ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 1
“อย่าดิ้นแรงสิครับที่รัก” มือใหญ่บีบแขนฉันไว้แน่นจนรู้สึกได้ว่ามันช้ำเจ็บจนน้ำตาแทบจะไหล
“ไม่!! อย่ามายุ่งกับฉันนะ” ฉันสะบัดมือของหมอนั่นออกพร้อมกับวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ใครจะไปรู้ว่าคนที่แม่บอกฉันว่าให้ฉันไปคุยงานด้วย เป็นผู้ชายที่บ้ากามขนาดนี้!!!
“เห้ย! อย่าลิตรเยอะให้มันมากนะ!!!”
เพี๊ยะ!!
หน้าของฉันหันไปตามแรงตบที่มากระทบกับหน้า มันแรงจนรู้สึกชาน้ำตาที่ฉันกลั้นเอาไว้ไหลออกมาเป็นสายร่างกายของฉันล้มลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น หมอนั่นดึงฉันให้ลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงฉันขึ้นไปบนเตียงร่างกายที่ถูกกระแทกอย่างแรงจนชาไปข้างนึง
“ฮ่าๆๆบอกแล้ให้ครับว่าให้เป็นเด็กดี” คนที่ยืนอยู่ก้มลงเอามือมาเสยคางฉันขึ้นมาสบตากับเขา รอยยิ้มบ่งบอกถึงชัยชนะที่ภูมิใจกับการเอาชนะคนที่ไม่มีทางสูงได้
“ขะ...ขอร้องแหละ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฮึก!” ฉันพยายามยกมือขึ้นมาไหว้ขอชีวิตจากไอผู้ชายบ้ากามนี่
“ฮ่าๆๆ งั้นก็จ่ายมาสิ ค่าเสียหายที่แม่เธอทำจ่ายมาสิวะ!!!” หมอนั่นตะคอกใส่ฉันพร้อมกับกระชากเสื้อของฉันทิ้ง
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!” ฉันยกมือขึ้นมาปกปิดของสงวนของตัวเองเพื่อไม่ให้มันออกมาทักทายคนอื่น แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อไอผู้ชายบ้ากามจับฉันให้นอนลงกับพื้นแล้วเอามือมากดทับมือฉันไว้
“ถ้าอยู่นิ่งๆเฉยๆเดี๋ยวมันก็เสร็จหน่าคนสวย” หมอนั่นพยายามที่จะซุกหน้าเข้ามาในซอกคอของฉัน
“ไหนบอกว่าจะมาคุยงานกันยังไงแหละ!!!” ฉันพยายามที่จะถามต่างๆนาๆเพื่อที่จะให้เขาหยุดการกระทำที่น่าขายอายนี่ซะ
“ฮ่าๆๆๆเธอนี่มันนอกจากหน้าตาดีแล้ว ก็ไม่มีอะไรดีเลยนะ” หมอนั่นพูดพร้อมกับเอามือลูบไปที่ต้นขาของฉัน
ฉันสะดุ้งก่อนที่จะพยายามดิ้นแล้วขอร้องเพื่อให้เขาหยุดการกระทำ
“แกหมายความว่าไง!!!!” มือเขาหยุดการกระทำนั่นฉันก็รีบเอ่ยปากถามกับคำพูดที่เขาพูดออกมา
“ฮ่าๆๆ คิดว่าแม่เธอวันๆเอาแต่ทำอะไรนอกจากเข้าบ่อนเอาแต่ติดหนีเขาเป็นล้านๆฮ่าๆๆ”
“นายจะหมายความว่าอะไร!!!”
“เอาง่ายๆสั้นๆได้ใจความแล้วกันนะครับคนสวย...แม่เธอส่งเธอมาเพื่อไถหนี้ยังไงแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
บ้าจริง! มันคือเรื่องโกหกใช่ไหม
“รู้เรื่องที่อยากจะรู้หมดแล้วไช่ไหมครับคนสวย ต่อไปก็อยู่นิ่งๆนะครับเดี๋ยวก็เสร็จ ฮ่าๆๆ”
ฉันนอนช็อคนิ่งๆไม่ขัดขืนการกระทำของหมอนั่นอีกต่อไป มันคงไม่มีอะไรที่จะเสียแล้วสินะขนาดแม่แท้ๆของฉันยังกล้าที่จะขายฉันทิ้งแบบนี้เลยหรอ น่าสมเพชจริงๆ
“ฮ่าๆๆ กลิ่นตัวเธอนี่หอมจริงๆเลยฮ่าๆๆ แบบนี้สิดี” มือของหมอนั่นจับไปที่ชายกระโปรงของฉันก่อนที่จะฉีกมันออกอย่างแรงจนมันไม่รู้เลยว่ามันเคยเป็นกระโปรงมาก่อน
“นายจะทำอะไร!!!!” ฉันสะดุ้งกับการกระทำของเขาเมื่อกี้ ร่างกายเริ่มพยายามที่จะออกคำสั่งให้ต่อต้อนการกระทำของเขา
“ฮ่าๆๆ ทำอะไรนะหรอ” หมอนั่นทวนคำถามของฉันอย่างไม่ทุกขืไม่ร้ายก่อนที่จะระดมให้ริมฝีปากอันน่าขยะแขยงขบมาตามลำคอแล้วเนินอกของฉัน
บ้าจริงเรื่องหน้าอายแบบนี้!!!
