ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHARACTER+PROLOGUE.
ไทม์
โปรดอย่าทำเหมือนคนแปลกหน้า ทั้งๆที่เคยแก้ผ้าต่อหน้ากู
ควีน
ความรักเป็นสิ่งมีค่า ที่ไม่ใช่แค่แก้ผ้าและลีลาที่เร้าใจ
กอหญ้า
นางฟ้าแบบเขาอ่ะเจ้าชู้ แต่นางร้ายแบบกูอ่ะรักเดียว
แผ่นดิน
สาวสมัยใหม่ไม่รู้จักมาม่า พอถูกจับยกขาพาดบ่าพี่ขาไวไว
ซี : เธอน่ารักจัง ได้เป็นเมียคงโชคดี
นิกซ์ : เห็นเธอใส่เสื้อลายดอก บางทีก็แยกไม่ออก อันไหนดอกอันไหนเธอ
คีย์ :อยากสวยให้ไปวุฒิศักดิ์ แต่ถ้าอยากมีแฟนน่ารักให้มาคบกับพี่
เซน : ไม่มีหรอกความเสี่ยว มีอย่างเดียวคือความรัก
พิ้งค์ : ความรัก มีด้านเดี่ยว...ด้าน ได้ อาย อด!!!
“ม้ายย อย่าไปน้า!!!” เด็กน้อยใช้มือดึงชายเสื้อของเด็กหนุ่มไว้พร้อมกับปล่อยโฮออกมา
“ไม่เอาน่าควีน เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมานะ” แม่ของเธอพยายามปลอบให้เด็กน้อยใจชื้นขึ้น
“ฮึก! ม้ายเดี๋ยวพี่เขาก็ไม่กลับมาหาควีน เดี๋ยวพี่เขาก็จะทิ้งควีนไป” เด็กน้อยยังคงดื้อรั้นที่จะไม่
ยอมปล่อยชายเสื้อของอีกฝ่าย
“อย่าดื้อให้มันมากนะยัยควีน!!” แม่ของเธอกระชากให้เธอออกมาจากเด็ดหนุ่ม
“มะม๊าก็พูดแบบนี้ตลอด ขะ...ขนาดป๊ะป๊ายังทิ้งควีนไปเลย!!” เด้กน้อยสะบัดมืออกจากแม่ของเธอพร้อมกับวิ่งเข้าไปกระชากเสื้อของเด็กหนุ่มไว้อย่างเคย
“ป๊ะป๊าเขาไปทำงาน!! เดี๋ยวเขาก็กลับมา!!”
“ม๊ะม๊าโกหก!!!” เด้กน้อยหันกับไปตวาดแม่ของเธอด้วยสายตาที่เคืองอย่างมาก
“นี่ยัยควีน!!!”
“ควีนนะ!...ควีนนะ...เกลียดคนโกหกที่สุดในโลกเลย!!!”
แม่ของเด็กน้อยวิ่งเข้ามาที่จะกระชากเด็กน้อยออกไปพร้อมกับง้างมือพร้อมที่จะตีเข้าไปที่เด็ก
น้อยด้วยอารมณ์โกรธ แต่ต้องชะงักเมื่อเด็กหนุ่มยกมือขึ้นห้ามพร้อมกับส่งสายตาที่บอกว่าเดี๋ยว
เขาจะจัดการเธอเอง
...
