เมื่อ ฟ้าหลังฝน ไม่เป็นเช่นเคย

ลำดับตอนที่ #2 : พบกันอีกครั้ง2 ภาค ธรรมชาติบทใหม่

ทำทุกความคิด ทุกความจริง ที่ผ่านเข้ามาในหัวสมองคุณ

ให้เกิดผลกำไรแก่คุณ ให้มันทำงาน

และสร้างผลผลิตเพื่อคุณ คิดถึงสิ่งต่างๆ

ไม่ใช่ในอย่างที่มันเป็น แต่อย่างที่มันอาจจะเป็น

อย่าเพียงแค่ฝันต้องสร้างสรรค์ด้วย

- โรเบิร์ต คอลลิเออร์

ขอเชิญอ่านตอนต่อไปครับผม ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับผู้อ่านที่รักทุกคน

------------------------------------------------------------------

"เฮ้ยบิว ตามึงโบกกับกุแล้ว มะเด่วกุใช้ หงส์แดงซัดประตูมึงเอง ฮ่าๆ ไอ้แทนโดนไป3-0 เละ มาๆ ว่องๆ โว้ย พร้อมจะลุยแล้ว"

เสียงจ้อปเรียกบิวให้มาเล่นเกมวินนิ่ง เกมโปรดประจำ ก้วนนี้

"วินนิ่งหรอ เบียร์"

บิวพูดแค่เสียงในคอเหมือนกับว่าโลกนี้เปลี่ยนไป เค้าขยับมือไปจับจอยสติ้กไม่ได้ และก็สังเกตได้ว่า เรื่องราวตอนนั้นคือตอนปีใหม่มาเล่นเกมข้ามปีกัน ซึ่งมัน ผ่านมาแล้ว

"บิวๆ ฟ้าต้องกลับก่อนนะ น้องฝันไม่สบาย ฟ้าจะไปดูน้องที่บ้าน"

ฝันน้องสาวฟ้า ซึ่งมีรูปร่างละม้ายคล้ายคลึงกับพี่สาว แต่สิ่งที่ต่างคือ ฝันนั้นเป็นคนเอาแต่ใจ ขี้งอนแต่ส่วนที่ดีมากๆ ของฝันคือ รักคนในครอบครัวมากและพี่น้องคู่นี้รักกันมากๆ จนทำให้บางที บิวก็แอบคิดว่าถ้าแต่งงานกับฟ้าไปแล้วจะเอาฝันมาอยู่ด้วยดีมั้ย เพื่อที่จะทำให้ฟ้าสบายใจ และ มีความสุขที่สุด

และแล้วสิ่งรอบข้างบิวก็ค่อยๆ มืดลงเรื่อยๆ จนดำสนิท
บิวพยายามร้องด้วยคสามตกใจแต่ เสียงที่จะพยายามเปล่งออกมานั้นมันเหือดแห้งไม่ออกจากลำคอเลย ในที่สุดก็มืดสนิท แต่ที่ได้ยินคือเสียงร้องไห้ เสียงฝันร้องไห้ และสิ่งรอบตัวบิวก็เริ่มปรากฏขึ้นอีกที พร้อมได้ยินเสียง....

"นะโมตัสสะ ภาควะโต..."
 
เสียงพระสวด นั่นคือตอนที่จัดพิธีงานศพของฟ้า เมื่อหลังอุบัติเหตุครั้งนั้น ซึ่งฝากรอยแผลไว้ให้บิวทั้งจิตใจและร่างกาย รอยแผลที่อยู่ตรงหน้าอกซ้าย เป็นรอยปักเข้าไป ซึ่งมาจากกระจกรถ และก็นานทีเดียวกว่าจะหายจากแผลนั้น แต่อย่างไรก็ดีก้ยังรอดมาได้ในครั้งนั้น

"พี่ฟ้า..ฮึ ฮือๆ พี่ฟ้าอยู่ไหน"

เสียงน้องฝันร่ำไห้ อยู่กับคุณแม่ของฟ้าและฝัน

"โถ่ลูกเอ้ยยังเหลือแม่อีกทั้งคน ใจเย็นๆ พี่เค้าน่ะไปดีแล้วนะลุกเอ้ย แม่ก็เสียใจแต่พี่สาวลูกน่ะ ไปดีแล้วนะลูกอย่าเสียใจไปเลย (ซิกๆ)"

