ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5
“เธอะเป็นอย่านั้นเหรอรับ”
“รับ..ทาเราเอเสแบบนี้มาหลายเสแล้ว็ริ แ่..”
“แ่อะไรรับ”
“เรายัไม่สามารถรัษาไ้ริๆ”
“หมอไม่้อห่วเรื่อ่าใ้่ายนะรับ ผมยินี่ายเ็มที่”
“ุรับ..เรายัหาทารัษาไม่ไ้ริๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว..หมออัว่อนนะรับ”
“...”
ผมเินลับมาที่เียอย่าเศร้าใับเหุาร์ที่เิึ้น ผมุมมืออเธอ้วยน้ำาพร้อมับพูึ้น
“ถ้าวันนั้น..ถ้าวันนั้นผมไม่ทิุ้ไป..ุอาะมีีวิที่ีว่านี้”
“..”
“ถ้าผม..ถ้าผมลับมาหาุในวันรุ่ึ้น ทุอย่า็ะบลไ้ีว่านี้”
“..”
“และถ้าวันนี้..ถ้าวันนี้ผมัสินใเร็วว่านี้อีนิ..ุ็ไม่เป็นแบบนี้”
“...”
“ผมเสียใ..ฮือๆ ผมมันเลว ผมอโทษ อลิน..ผมอโทษ”
ึ! หลัาน้ำาอผมหยลไปบนร่าายอเธอ ร่ายายอเธอ็อบรับราวับปาิหาริย์
“หมเวลาอผมแล้ว..ถ้าาิหน้ามีริ...เรา็ไู้่ัน”
ึ!
“แสนนั่นเสียนายใ่ไหม แสน..ันรู้ว่าเสียนาย แสนนายหายไปไหน..รู้ไหมว่าันิถึนาย”
มือที่โอบเอวอผมา้านหลัทำให้ผม้อหยุะั
“ผมอโทษ”
“แสน..นายหายไปไหน รู้ไหมว่าลอ1เือนที่ผ่านมา..ัน้อนอนนเียวมาลอ นใอันะลืมเธอไปหมแล้ว..แ่ิใ้สำนึอัน...ิใ้สำนึอันมันบอให้ันรอ..”
“ลอหนึ่เือนที่ผ่านมา...ุรอผมมาลอเลยเหรอ?”
“ใ่..”
“เมื่อีุ้บอว่าหิวน้ำ ใ่ไหม..เี๋ยวผมรินให้”
“อบุนะ”
โร๊!
“นี่!อลินเียน้ำอเธอ”
“ไหนล่ะแสน ันมอไม่เห็น นายเปิไฟที..แสน..แสน”
มืออเธอวานไปทั่วทุทิศ เพื่อหาแ้วน้ำที่ผมรินให้
“นะแสน..นายเปิไฟให้ันนะ..แสน”
“...”
“แสน ันมอไม่เห็น”
“...”
“แสน..”
“...”
“แสน นายอย่าเียบสิ..ันลัวนะ”
“..”
“แสน”
“...”
“แสน..”
“พอเถอะ อลินเีย!”
“นายะไม่เปิไฟให้ันเหรอ?”
“เธอมอไม่เห็นหรอ”
“ทำไมล่ะ”
“็เพราะ..”
“..”
“เพราะ..”
“...”
“เพราะว่า..เธอาบอ”
“...”
“...”
“นาย..นายล้อันเล่นใ่ไหม?”
“..”
“นายล้อเล่นใ่ไหม”
“..”
“นายโห”
“..”
“ัน...นายมันโห”
“ันพูริๆ..อลินเีย......................อนนี้มันสิบโมเ้า”
“ันน่ะเหรอ........ฮึๆ.........ที่าบอ....”
“นายบอันสิ แสน”
“นายโหใ่ไหม”
“...”
“นายโห”
“...”
“นายโหัน...นายโห...ฮือๆๆๆๆๆๆ”
“....”
“นายโหัน....นายโหัน”
“...”
เธอเอือมมือมาเย่าัวอผมไปมา านั้นเธอ็ึมือลับไปอเ่าและทรุหน้าลับเ่าที่ั้ึ้นมา
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......นายโห....”
“.....”
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อลินเีย!”
“อย่ามาแะ้อัวัน...”
“อลิน..”
“ไ้โปรเถอะ..อให้ันอยู่นเียวสัพั......”
“.....”
“ให้ันไ้ัสินใอะไรๆให้มันัเนึ้น”
“...”
“เพื่อว่า.......”
“......”
“ถ้าาบอริๆ......”
“....”
“นายะไ้มีเวลาิว่าวระทิ้ไป”
“.....”
“อนนี้ันมัน็แ่นพิาร.......ถ้าันะ้อาอะไรไปอี......”
“......”
“ันว่า...มัน็ไม่เหลืออะไรให้เสีย........”
“.......”
“ถ้าันะ้อานายไปอีสัน...”
