ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter : 2
แดดที่ส่องมาทางช่องหน้าต่างเป็นสิ่งที่ปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมา รวมขึ้นเสียงทีวีที่ดังมาจากห้องนั่งเล่นด้วย ฉันยันตัวลุกขึ้นมานั่งก่อนที่จะมองไปรอบๆห้อง
...ใส่สิเมื่อคืนฉันโดนถูกเอาตัวมาขายใช้หนี้ของแม่...
ฉันก้มลงไปมองใต้ผ้าห่มถึงกับต้องผงักเมื่อพบของเหลวสีแดงที่เลอะเต็มผ้าปูที่นอนไปหมด
ตื๊ด
เสียงโทรศัพท์ของฉันที่ถูกปาทิ้งไปใต้เตียงดังขึ้น ฉันรีบมุดเข้าไปเก็บมันพร้อมกับกดรับสายโดนเร็ว
[ควีน!! ฉันมารับเธอแล้ว ฉันอยู่ข้างล่างคอนโด!!รีบๆลงมา] ปลายสายตระโกนออกมาพร้อมกับออกคำสั่งให้ฉันวิ่งออกไปหาเขา
“...เซน...”
เขารู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่...ถ้าเขาเห็นฉันในสภาพแบบนี้มันต้องน่าอายมากแน่ๆ...
เซนคือแฟนของฉันคนปัจจุบันที่เราคบกันอยู่ตอนนี้นี่เอง เราคบกันอย่างบริสุทธิ์ใจนอกจากจูบกันเราก็ไม่เคยที่จะทำอะไรนอกเหนือจากนั่นเลย เพราะฉะนั้นเหตุการณ์เมื่อคืนมันเลยเป็นสิ่งที่สะเทือนใจกับฉันมาก จนฉันไม่รู้ว่าจะเล่าให้เขาฟังได้ยังไง...
ฉันนิ่งเงียบไปตอบปลายสายไปซักพักก่อนที่ต้องสะดุ้งเมื่อปลายสายออกคำสั่งเด็ดขาดออกมาอีกครั้ง
[ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว!! รีบลงมาเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะคลั่งตาย ควีน!!!] คำสั่งที่เด็ดขาดของเซนทำให้ฉันตัดสินใจรีบเอาผ้ามาพันตัวไว้ก่อนที่จะรีบเดินไปเปิดประตูดู
ทางสะดวก...
ภายในห้องนั่งเล่นมีผู้ชายสองคนที่นอนอยู่บนโซฟา เสียงกลนบอกให้รู้ว่าเขาหลับสนิทแค่ไหน ฉันตัดสินใจวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตออกจากห้องไป พร้อมกับวิ่งไปที่ลิฟท์แล้วกดลงไปชั้นG
ตึ้ง
เสียงลิฟท์เมื่อมาถึงชั้นเป้าหมายฉันรีบกดโทรศัพท์โทรไปหาเซนทันที
“เซน! นายอยุ่ไหนตอนนี้!!” ฉันยิงคำถามไปยังเซนอย่างรีบร้อนเพราะกลัวว่าถ้าคนอื่นมาเห็นฉันในสภาพแบบนี้มันคงไม่ดีแน่ๆ
[ทางซ้าย เดินตรงมา]
เมื่อรู้ที่หมายฉันรีบวิ่งไปยังตำแหน่งนั้นทันที เมื่อฉันวิ่งมาสักพักก็เจอกับเซนที่ยืนถือโทรศัพท์อยู่หน้ารถ ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเซนพร้อมกับปล่อยโฮออกมา
“ฮืออออ...เซน!!” ฉันกอดเซนแน่นพร้อมกับเอามือจิกเอาไปที่หลังของเซนเพื่อระบายความเจ็บปวดในใจที่มันไม่สามารถพูดออกมาได้
“ไม่เอาไม่ร้องนะ กลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวค่อยเล่าให้ผมฟังก็ได้” เซนกอดฉันตอบก่อนที่จะลูบผมฉันเพื่อปลอบใจเบาๆ
ฉันพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูรถแล้วนั่งในฝั่งข้างๆคนขับ เซนเดินเข้ามานั่งประจำที่ก่อนที่จะขับรถออกไป ระหว่างที่รถกำลังจะขับออกไปนอกคอนโดฉันก็มองขึ้นไปบนห้องของคนชื่อแผ่นดิน แต่สิ่งที่ฉันเห็นทำให้ฉันถึงกับต้องผงักอีกครั้ง!
