ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Heaven for their love [part4] ตายเพราะคิมจุนซู เท่านั้น
Heaven for their love ........IV
ด้านยูชอนกับจุนซู
เมื่อร่างของคนที่กำลังโมโหเอาแต่ปาข้าวของของในห้องทำงานของตัวเอง กระจัดกระจ่ายไปหมด และคงมีร่างของคนที่พี่ชายให้เดินเขามาดู ยังยืนจ้องการกระทำยูชอนอยากไม่ละสายตาและไม่คิดจะห้ามการกระทำนั้นด้วย ทั้งเก้าอี้ แจกันดอกไม้ หรือแม้กระกรอบรูป ก็แตกกระจ่ายไปหมด
“บ้าพอหรือยูชอน ถ้าบ้าพอแล้วก็หยุดซักที ทำแบบนี้ไม่เจ็บหรืองัยกัน”ก่อนร่างของคนตัวเล็กจะเดินมาแกาะมือหนาที่กำลังกำเศษกระจกขอกรอบรูปนั้น อยากไม่ละมือออก ทั้งๆที่มือนั้นเริ่มจะมีเลือดสีแดงไหล่ออกมา
“ไม่เห็นเจ็บเลยตัวเล็ก ไม่เจ็บเลย”หันไม่ตอบคนข้างหน้าที่นั่งอยู่ด้วย ทั้งหัวเราะ และยิ้มส่ง เพราะมันรู้สึกสมเพชรตัวเองทั้งๆที่คนเลวนั้นยืนอยู่ตรงหน้าแท้ๆกับทำอะไรมันไม้ได้เลย
“เลือดไหล่แบบนี้ ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว”ก่อนมือเล็กจะค่อยๆจับมือนั้นขึ้นมาดูแผล ถึงแผลจะไม่ใหญ่แต่ก็ลึกพอตัว ก่อนคนตัวเล็กจะดึกเอาปลายเสื้อเชิดที่ฟ้าอ่อนๆตัวโปรดไม่พันแผลนั้นเอาไว้ก่อน
“แผลที่ตรงนี้มันเจ็บกว่าเยอะเลย”ก่อนที่มีอืกข้างที่กำลังวางอยู่ทุบลงไปที่อก เหมือนมันมีอะไนติดอยู่ตรงนั้นมันทำให้หายใจไม่ออก เวลาที่ต้องเจอคนที่สั่งฆ่าพ่อกับแม่เขา เมื่อตัวเองกำลังจะตาย
“มันไม่เจ็บ จนทำให้ยูชอนตายหรอน่า แค่เอามันออกมาบางเก็บเอาไว้มากๆ หายใจไม่ออกตายไปชะก่อนจะได้ฆ่าเจ้าบ้านั้น ไม่รู้ด้วยน่ะ” ร่างนั้นพูดขึ้นก่อนจะจ้องเข้าไปในตาคู่นั้นเมื่อจะบอกอะไรบางอยาก ทั้งที่ชอบทะเลาะกันเป็นประจำหรือกวนประสาทกันแค่ไหน แต่เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่อีกฝ่ายมีปัญหา
“ทำไหม ฉันไม่ชักปืนออกมายิงมัน”ร่างสูงนั้นนั่งดูการกระทำของคนข้างหน้า ทั้งที่ยังโมโหอยู่แต่พอเห็นคนที่ชอบกวนประสาทเวลาเจอหน้ากัน แต่ตอนนี้กับกำลังดูแลเขาอยู่ มันกับอดอมยิ้มไม่ได้
“มันจะสนุกอะไร ถ้าฆ่ามันตอนนี้ สู้ค่อยๆทำให้มันหายใจไม่ออก ค่อยๆตายไปด้วยความเจ็บปวดไม่ดีกว่าหรอ”ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากลับร่างตรงหน้า เมื่อจัดการแผลนั้นเสร็จ
“แต่ถ้ายังเห็นหน้ามันอยู่แบบนี้ คนที่กำลังจะตายอาจจะเป็นฉันชะก่อนน่ะสิ”ก่อนจะก้มหน้ามองพื้น
“คนอยากปาร์ค ยูชอน น่ะ ถ้าจะตาย ก็ต้องตายด้วยน้ำมือของ คิม จุนซูคนนี้ เข้าใจไหมตาหนู”ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วค่อยๆดึงร่างนั้นให้ลุกคนตามมา
