มนต์แสนร้ายสะกดดวงใจยัยหน้าใส - นิยาย มนต์แสนร้ายสะกดดวงใจยัยหน้าใส : Dek-D.com - Writer
×

    มนต์แสนร้ายสะกดดวงใจยัยหน้าใส

    เป็นเพราะฉันโรส!!!!>_< เผลอทำเล็บหล่นลงไปในจานข้าวเขา อ๊ากกกกTTOTT งานนี้มีเฮ กรี๊ดดดด แต่การเจอกันครั้งนี้ไม่ได้ดีนักเพราะหมอนั่นกวนประสาทฉันได้เรื่อยๆอีกแน่ะ งานนี้หนูลุยเดี่ยว>O

    ผู้เข้าชมรวม

    344

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    344

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 ก.ย. 52 / 20:52 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Chapter 1  จานใบนั้น!!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    สร้อยสีทองพร้อมจี้รูปหัวใจมีธนูปักสีฟ้า ไม่เข้ากันเลย!!!!

    สร้อยสีเงินมีจี้รูปผีเสื้อกางปีกสีม่วงอยู่สองตัว สวย แต่ฉันไม่ชอบสไตล์แบบนี้นะ

    สร้อยสีขาวแวววาวเหมือนเพชรมีจี้รูปเพชรแบบรีสีน้ำเงินสุกใสโดนมากๆแต่ถ้าเปลี่ยนเป็นจี้รูปดอกกุหลาบทำจากทับทิมแดงสุกประกายระยิบระยับจะดีมากแต่   ขอบอกว่าอันนี้เก๊ทั้งหมดรวมถึงเพชรแบบรีสีน้ำเงินสุดจะน่ารักนั่นด้วยแงๆTTOTT

    สร้อยสีดำมีจี้เป็นแหวนสองวงสีเงิน แปลกๆแฮะ= =^

    สร้อยสีเขียวอื๋อมีจี้รูปปลาทูสีเงินที่มีแต่ก้าง  เท่แบบกระไรๆอยู่นะ

    สร้อยสีชมพูมีจี้เงินสลักชื่อ โรสควอตซ์และคาลซิโดนี อือชื่อแปลกใช่มั้ยล่ะเพราะเมืองที่นี่ไม่เหมือนที่โลกมนุษย์อย่างพวกคุณหรอกนะที่นี่เป็นเมืองแห่งอัญมณีจะตั้งตามชื่อคนที่คลอดออกมาแล้วถืออัญมณีอะไรไว้ในมือเนี่ยแหละ  และก็แน่นอนเมื่อพอฉันคลอดออกมาฉันก็มีอัญมณีโรสควอตซ์นี่อยู่ในมือ

    อัญมณีทุกชิ้นนั้นล้วนแต่มีคุณสมบัติของมันอยู่ของฉันน่ะหรอ  มันคือ..

    อัญมณีในตระกูลควอตซ์ที่มีสีชมพูเนื้อผลึกข้อนค่างขุ่นหน่อยๆเชื่อกันว่าเป็นอัญมณีแห่งความรักและการให้อภัยนิยมมอบเป็นของขวัญแทนความรักความห่วงใย หรือคำขอโทษที่มีให้ต่อผู้อื่นนอกจากนี้ยังเชื่อว่ามีพลังช่วยกระตุ้นการทำงานของหัวใจให้ดีขึ้นอีกด้วย

    เป็นไงล่ะแต่เมืองนี้มีกฎอยู่ว่า

    ถ้าคู่ชาย-หญิง  คนไหนมอบอัญมณีของตัวเองแลกกัน จะถือว่า รักกัน และต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต

     

    ข้อสำคัญคือต้องมีลูกภายใน1ปีให้หลังการแต่งงานกันด้วย

    ไม่งั้นฝ่ายชายต้องโดนมอมยาเพิ่มอารมณ์  XXX อ่ะนะ แล้วให้ปล้ำฝ่ายหญิงซะเลย  โหดเนอะแต่ที่ทำไปเพื่อให้มีประชากรเมืองอัญมณีนี้ให้มากๆไง