ไทม์...นั่นใช่ไทม์หรือเปล่า...
ฉันจ้องไปที่ผู้ชายที่ยืนมองอยู่นอกระเบียงห้องของแผ่นดิน หน้าตาที่คล้ายกับไทม์เพื่อนเก่าสมัยเด็กของฉัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกในเมื่อ...10ปีกว่าแล้วที่ไทมืไม่กลับมา...ฉันละสายตาลงมาก่อนที่จะมองไปยังเซนที่ขับรถอยู่
“นี่...เซน ฉันไม่อยากกลับไปที่บ้าน...” ฉันตัดสินเอ่ยปากออกไป
“หืม?” เซนหันหน้ามาถามฉันด้วยความสงสัย เพราะปกติฉันเป็นคนที่ติดบ้านมากไม่ค่อยจะออกไปเลยถ้าไม่จำเป็น
“...ฉันขอไปค้างหอนายหน่อยได้ไหม” ฉันส่งสายตาอ้อนว้อนไปให้กับเซนเพื่อที่จะให้เขาใจอ่อนไปพาฉันกลับบ้านไปเจอกับแม่ที่ขายฉันให้กับคนอื่น
“ถ้าควีนต้องการแบบนั้น ผมก็ไม่กล้าขัดควีนหรอก งั้นเราไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยเข้าหอแล้วกันนะ”
“นายจะบ้าหรอ! ให้ฉันไปในสภาพแบบนี้เนี้ยนะ!” ฉันพูดพร้อมกับทุบไปที่เซนแรงๆ
“ฮ่าๆๆ ผมลืมหน่าอย่าทุบผมแรงสิเดี๋ยวแขนผมหักไม่มีแขนกอดควีนจะทำยังไงครับ” เซนหัวเราะชอบใจก่อนที่จะขับรถเข้ามาจอดภายในชั้นล่างของห้าง
“เดี๋ยวผมไปซื้อเสื้อผ้ามาให้ รออยู่บนนี้นะ”
เซนดึงฉันเข้าไปกอดพร้อมกับหอมที่หน้าผากของฉันเบาๆ ฉันพยักหน้าให้กับเซนก่อนที่เซนจะเดินลงจากรถแล้วเข้าไปภายในตัวห้าง ไม่นานเซนก็กับมาพร้อมกับถุงมากมายที่ถูกนำมาวางไว้ตรงเบาะกลางรถ
“ฉันซื้อของใช้ส่วนตัวของเธอมาเผื่อด้วย อ่ะรีบใส่ซะ” เซนยื่นถุงใบใหญ่อีกใบที่ถืออยู่มาให้ฉัน ฉันรับมันมาพร้อมกับเปิดดูสิ่งของข้างใน
“นะ...นายก็ออกไปก่อนสิ!” ฉันออกคำสั่งให้เซนออกไปเพื่อที่ฉันจะได้ใส่เสื้อผ้าได้อย่างสะดวก เซนเดินออกไปนอกรถพร้อมกับปิดประตูรถให้กับฉัน ฉันรีบเอาเสื้อที่อยู่ในถุงขนาดใหญ่มาใส่โดนเร็วก่อนที่จะเคาะกระจกส่งสัญญาณบอกเซนว่าเสร็จแล้ว เมื่อเซนเห็นฉันเคาะกระจกก็เปิดประตูรถออกมา เขากระตุกอยู่สักพักก่อนที่จะเข้ามานั่งในรถ
“เธอนี่ใส่อะไรก็ขึ้น แบบนี้ไงฉันถึงหวง ฮาๆ” เซนชมฉันก่อนที่จะขับรถออกไป
