ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Heaven for their love [part8]เกมส์ โอเวอร์
Heaven for their love ........NO 8
ยามคำคืนที่ทุกคนตกอยู่ในนิทาที่แสนสุขสมของตน ความสุขที่เป็นช่วงเวลาเดียวที่ทำให้ทุกอย่างเป็นความจริงได้ อย่างตนต้องการ ผู้คนที่หลับใหล พักผ่อนเพื่อรอวันพรุ่งขึ้น แต่กับมีรถคันงามที่วิ่งด้วยความเร็วสูงอย่างไม่คิดชีวิต ถนนใจกลางเมืองที่มุงตรงไปยังท่าเรื่อที่ว่างเป็นอะไรที่ แสนชอบใจของเจ้าของรถคันงามเป็นยิ่งนัก เหมือนได้รองความเร็วสูงสุดที่รถคุณภาพส่งตรงจากฝังยุโรป ว่าที่จริงแล้ว สามารถเร่งเครื่องได้เร็วอย่างที่ต้องการหรือไหม
“จะตายก็คราวนี้แหละ แจจุงเอ่ย”เสียงหวานที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถเอ่ยขึ้นเบาๆ ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าร่างสูงชอบความเร็ว ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบใจ แต่การที่นั่งรถคันงามที่เปิดประทุน แล้ววิ่งด้วยความเร็วสูง ลมที่ประทะกันหน้า นั้นก็เย็นจับใจ ไม่ใช่จะตายเพราะรถคว่ำ แต่กำลังจะหนาวตายมากกว่า
“ว่างัยน่ะ นายหญิง”ร่างสูงที่ยังมีความสุขกับการในท่องถนน เปลียบเหมือนว่ามันเป็นของตนเอ๋ยถามคนข้างๆขึ้น
“มันหนาวเข้าใจไหม ฉันกำลังจะหนาวตาย ไอ้บ้า”ร่างบางตะโกนด่าคนข้างๆ
“อีกนิดนึ่งจะถึงท่าเรื่องแล้วนายหญิง ชอง ยุนโฮ มาแล้ว ยะฮู”ร่างสูงตะโกนเสียงดัง หลังเอ่ยกับร่างข้างๆในรู้ว่า อดทนหน่อย เพราะเขากำลังสนุก
ก่อนที่รถคันงามจะวิ่งเข้าสู่ท่าเรื่อ และไม่มีทีถ้าจะลดความเร็วลงเลย รถที่มุ่งตรงไปข้างหน้า แต่ดูเหมือนจะมุ่งตรงไปยังแม่น้ำขนาดใหญ่ ก่อนที่รถคันงามของร่างสูงจะพุ่งลงแม่น้ำ เบรกและหักพวงมาลัย ท้ายรถจะสะบัดไปอีกทางจอดข้างๆรถของยูชอนอย่างพอเหมาะ เหมือนนักแข่งรถมาเองด้วยซ้ำ
“เล่นอะไรของมึง ว่ะเนี่ย กูนึกว่าใครจะฆ่าตัวตาย”เสียงของเพื่อนที่ยืนมองวิธีขับรถของเพื่อนตัวแสนถามขึ้นอย่างไม่ต้องการคำตอบ
“สนุกเป็นบ้าเลยว่ะ ไม่ได้ขับแบบนี้ นานมากเลย ของอีกรอบ”ก่อนจะทำท่าจะออกรถ
“พอได้แล้วชอง ยุนโฮ”ร่างบางส่งสายตาดุไปยังเจ้าของรถ
“อีกรอบไม่ได้หรอนายหญิง”ก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนไปยังคนสวยที่กำลังก้าวลงจากรถ
“พอได้แล้ว ขากับค่อยเล่นก็ได้นิ”ก่อนจะยื่นคำขาดส่งกลับไป
“ก็ได้ เออ ไอ้ชอน เรือยังไม่มาอีกหรอ”ร่างสูงที่โดนห้ามกิจกรรมสุดโปรดเอ๋ยถามเพื่อนอีกครั้ง