     แต่ตอนนี้คุณคงงงกันล่ะซิว่า แล้วอีกชื่อที่เขียนว่าคาลซิโดนีล่ะใครกันใช่ไหม

    เขาคนนั้นคือเพื่อนสนิทฉันเองล่ะ

    ใช่แล้วพอเขาคลอดออกมาในมือก็มีอัญมณีคาลซิโดนีอยู่

    งงใช่ไหมล่ะว่า  มีด้วยเหรอไอ้อัญมณีนี้น่ะคำตอบก็คือ

      ปิ๊งป่อง!!!!!

      ถูกแล้วจ้ามีจริงๆนะมารู้จักกันหน่อยสิ

    คาลซิโดนีเป็นแร่ควอตซ์ชนิดนึงอีกเหมือนกันแหละหายากมีสีขาวขุ่นๆ เชื่อกันว่าเป็นแร่ที่เสริมพลังของเพศหญิงให้สูงยิ่งๆขึ้นไปเหมาะสำหรับคนที่ต้องการเสริมความเป็นหญิงให้ตัวเองนอกจากนั้น

    ยังเสริมความต้องการทางเพศของฝ่ายหญิงเป็นอย่างมากเลยล่ะ

    และก็จะไม่รู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่จะทำไปตามอารมณ์เท่านั้น

    น่ากลัวใช่มั้ยเล่าเอาเถอะอย่ามัวแต่กลัวกันเลยเข้าเรื่องกันต่อดีกว่านะ

     

    โอ้แม่จ๊อดลูกมีสร้อยเยอะขนาดนี้เชียว !!

     ก็สร้อยพวกนี้ได้มาจากเพื่อนผู้ชายที่สนิทๆของฉันนี่นา

    แต่ตอนนี้พวกนั้นหายหัวไปไหนไม่รู้ตั้งแต่จบมหาลัย ควอตซ์ ( ที่นี่ต้องเข้ามหาลัยตามตระกูลของอัญมณีนั้นๆ)

    ได้ 1 ปีเต็มๆ เนี่ยเหงาจัง ไม่อยากจะบอกว่าตอนนี้อายุเกือบๆ 19 น่ะเพราะเดือนหน้าก็19แล้วล่ะ

    ไปขายสร้อยดีกว่าได้เงินด้วย..ไปล่ะนะ

     

     

     

     

    ก๊อก

    ก๊อก

    ก๊อก

    ก๊อก

     

    แหะๆ ไม่ต้องตกใจไป เสียงรองเท้าส้นเข็มคู่ใหม่ล่าสุดของฉันเองจ้า

    มาถึงจนได้ แฮกๆๆ ลิ้นห้อยเลยเรา โอยหมดแรง  หงึกๆ เข้าร้านสร้อยดีกว่ามีแอร์ด้วย อึ๊บๆ เข้าร้าน เข้าร้านๆ

    กริ๊ก  ฉันยืนสวยสง่า (55) อยู่หน้าตู้กระจกที่วางเรียงรายไปด้วยสร้อย

    พลางวางสร้อยเกือบสิบเส้นของฉันลง

     

    อ้าว อาจารย์ อะความารีน มาขายสร้อยแล้วหรอคะไม่สอนหนังสือแล้วหรอคะ นี่แหละอาจารย์โปรดของฉันตอนเรียนอยู่ ระดับ เพชรสีชมพู (หายากมากในปัจจุบัน)  ก็คือปีสุดท้ายของพวกเธอกันนั่นแหละ

     

    ปี หนึ่งของพวกเธอ = ระดับพลอยของที่นี่

    ปี สองของพวกเธอ = ระดับทองคำของที่นี่

    ปี สามของพวกเธอ = ระดับทองคำขาวของที่นี่

    ปีสี่ของพวกเธอ  =  ระดับเพชรสีชมพูของที่นี่

     

    เข้าใจแล้วนะงั้นเข้าเรื่องกันต่อนะ

    เปล่านี่มันงานอดิเรก ว่างจากงานสอนก็มาทำน่ะเอ้อ แล้วนี่มายังไงล่ะเนี่ยร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยชายตาวันนี้นึกอะไรพิเรนท์เล่าเนี่ยหืม?