ฉันยอมรับว่าไม่ค่อยชินกับการที่เขาชมฉันแบบนี้เท่าไหร่ทั้งๆที่เราคบกันมานานแล้วก็ตาม ฉันนั่งเขินม้วนอยู่ซักพักก่อนที่รถจะถูกหยุดอยู่หน้าร้านอาหารร้านประจำของเราสองคน ฉันเปิดประตูก้าวลงไปยืนอยู่หน้าแล้ว รอเซนที่นำรถไปจอดทางข้างๆร้านเพื่อที่จะเข้าไปพร้อมกัน
ตื้ด ตื้ด...ตื้ด ตื้ด
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นปลายสายขึ้นโชว์เบอร์ไม่รู้จัก ฉันตัดสินใจที่จะตัดสายทิ้งเพราะเป็นโรคที่ไม่ชอบรับโทรศัพท์ของคนแปลกหน้าเนื่องจากเคยโดนพวกโรคจิตโทรมาก่อนกวน ฉันเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป่ากางเกงก่อนที่เซนจะเดินกับแล้ว เซนเดินเข้ามาจับมือฉันแล้วพาเดินเข้าไปในร้าน
“อ่าวว่าไงจ๊ะคู่รักแห่งปีฉันเห็นพวกเธอนี่รักกันนานจริงๆ” พนักงานของร้านเดินออกมาต้อนรับพวกเรา อาจจะเป็นเพื่อเป็นลุกค้าขาประจำพนักงานเลยดูสนิทสนมเป็นพิเศษ
“ฮ่าๆพูดแบบนี้แฟนผมก็เขินแย่สิครับ ฮ่าๆๆ” เซนพูดแก้เขินก่อนที่จะนั่งลงตรงโต๊ะที่นั่งประจำ
“แหมๆ แซวนิดแซวหน่อยนะคะ ฮ่าๆ ว่าแต่จะรับอะไรดีคะ” พนักงานของร้านหัวเราะชอบใจก่อนที่จะยื่นเมนูอาหารส่งมาให้ฉันกับเซน
“ผมเอาแบบเดิมครับ แล้วเธอแหละที่รักจะกินอะไร” เมื่อเซนสั่งเสร็จเขาก็หันมามองฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานมา
“เอ...กินอะไรดีนะ” ฉันมองไปที่เมนูอาหารอย่างแก้เขิน
“ถ้าคิดไม่ออกกินผมก็ได้นะ ฮ่าๆๆๆ” เซนยิงมุขเข้ามาหาฉันจนทำให้ฉันถึงกับเขินม้วนจนหัวใจแทบจะพุ่งออกมาเลยที่เดียว
“ไอบ้า!” ฉันเอาเมนูอาหารปาดไปที่แขนของเซนเบาๆก่อนที่จะหันไปส่งกับพนักงานที่ยืนรออยู่นาน
“งั้นเอาข้าวผัดกุ้งก็ได้ค่ะ ไม่ใส่ผักนะคะ” เมื่อฉันสั่งเสร็จก็ยื่นเมนูอาหารคืนให้กับพนักงานก่อนที่พนักงาจะโค้งรับแล้วเดินเข้าไปในหลังร้าน
“อะไรกันแค่นี้ถึงต้องทำร้ายร่างกายเค้าเลยหรออ เค้าบอบบางนะ” เซนทำหน้าเศร้าก่อนที่จะเบะปากแล้วมองมาทางฉัน
“อย่ามาพูดจาชวนอ้วกนะย่ะ!” ฉันตบกระบานเซนไปหนึ่งที่ก่อนที่จะเบะปากใส่เขาคืน
“ฮ่าๆๆที่รักไม่รักเค้าหรออ” เซนยังคงอ้อนฉันอยู่จนมันน่าหมั่นใส้มากเลยตอนนี้
“ของที่สั่งได้แล้วคร้า” พนักงานอีกคนเดินเข้ามา
เคว้งง!!
“ว๊าย! ขอโทษค่ะคุณผู้ชายไมได้ตั้งใจจริงๆค่ะ”
จานอาหารมากมายที่ต้องถูกวางอยู่บนโต๊ะตอนนี้มันได้ไปอยู่บนตักของเซนเรียบร้อยแล้ว พนักงานสาวขอโทษขอโพยก่อนที่จะล้วงเข้าไปหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดตามตัวให้กับเซนพร้อมกับสายตาที่ส่งไปยังเซน
“ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ” เธอยังคงขอโทษพร้อมกับเอามือที่มีผ้าเช็ดหน้าถูไปตามเสื้อผ้าของเซน
“อะ..เอ่อ ไม่เป็นอะไรครับๆ”
ยัยนี่มัน ยั่วชัดๆ!!!
ตึ้ง!
ฉันลุกขึ้นเอามือตบลงที่โต๊ะอย่างแรงพร้อมกับส่งสายตาไปยังเซนก่อนที่จะเดินไปทางห้องน้ำของร้านเพื่อไปล้างซอสออกจากตัว เมื่อฉันเดินเข้ามาก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระจกแล้วกับเปิดก๊อกน้ำควักน้ำขึ้นมาเพื่อล้างซอส
“นั่นแฟนของเธอหรอ ฮ่าๆ”
ฉันหันไปยังต้นเสียงก็พบกับพนักงานคนเดิมที่ยั่วแฟนของฉันคนเมื่อกี้ คำถามที่ออกมาจากปากหย่อนทำให้ฉันถึงกับเลือดขึ้นหน้า!
“ก็ใช่นะสิ!! แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย” ฉันตอบกับไปยังหล่อนพร้อมกับปิดก๊อกน้ำแล้วยืนมองหน้าหล่อนอยู่สักพัก
“แล้วคนนี่แหละ ใครหรอ?”
คนนี้?หล่อนต้องการสื่อถึงอะไร
ฉันยืนมองหน้าหล่อนอย่างงงๆพร้อมกับที่หล่อนจิ้มไปที่โทรศัพท์ของเธอแล้วยื่นมาที่หน้าของฉัน
“นี่ไง คนนี้ใครหรอจ๊ะ!!”
เมื่อฉันมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ที่ถูกยื่นมาตรงหน้าของฉันฉันถึงกับต้องผงัก หน้าจอโทรศัพท์กำลังแสดงคลิปที่มีความยาวประมาณ20วินาที พร้อมกับภาพที่อุบาตที่สุดที่ฉันเคยเจอมา
บ้าจริง!! นี่มันนรกชัดๆ
“สรุปว่ายังไงหรอจ๊ะ” หล่อนยิงคำถามเข้ามาหาฉันที่ตอนนี้กำลังยืนช็อคอยู่
“...” ฉันยังคงที่จะเลือกเงียบไม่ตอบหล่อน
“หึ...ถ้าอย่างงั้น คนที่นั่งอยู่ในร้านคนนี้ฉันขอได้ไหม” หล่อนเดินเข้ามาใกล้ๆฉันพร้อมกับยิ้มแสยะส่งมาให้ฉัน
“…”
“เงียบแบบนี้แสดงว่าตกลงสินะ ฮ่าๆๆ” หล่อนยิ้มพร้อมกับที่หัวเราะอย่างชอบใจ
“ไม่!!!” ฉันจะไม่ยอมเสียคนที่ฉันรักไปอีกแล้ว กับแค่เรื่องแค่นี้!!!
“เธอแน่ใจหรือเปล่า?” หล่อนยังคงที่จะยิงคำถามเดิมๆซ้ำๆเขามา
“แน่ใจสิ!!” ฉันยังคงยืนยันคำเดิมอย่างหนักแน่น อย่างนอนฉันก็ไม่ยอมที่จะเสียเซนไป!!!
“งั้นเลือกเอานะระหว่างคลิปนี้ถูกแพร่ออกไป กับยกผู้ชายคนนั้นให้ฉันฮ่าๆ”
เป็นข้อเสนอที่แย่ที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลย! Tilk : บทที่2มาแล้วววว นางเอกเราโดนเยอะไปหรือเปล่าา บ่ฮุ้ 55555 ฝากกดแอดที่พี่ไทมืด้วยนะฮ๊าบบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น