เรื่องวุ่นวายในหมู่โซลอีทเตอร์

ลำดับตอนที่ #2 : [ตอนที่1] : จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นวาย แนะนำตัวเสร็จแล้วเตรียมไปทำภารกิจ

[ตอนที่1]

 จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นวาย แนะนำตัวเสร็จแล้วเตรียมไปทำภารกิจ

____________________________________________________________________________

ทวนตอนที่แล้วด้วยนิดนึง

Soul:

“.........งั้นฉันขอตัว” มากะ

“ดะ เดี๋ยวก่อน มากะ!!!” ผมตะโกนเรียกตัวเธอก่อน

“..........” มากะ

“ธะ เธอจะมาเป็น คู่หูของฉันได้ไหม?” ผม

“ไม่”  !!! สิ้นสุดเสียงของผม มากะไม่รีรอรีบตอบผมมาทันที แต่ดูสีหน้าเธอจะเริ่มหงุดหงิดนิดๆนะ

“มะ ไม่งั้นหรอ แต่เธอ” ผม

“ใช่ ฉันยังไม่มีคู่หู และนายก็เช่นกัน ฉันกับนายยังไม่มีคู่หูเหมือนกันทั้งคู่ แถมยังมีโอกาศที่คลื่นวิญญาณจะตรงกันอีกด้วย แต่ฉันก็ยังไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปเป็นคู่หูกับนายเลยซักนิด ตอนนี้น่ะนะ” จรี๋ด~~~~พูดได้ตรงมาก ตรงเกินไปแล้ว แต่ว่ามากะพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งกว่าทุกทีฟังแล้วยังกับว่ามีเกร็ดน้ำแข็งมาเกาะตามตัวแน่ะ

“. . . . .” ผม

“. . . . งั้น” !!!? “เอาเป็นว่า...ถ้ามีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องเป็นคู่หูกับนาย ฉันก็จะเป็น” มากะ

“จะ จริงดิ” ผมจะได้มีคู่หูแล้ว

“นายต้องจำไว้ เมื่อใดที่มีเหตุผล เมื่อนั้นฉันก็จะอยู่ด้วย” มากะ

“หือ~~~??อะ เอ่อ ได้” ความจริงผมไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่ช่างมันเถอะ เท่านี้ก็ไม่ต้องถูกไล่ออกแล้ว

“......ฉันไปหล่ะ” มากะ

“อื้อ...อ๊ะ!!!ขอบใจ.........นะ เอ๋?????” เกิดอะไรขึ้นน่ะ ที่นี่คือทางเดินซอกตึกที่ยาวประมาณ10เมตรได้แถมข้างหลังของผมก็เป็นทางตันด้วย แต่พอผมหันกลับไปหามากะเพื่อขอบใน เธอกลับหายไปเฉยเลย ข้างๆก็ไม่มีประตู ผมก็ขวางทางออกไว้ ตึกก็สูงมาก แล้วเธอหายไปไหนแล้วนะ???

.

.

.

.

ณ ห้องเรียนของโซล

   ผมหามากะไม่เจอเลย ผมจึงต้องเดินกลับมาที่ห้องเรียนเพราะตอนนี้เป็นเวลาช่วงบ่ายแล้ว ผมต้องเข้าเรียนต่อ =_=

“เฮ้อ~~~งานเลี้ยงวันนี้ ฉันกินจนพุงกางเลย 555555” แบลคสตาร์เริ่มอีกแล้วๆ

“ก็แบลคสตาร์น่ะ เล่นกินเอาๆจนเผลอกินกระดูกเข้าไปด้วยตั้งหลายชิ้นนะ ^^” สึบากิ

“กินกระดูกแล้วไม่ดีตรงไหน แคลเซี่ยมสูงด้วย” แบลคสตาร์~~~พูดจริงดิ กระดูกเนี่ยนะ

“อ้าว~~~โซลคุงนี่ หายไปไหนมาหรอจ๊ะ ในงานก็ไม่เห็นเลย” สึบากิ

“เฮอะ!!! อย่างโซลน่ะ ก็คงจะออกไปตามขอคนมาเป็นคู่หูอยู่ล่ะมั้งั่น 55555” หน็อย~~~มันเดาถูกอีก

