เรื่องวุ่นวายในหมู่โซลอีทเตอร์

ลำดับตอนที่ #4 : [ตอนที่2] : นิทานประจำเมือง&ความลับของมากะ

[ตอนที่2]
นิทานประจำเมือง&ความลับของมากะ

________________________________________________________________________________

     เรียนท่านผู้อ่านนะเจ้าคะ ต้องขอประทานอภัย เนื่องจากตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ทางเราอาจจะแต่งเรื่องได้สั้นกว่าเดิมนะเจ้าคะ เพราะไม่มีเวลามาแต่งมากนัก พวกข้าพเจ้าทั้ง4จำต้องเตรียมตัวเพราะโรงเรียนกำลังจะเปิดเจ้าค่ะ

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

ความเดิมตอนที่แล้ว

Soul:

“เอ่อ จริงสิลืมไปเลย....ความจริงจะมาบอกว่ากำหนดไปทำภารกิจน่ะ เป็นวันมะรืนนี้นะแล้วกำหนดเสร็จภารกิจก็หลังจากนั้น5วันนะ” มากะ

“อะ อืม” ผม

“ขะ ขอบใจนะมากะจัง^^;ฉันขอตัวก่อนล่ะ” สึบากิ

“จ้า^^” มากะ

.

.

“เฮ้อ~~~~ฉันไปล่ะ” มากะ

“ดะ เดี๋ยวก่อน” !!? หะ หายไปอีกแล้ว

.

.

   มากะ....เธอเป็นใครกันแน่นะ

วันรุ่งขึ้น

“หาว~~~~” ง่วงจังเลย วันนี้ก็เป็นวันหยุดซะด้วยสิ

“เจ้าบ้าแบลคสตาร์ จู่ๆก็นัดปเล่นบาสที่สนามซะได้ ให้ตายสิร้อนชะมัด” ผมบ่นพึมพำกับตัวเองพลางเดินไปทางสนาม (ประทานโทษนะเจ้าคะ พอดีอิฉันไม่ค่อยสังเกตรายละเอียดของเรื่องนะเจ้าคะ)

ณ สนามเล่นบาส

“อ้าว~~~ไงโซล มาช้าจริงพวกฉันน่ะรอจนเบื่อแล้วล่ะ^o^” แบลคสตาร์

“เอ๊ะ!!?” พอผมเดินไปถึง ผมก็เห็นว่าทั้ง คิด ริช แพทตี้ หรือแม้แต่ มากะ ก็อยู่ที่นั่นด้วยแต่ดูท่าทางเธอดูหดหู่จัง

“ทำไม....พวกเธอถึง...” ผม

“ก็พอดีตอนที่พวกฉันเดินมาก็พอดีเห็นพวกมากะจังเขาออกมาเดินเล่นกันน่ะจ้ะ^^” สบากิ

“พวกเราก็เลยชวนมาเล่นด้วยกันซะเลย 555555” แค่พูดก็พอไม่ต้องหัวเราะ

“ก็ ประมาณนั้นแหละนะ” คิด

“เอาน่าๆ เลิกพูดแล้วมาเล่นกันได้แล้วน่า~~~ 55555” แพทตี้นี่ถ้าจะบ้าพอๆกับแบลคสตาร์นะนั่น

“คือว่า~~~” ริช&มากะ

“หือ~~~~” คนอื่นๆ

“พวกเราขอผ่านนะ^^;;” ริช&มากะ

“ม่ายยยยด้ายยยยย” คนอื่นๆยกเว้นผม

“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆT_T” ริช&มากะ

“พวกเธอก็ต้องเล่นด้วย” คิด&แบลคสตาร์

“ขอร้องนะจ๊ะ^^” สึบากิ                

“กะ ก็ได้~~~=_=” ริช&มากะ

  มันอะไรกันฟะ=_=!!

.

.

.

หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มเล่นกันโดยฝ่ายผมก็มี ผม สึบากิ คิด ริช และฝ่ายมากะมี มากะ แบลคสตาร์ แพทตี้

“ต้องมาอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับมากะเนี่ยซวยจริงๆเลยแหะ” คิด

“หมายความว่าไงอ่ะ” ผม

“เอ้า!!!เริ่มได้!!!!!” แบลคสตาร์

.

.

.

.

