คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พันธะสัญญาสองตระกูล >Agreement of yoshihara
chapter1 : พันธะสัญญาสองตระกูล >Agreement of yoshihara<
By : *- Zephyrus -*~
ย้อนกลับไป 10 ปีก่อนโยชิดะ โยชิฮาระสิ้นใจ
...
.......
"ฮึกๆ ฮือ ฮืก" เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น ดังมาจากบ้านหลังเล็กกระทัดรัดที่แยกเป็นสัดส่วนมาจาก บ้านหลังใหญ่แห่งตระกูลโยชิฮาระ เด็กหญิงตัวน้อยนั่งกอดเข่าร้องไห้คนเดียวบนเตียงนอนที่ใหญ่เกินตัว
เสียงกุก กัก ภายนอก ยิ่งเพิ่มความกลัวให้เจ้าหนูเป็นอย่างยิ่ง
ไม่นาน ฝนที่ตั้งท่าจะตก ก็เทลงมาเหมือนจงใจกลั่นแกล้งให้เด็กน้อยกลัวยิ่งขึ้นไปอีก
เปรี้ยง ~
"กรี๊ดดดดดด" ฟ้าผ่าเสียงดัง เด็กหญิงสะดุ้งสุดตัว หวีดร้องอย่างไม่คิดชีวิต ซักพักแสดงสว่างจากหลอดไฟนีออน ก็เริ่มกระพริบ ถี่ๆ ในที่สุดก็ดับไป เด็กน้อยกอดตัวเองแน่น ได้ยินเสียงฟ้าผ่าอีกครั้ง
"แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ฮือๆ หนูกลัว แม่ แม่จ๋า" พูดพึมพำคนเดียว น้ำตาไหลอาบแก้ม และก่อนที่ฟ้าเบื้องบนจะพิโรธ สาดสายฟ้าลงมาอีก เสียงอบอุ่นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากประตูห้อง พร้อมทั้งแสงสว่างจากปลายเทียนเล็กๆ
"เป็นอะไรไหมเจ้าหนู"
พรึ่บ ยังไม่ทันตอบ ร่างเล็กๆก็วิ่งปรู๊ดมากอดแน่นที่ขาของผู้มาเยือนทันทีโดยไม่คิดจะดูว่าเป็นใคร
"โถๆ ตัวสั่นเชียว ขอโทษจริงๆนะ ชั้นนี่นิสัยไม่ดีเลย ทิ้งเจ้าให้อยู่คนเดียวได้ยังไง"
โยชิฮาระ โยชิดะ ผู้สืบทอดสายเลือดแห่งตระกูลโยชิฮาระรุ่นปัจจุบันอันดับ1 เอ่ยอย่างอ่อนโยน หลังจากเสร็จธุระเรื่องกิจการของตระกูล ชายชราก็รีบมุ่งหน้ากลับบ้านทันที ด้วยนึกได้ว่าเพิ่งจะทิ้งเด็กตัวเล็กๆที่พรากจากแม่ไปได้ไม่ถึงชั่วโมงให้อยู่คนเดียว
"คงจะกลัวมากสินะ ไม่เป็นไรๆ ชั้นอยู่ด้วยทั้งคน" คุณโยชิดะ กอดปลอบหนูน้อยอย่างอ่อนโยน
"เจ้าชื่อไรนะ นนท์ นุ่น อะไร น หนู ๆ"
"นานค่ะ" ตอบเสียงใส บัดนี้ความกลัวที่เคยมีหายไปหมดสิ้นแล้ว เด็กน้อยรู้สึกถึงความใจดี มีเมตตาของชายชราที่ส่งมาให้
"อ้อ นานนี่เอง ชื่อแปลกดีนะ นาน อืม...แต่เจ้ามาอยู่กับชั้นแล้วเจ้าต้องมีชื่อญี่ปุ่นด้วยนะ" ชายชราพูดพลางทำท่าครุ่นคิด
"เอาเป็นว่า ชื่อ นานะ เป็นไง อืม.. นาน นานะ เข้ากันได้"
"นานะ" เด็กหญิงพึมพำชื่อใหม่ของตัวเอง
"ใช่ๆ นานะ ต่อไปนี้ชื่อของเจ้าคือนานะ แล้วเจ้าก็เรียกชั้นว่า ปู่โยชิ ตกลงมั้ย" ชายชรายื่นนิ้วก้อยให้นานะเกี่ยว เด็กน้อยยิ้มออกมา ก่อนเกี่ยวก้อยตอบ
"ค่ะ คุณปู่โยชิ"
"ฮ่าๆ ดีๆ งั้นเราไปกันเถอะนานะจังคนสวย ชั้นคิดว่าให้เจ้าอยู่คนเดียวที่นี่ไม่เหมาะแน่ ถึงที่นี่จะเป็นที่ที่เจ้าควรอยู่ก็เถอะ"
ปู่โยชิจูงมือเล็กๆของนานะจัง มุ่งหน้าสู่บ้านหลังใหญ่ แล้วความสัมพันธ์ฉันท์ปู่หลานของคนทั้งสองก็เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่วันนั้น คุณปู่โยชิดูแลนานะอย่างดีเหมือนเป็นลูกคนหนึ่งก็ว่าได้ นานะได้รับการศึกษาที่ดี มีเสื้อผ้าดีๆใส่ อีกทั้งยังได้รับอนุญาตให้อยู่บนบ้านหลังใหญ่ได้ด้วย