“เรือเลือนเวลาเทียบท่า ไป1 ชั่วโมงว่ะ”ก่อนจะหันไปตอบเพื่อน และได้เครื่องหมายคำถามกลับมาอีกทั้ง ทั้งแจจุงและยุนโฮ
“ก็ตอนนี้เรากำลังเลยเกมส์ล่าสัตว์กันอยู่”เป็นที่ตัวเล็กที่ยืนเดาะบอลอยู่ข้างๆยูชอนที่ให้คำตอบ
“ล่าสัตว์”คนสวยที่นั่งส่งบนกระโปงรถเอ๋ยถามอย่าง งง กับคำตอบที่ได้กับมา
“พี่แจจุง ไม่มองเห็น น้องกระต่ายที่ตัวดำๆที่เล่นซ้อนแอบอยู่หรอ”ก่อนจะเดินมาหน้าที่ชาย แล้วหันไปมองมุงหนึ่งของความมืด
“น้องกระต่ายงันหรอ”ก่อนจะมองตายน้องชายของตนไป
“กี่ตัวละจุนซู ดูเรามีความสุขที่จะได้ล่ามันน่ะ”เป็นยุนโฮเอ๋ยยิ้มกับคนตัวเล็ก
“ก็ไม่เท่าไร ผมว่าไม่หน้าเกิน 20 หรอ ผมไม่แน่ใจ”ก่อนจะยิ้มไปให้คนตั้งคำถาม ก็แน่ละ นานๆทีจะได้เล่นสนุกๆช่วงนี้ไม่ค่อยได้ซ้อมมือเท่าไร เป็นการทบทวนทักษะการยิงนิดๆหน่อยๆ
“ดีเหมือนกันกำลังคันๆมืออยู่เหมือนกัน อาจจะเป็นพวกเดี่ยวกันกับที่มาทีร้านก็ได้น่ะ” ก่อนจะหันไปถามความเห็นจากคนที่นั่งอยู่บนรถ ก่อนคนที่ถูกขอความคิดเห็นยิ้มตอบกับมา
“อะไรมาที่ร้าน อะไรกัน”เป็นยูชอนเอ๋ยถามขึ้นอย่างส่งสัย
“พอดีที่ร้านของ นายหญิงมีปัญหานิดหน่อยน่ะ” ยุนโฮตอบกับไป
“ที่ร้านมีปัญหาอะไรหรอพี่แจจุง แล้วมีคนเป็นอะไรไหม”น้องชายที่เหมือนกี้กับไปสนใจลูกบอลต้องหันกับมาที่พี่ชาย
“พวกหมารอบกัด มาที่ร้านเรา ร้านเสียหายนิดหน่อย แต่มีคนตายในร้านเป็นพนักงานเสริฟธรรดา”ก่อนจะตอบกับไป จุนซูและยูชอน พยักหน้ารับรู้ทุกเรื่อง และรู้ดีว่าคนตรงหน้าที่เล่ามานั้นเองไม่พอใจอย่างมากที่เกิดเรื่องขึ้นที่ร้าน
“งันพรุ่งก็ต้องไปที่ฝังศพสิ”จุนซูเอ๋ยถาม ก่อนจะมีเพื่อนรอยยิ้มกับมาจากยุนโฮ
“เราจะเริ่มกันเลยไหมคับ”เป็นผู้น้องคนหนึ่งเอ๋ยขึ้น
“เดี่ยวน่ะ นี่ยูชอนเอาปืนมายืมหน่อยสิ” จุนซูที่ไม่มีท่าทีจะไม่กลัว พูดกับคนที่กำลังเตียมลูกปืนให้พอกับการล่าครั้งนี้
“ไปเลือกดูไต้เบาะหลัง แล้วกัน”ก่อนคนที่ได้รับคำตอบจะเดินไปตามคำบอกของเจ้าของรถ ไต้เบาะที่ว่ามีปืนให้เลือกพอๆกับรถของเขา และยังมีระเบิดพร้อมจะใช่อยู่ตลอดเวลานอนกันอยู่ในกระเป๋าใบงามขนาดไม่ใหญ่มากน่ะ ก่อนมือเล็กจะยิบสิ่งที่เขาพึงพอใจทีจะใช่ตอนนี้
“แล้วปืนเราไปไหนละจุนซู”พีชายคนสวยที่กำลังเตรียมอุกรณ์ของตนถามน้องที่ปกติแล้ว อาวุธที่ว่านั้นไม่เคยหางจาเอวนั้นเลยด้วยซ้ำ
“ก็เขากะว่าจะมาเอา กระบอกใหม่เลยไม่ได้ถือมาด้วย ใครจะไปรู้ว่าต้องมาเล่นเกมส์”ตอบไปอย่างพองลมส่งไป รู้ว่าต้องโดนที่ชายคนสวยดุแน่ที่รู้ว่าไม่ถือมาด้วย