“คร๊าบ คร๊าบ~~~แต่อย่างน้อยตอนนี้ ฉันก็เจอคนที่จะมาเป็นคู่หูแล้วล่ะน่า~~~” มันเป็นเรื่องจริง 555

“หรอ~~~แล้วใครล่ะ ‘ผู้หญิง’ หรือว่า ‘ผู้ชาย’ หา?” แน่นท่าจะไม่เชื่อนะ

“ผู้หญิง” ผม

“แล้ว~~~เธอตอบรับแล้วหรอ” แบลคสตาร์

“หง่ะ~~~กะ ก็นะ” ผม

“5555555 แสดงว่ายัง” มะ ไม่ใช่เฟ้ยก็แค่ต้องรอหน่อยน่ะ

“เอางี้ไหมหล่ะ ถ้านายมีอะไรที่คิดไม่ออกล่ะก็ ลองแหงนหน้ามามองที่ฉันนี่ แล้วมันจะทำให้นายนึกออกเอง 55555” เฮ้อ~~~นายนี่น้า~~~เอาแต่พูดอย่างนี้อยู่ได้นะนาย

แกร็ก~~~~ตุบ!!!

 เสียงแบบนี้ อย่าบอกนะ!!?

“เอาหล่ะนักเรียน นั่งที่ได้แล้ว วันนี้เราจะมาชำแหละหมากันนะ” ดร.สไตน์

(นั่นไง ตูว่าแล้ว (- -;;) : นักเรียนทุกคนในห้อง)

“เชอะ!!!ดันโผล่มาซะเด่นอีกแล้วนะ เจ้า ‘ดร.’ บ้านั่น” แบลคสตาร์

“เอาน่าๆ แบลคสตาร์ เขาก็โผล่แบบนี้ทุกวันอยู่แล้วนี่จ๊ะ^^” สึบากิ

“เอาหล่ะนะ เริ่มจาก ‘คิม’ เธอก่อนละกัน” ดร.สไตน์

“มะ ไม่จริงง่ะ~~~ (TOT)” คิม

.

.

.

.

“ประกาศค่ะ ขอให้ โซล แบลคสตาร์ และสึบากิ มาพบท่านยมทูตที่ห้องเดธรูมเดี๋ยวนี้ค่ะ...ประกาศอีกครั้ง บลาๆๆๆๆๆ” เสียงประกาศจากลำโพงเรียกพวกเราไปพบ มีอะไรกันนะ

“เอ้า~~~~พวกเธอน่ะ ได้ยินแล้วก็ไปซะสิ” ดร.สไตน์

“เฮอะ!!!ช่วยไม่ได้นะ ก็ท่านยมทูตอุตสาห์เรียกตัวคนบิ๊กๆอย่างฉันไป คงต้องมีเรื่องบิ๊กๆกว่านี้แน่ 555555” แบลคสตาร์

“จ้า จ้า ^^;;” สึบากิ เธอไม่เหนื่อยบ้างหรอ

“เอ้าๆ อย่าคุยกันสิ พวกเธอเองก็ไปได้แล้ว เร็ว!!!” ดร.สไตน์

.

.

ณ ห้องเดธรูม

  ผม แบลคสตาร์ และสึบากิ กำลังเดินมาตามทางของโทริอิสีแดง เพื่อไปพบท่านยมทูต และพอเดินไปถึง ผมก็ต้องตกใจ เพราะนอกจากท่านยมทูตกับเดธไซต์แล้ว ผมยังเห็น คนที่ชื่อ ‘คิด’ ‘ริช’ ‘แพทตี้’ และ ‘มากะ’ กลุ่มคนที่เพิ่งกลับมาจากภารกิจและถึงกับต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของกลุ่มนี้ และตอนนี้ทั้ง4คน ก็ได้มายืนอยู่ตรงหน้าผมอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

“ไง ไง ไง ^^ สบายดีกันหรือป่าวจร๊ะ~~~” เสียงของท่านยมทูตทักมาตั้งแต่ไกล

“โอ๊ส~~~มันก็ต้องสบายกันอยู่แล้ว^^ก็ได้เดินมาพร้องกับคนบิ๊กๆอย่างฉันนี่นา~~~55555555^O^” มันเอาอีกแล้ว- -

“แหะ แหะ (^^;;) อย่าไปใส่ใจเลยนะคะ” โห~~~สึบากิ สุดยอด!!!