“ขอบคุณมากน่ะ ตัวเล็ก” มองไปยังแผ่นหลังที่กำลังเดินออกจากห้องไป
“ไม่เป็นไร ก็แค่มาช่วยหนูบ้าพลังเท่านั้น เรื่องเล็กน้อย” ก่อนจะหันกลับมายิ้มแล้วเดินออกจากห้องไป
___________
“เสื้อไปโดนอะไรมาจุนซู”เมื่อน้องชายคนเล็กเดินกับมาด้วยสภาพที่เสื้อตัวโปรดและสุดแสนจะห่วงแหนแต่ปลายเสื้อนั้นกับขาดลุ้ย
“พอดี เมื่อกี้ในห้องมีหนู มันเลือดออกน่ะพี่แจจุง”ก่อนจะเดินมากระแทกตัวเองโซฟาตัวยาวอีกตัว
“ไอ้ยูชอนมันเป็นงัยบาง”ร่างสูงที่ตอนนี้ห้วพิงอยู่กับไหล่ของร่างบางถามถึงเพื่อนของเขา ที่เป็นแบบนี้ทุกทีที่เจอเจ้าบ้านนั้น
“ไม่เป็นไรมากหรอพี่ยุนโฮ แค่ระบายออกมาด้วยวิธีของคนบ้าเท่านั้น”ก่อนจะมองไปที่ประตูบานใหญ่ที่เป็นทางเดินเข้าไปยังห้องทำงานของใครอีกคน ทั้งที่เป็นแบบนี้ทุกครั้ง แต่ก็ยังรู้สึกเป็นห่วงคนๆนั้นอยู่ดี
ถึงจะชอบกวนประสาทกันแค่ไหน กับคนที่รู้จักกันมาทั้งแต่เด็ก หรือมีบางช่วงที่ต้องห่างกับบางแต่สุดท้ายความผูกผันที่มีให้กัน มันก็ต้องทำให้รู้สึกทั้งหวง และสงสาน
ก่อนประตูที่โดนจ้องอยู่จะปรากฏตัวของคนที่เดินออกมาด้วยสภาพที่ไม่ค่อยดีน่ะ แต่ถ้าสาวๆมาเห็นในสภาพนี้ ก็คงจะบอกว่าเท่เลยทีเดี่ยว
“นายทำบ้าอะไร ไอ้บ้ายูชอน”เป็นเสียงหวานของคนที่นั่งเป็นที่พักหัวกลมๆของยุนโฮร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าเสื้อตัวโปรดของน้องนั้นอยู่ในมือของเพื่อนมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็นว่านั้นมันทำให้เจ็บอยู่
“แค่นี้ก็ต้องทำร้ายตัวเองทำซากอะไร รีบไปทำแผลดีๆเลยน่ะ ก่อนจะตายเพราะติดเชื้อ”เป็นแบบนี้ทุกครั้งถึงจะด่าหรือดุมากแค่ไหน แต่สิ่งที่คนสาวตรงหน้าพูดออกมานั้นก็มีแต่ความห่วงใย
“ฉันชักจะเห็นด้วยกับพวกนั้นแล้วสิ ว่านายน่ะเหมาะจะเป็นนายหญิงมากกว่า”ก่อนจะนั่งลงโซฟาเดียวตรงข้างกับจุนซู ก่อนจะมองไปยังเจ้าของเสียง
“ปาร์ค ยูชอน อยากจะตายเร็วขึ้นมากนักใช่ไหม”มือบางดึกปืนของยุนโฮที่ว่าอยู่บนตกขึ้นมาเร่งไปยังคนที่นั่งหัวเราะกับคำพูดของตัวเอง เป็นแบบนี้ทุกที่ เวลาที่บอกว่าเหมาะจะเป็นนายหญิงมากกว่า เป็นต้องทำร้ายคนอื่นไปทั่ว แต่พอกับยุนโฮ ไม่เห็นจะเกิดอะไรขึ้นเลยแถมยังเหมือนจะชอบชักอีก ปาร์ค งง คับ
ด้านยูชอนกับจุนซู
เมื่อร่างของคนที่กำลังโมโหเอาแต่ปาข้าวของของในห้องทำงานของตัวเอง กระจัดกระจ่ายไปหมด และคงมีร่างของคนที่พี่ชายให้เดินเขามาดู ยังยืนจ้องการกระทำยูชอนอยากไม่ละสายตาและไม่คิดจะห้ามการกระทำนั้นด้วย ทั้งเก้าอี้ แจกันดอกไม้ หรือแม้กระกรอบรูป ก็แตกกระจ่ายไปหมด
“บ้าพอหรือยูชอน ถ้าบ้าพอแล้วก็หยุดซักที ทำแบบนี้ไม่เจ็บหรืองัยกัน”ก่อนร่างของคนตัวเล็กจะเดินมาแกาะมือหนาที่กำลังกำเศษกระจกขอกรอบรูปนั้น อยากไม่ละมือออก ทั้งๆที่มือนั้นเริ่มจะมีเลือดสีแดงไหล่ออกมา
“ไม่เห็นเจ็บเลยตัวเล็ก ไม่เจ็บเลย”หันไม่ตอบคนข้างหน้าที่นั่งอยู่ด้วย ทั้งหัวเราะ และยิ้มส่ง เพราะมันรู้สึกสมเพชรตัวเองทั้งๆที่คนเลวนั้นยืนอยู่ตรงหน้าแท้ๆกับทำอะไรมันไม้ได้เลย
“เลือดไหล่แบบนี้ ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว”ก่อนมือเล็กจะค่อยๆจับมือนั้นขึ้นมาดูแผล ถึงแผลจะไม่ใหญ่แต่ก็ลึกพอตัว ก่อนคนตัวเล็กจะดึกเอาปลายเสื้อเชิดที่ฟ้าอ่อนๆตัวโปรดไม่พันแผลนั้นเอาไว้ก่อน
“แผลที่ตรงนี้มันเจ็บกว่าเยอะเลย”ก่อนที่มีอืกข้างที่กำลังวางอยู่ทุบลงไปที่อก เหมือนมันมีอะไนติดอยู่ตรงนั้นมันทำให้หายใจไม่ออก เวลาที่ต้องเจอคนที่สั่งฆ่าพ่อกับแม่เขา เมื่อตัวเองกำลังจะตาย
“มันไม่เจ็บ จนทำให้ยูชอนตายหรอน่า แค่เอามันออกมาบางเก็บเอาไว้มากๆ หายใจไม่ออกตายไปชะก่อนจะได้ฆ่าเจ้าบ้านั้น ไม่รู้ด้วยน่ะ” ร่างนั้นพูดขึ้นก่อนจะจ้องเข้าไปในตาคู่นั้นเมื่อจะบอกอะไรบางอยาก ทั้งที่ชอบทะเลาะกันเป็นประจำหรือกวนประสาทกันแค่ไหน แต่เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่อีกฝ่ายมีปัญหา
“ทำไหม ฉันไม่ชักปืนออกมายิงมัน”ร่างสูงนั้นนั่งดูการกระทำของคนข้างหน้า ทั้งที่ยังโมโหอยู่แต่พอเห็นคนที่ชอบกวนประสาทเวลาเจอหน้ากัน แต่ตอนนี้กับกำลังดูแลเขาอยู่ มันกับอดอมยิ้มไม่ได้
“มันจะสนุกอะไร ถ้าฆ่ามันตอนนี้ สู้ค่อยๆทำให้มันหายใจไม่ออก ค่อยๆตายไปด้วยความเจ็บปวดไม่ดีกว่าหรอ”ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากลับร่างตรงหน้า เมื่อจัดการแผลนั้นเสร็จ
“แต่ถ้ายังเห็นหน้ามันอยู่แบบนี้ คนที่กำลังจะตายอาจจะเป็นฉันชะก่อนน่ะสิ”ก่อนจะก้มหน้ามองพื้น
“คนอยากปาร์ค ยูชอน น่ะ ถ้าจะตาย ก็ต้องตายด้วยน้ำมือของ คิม จุนซูคนนี้ เข้าใจไหมตาหนู”ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วค่อยๆดึงร่างนั้นให้ลุกคนตามมา
“ขอบคุณมากน่ะ ตัวเล็ก” มองไปยังแผ่นหลังที่กำลังเดินออกจากห้องไป
“ไม่เป็นไร ก็แค่มาช่วยหนูบ้าพลังเท่านั้น เรื่องเล็กน้อย” ก่อนจะหันกลับมายิ้มแล้วเดินออกจากห้องไป
___________
“เสื้อไปโดนอะไรมาจุนซู”เมื่อน้องชายคนเล็กเดินกับมาด้วยสภาพที่เสื้อตัวโปรดและสุดแสนจะห่วงแหนแต่ปลายเสื้อนั้นกับขาดลุ้ย
“พอดี เมื่อกี้ในห้องมีหนู มันเลือดออกน่ะพี่แจจุง”ก่อนจะเดินมากระแทกตัวเองโซฟาตัวยาวอีกตัว