     

     

     

    กริ๊ก  เด็กคนไหนอีกล่ะ เสียงของสองสิ่งกระทบกันทำให้ฉันเงยหน้าตามเสียงแล้วปรายตามอง

    อ๊ะ  อ้าว ยัย โรสควอตซ์นี่นาโดนลมอะไรหอบมาถึงกระเด็นมาไกลอย่างนี้เล่าปลกจริง

    ยัยคนนี้มันก็ได้เกรดดีตลอดไหงต้องมาเรียนซ้ำชั้นอยู่อีกล่ะ แปลกคนจริงๆนึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป

     

    อ้าว อาจารย์ อะความารีน มาขายสร้อยแล้วหรอคะไม่สอนหนังสือแล้วหรอคะ

    ดู๊   ดูยัยคนนี้เธอพูดซะ

     หน้าตาก็ออกจะขาวผ่อง ตากลมโต ขนตางอนยาว น่ารักน่าชังใครเห็นเป็นต้องละลายไม่เว้นผู้หญิงด้วยกันเอง

    แต่ดูปากอันแสนจะชมพู๊  ชมพู ใส นั่นพูดซิ โอ๊ยฟังแล้วมันน่าตีจริงเลยนะเนี่ย

    เปล่านี่มันงานอดิเรก ว่างจากงานสอนก็มาทำน่ะเอ้อ แล้วนี่มายังไงล่ะเนี่ยร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยชายตาวันนี้นึกอะไรพิเรนท์เล่าเนี่ยหืม?

    ฉันตั้งคำถามขึ้นมาถามเจ้าตัวเล็กหน่อย

    เปล่าค่ะเห็นว่าสร้อยมันเยอะมากๆแล้วค่ะก็เลยจะมาขายน่ะค่ะ แหะๆ

    โหคุณเธอ ดูลูกศิษย์ฉันสิไม่มาหาครูหาโรงเรียนเล้ย

    เอาเถอะๆ มานี่ไหนดูซิ  อืมมมมมมมมมมมมมมมมม  รวมๆแล้วมีมูลค่าซักประมาณ อืมมม  เต็มที่ก็ 50,000 เพตรา  (สกุลเงินของที่นี่) นะพอมั้ย

    กำลังพอดีเลยค่ะ^_^

    โหไม่ค่อยเลยลูกศิษย์ฉันดูสิตาเป็นมันแทบจะกลืนกินเงินก้อนปึกนี้เข้าไปแน่ะ

    งั้นโรสไปก่อนนะคะ

    เอ้อ  เหมือนกันนานทีไอเจ้าตัวนี้มันจะแทนตัวเองว่าโรสซักทีน่ารักดีนะเนี่ย

    โครกกกกกกกกกก   ครากกกกกกกกกกกก ครืนๆๆๆๆๆ นั่นเสียงฟ้าผ่าเรอะ?

    แหะๆคือว่าอาจารย์พอจะเลี้ยงข้าวให้โรสได้ซักมื้อมั้ยคะ

    (หงึกๆ)  โอยสุดท้ายฉันก็ต้องจำยอมคุณเธอท้องร้องคนนี้จนได้  TOT

     

     

    กริ๊ก

    ก๊อก

    กริ๊ก

    ก๊อก

    โอยตอนนี้ฉันกับเจ้าโรสกำลังผลัดกันส่งเสียงรองเท้าส้นเข็มสูงปริ๊ดอยู่

    เอ้าข้าวผัดกะเพราใช่มั้ย นี่ เอ้า 50 เพตรา อย่าซุ่มซ่ามนะ

    ค่ะ  คุณครู

    เจ้าคนนี้ทำท่าตะเบ๊ะแล้วก็วิ่งไปทิ้งให้ฉันยืนส่ายหัวอย่างหน่ายๆ อยู่ที่โรงอาหารของมหาลัยควอตซ์