“รับ..ทาเราเอเสแบบนี้มาหลายเสแล้ว็ริ แ่..”
“แ่อะไรรับ”
“เรายัไม่สามารถรัษาไ้ริๆ”
“หมอไม่้อห่วเรื่อ่าใ้่ายนะรับ ผมยินี่ายเ็มที่”
“ุรับ..เรายัหาทารัษาไม่ไ้ริๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว..หมออัว่อนนะรับ”
“...”
ผมเินลับมาที่เียอย่าเศร้าใับเหุาร์ที่เิึ้น ผมุมมืออเธอ้วยน้ำาพร้อมับพูึ้น
“ถ้าวันนั้น..ถ้าวันนั้นผมไม่ทิุ้ไป..ุอาะมีีวิที่ีว่านี้”
“..”
“ถ้าผม..ถ้าผมลับมาหาุในวันรุ่ึ้น ทุอย่า็ะบลไ้ีว่านี้”
“..”
“และถ้าวันนี้..ถ้าวันนี้ผมัสินใเร็วว่านี้อีนิ..ุ็ไม่เป็นแบบนี้”
“...”
“ผมเสียใ..ฮือๆ ผมมันเลว ผมอโทษ อลิน..ผมอโทษ”
ึ! หลัาน้ำาอผมหยลไปบนร่าายอเธอ ร่ายายอเธอ็อบรับราวับปาิหาริย์
“หมเวลาอผมแล้ว..ถ้าาิหน้ามีริ...เรา็ไู้่ัน”
ึ!
“แสนนั่นเสียนายใ่ไหม แสน..ันรู้ว่าเสียนาย แสนนายหายไปไหน..รู้ไหมว่าันิถึนาย”
มือที่โอบเอวอผมา้านหลัทำให้ผม้อหยุะั
“ผมอโทษ”
“แสน..นายหายไปไหน รู้ไหมว่าลอ1เือนที่ผ่านมา..ัน้อนอนนเียวมาลอ นใอันะลืมเธอไปหมแล้ว..แ่ิใ้สำนึอัน...ิใ้สำนึอันมันบอให้ันรอ..”
“ลอหนึ่เือนที่ผ่านมา...ุรอผมมาลอเลยเหรอ?”
“ใ่..”
“เมื่อีุ้บอว่าหิวน้ำ ใ่ไหม..เี๋ยวผมรินให้”
“อบุนะ”
โร๊!
“นี่!อลินเียน้ำอเธอ”
“ไหนล่ะแสน ันมอไม่เห็น นายเปิไฟที..แสน..แสน”
มืออเธอวานไปทั่วทุทิศ เพื่อหาแ้วน้ำที่ผมรินให้
“นะแสน..นายเปิไฟให้ันนะ..แสน”
“...”
“แสน ันมอไม่เห็น”
“...”
“แสน..”
“...”
“แสน นายอย่าเียบสิ..ันลัวนะ”
“..”
“แสน”
“...”
“แสน..”
“พอเถอะ อลินเีย!”
“นายะไม่เปิไฟให้ันเหรอ?”
“เธอมอไม่เห็นหรอ”
“ทำไมล่ะ”
“็เพราะ..”
“..”
“เพราะ..”
“...”
“เพราะว่า..เธอาบอ”
“...”
“...”
“นาย..นายล้อันเล่นใ่ไหม?”
“..”
“นายล้อเล่นใ่ไหม”
“..”
“นายโห”
“..”
“ัน...นายมันโห”
“ันพูริๆ..อลินเีย......................อนนี้มันสิบโมเ้า”
“ันน่ะเหรอ........ฮึๆ.........ที่าบอ....”
“นายบอันสิ แสน”
“นายโหใ่ไหม”
“...”
“นายโห”
“...”
“นายโหัน...นายโห...ฮือๆๆๆๆๆๆ”
“....”
“นายโหัน....นายโหัน”
“...”
เธอเอือมมือมาเย่าัวอผมไปมา านั้นเธอ็ึมือลับไปอเ่าและทรุหน้าลับเ่าที่ั้ึ้นมา
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......นายโห....”
“.....”
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อลินเีย!”
“อย่ามาแะ้อัวัน...”
“อลิน..”
“ไ้โปรเถอะ..อให้ันอยู่นเียวสัพั......”
“.....”
“ให้ันไ้ัสินใอะไรๆให้มันัเนึ้น”
“...”
“เพื่อว่า.......”
“......”
“ถ้าาบอริๆ......”
“....”
“นายะไ้มีเวลาิว่าวระทิ้ไป”
“.....”
“อนนี้ันมัน็แ่นพิาร.......ถ้าันะ้อาอะไรไปอี......”
“......”
“ันว่า...มัน็ไม่เหลืออะไรให้เสีย........”
“.......”
“ถ้าันะ้อานายไปอีสัน...”
Rasp
berry
berry
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น