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ^^” ท่านยมฑูต

“เฮ้อ~~~ช่างเหอะ คุยกับหมอนี่ไปก็ราวแต่จะปวดHead!!!เปล่าๆ (-o-)” ถึงผมจะสนิทกับแบลคสตาร์ขนาดไหนก็เถอะ แต่ผมอดทนแบบสึบากิไม่ได้หรอกนะ - -

“อ้าวๆ ^O^ พูดอะไรอย่างนั้นไอ้เพื่อนซี้!!! คุยกับฉันแล้วมันไม่ดีตรงไหนถือซะว่าเป็นบุญปากของนายที่ได้คุยกับคนอย่างฉันนี่ไงล่ะ!!!!! วะ ฮะ ฮ่ะ ฮา” ดูมันพูด คุยกับแกน่ะไม่ค่อยมีคนเขาอยากจะคุยหรอก

“นี่ๆ ทุกคน~~~ฟังกันหน่อยซี่” ท่านยมฑูต

“เออ เออ -o-” ผม (ไม่ได้ยิน)

“เออ เออ อะไรของแกฟะ!!!” แบลคสตาร์ (ไม่ได้ยิน)

“นี่!!!ทุกคน!!!” ท่านยมทูต

“ก็ไม่มี’ไร แค่ขี้เกียจพูด” ผม (ก็ยังไม่ได้ยิน)

“จะหาเรื่องรึไงห๊ะ!!!” แบลคสตาร์ (ไอ้นี่น่าจะไม่สนใจเสียงใครแล้วล่ะ)

“ทุกคนจร๊ะ ฟังท่านยมทูตก่อนเถอะจ้ะ^^;;” สึบากิ

“จะเอาป๊ะล่ะ!!!” ผม (สงสัยหูคงจะฟังเป็นแต่เสียงแบลคสตาร์แฮะ)

“...........” ท่านยมทูต

“ก็เอาซี้!!!” แบลคสตาร์ (ไม่รู้ร้อนรู้หนาว)

“หน็อย~~~~ท่ายมทูตตบเกรียนคูณ2 (=[]=*)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ท่านยมทูต

ป้าบ~~!!!!ป้าบ~~!!!!

Tsubaki: [พอดีโซลมันไปนอนจมกองเลือดกับแบลคสตาร์เรียบร้อยแล้ว]

   ระ รู้สึกว่า ท่านยมทูตจะหมดความอดทน ใช้ท่านยมฑูตตบเกรียนแถมคูณ2อีกต่างหาก กับทั้งโซลคุงกับแบลคสตาร์!!! ตะ ตายยังเนี่ย!!!

“บะ แบลคสตาร์~~~ โซลคุง~~~” ฉัน (ลุกลี้ลุกลน) “เป็นยังไงกันบ้างจร๊ะ~~~(=[]=;;)”

“สะ สบายมาก~~~” โซลคุง

“อูย~~~แค่นี้ จิ๊บๆ” แบลคสตาร์

Soul: [ได้สติแล้ว]

อูย~~~

   เจ้ายมทูตบ้า!!!เล่นฟาดมาซะได้ (หึ โซลถ้านายได้อยู่กับมากะ โดนบ่อยกว่านี้แน่)

“เอาล่ะ มาฟังกันได้แล้วนะจร๊ะหนูๆ^^*” อึ๋ย~~~ยิ้มอำมหิต

“คร๊าบ~~~/ค่า~~~” ทุกคน

“เอาล่ะเน้อ~~~^^พวกโซลคุงคงรู้จักพวกมากะจังดีอยู่แล้วสินะ^^”