“อ่าว ร้องให้ทำไหมแหละคนสวยหรือว่าไม่เคยหรอครับ ฮ่าๆๆ” หมอนั่นเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจเมื่อเห็นฉันนอนหมดทางสู้อย่างเสียไม่ได้
“นายต้องการอะไรกันแน่!!!”
“อยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอครับคนสวย” หมอนั่นแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะก้มหน้าลงมาที่ข้างหูของฉัน ฉันสะดุ้งเมื่อลมหายใจอุ่นๆปะทะเข้ามาที่ข้างหูของฉัน
“ฉันจะทำให้เธอเป็นเมียฉันไง แลกกับเงินใช้หนี้แม่ของเธอ ฮ่าๆๆๆ”
“บ้าจริง!!! นี่มันเรื่องโกหกชัดๆ” ฉันพูดพร้อมกับกัดฟันเพื่อระงับความโกรธที่มันกำลังพุ่งพ่านอยู่ในร่างกายของฉัน
“ฮ่าๆงั้นลองโทรไปถามแม่ของเธอหน่อยเอาหรือเปล่า” หมอนั่นร้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมากดต่อสายไปยังเลขหมายปลายทาง ไม่นานปลายสายก็รับโทศัพท์ หมอนั่นกดเปิดลำโพงพร้อมกับยืนโทรศัพท์มาตรงหน้าของฉัน
“เอ้า ถามเรื่องที่เธอสงสัยสิ ฮ่าๆ”
[ฮัลโหล ว่ายังไงคะถูกใจหรือเปล่าคะคุณแผ่นดิน ฮ่าๆๆ] เสียงปลายสายที่ดังออกมาจากลำโพงอย่างสดใสแล้วร่าเริงทำให้ฉันถึงกับหมดแรง ไม่มีแรงแม้แต่ที่จะพูดออกมาเลยด้วยซ้ำ
“...ม๊า...” ฉันเอ่ยเสียงออกไปอย่างอ่อนแรง ช็อกกับสิ่งที่มารดาถูกให้กำเนิดทำ
[…] ปลายสายเงียบไปไม่มีเสียงตอบรับ
“...ทำไมม๊าทำกับฉันแบบนี้!!!” ฉันตะคอกใส่เสียงปลายสาย
[…]
“ม๊ายังเห็นฉันเป็นลูกอยู่หรือเปล่า!!!” น้ำตาของฉันไหลนองเต็มสองแก้ม ชิ! น่าสมเพชอะไรอย่างนี้
[...ฉันเลี้ยงแกมาทั้งชีวิต! ถ้าทำให้คนที่ชื่อว่าแม่แค่นี้ไม่ได้แกก็เป็นลูกที่อกตัญญู !!!!]
ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด
แม่ของฉันตัดสายทิ้งไปอย่างดื้อๆ ไม่มีแม้แต่เยื้อใยอะไรเลย นี่ยังเห็นฉันเป็นลูกอยู่เหลือเปล่า...
“ฮ่าๆๆ คงหมดเรื่องสงสัยแล้วนะงั้นก็ไปสวรรค์กันเพราะคนสวย” หมอนั่นวางโทรศัพท์ลงพร้อมกับปลดเข็มขัดออกก่อนที่จะโยนมันทิ้งไปล่างเตียง ฉันนอนอยู่เฉยๆให้เขาสนุกให้สาสมกับร่างกายของฉัน
ในเมื่อมันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว...
