คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Stop Heartbeat4 :surrender
ปัง!!!
"แน่จริงมึงอย่าหนีสิไอเรน!!"
เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงทุ้มต่ำจนหน้ากลัว เรนใครกัน เขาหมายถึงผู้ชายคนนี้หรอ
"เวรเอ้ย!!!"
เขาสถบออกมาก่อนที่จะจ้องมาที่ฉันอย่างจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆ
"เธอออกมาทำอะไรตอนดึกขนาดนี้!!"
"ห๊ะ ฉันก็แค่เดินอยู่เฉยๆแล้วนายก็กระชากฉันมา!!"
"เธอมาขวางทางฉันเอง ถ้าฉันไม่ลากเธอมาด้วยมีหวังโดนยิงตายแน่!!"
หมอนั่นพูดพร้อกับหันมามองหน้าฉัน อะไรกันฉันไม่ผิดซักหน่อยก็ยืนอยู่ดีๆ นายนั่นแหละฮุ
"แล้วนายจะปล่อยมือออกจากฉันได้หรือยัง!!" ฉันมองไปยังข้อมือของฉันที่ตอนนี้ถูกมือของหมอนั่นจับเอาไว้จนแน่น
"เฮือก!"
หมอนั่นสะดุ้งนิดนึงก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออกจากข้อมือของฉัน เมื่อฉันหลุดจากการควบคุวของหมอนั่น ฉันก็เดินออกมาจากซอกตึก
ปัง!!
"กรี๊ด.....อุ๊บ!"
เสียงปืนดังมากเหมือนกับมันอยู่ใกล้ไม่กี่เมตร ปากของฉันผู้ด้วยมือหนาใหญ่เขาดึงฉันเข้ามากอดตอนนี้ร่างการของฉันติดกับแผ่นอกของเขา ฉันช็อค กลัวไปหมดร่างกายสั่นไปหมดขายืนแทบจะไม่ไหว อา
"เธอเงียบๆไว้เดี๋ยวฉันจะพาออกไปจากที่นี่เอง"
ฉันมองตาเขาพร้อมกับพยักหน้าบ่งบอกถึงการเข้าใจ เขาปล่อยมือที่ปิดปากฉันอยู่แล้วเขาก็เอาแขนสอดเข้าไปใต้เข่าของฉัน
"ว๊าย.."
"ชู่ว เบาๆสิ กอกคอฉันไว้นะ"
"อื้ม"
ฉันกอดคอเขาไว้แน่น แล้วเขาก็ค่อยๆออกตัววิ่งออกจากช่องแคบๆไป แล้วทุกอย่างก็ดับลง...
RAN TALK
"เฮ้อ"
ผมถอนหายใจก่อนจะค่อยๆวางร่างบางลงบนโซฟาของห้อง ยัยนั่นหลับไปนานแล้วก็ไม่รู้ว่ากับลงได้ไงสงสัยคงเพลียมาก ผมละความสนในใจจากคนที่นอนหลับตาพริมอยู่และเดินเข้าไปในครัวหยิบเบียร์มากินก่อนจะกลับมานั่งบนช่องที่เหลือของโซฟา ก่อนจะปิดทีวีและกินเบียร์ไปพลางๆ
"อื้ม..."
เสียงคนข้างๆที่ครางเบาๆทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง ผมมองไปยังต้นเสียงที่นอนอยู่ ผมว่าเวลาเธอหลับก็น่ารักดีน่ะ
"ฮืออ..."
"เฮ้ยเธอเป็นอะไร!"
ผมตกใจเมื่อคนข้างตัวอยู่ๆก็ครางออกมาแล้วก็ร้องให้
"บ้าน..ฮือ..บ้านของฉัน..อย่าเอาบ้านของฉันไป..." บ้าจริงเธอบ่นอะไรของเธอเนี้ย
"ใครทำเธอห้ะๆ"
ผมถามพร้อมกับเขย่าตัวของเธอแรงๆเพื่อจะปลุกให้เธอตื่น
"ฮึก...เอ๊ะฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน แล้วนี่นายจะทำอะไรฉัน!!!"