“มาเริ่มเลยดีกว่า”เป็นยุนโฮที่ตะโกนขึ้นเสียงดัง
//ปัง// แล้วก็เป็นยุนโฮที่ได้หนึ่งคะแนน กับกระต่านหนึ่งตัวที่อยู่มุมมืดของตู้คอนเทนเนอร์
“โว อะไรกันพี่ยุนโฮ ผมอุสาจองตัวนั้นแล้ว”เป็นเสียงเล็กโวยวายเมื่อคนที่เริ่มเกมส์ครั้งนี้แย่งไปก่อหน้าต่อตา
//ปัง//และเป็นแจจุงที่พึ่งจะจัดการคนที่กำลังจะยิงมาที่พวกเขา ก่อนจะหันไปทำหน้าดุน้องที่เอาแต่เล่นอยู่ได้
ก่อนเกมส์จะเริ่มขึ้นอย่างย่อมๆ คนทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่รู้ว่าคนตรงหน้า หรือคนที่อยู่มุมมืดนั้นจำนวนมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะเป็นการล่าสัตว์ที่น่าสนุกอย่างจุนซูต้องการไหม
เกมส์ที่ผู้ถูกล่าแต่ผู้ล่าเองก็ไม่ได้มีจำนวนคนมาก แต่ท่าเรือที่เก่าๆไม่มีใครมาใช่งาน ต้อนนี้กับเต็มไปด้วยเสียงปืนที่ใครคงไม่รู้ว่าต้อนเหตุของเสียงนั้นอยู่ตรงไหน ทั้งยูชอนที่หลบอยู่หลังรถคันงามที่ตอนนี้มีแต่รอยลูกประสุนปืนเยอะพอที่จะทำให้เขาอารมณ์เสียเมือรถสุดแสนจะรักเป็นรอย ถึงจะเป็นรถกันกระสุนอย่างดี แต่ตอนนี้มันเป็นรูมากพอตัว
“ไอ้บ้าเอ๋ย รถกูผังหมด พวกมึงตาย”ก่อนคนที่นั่งหลับอยู่หลังรถจะลุกขึ้น ตามมาด้วยยุนโฮที่ยืนยิงสกัดด้านหลังให้เพื่อนที่เดิม ดุมๆไม่กลัวเลยว่าจะมีคนรอจัดการอยู่ด้านหลัง
//ปัง ปัง// ก่อนเสียงปืนจากมุมมืดด่านบอกของตู้คอนเทนเนอร์ ร่างของใครบางคนที่หวังจะจัดการคนทั้งหมดเพื่อหวังผลงานที่ดี และเงินตอบแทนมากมาย
“ไอ้บ้าเอ่ยแม้งเฉียกไหล่กู”ยุนโฮพูดการจะมองไปจุดที่มีคนซุมอยู่แต่กับไม่เจอใครนอกจากความมืดนั้น
“ยูชอนก้ม”เป็นเสียงเล็กของเจ้าตัวยุ่งจุนซูที่ร้องขึ้น ก่อนจะจัดการยิงผ่านหัวของยูชอนไปเพียงนิด ถ้าร่างนั้นก้มลงไปทัน คงได้ตายอย่างไอ้ร่างที่ลูกกระสุนของจุนซูเมื่อคู่วิ่งไปฝังที่กระโลกเรียบร้อยแล้ว
“ใช้ได้นิเรา ตัวเล็ก”ยูชอนที่นั่งอยู่ก่อนจะหันมายิ้มให้ร่างเล็กข้างหลัง
“อยู่แล้ว คิม จุนซูชะอย่าง”ยักคิ้วเรียวนั้นตอบกับไป
“เป็นงัยบางยุนโฮ”ร่างบางคนสวยเดินเข้ามาหาคนนั่งกุมหัวไหล่ที่โดนกระสุนเฉียดไหล่ไปเมือคู่ ถึงจะเป็นการเฉียดเป็นเลือดออกเยอะ พอสมควร
“ไม่เป็นไร ไกลหัวใจเยอะ”ยิ้มแห้งๆตอบกับไป มันเป็นอะไรกับชีวิตช่วงนี้ แผลที่หน้ายังไม่หาย ได้แผลที่ไหล่เพิ่มมา ไม่ได้เป็นพวกชอบความเจ็บปวดน่ะโว้ย