“รู้ค่ะ^^” สึบากิ

“ก็พอรู้” ผม

“ไม่รู้สิ” แบลคสตาร์

ป้าบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   มันจะอะไรกันนักหนา

“ขะ ขอโตดก๊าบ~~~” แบลคสตาร์

“บะ แบลคสตาร์~~~~!!!!!! (=[]=;;;;)” สึบากิ

“.......งั้นก็เริ่มแนะนำตัวจากพวกมากะจังเลยละกัน” ท่านยมทูต

“ฉัน ‘มากะ’” มากะ

“ฉัน ‘เดธ เดอะ คิด’” คิด

“ฉัน ‘ริช’” ริช

“ฉัน ‘แพทตี้’ 55555” แพทตี้

“เอาล่ะ คราวนี้รู้จักแล้วนะ^*^” ท่านยมทูต

“คะ คร๊าบ” เออลืมแบลคสตาร์ไปเลยแฮะ โดนท่ายมฑูตตบเกรียนตั้ง2ครั้งแล้ว คงอ่วมแหละ

“เอาล่ะ ต่อไปตาพวกโซลคุงบ้างล่ะน้า~~~~^^” ท่านยมทูต

“ฉัน ‘โซล’” ผม

“ฉัน ‘สึบากิ’ จ้ะ^^” สึบากิ

“ส่วนฉัน ‘แบลคสตาร์’ ชายผู้เหนือกว่าพระเจ้าและบิ๊กเสียยิ่งกว่าบิ๊ก 555555” ระวังโดนรอบ3นะ

ป้าบ~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (นั่นไง คิดไม่ทันขาด)

“......รู้ไหมว่าคนเขาลำคาญ” ท่านยมทูต

“หงึกๆ ... หงึกๆ” แบลคสตาร์

“เอาล่ะ ที่เรียกมานี่ก็จะให้พวกเธอรวมเป็นธีมเดียวกันน่ะนะ~~~~” ท่านยมทูต

“เอ๋~~~~” พวกที่มากับผมร้องด้วยความตกใจ

“ซึ่งก็แน่นอน ว่าพวกมากะจังเขาตกลงกันแล้ว เหลือก็แต่การตัดสินใจของพวกนายละเน้อ~~~~~”

“เออ....ฉันไม่เป็นไรหรอกจ้ะ^^” สึบากิ

“ฉะ ฉันก็ด้วย” ผม

“เหอะ!!!จะเอายังไงก็ได้” แบลคสตาร์

“งั้นก็ดีเน้อ~~~เอ่อ และก็จะให้มากะจังกับโซลคุงเป็นคู่หูกันไปเลยน้า~~~~~” ท่านยมทูต

“!!!!!?” ผม

“หา~~~” แบลคสตาร์

“คลื่นวิญญาณของโซลคุงกับมากะจังน่ะค่ะ” สึบากิ

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหาหรอกจร้า~~~~ถึงคลื่นวิญญาณปกติจะไม่เข้ากันก็ตาม แต่มากะจังก็สามารถปรับคลื่นวิญญาณของตัวเองให้เข้ากับคนอื่นได้ และก็สามารถทำแบบเดียวกันนี้กับคนอื่นได้ด้วยล่ะเน้อ^O^” ท่านยมทูต

“....ยะ ยอดเลยมากะจัง^^” สึบากิ

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ้ะ -/////- ”

   !!? ‘นายต้องจำไว้ เมื่อใดที่มีเหตุผล เมื่อนั้นฉันก็จะอยู่ด้วย’ จู่ๆคำพูดของมากะเมื่อเช้านี้ก็มาวนเวียนอยู่ในหัวของผม ผมเพิ่งจะมารู้สึกนะ ว่ามากะอาจจะรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้วก็ได้ . . .

“ท่านยมทูตคะ^^” มากะ

“มีอะไรเน้อ” ท่านยมทูต

“เร็วๆหน่อยได้ไหมคะ^^;” ...คงคิดไปเองมั้ง

“ใช่แล้วครับ พูดให้จบเร็วๆหน่อยเถอะนะท่านพ่อ” คิด

“แหมๆ^^ไม่ต้องรีบนักก็ได้” ท่านยมทูต

“ค่ะ ^^;” มากะ

“............” แบลคสตาร์

“เอาล่ะนะ เดี๋ยวฉันมีภารกิจให้พวกเธอไปทำหน่อยนะ^^” ท่านยมฑูต

“ภารกิจเกี่ยวกับอะไรหรอคะ?” สึบากิ

“เกี่ยวกับอะไรก็ไม่รู้หล่ะนะ^^ แต่นี่เป็นภารกิจเพื่อให้พวกเธอน่ะได้รู้ถึงความสามารถของแต่ละคน โดยฉะเพราะมากะจัง....เพราะงั้นจะให้พวกเธอไปกวาดล้างกองทัพกบฏที่อิตาลี่กันนะ งานนี้คงจะเหนื่อยกันหน่อยล่ะนะ~~~~” ท่านยมทูต