“ไอ้ยูชอนมันเป็นงัยบาง”ร่างสูงที่ตอนนี้ห้วพิงอยู่กับไหล่ของร่างบางถามถึงเพื่อนของเขา ที่เป็นแบบนี้ทุกทีที่เจอเจ้าบ้านนั้น
“ไม่เป็นไรมากหรอพี่ยุนโฮ แค่ระบายออกมาด้วยวิธีของคนบ้าเท่านั้น”ก่อนจะมองไปที่ประตูบานใหญ่ที่เป็นทางเดินเข้าไปยังห้องทำงานของใครอีกคน ทั้งที่เป็นแบบนี้ทุกครั้ง แต่ก็ยังรู้สึกเป็นห่วงคนๆนั้นอยู่ดี
ถึงจะชอบกวนประสาทกันแค่ไหน กับคนที่รู้จักกันมาทั้งแต่เด็ก หรือมีบางช่วงที่ต้องห่างกับบางแต่สุดท้ายความผูกผันที่มีให้กัน มันก็ต้องทำให้รู้สึกทั้งหวง และสงสาน
ก่อนประตูที่โดนจ้องอยู่จะปรากฏตัวของคนที่เดินออกมาด้วยสภาพที่ไม่ค่อยดีน่ะ แต่ถ้าสาวๆมาเห็นในสภาพนี้ ก็คงจะบอกว่าเท่เลยทีเดี่ยว
“นายทำบ้าอะไร ไอ้บ้ายูชอน”เป็นเสียงหวานของคนที่นั่งเป็นที่พักหัวกลมๆของยุนโฮร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าเสื้อตัวโปรดของน้องนั้นอยู่ในมือของเพื่อนมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็นว่านั้นมันทำให้เจ็บอยู่
“แค่นี้ก็ต้องทำร้ายตัวเองทำซากอะไร รีบไปทำแผลดีๆเลยน่ะ ก่อนจะตายเพราะติดเชื้อ”เป็นแบบนี้ทุกครั้งถึงจะด่าหรือดุมากแค่ไหน แต่สิ่งที่คนสาวตรงหน้าพูดออกมานั้นก็มีแต่ความห่วงใย
“ฉันชักจะเห็นด้วยกับพวกนั้นแล้วสิ ว่านายน่ะเหมาะจะเป็นนายหญิงมากกว่า”ก่อนจะนั่งลงโซฟาเดียวตรงข้างกับจุนซู ก่อนจะมองไปยังเจ้าของเสียง
“ปาร์ค ยูชอน อยากจะตายเร็วขึ้นมากนักใช่ไหม”มือบางดึกปืนของยุนโฮที่ว่าอยู่บนตกขึ้นมาเร่งไปยังคนที่นั่งหัวเราะกับคำพูดของตัวเอง เป็นแบบนี้ทุกที่ เวลาที่บอกว่าเหมาะจะเป็นนายหญิงมากกว่า เป็นต้องทำร้ายคนอื่นไปทั่ว แต่พอกับยุนโฮ ไม่เห็นจะเกิดอะไรขึ้นเลยแถมยังเหมือนจะชอบชักอีก ปาร์ค งง คับ
“อยากบ้าน่าแจจุง แค่บอกว่าควรเป็นนายหญิงมันไม่ได้ทำให้นายดูดีหน่อยลงหรอก”เป็นร่างสูงที่รีบยกมือขึ้นมากดปืนนั้นลงแล้วเก็บเข้าทีชะให้เรียบร้อยก็คนสาวคนข้างๆจะไปยิงคนอื่นไปทั่ว
“ยอมรับอะไรง่ายหน่อยสิ คุณหนู”ยังเป็นยูชอนที่ยั่วโมโหแจจุงต่อไป ชอบจริงๆเวลาเห็นคนสวยวีนแตกแบบนี้
“หยุดพูดชะยูชอน”ก่อนจะเป็นยุนโฮที่ห้ามศึกไม่ว่าจะเกิดขึ้นที่ไหนหรือเมื่อไรถ้าหัวขอมันคือเรื่องนี้ คงไม่จบง่ายๆ
“สมน้ำหน้า ทำไหมไม่ยิงเลยละพี่แจจุง”จุนซูที่หันไปหาพี่ชายตัวเองพูดเชียร์เหตุการณ์เมื่อคู่อยากตาใสคนตรงหน้าตัวเอง
“แต่ถ้าพี่ยิงไปเมื่อกี้ คงเหมือนฆ่าคน3คนเลยน่ะ”เสียงหวานตอบน้องชายตัวเอง