อยู่ๆคนที่นอนร้องให้อยู่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา พร้อมกับท่าทางตกใจให้ตายสิ ตอนตกใจเธอมันน่ารักชะมัดเลย
"เอ่อ..."
Pangpie Talk
บ้าจริง ฉันตื่นขั้นมาก็พบว่าตัวเองร้องให้อยู่ แล้วที่ยิ่งกว่านั้นคือฉันพบกับคนที่พึ่งอุ้มฉันแล้ววิ่งหนีมา เขาทำอะไรฉันหรือเปล่าเนี้ย!! ทุกอย่างในร่างกายของฉันก็อยู่ครบเอ๊ะมีรอยตรงไหนหรือเปล่านะ
"บ้าหรอฉันไม่พิศวาสเธอหรอก ว่าแต่มีอะไรเกิดขึ้นกับบ้านของเธอหรอ"
คำถามที่ถูกหมอนั่นถามขึ้นทำให้ฉันถึงกับช็อค! นี่เขารู้ได้ไงหรือว่า!!
"บ้านฉันถูกยึด นายรู้ได้ไงหรือว่านายเป็นคนทำ!!!"
ฉันพูดพร้อมกับพุ่งเข้าไปทุบร่างกายของเขาแรงๆ
"เฮ้ยๆ เธอเข้าใจผิดแล้วฟังฉันก่อน!!!"
"นายยึดบ้านฉันทำไมกันก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวจะรีบจ่ายไง!!!"
"เฮ้ยบอกให้ หยุดตีแล้วมาฟังกันดีๆเจ็บนะเว้ย!!"
"ไม่ๆ กรี๊ดดด!!!"
เขารวบแขนทั้งสองข่างของฉันก่อนที่จะกดตัวฉันลงกับโซฟาพร้อมกับเอาร่างกายขึ้นมาทับฉัน หน้าของเขาห่างจากหน้าของฉันไม่เกิน10เซ็น บ้าจริง!!!
"บอกแล้วไม่ฟัง แล้วทีนี้จะฟังฉันได้หรือยังฮะ!!!"
"นะ...นายจะทำอะไรฉัน!!"
"ถ้าเธอยังไม่หยุดโวยวายก็คงรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น"หมอนั่นยิ้ม
"...!"
"เพราะยังไงฉันก็เป็นผู้ชายหนิ ใช่ไหมครับคนสวย"
ฉันตกใจเมื่ออยู่ๆหมอนั่นก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้าของฉัน ก่อนที่จะยิ้มแสยะเหมือนผู้ชนะ
"ยะ...ยอมแล้ว..." ฉันหันหน้าหนีหน้าของหมอนั่นที่เข้ามาใกล้ๆ บ้าจริงทำไมฉันหน้าแดงแหละ น่าอายชะมัดเลย
ปัง!!
"เฮ้ยไอเรนมีเรื่อง...แล้ว"
"เฮ้ย ไอธัน!!!"
ธัน...ห้ะหมอนี่รู้จักนายธันด้วยหรอ แล้วนายธันมาที่นี่ได้ไงกันแล้วมาเจอฉันอยู่ในสภาพแบบนี้ ฉํนจะบ้าตายยยย ฮือออ!!
"พวกมึงทำอะไรกันอยู่ ห๊า!!!!!"
ตอน4มาแล้วจร้า กว่าจะอัพได้นี่ยากเย็นเหลือเกิน เดี๋ยวๆไฟดับเดี๋ยวไม่สบายเดี๋ยวเน็ตหลุด
แต่ก็มาอัพให้แล้วน้า เม้นเป็นกำลังใจหน่อยเร็วว
ความคิดเห็น