“หมายความว่าไงครับ” ผม

“ก็เพราะว่า หัวหน้ากองทัพกบฎน่ะเป็นแม่มดน่ะสิ และขุมกำลังทั้งหมดก็มีอยู่ประมาณ 1,000,000 นาย ซึ่งก็มีแต่ คิชิน ปีศาจ และแม่มดทั้งนั้น^^” มากะ

“หึ อย่างนี้ก็สวยสิ” แบลคสตาร์

“จ้ะ!!!^^” สึบากิ

“จะยังไงก็ตาม เดี๋ยวพวกฉันกับมากะจะจัดการเรื่องการเดินทางเอง ส่วนพวกนายที่เหลือก็ไปเก็บของซะล่ะ” คิด

“เอ่อ แล้วก็โซลคุง^^” ท่านยมทูต

“ครับ” ผม

“หลังจากที่กลับมาจากภารกิจแล้ว ก็อย่าลืมเก็บของเตรียมย้ายบ้านนะ^^” ท่านยมฑูต

“คะ ครับ” นั่นไง กะแล้วเชียวว่าต้องย้ายไปอยู่กับผู้ใช้

“งั้นท่านพ่อ พวกผมไปก่อนนะ” คิด

“จ้า~~~^^” ท่านยมทูต

“(ยิ้ม) ไปล่ะค่า~~~~” มากะ

   และหลังจากนั้นพวกมากะก็หายไปเลย หายไปเฉยๆเหมือนกับเมื่อเช้า

“ฮะ เฮ้ เจ้าพวกนั้นไปไหนน่ะ” ถามได้ตรงจุดมากแบลคสตาร์

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกเน้อ~~~~มากะจังน่ะเขาจะไปไหนมาไหนหรือพาใครไปไหน ก็ไปด้วยวิธีนี้ทั้งนั้นล่ะเน้อ~~~^O^” ท่านยมทูต

“ก็แล้วมันวิธีไหนเล่า =[]=” แบลคสตาร์

“เอ้า!!~~~~ก็.....นินจาไงล่ะ^^” ท่านยมทูต

“หา~~~~!!!!???” แบลคสตาร์

.

.

.

กลับมา ณ ห้องเรียนของโซล

   หลังจากนั้นแบลคสตาร์กับท่านยมทูตก็ถกเถียงกันเรื่อง....นินจาจนกระทั่งผมกับสึบากิต้อง’ลาก’แบลคสตาร์กลับมาที่ห้องเรียน=_=

“เอาล่ะจ้ะ ทุกคนนั่งที่ได้แล้วนะ^^” อ.แมรี่ “วันนี้เราจะมาเรียนเรื่อง บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

.

.

.

.

หลังเลิกเรียน

   พอเลิกเรียนพวกเราก็เห็นมากะเดินมา

“นี่!!!! พวกนาย” มากะ

“อ้าว~~!! มากะจัง^^” สึบากิ

“มี’ไรหรอ” ผม

“......แล้วแบลคสตาร์ล่ะ” มากะ

“อ๋อ~~~~แบลคสตาร์ล่ะก็ อยู่นู่นจ้ะ^^;” สึบากิพูดพรางชี้ไปข้างบน เห็นแบลคสตาร์ยืนพูดถึงความบิ๊กของตัวเองอยู่บนเทียนไขของชิบุเซ็ฯ แต่แล้ว.....

