คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ใบสมัคร ;; ● AUDITION Rival Story ●
AUDITION NO.2
● 1st | ผู้สมัคร
1. ชื่อ ,, ใบเตย
2. อายุ ,, 14ปีค่ะ
3. พล็อตนี้มีอะไรดี?,, นางเอกพลอตนี้ดีที่สุดละเตยว่า ๕๕+ นอกนั้นจะแย่งกันลูกเดียว น่ากลัว =_=
● 2nd | ตัวละคร
1. ชื่อพระเอก ,, ชเว มินโฮ
2. อายุ ,, 21ปี
3. อาชีพ ,, นักศึกษาปี4 คณะมัณฑนศิลป์ (ออกแบบภายใน) , ว่าที่รองกรรมการบริษัทตกแต่งภายในชื่อดัง
4. ลักษณะนิสัย ,, กับคนที่ไม่สนิทจะเงียบๆ แต่จะพูดเก่งกับคนที่สนิทมากๆ เป็นคนที่สุภาพบุรุษ ถ้าหากรักใครก็จะทุ่มเทให้คนๆนั้นสุดๆ ไม่ชอบการรอคอย แต่กลับรอนางเอกได้ เป็นที่พึ่งให้ได้เวลาอ่อนแอ .
5. อิมเมจ ,, ชเว มินโฮ
6. ชื่อนางเอก ,, ลี ซูอึน
7. อายุ ,, 21ปี
8. อาชีพ ,, นักศึกษาปี4 คณะมัณฑนศิลป์ (ออกแบบภายใน)
9. เกี่ยวกับครอบครัว ,, พ่อแม่แยกทางไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่12ปี อยู่ตัวคนเดียว โดยพ่อและแม่จะส่งเงินทุกเดือน แต่ไม่มีแม้ข้อความหรือการพูดคุยตลอดเวลาที่ผ่านมา เหมือนเธอไม่มีตัวตนในสายตาพวกเขา ทำให้ซูอึนให้ความสำคัญกับมิตรภาพมากเป็นพิเศษ เพราะเธอขาดความรักมาตั้งแต่เด็กๆ
10. ลักษณะนิสัย ,, ร่าเริง จิตใจดี ดูเปรี้ยวนิดๆ แต่อ่อนไหวง่าย และจะไม่แสดงอาการออกมา ชอบยิ้ม ชอบคุย ให้ความสำคัญกับมิตรภาพระหว่างเพื่อน และระหว่างคนรักมาก เป็นคนไม่ชอบการแข่งขัน เพราะคิดว่าการแข่งขันไม่ว่าจะเรื่องอะไรมันไม่มีความสบายใจทั้งนั้น มักเก็บเรื่องทุกอย่างไว้ในใจ ไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น ไม่อยากแสดงด้านที่อ่อนแอออกมา ทิฐิสูง และค่อนข้างรักศักดิ์ศรีของตัวเอง
11. อิมเมจ ,, Chea yun
● 3rd | ชิงบท
1. เพื่อนของคุณกำลังแย่งแฟนคุณไปอย่างซึ่งๆหน้า คุณรู้สึกอย่างไร,,
วันนี้ฉันว่าง ไม่มีเรียน ฉันเลยออกมาเดินเล่นที่ทงแดมุน อยู่ในคอนโดไปก็อุดอู้เปล่าๆ ร้านค้าตามข้างทางเปิดเรียงติดๆกันจนลายตา (เพราะมันเยอะมาก) แน่นอนว่าวันที่อากาศดีอย่างนี้มีคู่รักเต็มทางเดินไปหมด ส่วนดูแล้วจะเป็นพวกมัธยมเสียมากกว่า... เฮ้อ~ พูดถึงคู่รัก ช่วงนี้เหมือนแฟนฉันหายไปจากชีวิตฉันเลย ไม่มาหา แถมไม่โทรมาเลย โทรไปก็ไม่ค่อยรับ ฉันรู้สึกกลัวที่จะสูญเสียเขาไปยังไงก็ไม่รู้ เหมือนจะคิดไปเอง แต่ทุกครั้งที่โทรไปหาเขามันรู้สึกอย่างนี้จริงๆ
ฉันเดินแวะร้านโน้นร้านนี้ไปเรื่อยเปื่อย มีแต่ของขายเป็นคู่ๆสำหรับคู่รัก ตอนที่ฉันกำลังเลือกของอยู่ที่ร้านๆหนึ่ง มีคู่รักคู่หนึ่งเดินเข้ามาซื้อของ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งมีเสียงคุ้นหูทักมา
“ซูอึน มาทำอะไรที่นี้ละ”
เป็นเพื่อนสนิทของฉันเองที่เข้ามาทัก เธอเดินควงแขนมากับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจนัก และพยายามหลบหน้าฉัน พอดีกับที่เขาใส่หมวกแก๊ปมา ทำให้ฉันมองหน้าเขาไม่ค่อยถนัด
“ไง ฉันมาซื้อของน่ะ นั่นใครหรอ?”