คุณแม่กมลพร ได้แต่ปลอบลูกสาวคนเดียวพร้อมน้ำตาที่เหลืออยู่ และเหลือเป็นสิ่งเดียวในชีวิตที่จะทำให้ผู้หญิงอายุ50คนหนึ่งมีกำลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อไป หลังจากที่สามีเสียชีวิตไป เมื่อสิบห้าปีก่อน คุณพ่อของฟ้าและฝัน กมลพันธุ์ เป็นวิศวกรแต่ ประสบอุบัติเหตุที่แท่นขุดเจาะน้ำมัน วันนั้นสภาพอากาศเลวร้ายมาก ทำให้ ต้องออกไปตรวจดู เพราะ มีลูกจ้างแท่นขุดเจาะคนนึงโดนลมอันวิปริตพัดทำให้ กล่องใส่อุปกรณ์ทับใส่ขา ขณะที่จะออกไปเก็บข้าวของ  กมลพันธุ์เห็นชายดังกล่าวเข้าจึงได้เข้าไปช่วยแต่ด้วยความโชคร้าย คลื่นได้ซัดเข้าแท่นขุดเจาะน้ำมันและ และเมื่อคลื่นโถมกระหน่ำใส่แท่นกลางทะเล ดั่งสึนามิที่บ้าคลั่ง พัดเข้ามา กมลพันธุ์ได้พยายามคว้าโครงส้างเหล็กของแท่น แต่ก็ไม่อาจต้านทานได้ จึงได้หายไปจาก ภัยธรรมชาติครั้งนั้น เหมือนดังสวรรค์ต้องการตัวของเค้าไป คนที่เขาต้องการจะเข้าช่วยกลับรอดแต่เข้ากลับต้องหายไปจากโลกนี้แทน

"พิ พี่ฟ้ายังไม่ตาย ฝันไม่เชื่อ พี่บิวพี่ฟ้าอยู่ไหน เอาพี่ฟ้าคืนมา..."

ฝันได้ตะโกนใส่บิวในงานศพครั้งนั้น แต่ ณ ตอนนั้นสิ่งรอบตัวของบิวก็เริ่มค่อยๆ มืดลงอีกที และบิวก็ขยับตัวเองไม่ได้ แม้แต่จะเช็ดน้ำตาตัวเองที่กำลังค่อยๆ ไหลออกจากตาของเค้า จบมืดสนิทอีกครั้งแต่ ครา นี้ตัวของบิวเริ่มเจ็บปวดโดยเฉพาะอกข้างซ้าย แขนและขา... และโลกรอบตัวก็เปลี่ยนไปอีก

"ว1 เรียก ว2 รถพยาบาลมาหรือยัง ขณะนี้คนเจ็บได้สติแล้ว ทราบแล้วเปลี่ยน.."
 
เสียงพนักงานกู้ชีพบอกรถพยาบาลว่า ไม่ต้องพึ่งพวกเค้าอีกต่อไปในการจัดเก็บศพ 

"อะ อ่า ฟะฟ้า ฟ้า"

เสียงบิวที่นอนอยู่บนเปลผ้าใบของรถพยาบาล ครวญหาหญิงอันเป็นที่รักมากที่สุด แต่สิ่งที่เห็นคือ ตำรวจกำลังเคลียสถานที่เกิดเหตุ

"อืมฟื้นแล้วหรือ เอ้านี่ของแฟนคุณ"

คุณตำรวจได้นำ จี้คริสตั้นรูปพระจันทร์สีฟ้าครึ่งดวงให้กับบิว 

"ฟ้า บิวให้ ....... จี้รูปพระจันทร์อิอิ เพราะฟ้าคือฟ้า ก็เลยต้องสีฟ้าและในกลางคืน บนฟ้าก็มีพระจันทร์"

"อุ้ยสวยจัง แต่ทำไมมีครึ่งดวงหละบิว"

"อีกครึ่งดวงบิวจะเก็บไว้เอง ไว้วันเต่งงาน บิวจะประกอบให้เต็มดวง วันนั้น ฟ้าต้องสวยที่สุดเรยจ้า" 

และบิวก็จุมพิตลงที่หน้าผากของฟ้าในวันนั้น

"จี้ นี่ ฟ้า ฟ้าหละครับ เธอ อยุ อยู่ไหนครับ"

บิวพยายามเปล่งเสียงพร้อมความทรมานทั้งร่างกาย แต่สิ่งเลือนลางที่เห็นก็คือ คุณตำรวจก้มศรีษะลงเล็กน้อยและ ก็ ค่อยๆ ส่ายหัวไปมาไม่มากนักเพื่อเพราะความสงสาร

"จี้นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่ครับ รถคุณไฟไหม้วอดวายทั้งคันละแต่เดชะบุญผมไม่ทราบนะว่าคุณรอดมาได้ไง เพราะคุณ นอนอยู่บนถนนไกลจากรถคุณตั้งเยอะ นี่ถ้าใกล้กว่านี้นี่แรงระเบิดจากรถพ่วงละก็รถคุณคงฉีกร่างคุณเป็นชิ้น..อุ๋ย"

คุณตำรวจได้หยุดการพูดลงชะงักพร้อมกับเอามือยกขึ้นเพื่อจะปิดปากตัวเองเพราะไม่อยากให้ ผู้เคราะห์ร้ายรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในขณะที่กำลังส่งโรงพยาบาล แต่ความเป็นจริงแล้ว บิวอยู่ไกลจากจุดที่รถคว่ำมาก ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้