“. . . เฮ้ย~~~!!! แบลคสตาร์!!!นี่นายไปทำอะไรอยู่บนนั้น!!!!รีบลงมาเดี๋ยวนี้เลยน้า~~~!!!!” มากะทำถ้าหันไปดูด้านหลังก่อนแปบนึงก็หันกลับมาโวยวายแบลคสตาร์ แต่ดูเหมือนเจ้านั่นจะไม่ได้ยิน

“มะ มากะจัง ไม่เป็นไรหรอก แบลคสตาร์ก็อยู่แบบนั้นทุกวันแหละจ้า^^;;” สึบากิ

“มะ ไม่ใช่เรื่องนั้น~~~ถะ ถ้าคิดมาเห็นตอนนี้ล่ะก็ โลกแตกแน่ =[]=” หา!!!~ โลกแตกเนี่ยนะ

“มะ ไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง (^^;;;;;)” ผม

“มีอะไรกันหรอ มากะ” จู่ๆคิดก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ ซึ่งตามมาด้วยริชกับแพทตี้ ซึ่งพอริชเดินมาถึงมองไปเห็นแบลคสตาร์ที่อยู่ข้างบนก็ท่าตกใจ ยังกับเห็นผี แต่ดูเหมือนคิดจะยังไม่เห็นนะ

“คิด~~~!!! มะ ไม่มีอะไรหรอก~~~^^;;” มากะ

“นี่ มากะ~~~! ที่อยู่ข้างบนนั่นมันแบลคสตาร์ใช่ไหม ทำไมหมอนั่นไปอยู่บนนั้นล่ะ!!!?” ริชที่เดินย่องมาข้างหลังมากะกระซิบคุยกันโดยไม่ให้คิดรู้

“ก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าริชพาแพทตี้กับคิดไปทางอื่นก่อนนะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง” มากะ

“OK ฝากด้วยนะ ขอบใจมากมากะ” ริช

“นี่คิด~~~” ริช

“คือ ฉันจำได้ว่ากระจกตรงทางเข้าห้องของท่านยมทูตน่ะ เอียงไปประมาณ5องศานะ^^;;” หลังจากที่ริชพูดจบคิดก็ทำท่า อมทุกข์แบบสุดๆ

“จะ จริงเรอะ~~~OoO” คิด

“จริงสิ เนอะแพทตี้^^;;” ริช

“งั้นหรอ~~~คงงั้นมั้ง555555” แพทตี้

“ถะ ถะ ถะ ถ้างั้นมากะ ‘โทษทีนะ ฉะ ฉันขอตัว” คิด

“จะ จ้า^^;” มากะ

“ปะ ปะ ไปล่ะ~~~~~เร็วเข้า ริช แพทตี้” คิด

“จ้า~~~(^^)//” แพทตี้

“อื้อ!!!” ริช

   ผมได้ยินแว่วๆก่อนที่ริชจะตามคิดไปริชบอกขอบใจมากะด้วยแต่หลังจากนั้นพอคิดเดินหายลับไป

“. . .เจ้าบ้า~~~~แบลคสตาร์!!!!!นายลงมาเดี๋ยวนี้เลยน้า~~~~” มากะตะโกนเรียกแบลคสตาร์ที่ยังยืนอยู่ข้างบน

“หือ~~~? อ้าว ยัยมากะนี่~~~ นี่เธอจะมาฟังความบิ๊กของฉันด้วยใช่ไหม 555555” แบลคสตาร์ แบลคสตาร์ผู้ไม่รู้ร้อนรู้หนาวนับแต่นี้ต่อไป ผมขอให้ทุกคนที่อยู่หน้าจอ เตรียมสวดมนต์ไว้อาลัยแก่แบลคสตาร์ด้วย

.

.

ตูม!!!!~~~ตุบ!!!!!~~~~โครม!!!!!!!~~~~~~ปึก!!!!!!!~~~~~เพล้ง!!!!!!!~~~ฉึก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~~~~~~~~~

   มากะเริ่มด้วยการปาสันหนังสือใส่หัวของแบลคสตาร์เต็มแรงจนทำให้แบลคสตาร์ตกลงมา เสร็จแล้วมากะก็แผร่รังสีอำมหิตแล้วเริ่มลงมือฆาตกรรมเอ๋ย!!ซ้อมแบลคสตาร์อย่างไม่ออมแรง (= =;;)พร้อมกล่าวคำพูดให้แบลคสตาร์สำนึกผิด