ฉันพยักหน้าเชิงไปหาผู้ชายคนข้างหลัง ดูคุ้นๆแหะ เสื้อตัวนี้ กางเกงตัวนี้ เหมือนเคยเห็นมาก่อนเลย เธอหัวเราะคิกคัก แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะบอก
“แฟนฉันเอง เธอน่าจะรู้จักเขาดีนะ”
“หา? ฉันรู้จักเขาด้วยหรอ”
เพื่อนสนิทฉันดึงเขามาข้างหน้า พร้อมปัดมือเข้าที่ดึงหมวกแก๊ป ในขณะที่ฉันก็พยายามเพ่งมองหน้าเขาเช่นกัน เมื่อฉันได้เห็นใบหน้าของเขาชัดเจน ก็เกิดคำถามหลายอย่างในหัวทันที...
...เขาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ทั้งๆที่ฉันโทรไปหาเข้าเป็นร้อยๆสาย เขาก็ไม่รับ
...เขาไม่มาหาฉันเลยในช่วงที่ผ่านมา
...แต่เขามากับเพื่อนสนิทฉัน! แถมยังเป็นแฟนกันด้วย!
นี่มันเรื่องอะไรกัน ?!
“อะไรกันน่ะ...”
เพื่อนสนิทฉันหัวเราะคิกคักไม่หยุด ในขณะที่ฉันมีความรู้ชาไปทั่วร่างกาย ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งช๊อก ฉันมองหน้าแฟนฉันด้วยความไม่เข้าใจ เขาทำหน้าตาเย็นชาตอบกลับมา
“นี่มันเรื่องอะไรกัน! นายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง! นายทำไมทะ...”
ฉันตะโกนเสียงดัง และเข้าไปยืนตรงหน้าเขา เพื่อนสนิทฉันทำหน้าไม่พอใจ เธอผลักฉันออกพร้อมลากเขาออกไปจากร้าน ฉันวิ่งตามทั้งคู่ไป
มือของฉันไปยึดไหล่ของเพื่อนสนิทไว้ เธอหันหลังกลับมาผลักฉันจนล้มลงไปบนพื้น
“โอ๊ย!” ฉันร้อง
“อย่ามายุ่งกับเรา!”
เธอพยายามดึงแฟนฉันตามไป แต่ดูเหมือนเขาจะอึ้งที่เธอผลักฉันล้มลงไปอยู่ และทำท่าจะเข้ามาช่วยพยุงฉันขึ้น แต่เธอก็ดึงไว้เช่นกัน
ฉันยันตัวยืนขึ้น และส่งยิ้มเหยียดไปให้
“เธออยากได้เขามากเหรอ ก็ดี... แต่ฉันไม่มีทางให้เธอง่ายๆหรอก”
“นี่ซูอึน! เธอจะเอายังไง ในเมื่อเธอก็เห็นว่าเขาอยู่กับฉัน”
“แค่วันนี้เท่านั้นแหละ... จำไว้นะ” ฉันบอกเพื่อนสนิท แล้วหันไปหาเขา “ฉันไม่มีทางปล่อยนายไปแน่!“
ฉันหมุนตัวกลับเดินจ้ำไป แต่เสียงของเขายังคงตามหลังมา
“ซูอึน! ฟังฉันอธิบายก่อน ซูอึน!”
ฉันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเขา เขาบอกว่าจะอธิบาย ฉันควรจะฟังเขาดีไหม ฉันควรจะทำยังไงดี แต่ฉันก็ได้คำตอบให้ตัวเองเมื่อได้ยินประโยดถัดมาจากคนอีกคน
“นี่! นายเป็นแฟนของฉันเหมือนกันนะ! อย่าไปเลย“
ฉันรีบเดินต่อไป เพื่อที่จะหนีเสียงของสองคนนั้นไปให้ไกล ใจจริงฉันอยากจะวิ่งด้วยซ้ำ ให้ตาย… ฉันไม่น่าใส่ส้นสูงมาเลย ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา ไม่ได้นะ ฉันต้องไม่อ่อนไหว ฉันต้องเข้มแข็ง
แรงผู้หญิงแค่นั้นไม่มีทางฉุดนายไหวหรอกถ้านายจะมาหาฉันจริงๆ...
นายคงจะชอบเธอและคงจะเสียดายฉันด้วยสินะ...
ฉันรักนาย รักนายมาก และฉันไม่อยากเสียนายไปแม้ฉันจะไม่อยากแข่ง และแม้ว่านายจะทำร้ายฉันอย่างนี้ก็ตาม...
ฉันไม่ยอมเสียนายไปหรอก...
2. ผู้ชายคนหนึ่งที่คอยอยู่เคียงข้างคุณมาตลอด(พระเอกของคุณ) เกิดมาบอกว่ารักคุณ คุณจะทำยังไง (บรรยาย,บทพูด สถานการณ์) ,,
“ซูอึน...”
เสียงๆหนึ่งปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ฉันที่นั่งเท้าคางหันไปตามเสียง ก็เจอกับมินโฮที่ยืนยิ้มบางๆมาให้ ฉันเลยส่งยิ้มกลับ เขาเดินมานั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของฉัน
“มีอะไรหรอ?”
เขาเกาแก้มเขินๆ น่ารักแหะ มินโฮมองมาทางฉันด้วยสายตาจริงจังก่อนจะบอก
“ซูอึน... ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอต้องเจออะไรบ้าง แล้วฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง... “
เขาต้องการจะบอกอะไรของเขาน่ะ
“ไม่ว่ายังไง เธอยังมีฉันค่อยอยู่ข้างๆนะ”
ฉันยิ้มเชิงขอบคุณไปให้มินโฮ ตั้งแต่เกิดเรื่องทั้งหลาย เขาก็อยู่ข้างๆฉันตลอด ฉันรู้สึกขอบคุณเขามากเลย แต่หน้าตาเขาดูเคร่งเครียดมากเลยนะ
“เป็นอะไรไปมินโฮ หน้าตานายดูเครียดๆมากเลยนะ”
ฉันเอื้อมมือไปจับมือเขา มินโฮมองฉันด้วยสายตาแปลกๆที่ฉันไม่ค่อยชอบมันซักเท่าไหร
“ขอโทษนะซูอึน...”
“หา? ขอโทษฉันทำไม”
“ขอโทษที่ฉันรักเธอ...”
ฉันมองหน้าเขาอึ้งๆ นี่พูดจริงหรอเนี่ย...
“อย่ามาตลกน่า ฉันไม่ชอบล้อเล่นนะตอนนี้”
เขายิ้มอ่อนๆมาให้ฉัน
“เรื่องจริง ฉันรักเธอ... ซูอึน”
ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่งมองหน้ามินโฮอย่างไม่เชื่อ
“...ตั้งแต่เมื่อไหร”
“ซูอึน...”
“นายคิดกับฉันอย่างนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร ทะ...ทำไมนาย...”
“ฉันขอโทษนะ”
ฉันมองหน้าด้วยสายตารู้สึกผิดและลุกขึ้นเดินจากไป ฉันอยากให้เราคบกันเป็นเพื่อน ฉันอยากให้เราอยู่ด้วยกันนานๆแบบนี้ตลอดไป ไม่ได้ต้องการทำลายความสัมพันธุ์ของเราด้วยคำว่าคนรักอย่างที่ฉันเผชิญอยู่ตอนนี้ เขาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันไว้ใจมากที่สุด แต่ฉันรู้สึกเหมือนโดนทรยศ และรู้สึกผิดไปพร้อมๆกัน รู้สึกผิดที่รับรักเขาไม่ได้ รู้สึกผิดที่ทำให้เขารักฉัน รู้สึกผิดที่ทำร้ายจิตใจเขา
ขอโทษนะมินโฮ...
ฉันรักใครไม่ได้แล้วจริงๆ ในใจของฉันมีเพียงแค่เขาเท่านั้น...
นายจะต้องเจอคนที่ดีกว่าฉัน ฉันเชื่ออย่างนั้น...