“ยังจะมาปากดีอีก แหะๆเดี่ยวได้ตายจริงๆ”ร่างบางพยุงร่างที่นั่งนั้นลุกขึ้น ทั้งที่มือซ้ายกุมแผลที่ไหล่ขวาและมือขวาก็เลงปืนไปยังพวกบ้าที่กำลังพยายามเล่นตลกอยู่กับพวกเขา
ก่อนที่มือของร่างสูงที่กุมแผลนั้นเปลี่ยนมาเป็นกอดคนข้างหน้าก่อนจะเหวี่ยงตัวให้ร่างนั้นอยู่ในอ้อมกอด ก่อนมืออีกข้างจะจัดการคนที่หมายจะยิงร่างตรงหน้านั้น
“ระวังหน่อยนายหญิง”ก่อนจะปล่อยให้ร่างนั้นเป็นอิสระอีกครั้ง
“ขอบคุณ”ก่อนร่างนั้นจะเดินไปยังรถของยูชอนสร้างความ งง ให้กับยุนโฮที่กำลังมองการกระทำของคนสวยตรงหน้า
“ยูชอนฉันยืมไอ้นี้หน่อยน่ะ”ก่อนจะได้คำเฉลยครั้ง นี้ เมื่อมือบางกำลังยืนถือลูกระเบิดสีเงินขนาดเล็กที่พร้อมใช้งานอยู่ในมือขาวนั้น
“เอางั้นเลยหรอ แจจุง”ยูชอนมองการกระทำของคุณเพื่อนที่จะจัดการคนเดียว ครั้งเดี่ยว จอดทั้งเกมส์
“วันนี้เหนื่อยแล้ว จัดการเลยพี่แจจุง”และเสียงสนับสนุนจากน้องชายที่ยังวิ่งพรานไปทั่วกับการเล่นเกมส์ทั้งนี้โดนมีลูกน้องวิ่งไปยิงสกัดให้
“เอาละน่ะ ลาก่อนกระต่ายน้อยทั้งหลาย”ก่อนมือบางนั้นจะขวางไปยังมุมมืดดังจุดที่มีคนยิงยุนโฮ
ก่อนทั้งหมดจะเกิดเปลวไฟสีสวย สว่างไปทั่วทั้งท่าเรือ เสียงที่ไม่ได้ดังมากเพราะเป็นระเบิดขนาดเล็กและเป็นสิ้นค้าราคาแพงที่สงตรงจากยุโรป
“เกมส์ โอเวอร์”ก่อนร่างสูงของยุนโฮจะกระตุกยิ้ม ไปยังคนสวย ที่ยืนปัดมือเหมือนกับตัวเองไปจับฝุ่นมาทั้งที่ตัวเองยิบมันมาจากกระเป๋าสุดหรูแท้ๆ ก่อนจะกอดอกยักคิ้วเพียงข้างเดี่ยวส่งไปให้ทุกคนที่มองมาทางเขา
การตัดสินใจ ใครก็รู้ว่ามันเฉียบขาดแค่ไหน และไม่มีใครเกินนายหญิงคนนี้เลยจริงๆ ก่อนเรื่อลำใหญ่จะเข้าเทียบท่าเหมือนได้ยินเสียงสัญญาณจากร่างบางนั้น
“ของมาถึงแล้ว”เป็นจุนซูที่ตื่นเต้นก่อนจะโยนปืนกระบอมงามของยูชอนส่งคืนอย่างไม่ใยดีและเป็นยูชอนที่เดินตามอย่างส่ายหัวกับความร่าเริงเกินเหตุของคนตัวเล็ก
“จัดการศพพวกมันด้วย”ยุนโฮเอ๋ยขึ้นกับคนที่ยืนรอคำสั่งอยู่
“เอาไปที่ฝังศพหรือคับ”
“ไม่ต้องจับมันถ่วงน้ำไว้แถวนี้แหละ”ก่อนจะนั่งลงกับรถของตนอย่างเหนื่อยๆเลือดก็ไม่ยอมหยุด และดูคุณหมอเราก็จะไม่สนใจ
“พาคนของเราที่บาดเจ็บไปรักษาด้วยละ”เสียงหวานสั่งอย่างห่วงใยไปให้ทุกคน
“คับคุณหนูแจจุง”ก่อนจะทำตามคำสั่งทั้งหมด
“ไปหาหมอไหม ตาหมี”ก่อนจะเดินไปดูสภาพของคนที่กำลังนั้งจับแผลตัวเองอยู่
“ไม่เป็นไร นายหญิงสบายมา ไปดูของกันดีกว่า”ก่อนจะเดินนำร่างบางออกไป
“สภาพนี่ เนี่ย น่ะ”ก่อนจะส่ายหัวกับความลั่นของร่างสูง
