คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Stop Heartbeat2 :Candy
Stop Heartbeat EP:2
Candy
แง้ๆๆๆใครชั่งทำร้ายสาวสวยแบบนี้ได้ลงคอกันนนโดยการจับฉันโยนเอาไว้กลางห้องที่เต็มไปด้วยหนุ่มๆที่ไม่น่าไว้ใจโหดร้ายเกินไปแล้วว ถ้าเกิดฉันโดนข่มขืนนี่ฉันจะแจ้งทำตำรวจทันไหม แล้วถ้าฉันท้องไม่มีพ่อแหละ กรี๊ดดด ฉันนั่งฟูมฟายเบะปากดิ้นไปดิ้นมาอยู่กับพื้น
"นี่เธอจะดิ้นไปดิ้นมาอีกนานไหม กะจะถูห้องให้ฉันเลยใช่ไหม- -" เสียงห้วนๆกลายขึ้นพร้อมกับควันบุหรี่ที่ลอยฟุ้งมา สายตาจ้องมองมาที่ฉันพร้อมกับคิ้วที่จะถูกกันเป็นโบว์อยู่แล้ว
"นั่นนะสิเนอะพี่'ทิม'เอาลูกอมไหม?" ร่างสูงตรงหน้าพูดพร้อมกับยื่นลูกอมมาให้พร้อมกับยิ้มหวาน
"ไอ'เจตส์' ไปยุ่งกับผู้หญิงของไอธันแบบนั้นระวังโดนมันกระทืบเอานะ" ทิมคนที่บ่นว่าฉันถูพื้นให้กับห้องของเขาบอกกับเจตส์ที่พยายามจะยื่นลูกอมมาให้ฉัน 'ธัน'พวกเขาหมายถึงคนที่ลากฉันเข้ามาแน่เลยอ๋อหมอนั่นชื่อธันนี่เอง แต่ฉันว่านายเจตส์นี่น่าจะเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วปลอดภัยที่สุดในทั้งห้องนี่แล้วแหละ ท่าทางของเขาดูติ๋มๆเหมือนกันไม่โตเลย ส่วนทิมก็ดูออกจะหื่นๆยังไงก็ไม่รู้สิ
"แหม ไม่เป็นไรหรอกพี่ ผมไม่ได้จะเอาผู้หญิงของเฮียซักหน่อย"เจตส์พูดพร้อมกับยิ้มแล้วมองมาที่ฉัน
เอิ่ม...ฉันว่าฉันควรเป็นความคิดที่ว่าหมอนี่เป็นคนที่ปลอดภัยที่สุด ทั้งห้องนี้จะมีคนที่ปลอดภัยสำหรับฉันไหมเนี้ยย
"อร่อยใช่ไหมแหละ^^" หมอนั่นถามหลังจากที่ยัดเยียดลูกอมใส่มือของฉัน
"ก็งั้นๆฉันว่ามันหวานไป" ฉันพูดพร้อมกับอมยิ้มที่ถืออยู่
"แล้วนี่เธอชื่ออะไรหรอครับคนสวย" เจตส์ยิ้ม
"ปะ...แป้งพาย"
"ว๊าว ผมชอบกินแป้งพายด้วยสิครับ ผมชื่อเจตส์นะครับ"
"คะ...ค่ะ"
กรี๊ดด ฉันว่าเขาไม่น่าปลอดภัยมากกว่าเดิมคูณสองเลยแหละ TT
"หึ ไหนบอกจะไม่เอาไงไอเจตส์" ทิมนี่นั่งฟังสนทนาของเรามาซักพักก็พูดขึ้น
"ฮาๆๆพี่นี่ก็จับผิดผมจังเลยนะครับ"
ปัง!!
เสียงประตูห้องเปิดออกกระแทกผนังอย่างแรง ร่างของนายธันเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าที่บอกถึงอารมณ์ที่ไม่ดีที่สุด ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความสงบ เหมือนนายธันจะเป็นพี่ใหญ่สุดสิน่ะ ฉันพยายามทำไม่สนใจนั่งกินลูกอมต่อแล้วคอยหลบสายตาของเขาที่มองมาทางฉัน บ้าจริงทำไมมือฉันมันสั่นแหละ...