“ใครละ ริคกี้สิน่ะ ก็พี่ชายบ้าต้องตายน้องชายก็ต้องเสียใจ แล้วอีกคนละ”จุนซูที่เอ๋ยขึ้นอีกครั้งเมื่อพี่ชายเหมือนพูดไม่จบว่าเป็นใคร ค่างคากับคำพูดของพี่ชาย
“ริคกี้ก็คงจะแน่นนอนอยู่แล้ว แต่ว่าอีกคนน่ะ คือคนที่วิ่งเข้าไปในห้องเมื่อกี้ต่างหาก”ก่อนแจจุงที่เมื่อกี้เหมือนจะฆ่ายูชอนอยู่ แต่ตอนนี้กับหันไปหัวเราะ ชอบใจกันอยู่
“พี่แจจุง อีกแล้วน่ะ”ก่อนจะทันไปทำหน้าดุกับทุกคน ทั้ง แจจุง ยุนโฮ และปาร์ค ยูชอนที่โดนสบัดหน้าใส่ด้วย
“มิคกี้ห้องทำไหมเละแบบนั้น”คนที่เดินจับมือมากับคนรัก ที่เหมือนจะเกินหน้าเกินตาพี่ๆถามขึ้นเมือลงมาข้างล้างแล้วเจอสภาพของทำงานนั้น เละไปหมด ก่อนจะหันกลับมายิ้ม
“เมื่อกี้ของมันขึ้นน่ะ รู้ไหมว่าใครมาเยี่ยมเราถึงที่”ก่อนจะตั้งเป็นคำถามสำหรับน้องส่งกลับไป
“ใครละ พูดให้สงสัยอยู่ได้”ก่อนจะไปนั้งข้างจุนซู
“มือพี่ไปโดนไรมาอะ”เป็นชางมินที่เดินมานั่งๆข้างๆถามขึ้นเมื่อมองไปที่มือที่ถือแก้วเหล่าอยู่มีผ้าพันเอาไว้และมีเลือดซึมออกมาด้วย
“หนูมันคลั่งน่ะชางมินอยากไปสนใจเลย”เป็นจุนซุที่ตอบกลับไป
“แล้วตกลงใครมามิคกี้”ยังคงส่งสัยอยู่กับคำถามของพี่ชาย
“ไอ้หมาบ้า ชอย ชีวอน”เรียบต้องเรียบๆก่อนจะจ้องไปที่หน้าของน้อง ที่นั่งอยุ่ตรงข้าง
“ไอ้บ้านั้นมาที่นี้หรอ แล้วทำไหมไม่บอก จะได้ฆ่ามันชักที”ก่อนจะมอบไปทั่วทั้งผับเมื่อจะดูว่าคนที่ถูกพูดถึงยังอยู่ไหม
“ไว้เราค่อยเล่นสนุกก็ได้ริคกี้ ไม่ต้องรีบหรอ”เป็นแจจุงที่ตอบกลับไป
“ผมรอมานานมากแล้วน่ะคับพี่แจจุง ต้องรออีกนานแค่ไหน” ก่อนร่างเล็กนั้นจะนั่งก้มหน้ามองพื้นเพื่อเก็บน้อตาที่กำลังคลออยู่ในดวงตานั้น
“มันไม่นานหรอริคกี้ พี่สัญญาณว่านายจะได้เป็นคนฆ่ามันกับมือของนาย”แจจุงตอบยิ้มๆไป
“ชางมินฝากริคกี้สักพักน่ะ”ทันไปหาอีกคนที่นั่งมองไปยังคนรัก
“พี่ทำอะไร ผมเอาด้วยสิ มันบังอาจทำริคกี้ผมร้องไห้ ผมฆ่ามัน”ก่อนจะเดินไปนั่งโอบคนตัวเล็กเพื่อปลอบและเป็นจุนซูที่ต้องเดินมานั่งๆข้างๆยูชอนแทนเมื่อถูกแย่งที่ไป
“เรื่องนี้เราจะจัดการกันแค่6 คน จะไม่ให้เข้ามายุ่งเรื่องนี้ด้วย”เสียงของยุนโฮที่เอ๋ยกับกับทุกคน
เพื่อไม่ให้ใครต้องมาเสียเลือดกับคนเลวๆอยาก ซีวอน งานนี้ ไม่ใช่เลือดของซีวอนที่ไหลออกมาก ก็ขอให้เป็นเลือดของเขาเพียงคนเดียว
“ห้ามบอกใครแม้กระทั้ง นายใหญ่”และแจจุงอีกคนที่เห็นด้วย นายใหญ่ที่ผู้ถึงก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน ป๊ากะมี้ ทุกคนได้แต่พยักน่ารักรู้
“เจอกันที่บ้านฉันพรุ่งนี้เที่ยง เราจะเริ่มว่างแผนกัน” ก่อนที่ร่างสูงจะลุกคนเต็มความสูงก่อนจะฉุดร่างบางตามขึ้นมาด้วย