To Be Continue
ยามคำคืนที่ทุกคนตกอยู่ในนิทาที่แสนสุขสมของตน ความสุขที่เป็นช่วงเวลาเดียวที่ทำให้ทุกอย่างเป็นความจริงได้ อย่างตนต้องการ ผู้คนที่หลับใหล พักผ่อนเพื่อรอวันพรุ่งขึ้น แต่กับมีรถคันงามที่วิ่งด้วยความเร็วสูงอย่างไม่คิดชีวิต ถนนใจกลางเมืองที่มุงตรงไปยังท่าเรื่อที่ว่างเป็นอะไรที่ แสนชอบใจของเจ้าของรถคันงามเป็นยิ่งนัก เหมือนได้รองความเร็วสูงสุดที่รถคุณภาพส่งตรงจากฝังยุโรป ว่าที่จริงแล้ว สามารถเร่งเครื่องได้เร็วอย่างที่ต้องการหรือไหม
“จะตายก็คราวนี้แหละ แจจุงเอ่ย”เสียงหวานที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถเอ่ยขึ้นเบาๆ ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าร่างสูงชอบความเร็ว ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบใจ แต่การที่นั่งรถคันงามที่เปิดประทุน แล้ววิ่งด้วยความเร็วสูง ลมที่ประทะกันหน้า นั้นก็เย็นจับใจ ไม่ใช่จะตายเพราะรถคว่ำ แต่กำลังจะหนาวตายมากกว่า
“ว่างัยน่ะ นายหญิง”ร่างสูงที่ยังมีความสุขกับการในท่องถนน เปลียบเหมือนว่ามันเป็นของตนเอ๋ยถามคนข้างๆขึ้น
“มันหนาวเข้าใจไหม ฉันกำลังจะหนาวตาย ไอ้บ้า”ร่างบางตะโกนด่าคนข้างๆ
“อีกนิดนึ่งจะถึงท่าเรื่องแล้วนายหญิง ชอง ยุนโฮ มาแล้ว ยะฮู”ร่างสูงตะโกนเสียงดัง หลังเอ่ยกับร่างข้างๆในรู้ว่า อดทนหน่อย เพราะเขากำลังสนุก
ก่อนที่รถคันงามจะวิ่งเข้าสู่ท่าเรื่อ และไม่มีทีถ้าจะลดความเร็วลงเลย รถที่มุ่งตรงไปข้างหน้า แต่ดูเหมือนจะมุ่งตรงไปยังแม่น้ำขนาดใหญ่ ก่อนที่รถคันงามของร่างสูงจะพุ่งลงแม่น้ำ เบรกและหักพวงมาลัย ท้ายรถจะสะบัดไปอีกทางจอดข้างๆรถของยูชอนอย่างพอเหมาะ เหมือนนักแข่งรถมาเองด้วยซ้ำ
“เล่นอะไรของมึง ว่ะเนี่ย กูนึกว่าใครจะฆ่าตัวตาย”เสียงของเพื่อนที่ยืนมองวิธีขับรถของเพื่อนตัวแสนถามขึ้นอย่างไม่ต้องการคำตอบ
“สนุกเป็นบ้าเลยว่ะ ไม่ได้ขับแบบนี้ นานมากเลย ของอีกรอบ”ก่อนจะทำท่าจะออกรถ
“พอได้แล้วชอง ยุนโฮ”ร่างบางส่งสายตาดุไปยังเจ้าของรถ
“อีกรอบไม่ได้หรอนายหญิง”ก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนไปยังคนสวยที่กำลังก้าวลงจากรถ
“พอได้แล้ว ขากับค่อยเล่นก็ได้นิ”ก่อนจะยื่นคำขาดส่งกลับไป
“ก็ได้ เออ ไอ้ชอน เรือยังไม่มาอีกหรอ”ร่างสูงที่โดนห้ามกิจกรรมสุดโปรดเอ๋ยถามเพื่อนอีกครั้ง
“เรือเลือนเวลาเทียบท่า ไป1 ชั่วโมงว่ะ”ก่อนจะหันไปตอบเพื่อน และได้เครื่องหมายคำถามกลับมาอีกทั้ง ทั้งแจจุงและยุนโฮ
