ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC]Heaven for their love......YJ MX MR

    ลำดับตอนที่ #8 : Heaven for their love [part8]เกมส์ โอเวอร์

    • อัปเดตล่าสุด 1 เม.ย. 54


    Heaven for their love ........NO 8

    ยามคำคืนที่ทุกคนตกอยู่ในนิทาที่แสนสุขสมของตน ความสุขที่เป็นช่วงเวลาเดียวที่ทำให้ทุกอย่างเป็นความจริงได้ อย่างตนต้องการ ผู้คนที่หลับใหล พักผ่อนเพื่อรอวันพรุ่งขึ้น แต่กับมีรถคันงามที่วิ่งด้วยความเร็วสูงอย่างไม่คิดชีวิต ถนนใจกลางเมืองที่มุงตรงไปยังท่าเรื่อที่ว่างเป็นอะไรที่ แสนชอบใจของเจ้าของรถคันงามเป็นยิ่งนัก เหมือนได้รองความเร็วสูงสุดที่รถคุณภาพส่งตรงจากฝังยุโรป ว่าที่จริงแล้ว สามารถเร่งเครื่องได้เร็วอย่างที่ต้องการหรือไหม

    “จะตายก็คราวนี้แหละ แจจุงเอ่ย”เสียงหวานที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถเอ่ยขึ้นเบาๆ ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าร่างสูงชอบความเร็ว ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบใจ แต่การที่นั่งรถคันงามที่เปิดประทุน แล้ววิ่งด้วยความเร็วสูง ลมที่ประทะกันหน้า นั้นก็เย็นจับใจ ไม่ใช่จะตายเพราะรถคว่ำ แต่กำลังจะหนาวตายมากกว่า

    “ว่างัยน่ะ นายหญิง”ร่างสูงที่ยังมีความสุขกับการในท่องถนน เปลียบเหมือนว่ามันเป็นของตนเอ๋ยถามคนข้างๆขึ้น

    “มันหนาวเข้าใจไหม ฉันกำลังจะหนาวตาย ไอ้บ้า”ร่างบางตะโกนด่าคนข้างๆ

    “อีกนิดนึ่งจะถึงท่าเรื่องแล้วนายหญิง ชอง ยุนโฮ มาแล้ว ยะฮู”ร่างสูงตะโกนเสียงดัง หลังเอ่ยกับร่างข้างๆในรู้ว่า อดทนหน่อย เพราะเขากำลังสนุก

    ก่อนที่รถคันงามจะวิ่งเข้าสู่ท่าเรื่อ และไม่มีทีถ้าจะลดความเร็วลงเลย รถที่มุ่งตรงไปข้างหน้า แต่ดูเหมือนจะมุ่งตรงไปยังแม่น้ำขนาดใหญ่ ก่อนที่รถคันงามของร่างสูงจะพุ่งลงแม่น้ำ เบรกและหักพวงมาลัย ท้ายรถจะสะบัดไปอีกทางจอดข้างๆรถของยูชอนอย่างพอเหมาะ เหมือนนักแข่งรถมาเองด้วยซ้ำ

    “เล่นอะไรของมึง ว่ะเนี่ย กูนึกว่าใครจะฆ่าตัวตาย”เสียงของเพื่อนที่ยืนมองวิธีขับรถของเพื่อนตัวแสนถามขึ้นอย่างไม่ต้องการคำตอบ

    “สนุกเป็นบ้าเลยว่ะ ไม่ได้ขับแบบนี้ นานมากเลย ของอีกรอบ”ก่อนจะทำท่าจะออกรถ

    “พอได้แล้วชอง ยุนโฮ”ร่างบางส่งสายตาดุไปยังเจ้าของรถ

    “อีกรอบไม่ได้หรอนายหญิง”ก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนไปยังคนสวยที่กำลังก้าวลงจากรถ

    “พอได้แล้ว ขากับค่อยเล่นก็ได้นิ”ก่อนจะยื่นคำขาดส่งกลับไป

    “ก็ได้ เออ ไอ้ชอน เรือยังไม่มาอีกหรอ”ร่างสูงที่โดนห้ามกิจกรรมสุดโปรดเอ๋ยถามเพื่อนอีกครั้ง

    “เรือเลือนเวลาเทียบท่า ไป1 ชั่วโมงว่ะ”ก่อนจะหันไปตอบเพื่อน และได้เครื่องหมายคำถามกลับมาอีกทั้ง ทั้งแจจุงและยุนโฮ