“กับกันเถอะนายหญิง”
“แล้วจุนซูละ”คนสวยเอ๋ยหน้า งง มากกับน้องแต่พอจะกับเจ้าหมีให้กับด้วย
“ลืมแล้วหรืองัย ว่าจุนซู ต้องพายูชอน ไปทำแผล”ก่อนจะเตือนสติร่างบางให้หายค่องใจ เพราะจุนซูเรียนจบด้านการแพทย์มา เลยต้องเป็นจุนซูจัดการเรื่องบาดแผลนั้น ถึงจะไม่ได้ทำงานเหมือนหมอคนอื่นที่ประจำอยู่โรงพยาบาล แต่เวลามีเรื่องก็ไม่ต่างกันสักเท่าไร ถึงมือที่ควรจะถือมีดผ่าตัด แต่กับชอบจะถือปืนมากกว่า
“วันนี้จะไปนอนกับ แม็คน่ะ” หันไปบอกพี่ชายที่นั่งมองมือตัวเองอยู่ แผลแค่นี้แค่เอาแอลกอฮอลายเดียวก็หาย ไม่ต้องให้ถึงมือจุนซู หรอ แต่เอาเถอะยังงัยก็ต้องโดนคุณจุนซูโวยวานจะทำแผลให้อยู่ดี เลือดคุณหมอในตัวสูง
“ฝากมิคกี้ด้วยน่ะคับพี่จุนซู” ก่อนจะหันไปหาคนทีนั่งข้างๆพี่ชาย ก็เป็นแบบนี้มาก็นานแล้วหลังจากที่จุนซูเรียนจบมา ก็ต้องดูและทุกคนที่บาดเจ็บมาจากการมีเรื่องกันเพราะถ้าไปถึงโรงพยาบาลก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่
“ดูแลตัวเองละ ฝากด้วยน่ะชางมิน”ก่อนจะหันไปกำชับน้องตัวโย่ง
“ไม่ต้องห่วงหรอพี่ ผมนะ แม็ค พี่รู้ใช่ไหม ใครกล้าแตะริคกี้ละก็ผมเอาตาย” ดูเหมือนเจ้าน้องชายคนนี้จะบ้าพลังเหมือนเขา ทุกคนรู้ดีว่าเจ้าเด็กโย่งเก่งไปชะทุกเรื่อง และดูเหมือนคนที่พิษอะไรถ้ามองเผินๆแต่ใครจะไปรู้เจ้านี้ชอบฆ่าเอามากๆ ตอนที่อยู่ที่อเมริกาคงไม่มีใคร ไม่รู้จะ แม็ค นักฆ่าที่มีเพียงไม่กี้คนเท่านั้นจะได้เห็นใบหน้าของเจ้าเด็กนี้ มันเหมือนนักฆ่าชะทีไหน
“ฝากดูยูชอนด้วยน่ะจุนซู”ยุนโฮเดินมาตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไปตามด้วยคนสวย
“ทำแค่แผลละ อยากอื่นห้ามเข้าใจไหมไอ้ยูชอน”ก่อนจะกำชับเพื่อนขำๆ “เจอกันพรุ่งนี้น่ะจุนซู”
ก่อนทุกคนจะเดินออกไปจากผับนั้น
“ไปกันได้แล้วเจ้าหนูยักษ์ เดี่ยวแผลได้ติดเชื้อกันพอดี ขี้เกลียดตัดแขนนาย”ก่อนจะเดินนำคนที่เป็นคนไข่ของวันนี้ไปยังประตูห้องเพื่อคนไปชั้นบน
“ได้ที่เอาใหญ่เลยน่ะ ตัวเล็ก”ก่อนจะเดินหัวเราะตามร่างเล็กไป
To Be Continue
มาลงอีกตอน มันก็ยังไม่มีอะไรอยู่ดีเอาเป็นว่า
รอหน่อน่ะเดี่ยวก็มาแล้ว
อีกนิดหนึ่ง รายละเอียดตงนี้มันเยอะไปเขารู้
รอแปปนะค่ะ เราพยายามให้ดีที่สุดเลย
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ
“ยอมรับอะไรง่ายหน่อยสิ คุณหนู”ยังเป็นยูชอนที่ยั่วโมโหแจจุงต่อไป ชอบจริงๆเวลาเห็นคนสวยวีนแตกแบบนี้
“หยุดพูดชะยูชอน”ก่อนจะเป็นยุนโฮที่ห้ามศึกไม่ว่าจะเกิดขึ้นที่ไหนหรือเมื่อไรถ้าหัวขอมันคือเรื่องนี้ คงไม่จบง่ายๆ