    เอาเถอะถึงเจ้าตัวนี้จะซุ่มซ่ามแต่มันก็ปีกว่าแล้วคงจะหายโก๊ะแล้วล่ะมั้ง

     

    เพล้ง  ทุกคนในโรงอาหารเงียบกริบ

    รวมทั้งฉันซึ่งตกใจมากเลยเผลอสะดุ้งนิดหน่อย

    ใครทำ!!!! ฉันตวาด  แน่นอนฉันได้รับเกีริตเป็นคุรครูที่ดุที่สุดในมหาลัย     อิอิ

    แหะๆๆ โรสเองค่ะ กึ๋ยๆๆ

    ยัยโรส  โอ๊ย!!ทำฉันขายหน้าได้อยูทุกวี่ทุกวันหนอย

    ไปล้างจานทุกใบตรงนั้นเดี๋ยวนี้ >O<!!!!

    ฉันตวาดพร้อมใช้นิ้วชี้ไปที่อ่างล้างจานขนาดใหญ่ที่ มิกซ์ แอนด์ แมกซ์ รวมพลังจานมรสุมใหญ่ยักษ์นั่น

    เจ้าค่ะ>.<

    เจ้าโรสทำหน้าจำยอมแต่ก็ไปโดยดี

    มองอะไร เลิกมุงได้แล้ว 

    ฉันตวาดอีกครั้งกับพวกนักเรียนที่หยุดเดินหาอาหารกินแล้วมากระจุกเป็นหย่อมๆ(เหมือนผมร่วงเลยอ่ะ)

    แล้วเจ้าพวกเด็กนักเรียนจึงค่อยสลายการไทยมุงแต่บางคนยังทำสีหน้าเหมือนอยากจะบอกเต็มทนว่า

    กำลังหนุกเลย  วันหลังก็ได้  น่านอะไรจะสอดรู้สอดเห็นขนาดนั้นยะ?
               

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    นี่ค่ะ ฉันยื่นเงินมูลต่า 50 เพตรา ให้คุณลุงหัวเขียว (ไฮไลท์ลุงเขาได้ใจมากเลยจ๊อด>O<)

    ขอบคุณครับโอกาสหน้าเชิญใหม่ได้นะครับ คุณลุงพูดตามสเต็ปอย่างคล่องปรื๋อ

    ฉันทำหน้างงก่อนค่อยๆหันหลังกลับพร้อมอุ้มลูกน้อย(ข้าวผัดกระเพรา)อย่างถนุถนอม

    พรืด!!!!!

    ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!
    ตามด้วย
    .เพล้งงงงงงงงง!!!!

    แอร๊ยยยยยย   ข้าวผัดกระเพราของหนู  แงๆๆ TOT

    ใครทำ!!!! ครูอความารีนนั่นเองแงๆ  หนูม่ายด้ายตั้งจายยยยยย  หนูลื่นนนนนนนนนนน

    แง  น่ากลัววววว..

    แหะๆๆ โรสเองค่ะ กึ๋ยๆๆ

    ไปล้างจานทุกใบตรงนั้นเดี๋ยวนี้ !!!!

    ฉันปรายตามองตามนิ้วชี้อาจารย์  หวังว่าคงไม่ใช่..

    ฉันมองผ่านตึกระดับนิลไป(ประถม)

    ผ่านโต๊ะอาหารนับร้อย

    ละและก็.ว่าแล้ว ฮือๆๆๆๆ

    เจ้าค่ะ>.<

    มันคืออ่างมรณะนั่นเอง  กรี๊ดดดดดด  ฟ้าเล่นตลกกับคนสวยยยยยยย   ม่ายยอมมมมมม

    ฮือๆ    ขณะนี้ฉันกำลังล้างจานอยู่ในอ่างมรณะนี่ ทำไมเรียกว่ามรณะน่ะหรอ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น