดปรากฏตัวต่อหน้าคนๆนั้น และเมื่อใดที่คนๆนั้นสามารถทำความปรารถนาให้ผู้ที่ต้องการเจ้าตัวมากที่สุด
สำเร็จ หลังจากนั้น7วันคนๆนั้นจะต้องหายไป..............’ ซึ่งนั่นก็มีเหตุผลหลายๆอย่างทำให้คนๆนั้นจำเป็นต้อง
ทำตามคำสาบอยู่เรื่อยมาจนกระทั่งตอนนี้ คนๆนั้นทำให้คำสาบเกือบจะเป็นจริงแล้ว คนๆนั้นจำต้องจากไปโดย
ไม่ได้บอกกับพรรคพวกคนใด เหลือไว้เพียงจดหมายฉบับเดียวกับคราบน้ำตาที่ติดอยู่กับจดหมาย หลังจากที่
พรรคพวกทุกคนอ่านจดหมายจบก็ออกตามหาตัวคนๆนั้น จนผ่านมาได้6วัน ในคืนนั้นเวลา23นาฬิกา59นาที
เวลาที่ทุกคนไม่อยากจะให้มาถึง ได้ปรากฏบุคคลผู้หนึ่งในกลุ่ม ได้ร้องเรียกชื่อของคนๆนั้นอย่างสุดเสียงและ
สุดหัวใจ และได้เอยขึ้นมาประโยคหนึ่ง ทันใดนั้น บริเวณพื้นที่รอบๆพวกเขาก็ได้แปล่งประกายแสงวูบวาบขึ้น
และแสงเริ่มหายไป ก็พบว่าพวกเขาได้ไปอยู่ในถ่ำแห่งหนึ่ง เสียงน้ำตกดั่งสนั่น และภายในความมืดมิดของถ้ำ
นั้นก็ปรากฏแสงสว่างขึ้นจุดหนึ่ง พวกเขาตัดสินใจตามไป และที่ปลายสุดของแสงนั่น ทุกคนต่างก็ดีใจเพราะที่
อยู่ตรงหน้าคือ....................................................
“!!? นี่มันอะไรกันเนี่ย~~~!!!!” พอหยุดอยู่ตรงนั้นหน้าถัดไปกลับหายไป โถ่~~~กำลังถึงตอนสำคัญเลยแท้ๆ=o=
“เหอ~~~~~~” ผมเริ่มล้าแล้วสิเนี่ย เหนื่อยจังแหะ “ของีบหน่อยดีกว่า –o–”
ว่าแล้วผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“!!!!!!? ที่นี่ที่ไหน” ผมรู้สึกว่าผมกำลังนอนอยู่บนเตียงที่บ้านผม แต่พอรู้สึกตัวอีกทีผมก็มานอนอยู่ในป่าที่ไหนซักแห่ง
“ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย.....”’ผมพูดพลางเดินไปทางนั้นทีทางนู้นที
“โซล.........” !!? อยู่ๆผมก็เหมือนจะได้ยินเสียงของผู้หญิงดังแว่วมาจากอีกฝ้ากของป่า ...
“.......คงหูแว่วไปเองมั้ง ผู้หญิงที่ไหนจะมาอยู่ในป่า (เอ้า!!!ผู้หญิงอยู่ในป่าไม่ได้รึไง : Write)” ผม
“โซล....................” !!!!!??
“หูแว่ว หูแว่ว หูแว่ว หูแว่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” นี่มันอะไรเนี่ย???
“...ช่วยด้วย!!!” !!!!หลังจากที่ผมได้ยินเสียงนั้นเรียกชื่อผมอยู่พักหนึ่ง เสียงนั้นก็เปลี่ยนมาพูขอความช่วยเหลือผมซะงั้น ผมจึงลองเงียบหูฟังดู
“ช่วยด้วย!! โซล.......มาช่วยฉันที........โซล!!!!!!!” !!!ไม่ผิดแน่ เสียงนั้นกำลังเรียกขอความช่วยเหลือจากผม
หลังจากนั้นผมก็รีบวิ่งตามเสียงนั้นไปทันที แต่เสียงนั้นก็ยังไม่หยุด
“โซล โซล โซล!!!”
“ฉันรู้แล้ว ฉันได้ยินแล้ว เธออย่าเพิ่งไปไหนนะ ฉันกำลังไปแล้ว!!!!!!!” ผมต้องตะโกนเรียกเธอไป ไม่รู้ทำไมนะแต่ผมรู้สึกคุ้นๆกับเสียงนี้มากเลยล่ะ
ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
“!!!!?” ตอนนี้ผมวิ่งจนหลุดออกมาจากป่าแล้วและสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ...............น้ำตก7สี
ผมอึ้งอยู่กับปรากฏการเหนือธรรมชาติที่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้ที่ผมเห็นคือน้ำตก 7 สาย 7 สี สี ส้ม แดง ฟ้า เหลือง ม่วง เขียว เทา ซึ่งน้ำตกทั้ง 7 นั้นก็มารวมกันอยู่ตรงหน้าผม ซึ่งแทนที่จะเป็นสีประหลาด แต่กลับใสเหมือนไม่มีอะไรเจือปน และบนโขดหินที่อยู่กลางสระนั้นมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุประมาณผม เธอคนนั้น................มากะ!!?
“ฮะ เฮ้!!!มากะ!!” ผมตะโกนออกไปเพื่อยืนยัน
“!!??.........” ดูเหมือนเธอจะได้ยินผมนะ “โซล?”