มือใหญ่ถูกวางทาบอยู่บนหัวของเด็กน้อยพร้อมกับลูบปลอบโยนเบาๆ เด็กน้อยปล่อยโฮออกมา
พร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดเด้กหนุ่ม
“เดี๋ยวพี่ต้องกลับมาแน่นอน พี่สัญญา” นัยน์ตาของเขามองมาที่เด็กน้อยที่ร้องให้ขี้มูกโป่งอยู่
พร้อมกับยิ้มให้เธอเบาๆ
“ฮึก! พี่สัญญาแล้วนะ พี่สัญญากับควีนแล้วนะ” เด็กน้อยปล่อยมือที่ดึงชายเสื้อออกก่อนที่จะดึง
มือที่ทาบอยู่บนหัวมากุมไว้
“แน่นอนครับ พี่จะกลับมา” เด็กหนุ่มล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ พร้อมกับหยิบ
กล่องสีแดงออกมาเปิด
ข้างในนั้นเป็นจี้ห้อยคอรูปนกเขาเอามันไปสวมให้กับเด็กน้อยคนข้างหน้า พร้อมกับหอมแก้ม
เธอ
“เก็บเอาไว้ดูตอนที่พี่ไม่อยู่นะ ควีนจะได้รู้สึกว่าพี่อยู่ข้างๆควีนเสมอ”
“พี่ต้องสัญญานะ ว่าพี่จะกับมาหาควีน” เด็กน้อยมองคนที่อยู่เหนือกว่า
“ครับ พี่สัญญาควีนไม่เชื่อใจพี่หรอครับ”
“เชื่อสิ! ควีนเชื่อใจพี่”
เด็กหนุ่มหอมแก้มเด็กขี้แงที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งก่อนที่เขาจะลากกระเป๋าแล้วเดินขึ้นรถไป
...ไม่!! ไม่มันเร็วเกินไป!! หนูยัง!!หนูยัง…หนูยัง!!!...
“ม้าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ตึก!
“ควีน!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ”
…
ปื้อป่อปื้อป่อปื้อป่อ
รถพยาบาลรีบมาในที่เกิดเหตุทันที่ที่ได้รับโทรศัพท์ พร้อมกับน้ำเด็กน้อยที่นอนหมดสติขึ้นรถ
ไป..
“คุณหมอคะ!!ลูกฉันเป็นยังไงบ้างคะ!!” แม่ของเด็กสาววิ่งเข้าไปหาคุณหมอที่เดินออกมาจาก
ห้อง
“...คุณเป็นญาติของเด็กใช่ไหมครับ”
“ฉันเป็นแม่ของเด็กค่ะ!!” ผู้เป็นแม่รีบตอบไปด้วยความกระวนกระวาย
“ลูกของคุณเกิดอาการช็อคนิดหน่อย เดี๋ยวฝื้นมาก็คงเป็นปกติครับ ถ้าอาการดีขึ้นพรุ่งนี้ก็กลับ
บ้านได้แล้วครับ” คุณหมอพูดพร้อมกับโค้งให้แม่คนไข้ก่อนที่จะเดินออกไปจากหน้าห้อง
เมื่อแม่ของเด็กน้อยได้ฟังเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปหาลูกของตัวเองด้วยความเป็นห่วง
“….ใช่เดี๋ยวเขาก็กลับมา...”