    “ก็ตอนนี้เรากำลังเลยเกมส์ล่าสัตว์กันอยู่”เป็นที่ตัวเล็กที่ยืนเดาะบอลอยู่ข้างๆยูชอนที่ให้คำตอบ

    “ล่าสัตว์”คนสวยที่นั่งส่งบนกระโปงรถเอ๋ยถามอย่าง งง กับคำตอบที่ได้กับมา

    “พี่แจจุง ไม่มองเห็น น้องกระต่ายที่ตัวดำๆที่เล่นซ้อนแอบอยู่หรอ”ก่อนจะเดินมาหน้าที่ชาย แล้วหันไปมองมุงหนึ่งของความมืด

    “น้องกระต่ายงันหรอ”ก่อนจะมองตายน้องชายของตนไป

    “กี่ตัวละจุนซู ดูเรามีความสุขที่จะได้ล่ามันน่ะ”เป็นยุนโฮเอ๋ยยิ้มกับคนตัวเล็ก

    “ก็ไม่เท่าไร ผมว่าไม่หน้าเกิน 20 หรอ ผมไม่แน่ใจ”ก่อนจะยิ้มไปให้คนตั้งคำถาม ก็แน่ละ นานๆทีจะได้เล่นสนุกๆช่วงนี้ไม่ค่อยได้ซ้อมมือเท่าไร เป็นการทบทวนทักษะการยิงนิดๆหน่อยๆ

    “ดีเหมือนกันกำลังคันๆมืออยู่เหมือนกัน อาจจะเป็นพวกเดี่ยวกันกับที่มาทีร้านก็ได้น่ะ” ก่อนจะหันไปถามความเห็นจากคนที่นั่งอยู่บนรถ ก่อนคนที่ถูกขอความคิดเห็นยิ้มตอบกับมา

    “อะไรมาที่ร้าน อะไรกัน”เป็นยูชอนเอ๋ยถามขึ้นอย่างส่งสัย

    “พอดีที่ร้านของ นายหญิงมีปัญหานิดหน่อยน่ะ” ยุนโฮตอบกับไป

    “ที่ร้านมีปัญหาอะไรหรอพี่แจจุง แล้วมีคนเป็นอะไรไหม”น้องชายที่เหมือนกี้กับไปสนใจลูกบอลต้องหันกับมาที่พี่ชาย

    “พวกหมารอบกัด มาที่ร้านเรา ร้านเสียหายนิดหน่อย แต่มีคนตายในร้านเป็นพนักงานเสริฟธรรดา”ก่อนจะตอบกับไป จุนซูและยูชอน พยักหน้ารับรู้ทุกเรื่อง และรู้ดีว่าคนตรงหน้าที่เล่ามานั้นเองไม่พอใจอย่างมากที่เกิดเรื่องขึ้นที่ร้าน

    “งันพรุ่งก็ต้องไปที่ฝังศพสิ”จุนซูเอ๋ยถาม ก่อนจะมีเพื่อนรอยยิ้มกับมาจากยุนโฮ

    “เราจะเริ่มกันเลยไหมคับ”เป็นผู้น้องคนหนึ่งเอ๋ยขึ้น

    “เดี่ยวน่ะ นี่ยูชอนเอาปืนมายืมหน่อยสิ” จุนซูที่ไม่มีท่าทีจะไม่กลัว พูดกับคนที่กำลังเตียมลูกปืนให้พอกับการล่าครั้งนี้

    “ไปเลือกดูไต้เบาะหลัง แล้วกัน”ก่อนคนที่ได้รับคำตอบจะเดินไปตามคำบอกของเจ้าของรถ ไต้เบาะที่ว่ามีปืนให้เลือกพอๆกับรถของเขา และยังมีระเบิดพร้อมจะใช่อยู่ตลอดเวลานอนกันอยู่ในกระเป๋าใบงามขนาดไม่ใหญ่มากน่ะ ก่อนมือเล็กจะยิบสิ่งที่เขาพึงพอใจทีจะใช่ตอนนี้

    “แล้วปืนเราไปไหนละจุนซู”พีชายคนสวยที่กำลังเตรียมอุกรณ์ของตนถามน้องที่ปกติแล้ว อาวุธที่ว่านั้นไม่เคยหางจาเอวนั้นเลยด้วยซ้ำ

    “ก็เขากะว่าจะมาเอา กระบอกใหม่เลยไม่ได้ถือมาด้วย ใครจะไปรู้ว่าต้องมาเล่นเกมส์”ตอบไปอย่างพองลมส่งไป รู้ว่าต้องโดนที่ชายคนสวยดุแน่ที่รู้ว่าไม่ถือมาด้วย