“แฮกๆๆ” อะไรเนี่ยเพิ่งผ่านไป 30 นาทีเองคะแนนตอนนี้คือ 10ต่อ4 โดยฝ่ายผมได้4=_=

“เห็นพูดโน่นพูดนี่ เล่นกีฬาก็เก่งเหมือนกันนี่เธอน่ะฮะ 555555 เป็นไงล่ะฝ่ายนั้นน่ะ สู้ไปก็เปล่าประโยชน์ เพราะฝ่ายนี้มีคนที่เทพอย่างฉันอยู่ด้วยยังไงล่ะ 555555” ใครบอกล่ะ คะแนนที่ได้เกือบทั้งหมดมากะเป็นคนทำคะแนนต่างหากล่ะ

“แหะๆ^^;;” มากะ

“เห็นมั้ยล่ะ บอกแล้วไงถ้าต้องแข่งกีฬาแล้วอยูฝ่ายตรงข้ามกับมากะล่ะก็ไม่ดีแน่ๆ” คิด

“นั่นสินะ” ผม

“เอ้อ!!นี่กี่โมงแล้วหล่ะ” คิด

“เอ~~~ตอนนี้ก็ เที่ยง พอดีเลย” ผม

“หรอ~~~งั้น!!พวกเราต้องกลับแล้วล่ะ” คิด

“งั้นหรอ” ผม

“อื้ม นี่มากะ” คิด

“หือ??มีอะไรหรอคิด” มากะ

"พวกฉันได้เวลาแล้วล่ะนะ เธอเองก็รีบกลับบ้านได้แล้วนะมากะ!!” คิด

“อะ อืม” มากะ “งั้น ทุกคนฉันไปก่อนนะ^^”

“จะไปไหนกันหรอจร๊ะ^^?” สึบากิ

“ออ...พวกฉันต้องไปพบท่านพ่อหน่อยน่ะก็เลยต้องรีบไปก่อน” คิด

“แล้วทำไมยัยมากะต้องไปด้วยล่ะ” แบลคสตาร์

“พะ พอดีฉันต้องรีบกลับน่ะเลยบอกให้คิดเขาช่วยเตือนหน่อยน่ะ(พูดตะกุกตะกัก)^^;;” มากะ

“อะ อืม งั้นก็โอเค!!” แบลคสตาร์

“งั้น บายนะ” มากะ

“อื้ม” ทุกคน

“งั้นพวกเราก็ไปล่ะ” คิด

“บาย//บายจ้า^^” ริช//แพทตี้

“บาย~~~” ทุกคน

.

.

.

.

   หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งกินอาหารกลางวันกันที่นั่น

“อ้าว?? พวกเธอ”

   เสียงผู้หญิงคนหนึ่ง นั่นคือ ‘อ.แมรี่’

“ไง//สวัสดีค่ะ” ผม แบลคสตาร์//สึบากิ

“มาเล่นบาสกันหรอจ๊ะ” อ.แมรี่

“ก็ใช่น่ะสิ” แบลคสตาร์

“แล้วอาจารย์ล่ะ” ผม

“ก็แค่มาเดินเล่นน่ะจ้ะ^^” อ.แมรี่

“เออ....อ.แมรี่คะ” สึบากิ

“หือ???มีอะไรหรอจ๊ะ” อ.แมรี่

“คือ....อาจารย์พอจะรู้เรื่องของมากะจังบ้างไหมคะ^^;” ถามได้ตรงมากสึบากิ

“เอ~~~~จะว่ารู้ก็รู้นะจ๊ะ แต่ทำไมหรอจ๊ะ” อ.แมรี่

“กะ ก็ไม่มีอะไรลึกซึ้งหรอกค่ะ^^;;” สบากิ “พวกเราแค่สงสัยว่ามากะเป็นมาจากไหนเท่านั้นล่ะค่ะ^^;;;;”

“.......(สายตาจับผิด) {( ‘ . ‘)--à(- -)(- -)(- -)}...งั้นก็ได้จ้ะ^^” อ.แมรี่

“จริงดิ!!//จริงหรอคะ!!” ผม แบลคสตาร์//สบากิ

“เอ้า!!งั้นก็เอานี่ไปอ่านนะ” อ.แมรี่

“!!??นี่มัน....หนังสือนิทาน??” ทุกคน

“ใช่จ้ะ^^” อ.แมรี่

“แต่นี่มันนิทานประจำเมืองไม่ใช่หรอคร๊าบ~~ -o- ” แบลคสตาร์

“.........^^” อ.แมรี่

“.........ก็นะ ยังไงซะเดี๋ยวฉันเอาไปเองก็แล้วกันนะ^^;;” หลังจากนั้ผมก็กระชาก(?)หนังสือนิทานประจำเมืองเล่มหนานั่นออกมาจากมือของ อ.แมรี่ แล้วรีบวิ่งกลับบ้านไปทันที

“??????????” ทุกคน

.

.

.

.

.

ณ ที่บ้านของผม

  พอผมเดิน(วิ่ง)กลับมาถึงบ้านผมก็รีบเดินไปที่ห้องนอนแล้วเปิดอ่านทันที

นิทานประจำเมืองเรื่อง.............

.

.

.

.

.

.

________________________________________________________________________________

ขออภัยด้วยค่ะ เนื้อเรื่องของนิทานนี้ให้ไปลุ้นเอาตอนหน้านะเจ้าคะ^^;;

________________________________________________________________________________