“สมน้ำหน้า ทำไหมไม่ยิงเลยละพี่แจจุง”จุนซูที่หันไปหาพี่ชายตัวเองพูดเชียร์เหตุการณ์เมื่อคู่อยากตาใสคนตรงหน้าตัวเอง
“แต่ถ้าพี่ยิงไปเมื่อกี้ คงเหมือนฆ่าคน3คนเลยน่ะ”เสียงหวานตอบน้องชายตัวเอง
“ใครละ ริคกี้สิน่ะ ก็พี่ชายบ้าต้องตายน้องชายก็ต้องเสียใจ แล้วอีกคนละ”จุนซูที่เอ๋ยขึ้นอีกครั้งเมื่อพี่ชายเหมือนพูดไม่จบว่าเป็นใคร ค่างคากับคำพูดของพี่ชาย
“ริคกี้ก็คงจะแน่นนอนอยู่แล้ว แต่ว่าอีกคนน่ะ คือคนที่วิ่งเข้าไปในห้องเมื่อกี้ต่างหาก”ก่อนแจจุงที่เมื่อกี้เหมือนจะฆ่ายูชอนอยู่ แต่ตอนนี้กับหันไปหัวเราะ ชอบใจกันอยู่
“พี่แจจุง อีกแล้วน่ะ”ก่อนจะทันไปทำหน้าดุกับทุกคน ทั้ง แจจุง ยุนโฮ และปาร์ค ยูชอนที่โดนสบัดหน้าใส่ด้วย
“มิคกี้ห้องทำไหมเละแบบนั้น”คนที่เดินจับมือมากับคนรัก ที่เหมือนจะเกินหน้าเกินตาพี่ๆถามขึ้นเมือลงมาข้างล้างแล้วเจอสภาพของทำงานนั้น เละไปหมด ก่อนจะหันกลับมายิ้ม
“เมื่อกี้ของมันขึ้นน่ะ รู้ไหมว่าใครมาเยี่ยมเราถึงที่”ก่อนจะตั้งเป็นคำถามสำหรับน้องส่งกลับไป
“ใครละ พูดให้สงสัยอยู่ได้”ก่อนจะไปนั้งข้างจุนซู
“มือพี่ไปโดนไรมาอะ”เป็นชางมินที่เดินมานั่งๆข้างๆถามขึ้นเมื่อมองไปที่มือที่ถือแก้วเหล่าอยู่มีผ้าพันเอาไว้และมีเลือดซึมออกมาด้วย
“หนูมันคลั่งน่ะชางมินอยากไปสนใจเลย”เป็นจุนซุที่ตอบกลับไป
“แล้วตกลงใครมามิคกี้”ยังคงส่งสัยอยู่กับคำถามของพี่ชาย
“ไอ้หมาบ้า ชอย ชีวอน”เรียบต้องเรียบๆก่อนจะจ้องไปที่หน้าของน้อง ที่นั่งอยุ่ตรงข้าง
“ไอ้บ้านั้นมาที่นี้หรอ แล้วทำไหมไม่บอก จะได้ฆ่ามันชักที”ก่อนจะมอบไปทั่วทั้งผับเมื่อจะดูว่าคนที่ถูกพูดถึงยังอยู่ไหม
“ไว้เราค่อยเล่นสนุกก็ได้ริคกี้ ไม่ต้องรีบหรอ”เป็นแจจุงที่ตอบกลับไป
“ผมรอมานานมากแล้วน่ะคับพี่แจจุง ต้องรออีกนานแค่ไหน” ก่อนร่างเล็กนั้นจะนั่งก้มหน้ามองพื้นเพื่อเก็บน้อตาที่กำลังคลออยู่ในดวงตานั้น
“มันไม่นานหรอริคกี้ พี่สัญญาณว่านายจะได้เป็นคนฆ่ามันกับมือของนาย”แจจุงตอบยิ้มๆไป
“ชางมินฝากริคกี้สักพักน่ะ”ทันไปหาอีกคนที่นั่งมองไปยังคนรัก
“พี่ทำอะไร ผมเอาด้วยสิ มันบังอาจทำริคกี้ผมร้องไห้ ผมฆ่ามัน”ก่อนจะเดินไปนั่งโอบคนตัวเล็กเพื่อปลอบและเป็นจุนซูที่ต้องเดินมานั่งๆข้างๆยูชอนแทนเมื่อถูกแย่งที่ไป
“เรื่องนี้เราจะจัดการกันแค่6 คน จะไม่ให้เข้ามายุ่งเรื่องนี้ด้วย”เสียงของยุนโฮที่เอ๋ยกับกับทุกคน
เพื่อไม่ให้ใครต้องมาเสียเลือดกับคนเลวๆอยาก ซีวอน งานนี้ ไม่ใช่เลือดของซีวอนที่ไหลออกมาก ก็ขอให้เป็นเลือดของเขาเพียงคนเดียว