“หน็อย~~~เจ้าบ้าแบลคสตาร์~~~!!นายขึ้นไปทำบ้าอะไรบนนั้นห๊ะ!!!!~~~นายรู้มั้ย ถ้าที่นายยืนอยู่มันหักหรือตกลงมาล่ะก็~~~~~~!!!!!มันไม่จบแค่การขอโทษเฉยๆแน่~~~~~~!!!!ฉันพอรู้นะ ว่าถ้าเป็นายก็คงยินดีเลย แต่นายรู้ไหมว่าคนอื่นเขาลำบาก หา~~~~~~~!!!!!!!!!$!$%$^$%^&(&*%**&&$$!#@#!#^&&#DHBL_(U)__))&^^&()((*%%” มากะ

“ขะ ขอโตดก๊าบ” แบลคสตาร์ ขอให้ไปที่ชอบที่ชอบนะ

“บะ แบลคสตาร์~~~~~~(=[]=;;;)(ตายยัง!!!!)” สึบากิ

“ไม่เป็นไรหรอกสึบากิจัง!!เดี๋ยวก็ฟื้นเองแหละ” มากะ

“เออนี่~~~มากะทำไมถึงห้ามให้คิดเห็นล่ะ” ผมถามมากพบ้าง

“ . . . คิดน่ะ มีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง” มากะ

“หือ???” ผมกับสึบากิ

“....บ้าสมมาตร” มากะ

“เอ๊ะ!!?” ผมกับสึบากิ

“จะ จะว่าไปแล้วที่โรงเรียนนี้มัน . . .” ผม

“สมมาตร......” สึบากิ

“ใช่~~~เห็นว่าโครงสร้างโรงเรียนนี้คิดเขาเป็นคนออกแบบเมื่อสมัยตอนเขา5ขวบน่ะ = =;;” มากะ

“แล้วทำไมหรอ” ผม

“คิดน่ะเป็นพวกบ้าสมมาตรสุดๆขนาดที่ว่ารอบตัวต้องสมมาตรเลยล่ะและในทางตรงข้ามถ้าคิดเห็นความไม่สมมาตรเข้าล่ะก็......โลกแตกแน่~~~~~” มากะ

“ตะ แต่ว่า” ผม

“จริงๆนะ อย่างครั้งที่แล้วคิดเขานึกได้ว่าลืมพับปลายกระดาษทิชชู่ในห้องน้ำที่บ้านให้เป็นสามเหลี่ยมทีเดียวทำเอาจิตตกไม่กล้าเข้าห้องน้ำไป1อาทิตย์ เวลาเขียนหนัยสือก็ยังต้องลบแล้วลบอีกเพราะเขียนยังไงก็ไม่สมมาตรผ่านไป2ชั่วโมงครึ่งแล้วก็ยังเขียนอักษรตัวแรกไม่ได้ จนกระทั่งกระดาษขาดทำให้คิดช็อคแล้วสลบไปอีก1วันเต็มๆ เออและที่สำคัญเวลาอยู่กับคิดห้ามพูดเรื่องแถบ3เส้นที่อยู่บนหัวเด็ดขาดเลยนะ” มากะ

“โห~~~ถึงขนาดนั้น” ผม กับ สึบากิ

“เอ่อ จริงสิลืมไปเลย....ความจริงจะมาบอกว่ากำหนดไปทำภารกิจน่ะ เป็นวันมะรืนนี้นะแล้วกำหนดเสร็จภารกิจก็หลังจากนั้น5วันนะ” มากะ

“อะ อืม” ผม

“ขะ ขอบใจนะมากะจัง^^;ฉันขอตัวก่อนล่ะ” สึบากิ

“จ้า^^” มากะ

.

.

“เฮ้อ~~~~ฉันไปล่ะ” มากะ

“ดะ เดี๋ยวก่อน” !!? หะ หายไปอีกแล้ว

.

.

   มากะ....เธอเป็นใครกันแน่นะ

______________________________________________________________________________

เย้ๆ  สู้ตายค่า~~~~~

เม้นท์ๆๆๆๆๆๆๆ^^