    “มาเริ่มเลยดีกว่า”เป็นยุนโฮที่ตะโกนขึ้นเสียงดัง

    //ปัง// แล้วก็เป็นยุนโฮที่ได้หนึ่งคะแนน กับกระต่านหนึ่งตัวที่อยู่มุมมืดของตู้คอนเทนเนอร์

    “โว อะไรกันพี่ยุนโฮ ผมอุสาจองตัวนั้นแล้ว”เป็นเสียงเล็กโวยวายเมื่อคนที่เริ่มเกมส์ครั้งนี้แย่งไปก่อหน้าต่อตา

    //ปัง//และเป็นแจจุงที่พึ่งจะจัดการคนที่กำลังจะยิงมาที่พวกเขา ก่อนจะหันไปทำหน้าดุน้องที่เอาแต่เล่นอยู่ได้

    ก่อนเกมส์จะเริ่มขึ้นอย่างย่อมๆ คนทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่รู้ว่าคนตรงหน้า หรือคนที่อยู่มุมมืดนั้นจำนวนมากแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะเป็นการล่าสัตว์ที่น่าสนุกอย่างจุนซูต้องการไหม

    เกมส์ที่ผู้ถูกล่าแต่ผู้ล่าเองก็ไม่ได้มีจำนวนคนมาก แต่ท่าเรือที่เก่าๆไม่มีใครมาใช่งาน ต้อนนี้กับเต็มไปด้วยเสียงปืนที่ใครคงไม่รู้ว่าต้อนเหตุของเสียงนั้นอยู่ตรงไหน ทั้งยูชอนที่หลบอยู่หลังรถคันงามที่ตอนนี้มีแต่รอยลูกประสุนปืนเยอะพอที่จะทำให้เขาอารมณ์เสียเมือรถสุดแสนจะรักเป็นรอย ถึงจะเป็นรถกันกระสุนอย่างดี แต่ตอนนี้มันเป็นรูมากพอตัว

    “ไอ้บ้าเอ๋ย รถกูผังหมด พวกมึงตาย”ก่อนคนที่นั่งหลับอยู่หลังรถจะลุกขึ้น ตามมาด้วยยุนโฮที่ยืนยิงสกัดด้านหลังให้เพื่อนที่เดิม ดุมๆไม่กลัวเลยว่าจะมีคนรอจัดการอยู่ด้านหลัง

    //ปัง ปัง// ก่อนเสียงปืนจากมุมมืดด่านบอกของตู้คอนเทนเนอร์ ร่างของใครบางคนที่หวังจะจัดการคนทั้งหมดเพื่อหวังผลงานที่ดี และเงินตอบแทนมากมาย

    “ไอ้บ้าเอ่ยแม้งเฉียกไหล่กู”ยุนโฮพูดการจะมองไปจุดที่มีคนซุมอยู่แต่กับไม่เจอใครนอกจากความมืดนั้น

    “ยูชอนก้ม”เป็นเสียงเล็กของเจ้าตัวยุ่งจุนซูที่ร้องขึ้น ก่อนจะจัดการยิงผ่านหัวของยูชอนไปเพียงนิด ถ้าร่างนั้นก้มลงไปทัน คงได้ตายอย่างไอ้ร่างที่ลูกกระสุนของจุนซูเมื่อคู่วิ่งไปฝังที่กระโลกเรียบร้อยแล้ว

    “ใช้ได้นิเรา ตัวเล็ก”ยูชอนที่นั่งอยู่ก่อนจะหันมายิ้มให้ร่างเล็กข้างหลัง

    “อยู่แล้ว คิม จุนซูชะอย่าง”ยักคิ้วเรียวนั้นตอบกับไป

    “เป็นงัยบางยุนโฮ”ร่างบางคนสวยเดินเข้ามาหาคนนั่งกุมหัวไหล่ที่โดนกระสุนเฉียดไหล่ไปเมือคู่ ถึงจะเป็นการเฉียดเป็นเลือดออกเยอะ พอสมควร

    “ไม่เป็นไร ไกลหัวใจเยอะ”ยิ้มแห้งๆตอบกับไป มันเป็นอะไรกับชีวิตช่วงนี้ แผลที่หน้ายังไม่หาย ได้แผลที่ไหล่เพิ่มมา ไม่ได้เป็นพวกชอบความเจ็บปวดน่ะโว้ย

    “ยังจะมาปากดีอีก แหะๆเดี่ยวได้ตายจริงๆ”ร่างบางพยุงร่างที่นั่งนั้นลุกขึ้น ทั้งที่มือซ้ายกุมแผลที่ไหล่ขวาและมือขวาก็เลงปืนไปยังพวกบ้าที่กำลังพยายามเล่นตลกอยู่กับพวกเขา

    ก่อนที่มือของร่างสูงที่กุมแผลนั้นเปลี่ยนมาเป็นกอดคนข้างหน้าก่อนจะเหวี่ยงตัวให้ร่างนั้นอยู่ในอ้อมกอด  ก่อนมืออีกข้างจะจัดการคนที่หมายจะยิงร่างตรงหน้านั้น

    “ระวังหน่อยนายหญิง”ก่อนจะปล่อยให้ร่างนั้นเป็นอิสระอีกครั้ง

    “ขอบคุณ”ก่อนร่างนั้นจะเดินไปยังรถของยูชอนสร้างความ งง ให้กับยุนโฮที่กำลังมองการกระทำของคนสวยตรงหน้า

    “ยูชอนฉันยืมไอ้นี้หน่อยน่ะ”ก่อนจะได้คำเฉลยครั้ง นี้ เมื่อมือบางกำลังยืนถือลูกระเบิดสีเงินขนาดเล็กที่พร้อมใช้งานอยู่ในมือขาวนั้น

    “เอางั้นเลยหรอ แจจุง”ยูชอนมองการกระทำของคุณเพื่อนที่จะจัดการคนเดียว ครั้งเดี่ยว จอดทั้งเกมส์

    “วันนี้เหนื่อยแล้ว จัดการเลยพี่แจจุง”และเสียงสนับสนุนจากน้องชายที่ยังวิ่งพรานไปทั่วกับการเล่นเกมส์ทั้งนี้โดนมีลูกน้องวิ่งไปยิงสกัดให้

    “เอาละน่ะ ลาก่อนกระต่ายน้อยทั้งหลาย”ก่อนมือบางนั้นจะขวางไปยังมุมมืดดังจุดที่มีคนยิงยุนโฮ

    ก่อนทั้งหมดจะเกิดเปลวไฟสีสวย สว่างไปทั่วทั้งท่าเรือ เสียงที่ไม่ได้ดังมากเพราะเป็นระเบิดขนาดเล็กและเป็นสิ้นค้าราคาแพงที่สงตรงจากยุโรป

    “เกมส์ โอเวอร์”ก่อนร่างสูงของยุนโฮจะกระตุกยิ้ม ไปยังคนสวย ที่ยืนปัดมือเหมือนกับตัวเองไปจับฝุ่นมาทั้งที่ตัวเองยิบมันมาจากกระเป๋าสุดหรูแท้ๆ ก่อนจะกอดอกยักคิ้วเพียงข้างเดี่ยวส่งไปให้ทุกคนที่มองมาทางเขา

    การตัดสินใจ ใครก็รู้ว่ามันเฉียบขาดแค่ไหน และไม่มีใครเกินนายหญิงคนนี้เลยจริงๆ ก่อนเรื่อลำใหญ่จะเข้าเทียบท่าเหมือนได้ยินเสียงสัญญาณจากร่างบางนั้น

    “ของมาถึงแล้ว”เป็นจุนซูที่ตื่นเต้นก่อนจะโยนปืนกระบอมงามของยูชอนส่งคืนอย่างไม่ใยดีและเป็นยูชอนที่เดินตามอย่างส่ายหัวกับความร่าเริงเกินเหตุของคนตัวเล็ก

    “จัดการศพพวกมันด้วย”ยุนโฮเอ๋ยขึ้นกับคนที่ยืนรอคำสั่งอยู่

    “เอาไปที่ฝังศพหรือคับ”

    “ไม่ต้องจับมันถ่วงน้ำไว้แถวนี้แหละ”ก่อนจะนั่งลงกับรถของตนอย่างเหนื่อยๆเลือดก็ไม่ยอมหยุด และดูคุณหมอเราก็จะไม่สนใจ

    “พาคนของเราที่บาดเจ็บไปรักษาด้วยละ”เสียงหวานสั่งอย่างห่วงใยไปให้ทุกคน

    “คับคุณหนูแจจุง”ก่อนจะทำตามคำสั่งทั้งหมด

    “ไปหาหมอไหม ตาหมี”ก่อนจะเดินไปดูสภาพของคนที่กำลังนั้งจับแผลตัวเองอยู่

    “ไม่เป็นไร นายหญิงสบายมา ไปดูของกันดีกว่า”ก่อนจะเดินนำร่างบางออกไป

    “สภาพนี่ เนี่ย น่ะ”ก่อนจะส่ายหัวกับความลั่นของร่างสูง


    To Be Continue
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×