ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    baramos ตอน การแสดงของป้อมอัศวิน

    ลำดับตอนที่ #8 : เปลี่ยนแปลงแผนการแสดง นายนักเรียนใหม่ผู้ลึกลับ(Rewrite)

    • อัปเดตล่าสุด 27 มี.ค. 50


    " เอาหละๆ อย่าพึ่งมากัดกันสิ พึ่งย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกันนะ " เสียงโรเวนห้ามศึก

    " พี่โรเวนฮะ จะให้เค้า2คนนอนห้องไหนหรอฮะ "  เฟรินถาม

    "ให้เออ..... " โรเวนพูดพลางคิด

    "  ให้เซลูดามานอนห้องผมก้อได้ " คาโลพูด

    " อือ งั้นให้เซลูดาไปนอนห้องคาโล ส่วนเซลดา.... "

    " เรียกผมว่า เซลูก้อได้ " เซลูพูด

    " ให้ไปนอนห้องผมก้อได้ฮะ ดูท่าทางว่าถ้าเค้ามานอนห้องผมคงทำให้

    คึกคักได้อีกเยอะ " ครี๊ดพูด

    " โอเคๆ ตามใจก้อละกาน " โรเวนพูดแล้วก้อเดินออกไป

    " เอาหละพวกนาย 2 คน คงรู้แล้วใช่ไม๊ว่าโรงเรียนของเราจะจัดการ

    แสดงให้คิงบาโร " มาทิลด้าถาม

    " แล้วป้อมของเราจะจัดให้มีคอนเสิร์ด " มาทิลด้าถามอีก

    " อือ " ทั้งคู้ตอบ

    " แล้วพวกนาย 2 คนก้อต้องไปอยู่ฝั่งผู้ชายด้วย "

    " ทำไมต้องแยกฝั่ง " เซลูถาม

    " ก้อความเหนไม่ลงรอย " มาทิลด้าตอบ

    " ประสาท " เซลดาพูด

    " แค่นี้ถึงกับต้องแยกฝั่งกันเลยเรอะ เดี๋ยวได้โดนตัดธงกันพอดี "

    " ทำไมหละครับคุณเซลดา " หนุ่มน้อยซีบิลถาม

    " ฐานที่ว่า ป้อมอัศวินไร้ความสามัคคีหละสิ " เซลดาบอก

     ปึง!!!!!!!

    " แล้วนายจะให้ทำยังไง " มาทิลด้าตวาด

     " ก็ให้พวกผู้หญิงร้องแล้วพวกผู้ชายก็เล่นดนตรี ที่เหลือก็จัดการเรื่องชุดและกำกับการแสดงซะเซ่!!"

    เซลดาตวาดขึ้นบ้าง
     
     " เออนั้นดิ " ครี๊ดพูด

     " แล้วใครจะเล่นกีตาร์กะเบสเป็นหละคะ " เรนอนถามบ้าง

     " ฉันเล่นกีตาร์เป็น " คาโลพูด

     " จิงดิ โหคาโล รู้จักกันมานานไม่เคยมีบอกอะ " คิลพูด

     " ก้อไม่มีใครถาม " คาโลพูด

     " เหลือมือเบสกะกลอง " แองจี้พูด

     " ฉันเล่นเบสเป็น " เซลูพูด

     " ฉันเล่นกลองเป็น " คราวนี้คิลพูดขึ้นบ้าง

     " เอาหละงั้นเราก้อได้นักดนตรีและทีนี้ก้อเหลือแต่นักร้องที่จะให้ร้องเพลงอะนะ " ชาร์โดว์พูด

     " นั้นแหละ ปัญหา เพราะนักร้องที่เลือกไว้มี2คน ไม่รู้จาเอาใครดี เพราะเสียงดีเหมือนกันอะ "

    แองจี้พูด

     " ก้อ เอามาทั้ง2คนเลยสิ " กัสพูด

     " งืมงั้นก้อดะ " มาทิลด้าพูดแล้วก้อหันไปถามความเห็นเพื่อนๆ

     " ว่าไงทุกคน " เธอตะโกน

     " ก้อได้ ก้อดี " ทุกคนตะโกนกลับ ( เหมือนไม่มั่งใจแหะ )

     " โอเค งั้นก้อไปซ้อมแล้วกัน ส่วนกัสกะซีบิลมาหาฉันทางนี้หน่อย " มาทิลด้าพูด

     " อือ / คับ " ทั้งคู่ตอบ แล้วทั้งคู่ก้อเดินตามมาทิลด้าไปยังมุมห้อง

     " นาย2คนทำหน้าที่จัดเตรียมชุดแสดงนะ แล้วก้อชุดของนักร้องต้องเป็นกระโปรงเท่านั้นห้ามมี

    กางเกงเจือปนเด็ดขาด เข้าใจไหม แล้วก้อ อย่าให้เฟรินรู้เรื่องนี้นะ " มาทิลด้าพูด

     " อือ " ทั้งคู่รับแล้วนั่งปรึษากันต่อไป

     "  เอาหละพวกนักแสดงก้อไปซ้อมกันซะ " มาทิลด้าพูด

     แต่ละคนก้อนั่งทำงานกันอย่างเอาเป็นเอาตายมาก จนึงเวลา 2 ทุ่ม

        ณ.ห้องหัวหน้าป้อม

     " เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้าเลย " เฟรินที่นอนรอห้องน้ำว่างอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้น