เธอค่อยๆรับรู้ทีละนิดถึงเรื่องราวในอดีตและสาเหตุที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่ ซึ่งก็ไม่แน่ชัดนัก รู้แต่เพียงว่าตระกูล
ของคุณปู่โยชิมีพระคุณต่อตระกูลของเธอมาก ถึงขั้นสวามิภักดิ์ยอมภักดีต่อโยชิฮาระตลอดกาล บ้างก็ว่าโยชิฮาระช่วยชีวิตทายาทคนสุดท้ายของทิติณันท์ไว้ บ้างก็ว่า โยชิฮาระช่วยพยุงไม่ให้ทิติณันท์ล่มสลายเพราะศึกภายใน การแก่งแย่งกันเองของคนในตระกูล จนทิติณันท์ฟื้นตัวได้อีกครั้ง หลายกระแสต่างกันออกไป แม้แต่คุณปู่โยชิก็ยังไม่ยืนยันแน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีตบ้าง เพราะ เวลาก็ล่วงเลยมาหลายช่วงอายุคนแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้น ทิติณันท์ทุกคนที่เกิดมาย่อมมีพันธะสัญญาที่มองไม่เห็นนี้ติดตัวตั้งแต่เกิด แม้คนของโยชิฮาระในรุ่นถัดมาจะเจรจายอมคืนสิทธิ์อำนาจให้ แต่ทิติณันท์ถือเรื่องนี้เป็นศักดิ์ศรียอมตายดีกว่าที่ละทิ้งโยชิฮาระ จึงได้มีการเจรจาขึ้นเพื่อให้เกิดความยุติธรรมแก่ทั้งสองฝ่าย โดยโยชิฮาระจะรับคนของทิติณันท์เพื่อการปฏิบัติรับใช้ดังประเพณีดั้งเดิมในอดีตในเวลา 5 ปี ต่อหนึ่งคน แต่ละคนมีพันธะเกี่ยวข้องกับโยชิฮาระ 15 ปี หรือแล้วแต่การยินยอมของทั้งสองฝ่าย โดยคนของโยชิฮาระจะให้ความช่วยเหลือเมื่อเกิดความเดือดร้อนแก่ทิติณันท์เป็นการตอบแทน
แต่ถึงตอนนี้คนของทิติณันท์ก็ลดลงไปตามกาลเวลา ตระกูลที่เคยยิ่งใหญ่ 2 ตระกูล บัดนี้หลงเหลือแค่เพียงโยชิฮาระเท่านั้น คนรุ่นใหม่ของโยชิฮาระก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องราวเพ้อฝันราวนิยายที่สืบต่อกันมาแบบนี้ มีแต่คนของทิติณันท์เท่านั้นที่ยังคงยึดมั่นปฏิบัติเรื่อยมา ส่วนโยชิฮาระเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระไปซะแล้ว เกิดการดูถูก ในความต้อยต่ำของอีกฝ่าย จะมีก็แต่คุณโยชิดะและโยชิฮาระบางคนที่ยังคงมองเห็นเรื่องนี้อยู่ อย่างไรก็ตามทิติณันท์ไม่เคยแปรพักตร์ยังคงส่งคนมาที่นี่ทุกๆ รอบเวลา แม้ว่าหลายสิบปีที่ผ่านมาจะไม่เคยได้รับการช่วยเหลือใดๆจากฝ่ายโยชิฮาระเลย
"หนูเลยเดือดร้อน" เด็กหญิงตัวน้อยวัย10ขวบในขณะนี้เอ่ยขึ้นพลางทำหน้าเหยเก
"ไม่ดีใจเหรอ เจ้าเลยมาพบกับปู่ไงหล่ะ" ชายชรายิ้มเอ็นดู ตอนนี้เขาแก่ขึ้นทุกวัน
“มันยังไม่ถึงเวลานานะ โยชิฮาระคนนั้นที่เป็นเจ้านายเจ้า ยังอยู่ไกลยิ่งนัก” ..................... ...............................................
นานะจังอยู่ที่นี่มา 5 ปีแล้ว ในฐานะอะไรก็ไม่อาจระบุแน่ชัดได้ เพราะคุณปู่โยชิไม่มอบหน้าที่ให้เธอซักที ตามข้อตกลงคนของทิติณันท์จะได้รับสิทธิ์พิเศษ มีหน้าที่ดูแลคนของโยชิฮาระเพียงคนเดียวเท่านั้นและไม่ต้องทำงานหนักเหมือนคนงานอื่นทั่วไป แต่ทว่าพอถามถึงเรื่องนี้ทีไร คุณปู่โยชิ ก็เลี่ยงไปทุกที
“เหมือนหนูมาอยู่ฟรีเลย”
“คิดอะไรอย่างนั้น ตอนนี้เจ้าก็ดูแลปู่อยู่งัย”
“คุณปู่อยู่กับนานะนานๆนะ”
“นานเท่าที่จะทำได้แล้วกัน”
To be con
Chapter 3 : ครั้งแรกที่พบกัน >The First Time<
ความคิดเห็น