ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความต้องการ! [NC]
ินยอและยอแไ้เินทามานถึฤหาส
อ5พี่น้อ ผมหยิบระเป๋าสัมภาระมาอหน้า
ประู เมื่อมีพ่อบ้านนำระเป๋าอผมและยอแ
ึ้นไปให้ อิมแบอม็สั่ให้พวผมามึ้นไปเพราะ
ะแนะนำห้อและสถานที่ร่าวๆให้ ผมเินามร่าสูไปทุที่ที่วรรู้ัไว้ ถึะเหลือบไปเห็น สวนุหลาบ สวยๆรนั้นแ่ร่าสูลับเมินเยที่ะเเนะนำสวนนั้นให้พวเรารู้ั็เถอะ ผมฟัเ้าพูถึสถานที่สำัๆ่อนะมอไปที่รูปปั้นหมาป่า ที่ถูทุบให้เหลือเพียส่วนัว เท่านั้นผมึถามไปามวามรู้สึสสัย เอา่ายๆว่าที่นี่มันเหมือนพิพิธพั์ั้นีเลยล่ะ ไม่ว่าอะไร็ูเ่าไปหม แ่ภายใ้วามเ่านั้น็แฝเรื่อราวมามาย อยาะรู้ั อิม แบอม นนี้ให้ลึๆั
"เอ่อ..ผมถามไ้ไหม?"
"ว่ามา..."
"ไอ้รูปปั้นรนั้นน่ะ..มันทำไมเหลือแ่ัวล่ะ"
"เมื่อ900ว่าปีแล้วมันมีสรามน่ะ.."
"แล้วสวนุหลา--!!"
"วันนี้ะเหนื่อยมาแล้ว..เราลับฤหาสันเถอะ"
เ้ายัอบเสียเย็นาแ่แ่มันูเศร้าลาปิะไปย้ำ้ำเิมอะไรเ้าสินะ อโทษละัน แบอม เินนำลับฤหาส พอลับไปทุน็นั่รอันรบทุนเพราะอนนี้ไ้เวลาทานมื้อเย็นแล้ว อนนี้็17:00นาฬิา
พอนั่ทานไปไ้สัพัแบอม็พูึ้นว่า
"หลัเวลา6โมเย็นห้ามมนุษย์ทุน
ออาฤหาสเ็า!!"
แบอมพูเสียแ็และเ็าทำเอาพ่อบ้านแม่บ้านและนรับใ้สะุ้ไปามๆัน..เ้าให่สุรึไนะ!?
เวลาล่วเลยมานอนนี้ประมา3ทุ่มไ้ ผม็ยัยันอนไม่หลับเพราะไมุ่้นินับห้อนี้สัเท่าไหร่ ผมเินออไปรระเบียผมมอลไปพบเอับ อิม แบอม ที่เินเล่นอยู่ใน
สวนุหลาบที่อนนี้มันเปลี่ยนเป็นสีำน้ำเิน ผมมอลไปในใ็ิอยาะไปเินเล่นบ้า แ่็ยันึถึำเือนอผู้เป็นให่ในบ้านที่ห้ามออไปหลั6โมเ็า แ่็นะมี อิม แบอม อยู่เป็นเพื่อนไม่มีอะไรหรอมั้ ว่าพลาเินออาฤหาสลมายัสวนพอผมลมาเหยียบรึ่นึอสวนุหลาบลายเป็นสีแทำให้นที่ยืน้อรูปปั้นหมาป่าหันมามอ พอผมะเินเ้าไปหาพริบาเียวเ้า็หายไปผมพยายามหัน้ายวาเพื่อามหา แ่็้อสะุ้เมื่อเ้ามาอยู่้านหลัโยที่ผมไม่รู้ัว
"บอแล้วไว่าให้อยู่แ่ในฤหาสน่ะ!!ห๊ะ!!"
"็ผมนอนไม่หลับนิ!!ะให้ทำไล่ะ!!"
"นายนี่นะ!!รีบเ้าไป่อนพระันทร์เ็มว!!
เร็วเ้า!!"
"ถ้าไม่เ้าแล้วะทำไม!!??"
ผมเลือที่ะท้าทายเพราะอยาะรู้เหมือนันว่า
ถ้าพระันทร์เ็มวะเิอะไรึ้น ผมยืน้อ
หน้าร่าสูอยู่แบบนั้นราวๆ10นาที่อนที่าอ
แบอมาสีแะ่อยๆลายเป็นสีเหลืออำพัน
แบอมระโนมาหาผมอย่ารุนแรนผมล้มลไปเพราะแรที่ส่มาไม่ทันั้ัว ไม่นานวามรู้สึอลม็่อยๆมาปะทะที่้นอทำเอาผมผวาไปทั้ัวผมพยายามผลัแบอมออไปแ่เพราะแรที่เหนือว่ามนุษย์10เท่าทำให้ผมไ้แ่อยู่นิ่ๆ
รึบ!
"อ๊ะ!! อ..อะไร!! ..ุแบอม!!"
"เือนไว้ว่าไนะ.."
"อ๊ะ!!..อย่าั!!....เ็บ อ๊าา!!"
"อื้มม!!~ เลือมนุษย์บริสุทธิ์มันหวานแบบนี้นี่เอ!!"
"..แ..เป็นัวอ..อะไรัน!!"
"หาำอบเอสิ!!"
