คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Stop Heartbeat3 :unlucky
Stop Heartbeat EP:3
เมื่อฉันเข้ามาในห้องก็พบกับเสื้อผ้าที่ถูกโยนอยู่ในห้องแบบสกปรกมาก ฉันนั่งข้างเตียงของนายธันโดนนั่งมองหมอนี่นั่งดื่มเหล้าที่เจตส์ซื้อมาให้ โดยตอนนี้เป็นขวดที่6แล้วจะกินเยอะไปไหน แต่รู้สึกว่านายนี่จะคอแข็งใช่ย่อยนะ
“นี่นาย! ดื่มหนักไปแล้วนะ”
ฉันพูดพร้อมกับมองด้วยสายตาเป็นห่วงไปมองทางธันที่นอนเอาคอพลาดกับขอบเตียง แล้วสายตาที่มองไปบนผนังห้อง มันชั่งดูเศร้าเหลือเกิน
“ชีวิตใคร!?”
เยี่ยม! คำตอบที่ได้กลับมามันต่างจากสายตาของเขาเลย ฉันอุส่าถามด้วยความเป็นห่วงแค่ดูคำตอบที่กับได้มาสิ น่าเอาขวดเหล้าขาดหัวมันจริงๆเลย
เก้ง!
เสียงขวดเหล้าพร้อมกับคนที่มีอาการเริ่มจะไม่มีสติที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งพ่นบุหรี่อยู่บนเตียง ฉันนั่งสูบควันบุหรี่ของนายธันอยู่นานจนเริ่มรู้สึกหายใจไม่ค่อยจะออก
"นี่นายฉันดมควันบุหรี่นายจนหายใจไม่ค่อยออกแล้วนะ เลิกสูบซักทีเถอะ!!"
"แล้วใครใช้ให้เธอดมแหละ??"
คำตอบที่ได้กับมาจากนายธันก็สุนัขไม่รับประทานเช่นเคย เฮ้อฉันนี่เบื่อจริงๆเลย ฉันตัดสินใจถามเขาไปตรงๆว่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันเพื่อที่ฉันจะได้ออกไปจากห้องนี้ซักทีถ้าฉันยังอยู่ในห้องของนายธันไม่เกิน1ชม. ฉันตรงต้องกลายเป็นแป้งพายอบควันแน่เลย
“ว่าแต่นายลากฉันเข้ามาในห้องทำไม?”
“หืออ...!?”
ธันบี้ขี้บุหรี่ลองกับพื้น ก่อนจะหันมามองหน้าฉันด้วยความสงสัย เราสองคนเงียบกันไปสักครู่ก่อนที่ธันจะเอ่ยปากพูดออกมา
“อ๋อ ฉันจะถามว่าเธอมาทำอะไรหน้าห้องฉัน!” ธันพูดพร้อมตะคอกเสียงใส่ฉันอย่างแรงจนฉันถึงกับสะดุ้ง
“ก็......ไม่มีอะไร...” ฉันตอบไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้ใครรู้เรื่องเลวๆของฉัน แล้วนายจะมาตะคอกใส่ฉันทำไมเล่า!!
“ถ้าเธอไม่มีอะไรก็เชิญกลับห้องไปได้แล้ว!”
"เอ่อ...คะ คือบ้านของฉันโดนยึด" ฉันพูดออกไปพร้อมกับไม่สบตาของนายธัน
"แล้วมันมีเหตุผลอะไรที่เธอมาส่องหน้าห้องฉัน?!"
บ้าจริงฉันพูดขนาดนี้แล้วนายยังไม่เข้าใจอีกหรอเนี้ย
"...."
"ถ้าไม่มีเหตุผลอื่นก็ ไสหัวไปได้แล้ว!!"นายธัยพูดพร้อมกับชี้นิ้วไล่ฉัน
“ดะ เดี๋ยวสิ....ฉันขอนอนนี่ซักคืนนึงไม่ได้หรอนะๆ สัญญาว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะรีบย้ายออกไป”
“ไม่! ฉันบอกให้ออกไป ไสหัวไป!!”
ธันพูดพร้อมกับโยนขวดเหล้าใส่ฉันทำให้ฉันต้องวิ่งกึกๆๆออกจากห้องแทบไปทัน โอ๊ยยย!! ถ้าจะปามาขนาดนี้นะแนะนำเอาขวดมาฟาดหัวฉันง่ายกว่า ไล่กันแบบหมูแบบหมาคนจะเห้ย!! ฉันเดินออกมาจากห้องก็พบกับเจตส์และทิมเช่นเคย
"อ่าว คนสวยเป็นยังไงมั่งทำไมทำหน้าแบบนั้นแหละ"เจตสืเป็นคนแรกที่ทักฉัน
ฉันก้มหน้าก้มตาไม่สนใจเจตส์ก่อนที่เดินออกมา ฉันเดินอยู่ตามทางแบบไม่มีจุดหมาย เนื่องจากญาติก็ไม่มี บ้านก็โดนยึดเพื่อนก็ติดต่อไม่ได้ มีแต่หัวและเสื้อผ้าเนี้ย ฉันจะไปพึ่งใครได้เล่า
[Thun Talk]
หลังจากที่ผมกลับมาจากแข่งรถที่สนามแข่งรถ L ก็มาพบกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอกำลังจ้องๆมองๆอยู่หน้าห้องของผม ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรจนกระทั่งเห็นเธอเริ่มไม่หน้าไว้ใจก็เลยเข้าไปลากตัวเธอโยนเข้าไปในห้อง ก่อนที่ผมจะเข้าไปในห้อง
ตื๊ดๆๆ
“ว่าไงครับที่รัก มีอะไรหรือเปล่าถึงโทรมาหาผม” ผมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
(คือฉันจะโทรมา บอกนายว่า....)
“…..”
(เราเลิกกันเถอะ...ฉันเบื่อเธอแล้ว )
ตุ๊ดๆๆ
เสียงของ เธอที่พูดออกมาตอนนี้ก้องอยู่ในหัวของผมมาตลอด อะไรกันทำไมคนที่ผมรักอย่างเธอต้องมาทิ้งผมไปด้วย ผมทำอะไรผิดหรือ??? เพราะเหตุนี้แหละทำให้ผมดื่มหนักมากไปจนไม่ได้ตั้งใจที่จะไล่ยัยนั่นออกไปจากห้องแต่จะให้ผมตามไปง้อเธอก็ไม่ใช่หน้าที่ของผม
[Pangpie Talk]
กึก..
ฉันเดินออกมาจากโรงแรมแบบไร้จุดหมายแบบไม่มีที่จะไปจริงๆ
ปึก!
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” ฉันเดินก้มหน้าก้มตาโดยไม่สนทางหรือคนข้างหน้าที่เดินอยู่ทำให้ฉันไปชนกับใครบางคนเข้า
“เว้ย!!! เธอนี่ขวางทางจริงๆเลยมานี่มา!!”
ความคิดเห็น