หมอนั่นยังคงระดมความบ้าคลั่งลงมาที่ตัวของฉันอย่างกับคนที่เก็บกดมานาน แต่ฉันนั้นก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเขานอกจากจะนอนนิ่งๆมองเพดานหน้าไปอย่างไม่มีทางเลือก แล้วเปลือกตาของฉันก็เริ่มจะหนักอึ้งขึ้นมาจนในที่สุด...มันก็ปิดลง
[Timestilk]
ตี๊ด
ผมใช้รีโมทกดล็อครถที่นำมาจอดภายใจที่เก็บรถในคอนโดของเพื่อนสนิทผม ก่อนที่จะเดินขึ้นลิฟท์ไปแล้วกดโทรหามันเพื่อเช็คว่ามันอยู่ห้องหรือเปล่า
“ฮัลโหลไอดินมึงอยู่ห้องเปล่าวะ” เมื่อปลายสายกดรับผมก็ยิงคำถามเข้าไปหามันทันที
[ใครวะ!]
ให้ตายดิ อย่าบอกว่ามันไม่ได้เมมเบอร์ผมเอาไว้สินะ
“กูเองไอสัส โทรมาเป็นร้อยครั้งนี่ยังไม่เมมเบอร์กูไว้อีกหรอวะ”
ตึ้ง
ผมสถบด่ามันก่อนที่จะก้าวขาเดินออกจากลิฟท์แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องของมัน
[ฮ่าๆๆ ไอไทม์หรอวะ โลกจะแตกแน่ๆที่วันนี้มึงมาห้องกู]
“กูอยู่หน้าห้องมึงแล้วมาเปิดประตูให้กูเร็วๆ” ผมออกคำสั่งเมื่อมาถึงหน้าประตูห้องมันก่อนที่จะกดวางสายเนื่องจากคุยกับมันนี่เปลืองเงินโทรศัพท์ผมเหลือเกิน
ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับไอดินที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวที่ปกปิดจุดสำคัญเอาไว้ ผมเดินเข้าไปในห้องของมันพร้อมกับถอดเสื้อแล้วปาไปยังตะกร้าเสื้อผ้าพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา
“ฮ่าๆๆ กลับมาจากเมกาตอนไหนวะทำไมกูไม่รู้เรื่องเลย” ไอดินเดินไปที่หลังครัวก่อนที่จะเปิดตู้เย็นแล้วหยิบเบียร์ออกมาวางไว้ตรงหน้าผม
“มึงเคยรู้เรื่องไรมั่ง นอกจากเรื่องบนเตียงวะไอสัส” ผมกระแทกคำตอบใส่มันก่อนที่จะหยิบเบียร์ขึ้นมาเปิดแล้วกระดกเข้าปาก
“อย่าด่าสิครับ สำนึกผิดไม่ทันฮ่าๆๆ” มันพูดพร้อมกับทิ้งด้วยลงนั่งข้างๆผมพร้อมกับทำหน้าชวนให้เอาตีนไปทาบซะเหลือเกิน
“ว่าแต่ลอยเล็บนี่มึงไปได้มาจากไหนวะ” ผมยิงคำถามไปหามันเหมือนเห็นลอยข่วนมากมายบนตัวของมัน ผมว่ามันคงไม่ได้เก็บลูกแมวมาเลี้ยงหรอกนะ
“ตาดีเหมือนเดิมเลยนะสัส ฮ่าๆๆ”
ไอดินหัวเราะชอบใจก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูห้องนอนของมัน พร้อมกับกวักมือเรียกผมให้เดินตามมันเข้าไปตามมัน ผมลุกขึ้นอย่างหัวเสียพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องนอนของมัน
มีบางอย่างที่นอนอยู่บนเตียงนอนของมัน
“แม่ของยัยนี่ส่งมันมาเผื่อแลกกับเงิน4ล้าน” ไอดินพูดพร้อมกับลงไปนั่งเสยเส้นผมของคนที่นอนสลบอยู่บนเตียงอย่างกับของเล่น
“...”
“เป็นอะไรไปวะไอไทม์” ไอดินเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นผมมองไปยังคนที่นอนอยู่บนเตียงโดยที่ไม่พูดอะไร
“เปล่าๆ กูแค่คิดว่ายัยนี่มันหน้าตาคุ้นๆแค่นั้นเอง”
“ฮ่าๆ คุ้นไปทั่วนะมึงอ่ะ ไปๆออกไปหาไรกินกันกุแม่งโครตหิวเลย” ไอดินพูดพร้อมกับหยิบเสื้อมาใส่แล้วก็เดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น
ผมหันกับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงอีกครั้งก่อนที่จะเดินตามไอดินออกไป
Tilk : บท1มาแล้ววว พี่ไทม์เรามาแล้วจร้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยน่ะคร้า อยากเจิมแล้วก็จิ้มที่พี่ไทม์ตรงหน้าแรกด้วยน้าจุฟๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น