อุบัติเหตุครั้งนั้น ตำรวจได้สันนิษฐานว่าฟ้าได้เสียชีวิตลงแล้วแม้ว่า จะพบแค่จี้ที่เธอสวมใส่ประจำและ เศษผมของเธอในซากรถที่ไหม้และยับเยิน แต่ชิ้นส่วนที่บ่งบอกว่าเป็นฟ้านั้นกลับไม่มีเหลืออยู่นอกจากนั้นแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตรอด

ในรถพยาบาล นั้นบิวกำลังคิดว่า นี่ฝันไปใช่มั้ย และโลกรอบๆ ตัวก็ค่อยมืดลงๆ  มืดลงอีกที

 "บิว รักฟ้ามากๆ ฟ้ารู้ แต่คนเราไม่แน่ไม่นอนหรอก จะตายเมื่อไร่ก็ไม่มีใครรู้"

 ”อย่าพูดอย่างั้นสิฟ้า ไม่เอาๆ บิวไม่อยากรับรู้เรื่องพวกนี้หรอกนะถึงยังไง ถ้าฟ้าตายไป บิวจะ ตามไป เราต้องอยู่ด้วยกันสิ"

"ฮิฮิ ฟ้าจะอยู่กับบิวเสมอนะ มานี่มะ จะแคะหูให้ อิอิ"

"ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเราคือ ธรรมชาตินะ มนุษย์ก็คือธรรมชาติ สัตว์ก็คือธรรมชาติ เรามาจากธรรมชาติ เราก็ต้องกลับไปสู่ธรรมชาติ ทุกอย่างคือหนึ่งเดียว"

เสียงที่คุ้นหูบิวมากที่สุดและ เมื่อได้ยินทีไร เขาจะ มีความสุขทุกครั้งและนั่นคือประโยดเด็ดของฟ้าที่ชอบพูดให้ บิวฟังเพื่อที่จะไม่ยึดติดอะไรมากนัก 

"แหมฟ้า พูดออกมาแทงใจดำบิวประจำเลยนะ”

"อิอิ แน่นอน ก็จริงนิ บิว อยู่นิ่งๆ สิเด็ดก็โดนแก้วหูหรอก"

"ก็ดีจะได้ไม่ต้องฟังประโยดเด็ดฟ้าอีกอะ โอ้ย"

"บอกให้นอนนิ่งๆไงบิว เด่วค่อยอ่านนิตยสารก็ได้มันไม่เดินหายไปไหนหรอก"

"แหมฟ้า บิวกำลังดูดวงเลยว่าเป้นไงมั่งช่วงนี้"

"แล้วเป็นไงบ้างหละ บิว"

"ความรักราบรื่นน่ะฟ้าจ๋า"

"นี่แนะเข้าข้างตัวเอง หยิกบิวซะเรยอิอิ เด่วจะเหมือนในหนังสือมากนัก"

"เจ็บนะฟ้า เล่นไรอะ นี่แน่เอาคือ ฟ้าบ้าจี้นิ อิอิ"

"มะอาวๆ อย่าจี้"

"งั้นหอมแก้มขอโทษบิวในความผิดที่หยิกแก้มน้อยๆ ของบิวซะ อะนี่ๆ ตรงนี้นะ อิอิ"

"บิวบ้า อิอิ"

"รักฟ้านะ ไม่ว่าจะแก่แค่ไหนก็จะบอกรักทุกๆ วัน เห็นป่าวในหนังมือยังเขียนไว้เลย ว่าเนื้อคู่น่ารักอยูใกล้ๆตัวคุณ"

"ไหนเอามาดู บิวขี้โม้ อิอิ อืมแต่ฟ้าว่านะ ทุกๆ อย่างเป็นผลมากการกระทำมากกว่า ไม่ว่าดีหรือร้าย ก็เหมือนกระจกสะท้อนเงาแหละทำอะไรก็ได้สิ่งนั้น..."

"มาปรัชญาอีกละ ฟ้า ถ้างั้น บิวรักฟ้ามากมายก็สะท้อนกลับสิ ดีใจจัง มาให้กอดซะดีๆ ฮิฮิ"

"ฟะ ฟ้า"

บิวอ้ำอึ้งโดยที่ไม่มีแรงขยับตัวอยู่ท่ามกลางความมืดๆ ที่ๆ ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนโดยลำพัง แต่ก็ มีความอบอุ่นอยู่ในใจเค้าอย่างประหลาดๆ ณ ตอนนี้

"พี่บิว พี่เป็นอะไร พี่วอ ช่วยที ฮือๆ" เสียงน้องสาวบิว อีฟ

------- จบตอน พบกันอีกครั้ง2 ภาค ธรรมชาติบทใหม่ -------