“ก็ตอนนี้เรากำลังเลยเกมส์ล่าสัตว์กันอยู่”เป็นที่ตัวเล็กที่ยืนเดาะบอลอยู่ข้างๆยูชอนที่ให้คำตอบ
“ล่าสัตว์”คนสวยที่นั่งส่งบนกระโปงรถเอ๋ยถามอย่าง งง กับคำตอบที่ได้กับมา
“พี่แจจุง ไม่มองเห็น น้องกระต่ายที่ตัวดำๆที่เล่นซ้อนแอบอยู่หรอ”ก่อนจะเดินมาหน้าที่ชาย แล้วหันไปมองมุงหนึ่งของความมืด
“น้องกระต่ายงันหรอ”ก่อนจะมองตายน้องชายของตนไป
“กี่ตัวละจุนซู ดูเรามีความสุขที่จะได้ล่ามันน่ะ”เป็นยุนโฮเอ๋ยยิ้มกับคนตัวเล็ก
“ก็ไม่เท่าไร ผมว่าไม่หน้าเกิน 20 หรอ ผมไม่แน่ใจ”ก่อนจะยิ้มไปให้คนตั้งคำถาม ก็แน่ละ นานๆทีจะได้เล่นสนุกๆช่วงนี้ไม่ค่อยได้ซ้อมมือเท่าไร เป็นการทบทวนทักษะการยิงนิดๆหน่อยๆ
“ดีเหมือนกันกำลังคันๆมืออยู่เหมือนกัน อาจจะเป็นพวกเดี่ยวกันกับที่มาทีร้านก็ได้น่ะ” ก่อนจะหันไปถามความเห็นจากคนที่นั่งอยู่บนรถ ก่อนคนที่ถูกขอความคิดเห็นยิ้มตอบกับมา
“อะไรมาที่ร้าน อะไรกัน”เป็นยูชอนเอ๋ยถามขึ้นอย่างส่งสัย
“พอดีที่ร้านของ นายหญิงมีปัญหานิดหน่อยน่ะ” ยุนโฮตอบกับไป
“ที่ร้านมีปัญหาอะไรหรอพี่แจจุง แล้วมีคนเป็นอะไรไหม”น้องชายที่เหมือนกี้กับไปสนใจลูกบอลต้องหันกับมาที่พี่ชาย
“พวกหมารอบกัด มาที่ร้านเรา ร้านเสียหายนิดหน่อย แต่มีคนตายในร้านเป็นพนักงานเสริฟธรรดา”ก่อนจะตอบกับไป จุนซูและยูชอน พยักหน้ารับรู้ทุกเรื่อง และรู้ดีว่าคนตรงหน้าที่เล่ามานั้นเองไม่พอใจอย่างมากที่เกิดเรื่องขึ้นที่ร้าน
“งันพรุ่งก็ต้องไปที่ฝังศพสิ”จุนซูเอ๋ยถาม ก่อนจะมีเพื่อนรอยยิ้มกับมาจากยุนโฮ
“เราจะเริ่มกันเลยไหมคับ”เป็นผู้น้องคนหนึ่งเอ๋ยขึ้น
“เดี่ยวน่ะ นี่ยูชอนเอาปืนมายืมหน่อยสิ” จุนซูที่ไม่มีท่าทีจะไม่กลัว พูดกับคนที่กำลังเตียมลูกปืนให้พอกับการล่าครั้งนี้
“ไปเลือกดูไต้เบาะหลัง แล้วกัน”ก่อนคนที่ได้รับคำตอบจะเดินไปตามคำบอกของเจ้าของรถ ไต้เบาะที่ว่ามีปืนให้เลือกพอๆกับรถของเขา และยังมีระเบิดพร้อมจะใช่อยู่ตลอดเวลานอนกันอยู่ในกระเป๋าใบงามขนาดไม่ใหญ่มากน่ะ ก่อนมือเล็กจะยิบสิ่งที่เขาพึงพอใจทีจะใช่ตอนนี้
“แล้วปืนเราไปไหนละจุนซู”พีชายคนสวยที่กำลังเตรียมอุกรณ์ของตนถามน้องที่ปกติแล้ว อาวุธที่ว่านั้นไม่เคยหางจาเอวนั้นเลยด้วยซ้ำ
“ก็เขากะว่าจะมาเอา กระบอกใหม่เลยไม่ได้ถือมาด้วย ใครจะไปรู้ว่าต้องมาเล่นเกมส์”ตอบไปอย่างพองลมส่งไป รู้ว่าต้องโดนที่ชายคนสวยดุแน่ที่รู้ว่าไม่ถือมาด้วย
“มาเริ่มเลยดีกว่า”เป็นยุนโฮที่ตะโกนขึ้นเสียงดัง