“ห้ามบอกใครแม้กระทั้ง นายใหญ่”และแจจุงอีกคนที่เห็นด้วย นายใหญ่ที่ผู้ถึงก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน ป๊ากะมี้ ทุกคนได้แต่พยักน่ารักรู้
“เจอกันที่บ้านฉันพรุ่งนี้เที่ยง เราจะเริ่มว่างแผนกัน” ก่อนที่ร่างสูงจะลุกคนเต็มความสูงก่อนจะฉุดร่างบางตามขึ้นมาด้วย
“กับกันเถอะนายหญิง”
“แล้วจุนซูละ”คนสวยเอ๋ยหน้า งง มากกับน้องแต่พอจะกับเจ้าหมีให้กับด้วย
“ลืมแล้วหรืองัย ว่าจุนซู ต้องพายูชอน ไปทำแผล”ก่อนจะเตือนสติร่างบางให้หายค่องใจ เพราะจุนซูเรียนจบด้านการแพทย์มา เลยต้องเป็นจุนซูจัดการเรื่องบาดแผลนั้น ถึงจะไม่ได้ทำงานเหมือนหมอคนอื่นที่ประจำอยู่โรงพยาบาล แต่เวลามีเรื่องก็ไม่ต่างกันสักเท่าไร ถึงมือที่ควรจะถือมีดผ่าตัด แต่กับชอบจะถือปืนมากกว่า
“วันนี้จะไปนอนกับ แม็คน่ะ” หันไปบอกพี่ชายที่นั่งมองมือตัวเองอยู่ แผลแค่นี้แค่เอาแอลกอฮอลายเดียวก็หาย ไม่ต้องให้ถึงมือจุนซู หรอ แต่เอาเถอะยังงัยก็ต้องโดนคุณจุนซูโวยวานจะทำแผลให้อยู่ดี เลือดคุณหมอในตัวสูง
“ฝากมิคกี้ด้วยน่ะคับพี่จุนซู” ก่อนจะหันไปหาคนทีนั่งข้างๆพี่ชาย ก็เป็นแบบนี้มาก็นานแล้วหลังจากที่จุนซูเรียนจบมา ก็ต้องดูและทุกคนที่บาดเจ็บมาจากการมีเรื่องกันเพราะถ้าไปถึงโรงพยาบาลก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่
“ดูแลตัวเองละ ฝากด้วยน่ะชางมิน”ก่อนจะหันไปกำชับน้องตัวโย่ง
“ไม่ต้องห่วงหรอพี่ ผมนะ แม็ค พี่รู้ใช่ไหม ใครกล้าแตะริคกี้ละก็ผมเอาตาย” ดูเหมือนเจ้าน้องชายคนนี้จะบ้าพลังเหมือนเขา ทุกคนรู้ดีว่าเจ้าเด็กโย่งเก่งไปชะทุกเรื่อง และดูเหมือนคนที่พิษอะไรถ้ามองเผินๆแต่ใครจะไปรู้เจ้านี้ชอบฆ่าเอามากๆ ตอนที่อยู่ที่อเมริกาคงไม่มีใคร ไม่รู้จะ แม็ค นักฆ่าที่มีเพียงไม่กี้คนเท่านั้นจะได้เห็นใบหน้าของเจ้าเด็กนี้ มันเหมือนนักฆ่าชะทีไหน
“ฝากดูยูชอนด้วยน่ะจุนซู”ยุนโฮเดินมาตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไปตามด้วยคนสวย
“ทำแค่แผลละ อยากอื่นห้ามเข้าใจไหมไอ้ยูชอน”ก่อนจะกำชับเพื่อนขำๆ “เจอกันพรุ่งนี้น่ะจุนซู”
ก่อนทุกคนจะเดินออกไปจากผับนั้น
“ไปกันได้แล้วเจ้าหนูยักษ์ เดี่ยวแผลได้ติดเชื้อกันพอดี ขี้เกลียดตัดแขนนาย”ก่อนจะเดินนำคนที่เป็นคนไข่ของวันนี้ไปยังประตูห้องเพื่อคนไปชั้นบน
“ได้ที่เอาใหญ่เลยน่ะ ตัวเล็ก”ก่อนจะเดินหัวเราะตามร่างเล็กไป
To Be Continue
มาลงอีกตอน มันก็ยังไม่มีอะไรอยู่ดีเอาเป็นว่า
รอหน่อน่ะเดี่ยวก็มาแล้ว
อีกนิดหนึ่ง รายละเอียดตงนี้มันเยอะไปเขารู้
รอแปปนะค่ะ เราพยายามให้ดีที่สุดเลย
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น