     " นั้นดิ " คิลพูดแล้วหันไปมองเซลูที่นั่งรออยู่(รอห้องน้ำว่าง)

     " เฟรินๆ "คิลกระซิบเรียก

     " มีไร " เฟรินกระซิบตอบ

     " ฉันคิดว่าห้องเราต้องเป็นขั้วโลกเหนือแน่เลยอะ " คิลกระซิบ

     " ไมอะ " เฟรินถาม

     " ก้อแกดูดิ เซลูมันท่าทางจะเป็นนักแช่แข็งเหมือนไอ้คาโลแน่เลยหวะ " คิลกระซิบ

     " นั้นดิ ชักเริ่มหนาวๆและนะแก " เฟรินกระซิบ

     " ไม่ต้องกลัวหรอก " เซลูพูดขึ้นมา

     " ฉันไม่แช่แข็งพวกนายหรอกเพียงแต่พวกนายอย่าทำฉันโกรษเป็นพอ " เซลูพูด

     " นะ นายได้ยินพะพวกเราคุยกัน ดะได้ไง " เฟรินพูดเสียงตะกุกตะกัก เนื่องจากตกใจ

     " แล้วทำไมถึงอย่าทำให้นายโกรษ " คิลถามต่อ

     " เดี๋ยวถึงเวลา พวกนายจะรู้เอง " เซลูพูด เมื่อเซลูพูดจบคาโลก้อเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เซลู

    จึงเดินเข้าไปในห้องน้ำต่อจากคาโล

     " คาโล " เฟรินเรียก

     " มีไร " คาโลตอบ

     " ก็ฉันคิดว่าเซลูมันทำตัวแปลกๆอะนะ เหมือนหมอนั้นมันไม่เหมือนคนอื่นๆเค้าอะ "

     " หมายความว่าไง " คาโลถามหลับ

     " ก็หมายความว่า หมอนั้นมันมีอะไรไม่ชอบมาพากลอะดิ " คิลอธิบาย

     " หรอ ฉันก็ว่ามันก็ปรติ มีแต่พวกนายสิที่ไม่ปรกติ " คาโลพูด

     " ไอ้คาโล!!! " คิลตะโกน

     " คาโล!!! ฉันเกลียดนายแล้ว " เฟรินตะโกน
     
     " โธ่ ล้อเล่นน่า " คาโลพูดทำให้คิลเริ่มสงบลง แต่ไม่ใช่เฟรินแน่ที่สงบ

     " เชอะ " เฟรินเริ่มงอน ( โห ฤทธิ์สาวแรงจริงๆ ขี้งอน ) คาโลจึงหมดหนทาง เลยงัดวิธีที่น่าจะดี

    ขึ้นมาคือ...

     " คิลๆฉันไปขอมาทิลด้ามาว่าพรุ่งนี้จะหยุดซ้อมแหละ "คาโลพูดคำที่ไม่น่าจะออกจากปากของเขาได้

     " จิงดิดีหวะ " คิลตะโกน (อันที่จริงคาโลก้อไปขอมาจริงๆแหละ)

     " อือ แล้วฉันว่าจะพาคนที่หายงอนแล้วไปเที่ยวอะนะ " คาโลพูด

     " จิงดิงั้นฉันไปด้วยได้ปะ " คิลถาม

     " ได้ดิ " คาโลตอบ

     " เย้!!! " คิลตะโกนเป็นเด็กๆ(ปัญญาอ่อน= =)

     " คาโลๆๆๆ ฉันหายงอนนายแล้วน้าาาาาาา ให้ฉันไปด้วยดิ " เฟรินกะโดดมาง้อคาโลทันควัน

    ( โห เห็นแกเที่ยวนี่หว่า * เหมือนเพื่อนเราเลย * )

     " อะอือ " คาโลพูดอย่างยากลำบากเพราะต้องกลั่นหัวเราะเต็มที่ ต่างจากคิลที่กลับหัวเราะซะจน

    น้ำหูน้ไตไหล และแล้วค่ำคืนนั้นก้อผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มีใครรู้ว่าเบื่องหน้า

    จะมีอะไรเกิดขึ้นที่อาจทำให้พวกเค้าจะไม่มีวันลืมเรื่องนี้เลยตลอดไป

              
                 ****************************************

       แงๆๆๆ เค้าโดนเพื่อนบังคับให้ลงหงะ จิงๆยังไม่อยากลงเยยหงะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงง

     แต่ก้อเถอะ ช่วยเม้มด้วยน้าาาา ถ้าไม่เม้มไม่แต่งต่อและจะลบเรื่องทิ้งด้วยยยยยยยย

                                                              

                                                       ด้วยความเคารพผู้อ่านอย่างสูง

                                                                 
                                                              Zaeluda  Matalis ♦♣♠♥

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×