3. เมื่อพระเอกเริ่มเหนื่อยและท้อใจที่จะตามคุณ เค้าบอกว่าจะออกไปจากชีวิตคุณ ตอนนั้นคุณเป็นยังไง (บรรยาย,บทพูด สถานการณ์) ,,
หลังจากวันนั้น ฉันก็พยายามทำตัวเหมือนเดิมกับเขาตลอด แต่เขาก็น่าจะรับรู้ถึงช่องว่างที่ฉันเว้นเอาไว้ไม่เหมือนเมื่อก่อน วันนี้ฉันหนีทุกอย่างมาที่ทะเลคนเดียว ฉันเดินเรื่อยๆไปตามริมหาด การได้มาอยู่กับตัวเองทำให้ฉันได้คิดอะไรหลายๆอย่าง …
และฉันก็เริ่มไม่แน่ใจความรู้สึกของตัวเองซักเท่าไหร ว่าฉันยังรักแฟนตัวเองอยู่เหมือนเดิมไหม…
และฉันรู้สึกยังไงกับมินโฮกันแน่...
ตึ๊ด ตึ๊ด~ มีข้อความเข้าใหม่ค่ะ~
ฉันหยิบโทรศัพท์มากดเปิดข้อความอ่าน ใครส่งมานะ
‘ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ฉันคงต้องออกจากชีวิตเธอซะที ฉันจะไปที่ๆไกลมากๆ จะได้ตัดใจได้ : ) รักเธอเหมือนเดิมนะ
มินโฮ...’
อะไรกัน! ออกจากชีวิตฉัน! มันหมายความว่ายังไง ฉันรีบกดโทรกลับหามินโฮแต่ดูเหมือนเขาจะปิดเครื่อง ฉันจึงรีบวิ่งไปที่รถ จุดหมายปลายทางคือจะไปหาเขาที่บ้าน
พอฉันถึงรถก็เสียบกุญแจผิดๆถูกๆอยู่นาน จนฉันร้องไห้ด้วยความแค้นใจที่เปิดไม่ได้ และร้อนใจกลัวว่าฉันจะไม่ทันเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาจะไปไหน แต่ฉันควรจะไปหาเขาที่บ้านก่อน เมื่อเสียบกุญแจและสตาร์ทรถได้ฉันก็รีบออกรถไปทันที
ฉันปาดน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความกลัว ฉันเริ่มเข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงร้อนรนนัก ฉันคงรักเขาแล้วสินะ ถ้าเป็นปกติฉันคงจะส่งข้อความกลับไปขอให้เดินทางดีๆ ขอให้เจอคนที่ดีๆ แต่ครั้งนี้ฉันอยากจะขอไม่ให้เขาไป ฉันอยากจะขอให้เขาอยู่กับฉัน ฉันจะไม่เย็นชาใส่เขาอีกแล้ว และฉันจะบอกรักเขา...
ขอให้ทันด้วยเถอะ...
4. ตอนจบยังไงดีคะ (บรรยาย หรือ บทพูดด้วยก็ได้ แฮปปี้,เศร้า,ซ่อนปม ซ่อนเงื่อนอะไรว่ากันไป) ,,
ซูอึนไปไม่ทัน มินโฮได้เดินทางไปดูงานที่ประเทศไทยแล้ว (และได้เตยเป็นแฟน~ ฮิ้วววว =_= ไม่เกี่ยวนี่) ซูอึนตัดสินใจเข้าทำงานที่บริษัทของบ้านมินโฮเพื่อรอวันที่มินโฮกลับเข้ามารับตำแหน่ง ซึ่งพอมินโฮกลับมา ก็กลายเป็นคนเย็นชาเพราะลืมซูอึนไม่ได้ และเย็นชาใส่ซูอึนด้วย เธอเสียใจมากแต่ก็ตัดสินใจสารภาพรักกับมินโฮ มินโฮเองก็ไม่ได้เลิกรักซูอึนเลย จึงคบกันในที่สุด
-------------------------------------------------------------------
((แฮปปี้เอนดิ้งง~ > < เตยไม่แน่ใจว่านางเอกแนวจิตใจดีนี่โอหรือเปล่า เพราะพี่ทราย (ขออนุญาตเรียกนะคะ ><) อาจจะอยากได้แบบแรงๆกว่านี้ เห็นมีแต่คนออนางเอกเเรงๆ แต่เตยขอแหวก ๕๕๕+))
ความคิดเห็น