"เจตส์มึงเลิกแดกลูกอมไปซื้อเหล้ามาให้กู!" คำสั่งเด็ดขาดและเยือกเย็นหยุดออกมาจากปากของธันทำให้คนเจตส์ถึงกับสะดุ้ง
"โหยเฮีย ผมของกินก่อนนะแปบเดียว" เจตส์พูดพร้อมกับอมยิ้มในมือ
"กูบอกให้เลิกแดกหรือจะแดกตรีนกู" คนที่ธันเดินมากระชากคอเสื้อของเจตส์
"เฮ้ยๆมึงใจเย็นอย่าไปด่ามัน เดี๋ยวมันก็ร้องให้อีก" ทิมพยายามจะบอกให้ธันใจเย็นลง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลอะไรเลย
"ถ้าเรื่องแค่นี้มันร้องให้ก็ไม่ต้องทำอะไรแดรกแล้วว่าไหม ทิม "
ทิมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก็ที่จะเอาบุหรี่อีกมวนมานั่งสูบ
"นี่นาย!เค้าบอกว่าแปบนึงแปบนึงสิ!"ฉันที่นั่งฟังเหตุการมาเริ่มทนไม่ไหว จึงหันกับไปต่อว่านายธัน
"นั่นเป้นคำพูดของคนที่แอบมาส่องห้องของคนอื่น???"
นายธันตอกกับฉันมาเล่นเอาฉันถึงกับจุกเลยทีเดียว บ้าจริงปากของนายนี่น่าเกลียดกว่าน่าตาของเขาเสียอีก
"แล้วมันหนักขึ้นใครไม่ทราบห๊ะ !!!!!!"
"แล้วมันหนักหัวเธอมากไหมกับการที่ฉันใช้น้องชายฉันไปซื้อของ ฉันไม่ได้ใช้เธอหนิ!!"
กรี๊ด เจ็บเลยค่ะเจ็บจี๊ดๆ
"เลิกทะเลาะกันเถอะครับ งั้นเดี๋ยวผมออกไปซื้อให้นะคับพี่เฮีย " เจตส์พูดพร้อมกับเอามือแกะมือธันออก
"เดี๋ยวจะรีบกลับมาหานะครับคนสวย " เจตส์พูดพร้อมกับเดินเข้ามาหอมแก้มฉัน
"...."
หลังจากที่เจตส์เดินออกจากห้องไป ฉันกก็ยืนสตั้นอยู่ประมาณ5นาทีพร้อมกับเอามือลูบที่แก้มเบาๆ บ้าจริง
"หึ โดนแค่นี้ถึงกับตาค้างเลยหรอ"
ฉันหันกับไปจ้องหน้านายธันอย่างเอาเรื่อง ปากปีจอของนายนี่แก้ไม่หายจริงๆ
"แล้วมันหนักหัวนายตรงไหนไม่ทราบ"
"ไม่หนักหรอก แค่รกตา"
"......"
"แล้วสองคนนั้นจะเถียงกันอีกนานไหม - -"
" stop!!! เก็บปากของมึงไว้แดกข้าว ทิม"
"ขากกกถรุ้ยย!" ทิมโยนบุหรี่ทิ้งพร้อมกับถรุ้ยน้ำลายใส่พื้นแล้วมองหน้าของธัน
ฉันว่ามันน่าจะมีสงครามกันแล้วแหละ พวกนี้นี่มันอะไรกันเนี้ย!!!
"หึ"
ปัง
"นี่ครับเฮีย" เจตส์เดินเข้ามาพร้อมกับจากของที่ซื้อมาไว้กับโต๊ะ แล้วเดินเข้ามาาหาฉัน
"คิดถึงผมไหมครับคนสวย"
"เอิ่ม..."ฉันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเจอคำถามที่ถูกยิงเข้ามา
"มึงจะไปไหนก็ไปเจตส์ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับยัยนี่" ธันพูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับชี้มาที่ฉัน
"โหยเฮีย รีบๆแหละฉันยังไม่ทันได้คุยกับเธอเลย"
"หึ อาจจะไม่ได้คุยนะน้องชาย" ธันพูดพร้อมกับจับมือฉันแล้วดึงให้เดินตามเขาไป
"นี่นายปล่อยฉันนะ!!"ฉันพยายามดิ้นเพราะจะให้หลุดออกจากมือของเขา แต่ยิ่งดิ้นเข้ายิ่งจับมันแรงขึ้น ธันหันมาแสยะบิ้มให้ฉันก่อนที่จะลากฉันเข้าไปในห้องของเขา ให้ตายเถอะผู้ชายแบบนี้มันมีในโลกด้วยหรอ ทำไมถึงโชคร้ายแบบนี้นะแป้งพายยย
ความคิดเห็น