แบอมบัามหน้าท้อามแนและออินยอนอนนี้ร่าบาบิเร้า้วยวามเ็บที่
แบอมมอบให้แบอม่อยๆประบริมฝีปา้วยวามระหายพร้อมนำลิ้นแทรผ่านเ้าไปวัหาวามหวานภายในโพรปาสีสวย ในะที่ินยอิ้นสุีวิพยายามเท่าไหร่็ไร้ผลเพราะแวมไพรส์มีพละำลัมาว่ามนุษย์ธรรมาและเพราแบอมมีพลัอ หมาป่า อยู่้วยเพราะเป็นลู
ผสมระหว่าแวมไพร์และหมาป่า ลิ้นร้อนลุล้ำเ้าไปหาวามหวานอย่าไม่หยุยั้อารม์พุ่สูึ้นเพราะอาาราเลือมาเป็นร้อยๆปีสาเหุเพราะแบอมไม่เหมือนแวมไพร์นอื่นๆที่้อารเลือทุๆวันแ่แบอมนั้นลับ้อารเลือเมื่อไร็ไ้่อให้อเลือไปเป็นพันๆปีเ้า็อยู่ไ้ แ่ถ้ามาเออินมาล่อถึโ๊ะนานี้มีหรือะยอมอทน่อไป แบอมถเสื้อินยอึ้นพร้อมระามันออเพราะเะะวามสุ่อนะลาลิ้นสาไปามรูปายาวเนียนและหยุเล่น
อยู่ับยออสีสวยูลึไปมานร่าบาราระเส่าออมาไม่เป็นภาษา
"อ๊ะ!! อื้มม!!~ หย..นะ!! อ๊ะอย่าัแร!! อ๊าาส!!"
"หวาน..หวานมา!!"
่อให้ินยอร้อห้ามสัร้อยล้านรั้็หยุแบอม ไม่ไ้หรอ วามร้อนสุมอารม์ให้ับทัู้่แบอมเลื่อนไปปลาเอร่าบาออทั้าเั้นนอและั้นในพร้อมใ้มืออี้าที่ว่ามาัรูแ่นายบาอินยอเสียราหวานหูปลุอารม์แบอมให้พุ่สูึ้นไปอีไม่นานแ่นายินยอ็ระุสอสามรั้แล้วปล่อยน้ำาม้นมาเปรอะหน้าท้อ
อ๊ะ!! ี!!..ม..ไม่ไหว!! อ๊าา!~"
"นับานี้ไปหวัว่านายะฟัันย้านะ
ินยอ!! ไม่ั้นไ้มาราเสียวอยู่แบบนี้แน่นอน!!"
สิ้นเสียุอร่าหนา็ับินยอพลิให้อยู่ในท่าว่ำพลาลึ้นลมอย่ามันส์มือ่อนะเอาน้ำที่ที่เพิ่เสร็าิเมื้อี้มาสอใส่ใน่อทาหวานเพื่อเบิทาให้แ่นายให่เ้ามา าหนึ่เปลี่ยนเป็นสอนรบสามนิ้วแล้วทอนออ่อนที่อะไรที่ให่ว่าสามนิ้วนั้นะเ้ามาแทนที่
"อ๊าา!! ..ราวหลั..ะ..ทำ..อึ!! าม..ปล่อย!!
อ๊ะ!! ี!! ผม..ไปเถอะ อ๊ะ!! อย่า..ระแท..
เ้ามา!! อื้ิอออ!!~"
"หึ...ถ้าวันนี้นายับันไม่แรอบ2็อย่าหวัว่า
ันะถอมันออ!!!"
ว่าพลาระแททีเียวนมิ ส่ผลให้ร่าบาุ
ไม่น้อย แบอมระแท้าๆ่อนะเร่ัหวะาม
วาม้อาร ร่าบาที่อรันมันะาออาันทำเอาแบอมเสียวนไม่ล้ายับ ินยอที่เ็บทา้านหลั็ไ้แ่ราเสียหวานระุไป้ำๆ่อนททั้สอะแะอบสวรร์พร้อมัน
"อ๊าา!! แบอ-- ะ..ไม่ไหว!! อะฮึ!! อ๊าาา!!~"
"ถ้าไม่อยาเ็บแบบนี้อี..็ฟัันสะบ้านะ"
ร่าหนาพูเสียเย็นาแหบพร่าหอบรัวๆเพราะเพิ่ิ่อนะูบปิท้ายไป2-3ที อาวเนียนอินยอมีรอยสัลัษ์รูปนไฟเหมือนับที่แผ่นหลัอแบอม นั่นือารแสวามเป็นเ้าออแวมไพร์ทั่วๆไป ินยอสลบไปเพราะวามร้อนาสัลัษ์ที่อนั้นอยู่ๆ็ร้อนนแถบะเผาายร่าบาให้เป็นี้เถ้าแบอมนำินยอไปส่ที่ห้อพร้อมวาลับเียนุ่มัารห่มผ้าให้เสร็สรรพ่อนะยันัวลุึ้นลับห้อ
แ่้วยวามเหนื่อยล้าทั้หมึล้มลไปนอนอับพื้นามห้อ
-------------------------------
มาอน2็มีาNCเลย555
สถานาร์พาไปริๆ(?)
ถ้าอ่านบ็อมเม้นท์้วยนะ
อนาให้แ้ไรไหน็บอนะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น