ในด้านของเด็กหนุ่มที่ตอนนี้กำลังจะเตรียมขึ้นเครื่องเพื่อที่จะไปเรียนต่อที่อเมริกาเนื่องจากต้อง
เป็นหน้าตาของตระกูล
“เดินทางปลอดภัยนะครับนายท่าน” คนขับรถโค้งให้ก่อนที่จะเดินนำกระเป๋าเดินทางไปยังที่ขนสำภาระ
เด็กหนุ่มเดินขึ้นเครื่องบินไปนั่งประจำที่พร้อมกับเอาหูฟังขึ้นมาฟังเพลงแล้วออกไปนอกหน้าต่าง
‘สักวันนึงเราคงจะได้เจอกันนะ...ควีน’
…
เครื่องบินลงจอดที่สนามบินในตัวเมือง เด็กหนุ่มเดินมาหยุดที่หน้าสนามบิน รถคันหรูถูกนำมา
จอดตรงหน้าของเขาพร้อมกับกระจกที่ถูกลดลง
“หึ ว่าไงน้องชายสุดที่รักของพี่” พี่ชายของเขาเอ่ยทักทายก่อนที่จะเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้
เด็กหนุ่มเดินเข้าไปนั่งประจำที่พร้อมกับประตูที่ถูกปิดลง รถคันหรูเคลื่อนที่ออกจากสนามบิน
พร้อมกับมุ่งหน้าไปที่เป้าหมายทันที
บรรยากาศภายในรถเงียบสงัดไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย มีแต่เสียงดนตรีที่ถูกเปิดดังแทบจะทะลุ
ออกไปนอกรถ
“นายรู้ใช่ไหมว่านายไม่มีสิทธิที่จะกลับไปที่นั่นอีก” พี่ชายของเขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน
“…” เด็กหนุ่มยังคงเงียบแล้วเลือกที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง
“นายคงรู้เหตุผลที่ท่านพ่อเลือกทำแบบนี้สินะ นายเป็นหน้าตาของบริษัทคนต่อไปเพราะฉะนั้น
ทั้งเรื่องการเรียน การเป็นอยู่ของนายต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษรวมถึงคู่แต่งงานของนายด้วย”
“หุบปาก!!! ”
“หึ ใครเขาสั่งให้พูดจากับพี่ชายของตัวเองแบบนี้ห๊ะ!!!”
รถยนต์ถูกจอดหน้าคอนโดพร้อมกับพี่ชายที่เข้าไปกระชากคอเสื้อของเด็กหนุ่มอย่างเอาเรื่อง
“สายตาแบบนั้นเหมือนความว่ายังไง!!! ไอเด็กเวร”
แป๊ะๆ
เสียงตบมือดังมาจากข้างนอกตัวรถพร้อมกับเด็กสาวอีกคนที่เดินออกมาจากภายในคอนโด
“พิ้งค์ว่าพี่คงทำกับคู่หมั้นของพิ้งค์แรงเกินไปแล้วนะคะ...พี่นิกซ์” เด็กสาวเดินเข้ามาเปิดประตูรถก่อนที่จะเอามือทาบลงไปบนมือของนิกซ์ที่กระชากคอเสื้อของคู่หมั้นเธออยู่
“ก็ปากมันสถุนแบบนี้ไง!!! ต้องสั่งสอนซักที!!!” นิกซ์ง้างมือเตรียมที่จะชกเข้าไปที่หน้าหล่อๆ
ของเด็กหนุ่มแต่กับต้องชะงักตามสัญชาตญาณ เมื่อมีไอเย็นๆปะทะอยู่ที่หน้าผากของเขา
“มาลองดูไหมคะพี่ว่าระหว่างใช้นิ้วเหนี่ยวไกกับใช้กำปั้นอัดเข้าหน้าคู่หมั้นของน้อง ใครมันจะ
เร็วกว่าฉัน” เธอยิ้มพร้อมกับเอาน้วเกี่ยวไกปืน
“ฮาๆๆ ไม่เอาน่าพิ้งค์ยังไงพี่ก็เป็นพี่ชายของคู่หมั้นเธอนะ” นิกซ์มือขึ้นไว้บนศีรษะพร้อมกับส่าย
หน้าเบาๆ
“ถึงจะเป็นพี่ชายของคู่หมั้นน้องแต่ถ้าทำให้หน้าคู่หมั้นของน้องมีรอยแม้แต่รอยเดียวน้องก็ไม่
เอาไว้ค่ะ” เธอยิ้มให้ว่าที่พี่ชายของคู่หมั้นเธอเบาๆก่อนที่จะเก็บของอันตรายเข้ากระเป๋าแล้วเอา
มือไปจับที่หน้าของคู่หมั้นเธอ
“ไปกันเถอะค่ะ...ไทม์”
Tilk : มาถึงก็จากกันเลยจร้าอย่างเศร้าจะร้องฮ่าๆๆ ผิดพลาดตรงไหนขอโทษอย่างแรงง ฝากเจิมกับติดตามด้วยน้า จิ้มที่พี่ไทม์เลยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น