“ มากะ นั่นเธอสินะ!! ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ!!” ผม
“...นายมาทำไม? รีบกลับไปซะเถอะ!” มากะ
“เสียงนี้มัน...ทำไมล่ะ ก็เธอเป็นคนเรียกฉันให้มาช่วยไม่ใช่หรอ!!!” ผมจำเสียงนี้ได้ มันเป็นเสียงเดียวกับที่เรียกผม ทั้งตอนก่อนที่ผมจะเจอกับมากะ(หมายถึงตอนที่1นะ)กับที่เรียกผมก่อนหน้านี้
“!!!?.......นี่นาย...” มากะ
“ยังไงก็ไม่รู้ล่ะนะ แต่เธอรีบมาทางนี้เถอะ! อยู่ตรงนั้นมันอันตรายนะ เดี๋ยวก็ตกหรอก” ผม
“.......ไม่ได้หรอก” มากะ
“!!?ทำไมล่ะ” ผม
“นายไม่จำเป็นต้องมาช่วยฉันแล้วล่ะ ปล่อยฉันไว้แบบนี้แล้วกลับไปกับทุกคนเถอะนะ ^^;;” ทุกคน??
“ฮือๆๆๆ//อึกๆๆๆๆๆ” !!? เสียงเหมือนมีใครกำลังร้องไห้
“!!!นี่ พวกนาย....” ผมันกลับไปมองแต่ภาพที่เห็นคือ ริชกับแพทตี้ที่กอดคอกันร้องไห้ และคิดทียืนเงียบอยู่ข้างๆทั้ง2คน และข้างๆคือสึบากิที่เกาะแบลคสตาร์อยู่และกำลังร้องไห้ แบลคสตาร์ก็ดูเหมือนจะกำลังร้องไห้อยู่เงียบๆเหมือนกัน ทุกคนกำลังเศร้า
“!!!?” อะไร? อยู่ๆน้ำตามันก็...
“มากะ ทำไมล่ะ ทำไม” ผม
“พวกนายรีบกลับไปซะเถอะ อย่ามาทำให้มากะต้องเสียใจไปมากกว่านี้” !!!?จู่ๆก็มีเงาคนกลุ่มหนึ่ง หน้าจะประมาณ10กว่าคน ยืนอยูข้างหน้าโขดหินที่มากะยืนอยู่ข้างบน
“พวกนาย....เป็นใคร” อะไรเนี่ย ผมรู้สึกมึนหัวอย่างมาก
“...............”
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ//อึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พวกแบลคสตาร์
“ทุกคน.....อึก.....อย่าร้องสิ” ผม
“มากะ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่สามารถรั้งเธอไว้ได้//มากะ~~~~//มากะจัง~//ฮือ~~~~//ยัยบ้ามากะ!!” คิด//ริช//สึบกิ//แพทตี้//แบลคสตาร์
“ทุก....คน” ผม
“ผู้เป็นเพื่อนเอ๋ย~~~พวกเจ้าจงกลับไปเสียเถิด~~” เสียงของคนหนึ่งในกลุ่มคนลึกลับดังขึ้น
“หน็อย~~~พวกแก......เป็นใคร!!!!!” ผม
“ไม่มีประโยชน์หรอกโซล” !!!! “ทุกคนน่ะเขาหวังดีกับพวกนายนะ เขาถึงอยากจะให้พวกนายกลับไปไงล่ะ”
“มากะ....” แย่ล่ะสิ สติเริ่มเลือนรางแล้ว
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ดูเหมือนตอนนี้พวกแบลคสตาร์จะเริ่มร้องกันหนักขึ้น
“พวกเจ้าจงกลับไป ยังที่ๆพวกเจ้าควรกลับ”
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“จงกลับไป....”
“กลับไปซะ”
“โซล.......”
“ไม่ มากะ” ผม
“กลับไป”
“เจ้าจงกลับไป”
“ยังที่ๆเจ้าควรอยู่”
“ยังที่ๆพวกเจ้ามา”
“ไม่...” ผม
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“โซล....กลับไปเถอะ”
“โซล”
“ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยย!!!!!!!!” ผม
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
“เฮ้ย!!!!!! โซล นายเป็นไรมากป่ะเนี่ย”
“!!!? บะ แบลคสตาร??” ผม
“ก็ใช่น่ะสิ” แบลคสตาร์
“โซลคุงเป็นอะไรหรอจ๊ะ เห็นร้องซะดังลั่นเลย” สึบากิ
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก มะไม่เป็นอะไรหรอก” ผม
“อะไรกันเรารึก็เป็นห่วง ที่แท้ก็ฝันร้ายนี่เอง – 0 – ” แบลคสตาร์
“เอ๊ะ!!? ฝัน หรอ” ผม
“ก็ใช่สิจ๊ะ^^ ก็ตอนที่พวกเรามาถึงก็เห็นว่าบ้านไม่ได้ล็อคแถมได้ยินเสียงโซลคุงร้องออกมาจากบนห้อง พอพวกเราเดินมาดูก็เห็นโซลคุงนอนอยู่น่ะจ้ะ” สึบากิ
“แล้วซักพักนายก็ร้องออกมาว่า ‘ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย’ อ่ะนะ” แบลคสตาร์
“................................”ฝันหรอกหรอ
________________________________________________________________________________
จบแล้ว~~~~~เป็นไงบ้างสนุกไหม(อาจบรรยายได้ไม่ค่อยชัดเจน)4ตอนแรกผ่านไปขอบอกว่าคนแต่งคนละคนกัน พวกเรา4คนมีหน้าที่ ใครพอจะเดาได้ไมว่าใครทำหน้าที่อะไรเอ่ย^^
________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น