จากใจถึงใจ

เนื้อเรื่อง

เคยบ้างไหมที่รู้สึกเหนื่อย


เหนื่อยนนะ ในบางครั้งที่รู้สึกท้อแท้รู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นเผชิญหน้ากับโลกภายนอกแล้ว  มันอ่อนล้าเกินกำลังเหลือนเกิน รอบข้างไม่มีใครเลยที่จะเป็นกำลังใจให้เราเสมอ  ถึงมีมันก็อาจจะเป็นบางครั้งที่ใครบางคนผ่านเข้ามาแล้วเขาก็จากไปโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ หรือไม่เขาก็ยังอยู่กับเรา แต่ไม่เคยที่จะมองความรู้สึกของเราเลย แค่รู้จักกันแค่เผินๆไม่มีอะไรที่จะเป็นพิเศษด้วยสักคน  ไม่มีแม้จะเป็นคนรับฟังเราเลยแม้สักคนเดียว รู้สึกโหวงเหวงเหมือนเราอยู่คนเดียว ไม่มีสายตาแคร์ของใครที่จะแสดงมาให้เห็นบ้าง  ไม่มีกำลังใจที่จะลุกขึ้นสู้  ถึงแม้บางครั้งเราก็ให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลาที่เหนื่อย  แต่ในบางครั้งที่เหนื่อยกาย เหนื่อยใจไปพร้อมๆกัน  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไง จะเริ่มต้นจากจุดไหนดีที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า  จะมีสักคนไหมที่พร้อมจะก้าวเดินเคียงข้างฉันตลอดไป คนที่จะไม่ทำให้ฉันต้องเหนื่อยอยู่บ่อยๆ คนที่เป็นแรงใจให้ฉันสู้ต่อไป ตอนนี้ฉันเหมือนคนตาบอดที่หาทางออกให้ตัวเองไม่เจอสักที ทุกครั้งที่พยายามคลำหาทางที่จะออกไป แม้จะหาเจอก้อตาม ฉันก็ยังท้อแท้ต่อมัน ฉันไม่มีแรงก้าวต่อ ฉันไม่มีแรงสู้ต่อโลกภายนอก ฉันไม่มีแม้กะจิตกะใจจะทำอะไรเลย  มีคอมพิวเตอร์เป็นเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยสักนิด