คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6ก็มันคิดถึง
EPISODE 06
“รินจังง เป็นยังไงบ้าง” ยูริวิ่งเข้ามาหาฉันหลังจากที่ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียน
“สบายดี ฉันหายแล้วแหละ ฮาๆๆ”ฉันยิ้มให้ยูริก่อนที่จะเดินไปนั่ง
ตั้งแต่ออกจากโรงบาลมาฉันรู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่ เพราะอะไรนะหรอก็นายเซโร่นะสิ ตั้งแต่วันนั้นก็หายหน้าหายตาไปเลย ไม่รู้ว่าไปตายที่ไหนเฮ้อ
“รินจัง เป็นอะไรหรือป่าวทำไมดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย”
“หือ...”
“มีอะไรก็เล่าให้ฉันฟังได้นะ”ยูริยิ้ม
“อืม...ก็เซโร่นะสิ หายหน้าหายตาไปเลย”
“อ๋อทีแท้ก็เรื่องนี้นี่เอง วันนี้ฉันเห็นเซโร่อยู่นะอยู่แถวๆรั้วข้างๆโรงเรียนแหละ”
ปึ้ง!!
เมื่อฉันได้ยินยูริพูด ฉันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปยังรั้งโรงเรียน หวังว่าจะเจอนายนะเซโร่
เฮ้อ...
ฉันถอนหายใจออกมาหลังจากที่วิ่งมาถึงรั้วข้างโรงเรียน ใช่เขาจริงๆด้วย ฉันยิ้มออกมาพร้อมกับมองไปที่เซโร่ ให้ตายสิคิดถึงนายชะมัดญาติ
“นี่นาย...มาทำอะไรตรงนี้หรอ”
ฉันพูดพร้อมกับเดินลงไปนั่งข้างๆเซโร่
“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างๆของฉัน เอ๊ะหรือว่าหลับลึกกันนะ
ฉันหันไปมองเซโร่พยายามจะก้มลงไปมองหน้าของเขาให้ชัดๆ
“กรี๊ด!!!”
“เธอทำอะไรของเธอนะ?”
บ้าจริงอยู่ๆเซโร่ก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับเอามือมาดึงข้อมือฉัน ทำให้ฉันล้มลงไปทับกับตัวของเซโร่
“ปะ...เปล่านะ ฉันแค่จะดูว่านายหลับหรือเปล่าเท่านั้นเอง”
“หึ...งั้นหรอ งั้นฉันขอนอนต่ออีกซักแปบนะ”
เซโร่พูดจบก็หลับไปแล้วไม่ยอมปล่อยฉันด้วยนี่สิ กรี๊ด!! ฉันจะบ้าตาย
กริ๊งง
“นี่เซโร่ หมดคาบแรกแล้วนะ”ฉันพูดพร้อมกับสะกิดเซโร่
“หืม...เธอยังไม่ไปเรียนอีกหรอ”
“ก็นายกอดฉันอยู่อย่างนี้ฉันจะไปยังไงเล่า!!”
“อ๋อ โทษที” เซโร่พูดพร้อมกับปล่อยฉันออกให้เป็นอิสระ หมอนั่นลุกขึ้นพร้อมกับปัดเศษหญ้าที่ติดตามเสื้อออก แล้วยื่นมือมาทางฉัน
“เอ๊ะ??”
“ไปเรียนกันยัยตัวหนัก”
“ฉันไม่หนักย่ะ!! ” ฉันพูดพร้อมกับจับมือของเซโร่แล้วลุกขึ้นฟัดเศษหญ้าออก
“เย็นนี้เดี๋ยวฉันไปรับที่ห้องนะ”
ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเรียน
“เอ้า!รินจัง หายไปไหนมาตั้งชั่วโมง”
“อ๋อ...ฉันไปทำธุระนะ” ฉันยิ้มให้ยูริ
ยูริยิ้มกับมาให้ฉันก่อนที่เราสองคนจะนั่งเรียนตามปกติ เรียนมาทั้งวันนี้ฉันไม่รู้เรื่องเลยมัวแต่คิดเรื่องที่เซโร่พูด ‘เย็นนี้เดี๋ยวฉันไปรับที่หน้าห้องนะ’ บ้าจริงนี่เป็นเพราะเรื่องนี้หรอเราถึงเรียนไม่รู้เรื่อง เฮ้อ
“รินจังวันนี้ฉันมีธุระนะ ขอโทษนะที่วนันี้ไม่ได้กลับบ้านกับรินจัง”
“ไม่เป็นไรหรอก”ฉันยิ้มให้ยูริ
หลังเลิกเรียนฉันก็เก็บหนังสือเข้ากระเป๋า ยูริมาบอกฉันเรื่องกับบ้านแล้วก็ขอตัวไปทำธุระ ฉันรู้สึกเซงๆเมื่อไม่มียูริกลับบ้านเป็นเพื่อน แต่ก่อนที่ฉันจะเดินออกจากห้องฉันก็พบกับผู้ชายคนนึง...เซโร่...
“ฉันมารับเธอกลับบ้าน ไปกลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวฉันไปส่ง” เซโร่พูดพร้อมกับเดินนำหน้าฉันไป ทำให้ฉันต้องวิ่งตามเซโร่ไป บ้าจริงวันนี้ฉันต้องกลับบ้านพร้อมเซโร่หรอเนี้ย-//- ระหว่างทางเราแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลย
“นี่ยัยตัวหนัก...”
ความคิดเห็น