//ปัง// แล้วก็เป็นยุนโฮที่ได้หนึ่งคะแนน กับกระต่านหนึ่งตัวที่อยู่มุมมืดของตู้คอนเทนเนอร์
“โว อะไรกันพี่ยุนโฮ ผมอุสาจองตัวนั้นแล้ว”เป็นเสียงเล็กโวยวายเมื่อคนที่เริ่มเกมส์ครั้งนี้แย่งไปก่อหน้าต่อตา
//ปัง//และเป็นแจจุงที่พึ่งจะจัดการคนที่กำลังจะยิงมาที่พวกเขา ก่อนจะหันไปทำหน้าดุน้องที่เอาแต่เล่นอยู่ได้
ก่อนเกมส์จะเริ่มขึ้นอย่างย่อมๆ คนทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่รู้ว่าคนตรงหน้า หรือคนที่อยู่มุมมืดนั้นจำนวนมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะเป็นการล่าสัตว์ที่น่าสนุกอย่างจุนซูต้องการไหม
เกมส์ที่ผู้ถูกล่าแต่ผู้ล่าเองก็ไม่ได้มีจำนวนคนมาก แต่ท่าเรือที่เก่าๆไม่มีใครมาใช่งาน ต้อนนี้กับเต็มไปด้วยเสียงปืนที่ใครคงไม่รู้ว่าต้อนเหตุของเสียงนั้นอยู่ตรงไหน ทั้งยูชอนที่หลบอยู่หลังรถคันงามที่ตอนนี้มีแต่รอยลูกประสุนปืนเยอะพอที่จะทำให้เขาอารมณ์เสียเมือรถสุดแสนจะรักเป็นรอย ถึงจะเป็นรถกันกระสุนอย่างดี แต่ตอนนี้มันเป็นรูมากพอตัว
“ไอ้บ้าเอ๋ย รถกูผังหมด พวกมึงตาย”ก่อนคนที่นั่งหลับอยู่หลังรถจะลุกขึ้น ตามมาด้วยยุนโฮที่ยืนยิงสกัดด้านหลังให้เพื่อนที่เดิม ดุมๆไม่กลัวเลยว่าจะมีคนรอจัดการอยู่ด้านหลัง
//ปัง ปัง// ก่อนเสียงปืนจากมุมมืดด่านบอกของตู้คอนเทนเนอร์ ร่างของใครบางคนที่หวังจะจัดการคนทั้งหมดเพื่อหวังผลงานที่ดี และเงินตอบแทนมากมาย
“ไอ้บ้าเอ่ยแม้งเฉียกไหล่กู”ยุนโฮพูดการจะมองไปจุดที่มีคนซุมอยู่แต่กับไม่เจอใครนอกจากความมืดนั้น
“ยูชอนก้ม”เป็นเสียงเล็กของเจ้าตัวยุ่งจุนซูที่ร้องขึ้น ก่อนจะจัดการยิงผ่านหัวของยูชอนไปเพียงนิด ถ้าร่างนั้นก้มลงไปทัน คงได้ตายอย่างไอ้ร่างที่ลูกกระสุนของจุนซูเมื่อคู่วิ่งไปฝังที่กระโลกเรียบร้อยแล้ว
“ใช้ได้นิเรา ตัวเล็ก”ยูชอนที่นั่งอยู่ก่อนจะหันมายิ้มให้ร่างเล็กข้างหลัง
“อยู่แล้ว คิม จุนซูชะอย่าง”ยักคิ้วเรียวนั้นตอบกับไป
“เป็นงัยบางยุนโฮ”ร่างบางคนสวยเดินเข้ามาหาคนนั่งกุมหัวไหล่ที่โดนกระสุนเฉียดไหล่ไปเมือคู่ ถึงจะเป็นการเฉียดเป็นเลือดออกเยอะ พอสมควร
“ไม่เป็นไร ไกลหัวใจเยอะ”ยิ้มแห้งๆตอบกับไป มันเป็นอะไรกับชีวิตช่วงนี้ แผลที่หน้ายังไม่หาย ได้แผลที่ไหล่เพิ่มมา ไม่ได้เป็นพวกชอบความเจ็บปวดน่ะโว้ย
“ยังจะมาปากดีอีก แหะๆเดี่ยวได้ตายจริงๆ”ร่างบางพยุงร่างที่นั่งนั้นลุกขึ้น ทั้งที่มือซ้ายกุมแผลที่ไหล่ขวาและมือขวาก็เลงปืนไปยังพวกบ้าที่กำลังพยายามเล่นตลกอยู่กับพวกเขา
ก่อนที่มือของร่างสูงที่กุมแผลนั้นเปลี่ยนมาเป็นกอดคนข้างหน้าก่อนจะเหวี่ยงตัวให้ร่างนั้นอยู่ในอ้อมกอด ก่อนมืออีกข้างจะจัดการคนที่หมายจะยิงร่างตรงหน้านั้น
“ระวังหน่อยนายหญิง”ก่อนจะปล่อยให้ร่างนั้นเป็นอิสระอีกครั้ง
“ขอบคุณ”ก่อนร่างนั้นจะเดินไปยังรถของยูชอนสร้างความ งง ให้กับยุนโฮที่กำลังมองการกระทำของคนสวยตรงหน้า
“ยูชอนฉันยืมไอ้นี้หน่อยน่ะ”ก่อนจะได้คำเฉลยครั้ง นี้ เมื่อมือบางกำลังยืนถือลูกระเบิดสีเงินขนาดเล็กที่พร้อมใช้งานอยู่ในมือขาวนั้น
“เอางั้นเลยหรอ แจจุง”ยูชอนมองการกระทำของคุณเพื่อนที่จะจัดการคนเดียว ครั้งเดี่ยว จอดทั้งเกมส์
“วันนี้เหนื่อยแล้ว จัดการเลยพี่แจจุง”และเสียงสนับสนุนจากน้องชายที่ยังวิ่งพรานไปทั่วกับการเล่นเกมส์ทั้งนี้โดนมีลูกน้องวิ่งไปยิงสกัดให้
“เอาละน่ะ ลาก่อนกระต่ายน้อยทั้งหลาย”ก่อนมือบางนั้นจะขวางไปยังมุมมืดดังจุดที่มีคนยิงยุนโฮ
ก่อนทั้งหมดจะเกิดเปลวไฟสีสวย สว่างไปทั่วทั้งท่าเรือ เสียงที่ไม่ได้ดังมากเพราะเป็นระเบิดขนาดเล็กและเป็นสิ้นค้าราคาแพงที่สงตรงจากยุโรป
“เกมส์ โอเวอร์”ก่อนร่างสูงของยุนโฮจะกระตุกยิ้ม ไปยังคนสวย ที่ยืนปัดมือเหมือนกับตัวเองไปจับฝุ่นมาทั้งที่ตัวเองยิบมันมาจากกระเป๋าสุดหรูแท้ๆ ก่อนจะกอดอกยักคิ้วเพียงข้างเดี่ยวส่งไปให้ทุกคนที่มองมาทางเขา
การตัดสินใจ ใครก็รู้ว่ามันเฉียบขาดแค่ไหน และไม่มีใครเกินนายหญิงคนนี้เลยจริงๆ ก่อนเรื่อลำใหญ่จะเข้าเทียบท่าเหมือนได้ยินเสียงสัญญาณจากร่างบางนั้น
“ของมาถึงแล้ว”เป็นจุนซูที่ตื่นเต้นก่อนจะโยนปืนกระบอมงามของยูชอนส่งคืนอย่างไม่ใยดีและเป็นยูชอนที่เดินตามอย่างส่ายหัวกับความร่าเริงเกินเหตุของคนตัวเล็ก
“จัดการศพพวกมันด้วย”ยุนโฮเอ๋ยขึ้นกับคนที่ยืนรอคำสั่งอยู่
“เอาไปที่ฝังศพหรือคับ”
“ไม่ต้องจับมันถ่วงน้ำไว้แถวนี้แหละ”ก่อนจะนั่งลงกับรถของตนอย่างเหนื่อยๆเลือดก็ไม่ยอมหยุด และดูคุณหมอเราก็จะไม่สนใจ
“พาคนของเราที่บาดเจ็บไปรักษาด้วยละ”เสียงหวานสั่งอย่างห่วงใยไปให้ทุกคน
“คับคุณหนูแจจุง”ก่อนจะทำตามคำสั่งทั้งหมด
“ไปหาหมอไหม ตาหมี”ก่อนจะเดินไปดูสภาพของคนที่กำลังนั้งจับแผลตัวเองอยู่
“ไม่เป็นไร นายหญิงสบายมา ไปดูของกันดีกว่า”ก่อนจะเดินนำร่างบางออกไป
“สภาพนี่ เนี่ย น่ะ”ก่อนจะส่ายหัวกับความลั่นของร่างสูง
To Be Continue
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น