[FIC]Heaven for their love......YJ MX MR

ลำดับตอนที่ #2 : Heaven for their love [part2]นายหญิง มีอะไรให้รับใช้

part2 มาแล้ว อิอิ มันาอาจจะไม่สนุกเท่าไรแต่ช่วงเป็นกำลังใจให้เราด้วยน่ะ




Heaven for their love .......


“ป๊ามีอะไรว่ามาเลย แก๊งซีวอนมันทำไหม”แจจุงเดินตามเข้ามาในห้องทำงานของพ่อก็ถามเรื่องงานโดยทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น




“ทางนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้วสงสัยจะเริ่มการยึดครองอำนาจคืนจากพวกเรา”พ่อสาทยายให้ผู้ชาย(มั้งน่ะ)ได้รับรู้ไหว



“แล้วป๊าว่าเราควรทำงั้ยดี ฆ่า หรือจะ เจรจาก่อน”ใครได้ยินคำนี่คงไม่คิดว่าจะเป็นคำที่ออกมาจากปากของคนสวยของตรงน่านี้



“ป๊าว่าแจจุงรองไปเจอกับยุนโฮก่อนดีกว่า ป๊าว่าทางนั้นก็น่าจะรู้ข่าวแล้วน่ะ”สีน่าของคุณป๊าเขาทำไหมต้องอมยิ้มด้วยละเมื่อพูดถึงยุนโฮ




“คุยกับยุนโฮหรอ ไหวเด๋วแจจุงไปเจอมันก็ได้”พูดถึงคนที่มีเรื่องกันก่อนกับบ้านแล้วโมโหไม่หาย ทั้งๆที่พวกมันก็รู้จักแจจุงตั้งแต่เด็กๆด้วยซ้ำยังมาชอบพูดอยู่เลื่อนเลย



“เรียกเขาให้ดีๆหน่อยน่ะ ยังงัยก็เพื่อนกันมาแต่เด็กๆ”ผู้เป็นพ่อปรามเมื่อได้ยินลูกชายเรียกลูกชายสุดที่รักของเพื่อนไม่ค่อยดีเท่าราย



“แจจุงจะไม่เรียกยุนโฮอย่างนั้นเลย ถ้าลูกน้องของยุนโฮไหม้ปากหมา”ใบน่านั้นจริงจังมากมาย




“555+++ โดนเรียกแบบนั้นมาอีกแล้วหรอ”พ่อรู้ดีว่าลูกชายไม่ชอบให้เรียกหรือว่า โดนว่าอย่างนั้นแต่ก็คงทำได้แต่โมโหเพราะมันมีหลักฐานฟ้องอยู่ว่าทั้งหมดที่โดนว่ามันเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่แน่ใจเลยว่าได้ลูกชายมาทั้ง 2 หรือลูกสาวกันแน่



“ยังจะมาหัวเราะอีก แจจุงยิ่งโมโหอยู่ด้วย” ว่าแล้วก็ทำแก้มปล่องสัยผู้เป็นพ่อ



“เอาเถอะ ทียุนโฮเรียกเรายังไมว่าเลย”พูดถึงหลานชายที่เป็นคน่ฃเดี่ยวละมั้งที่ทำอะไรที่แจจุงไม่ชอบแล้วไม่โดนทำร้ายร่างกายและจิตใจโดยการด่าไม่ซ่ำกันได้ 1 ชั่วโมงเต็ม



“ยุนโฮก็ยุนโฮสิ ลูกน้องก็คนละอย่างกันไม่เหมือนกันนิป๊า”ด้วยความผูกพันกันเขาจึงไม่ค่อยว่าหรือด่ายุนโฮเวลาทำอะไรที่เขามาไม่ชอบคงเพราะโตมาด้วยกันสภาพแวดล้อมเดียวกัน เลยทำให้เขาและยุนโฮผูกพันแบบไม่รู้ตัวแต่บางครั้งก็ยังสลับกับการกัดกันควบคู่ไป




“OK พอ จบ ป๊าเบื่อแล้ว พรุ่งนี่ป๊าจะอเมริกาน่ะ”บอกก่อนไปไม่กี่ชั่วโมงคงเป็นเรื่องปกติของครอบครัวนี่ไปแล้วกับการเดินทางไม่เป็นเวลาเหมือนชาวบ้านเขา




“มีอะไรที่นั้นหรอ”มองหน้าพ่ออย่างสงสัย ใครเห็นน่าต้องนี้พูดด้วยคำเดี่ยวว่าน่ารักแต่สำหรับคนเป็นพ่อมันดูติ๊งต๊องชะมากกว่า



“ก็ชางมินกลับมาแล้วเรายังไม่มีใครควบคุ่มที่นั้นแทนชางมินป๊าเลยต้องไปดู เดี่ยวพวกแก๊งนั้น มาสร้างเรื่องอีก”



“ไปคนเดียวหรอป๊า หรือไปกะคุณลุง”พ่อได้แต่พยักหน้าตอบลูกชาย



“ไปนอนได้แล้วอยาลืมไปหายุนโฮละ” กำชับลูกชายอีกครั้ง เพราะรางสังเหา (อิอิ)ทำให้เขารู้สึกว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นในรอบ 30 ปีชะแล้วสิ





“เดินทางโดย......เครื่องบินน่ะป๊า อิอิ แจจุงไปนอนแล้ว”ว่าแล้วก็วิ่งออกจากห้องไป ที่ห้องนั่งเล่นที่ยังเจอสองร่างของน้องชายทั้ง 2 เล่นกันอยู่ทั้งที่ต้อนนี่ปาเข้าไป ตี3 กว่าแล้วแต่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหนถึงไม่ง่วงนอนกันเลย




“ป๊าว่างั้นบางอ่ะ”จุนซูหันมาสนใจพี่ชายที่พึงมา




“ก็มีเรื่องนิดหน่อยพรุ่งนี่สงสัยต้องไปเจอยุนโฮอ่ะน่ะ”


“ไปเจอเฮียหรอไปด้วยน่ะ”เรียงชางมินดังขึ้นเขาเองก็ไม่เจอพี่ยุนโฮหลังจากยุนโฮไปดูงานของแก๊งเมื่อปีที่แล้วที่อเมริกา



“ไปเจอที่ไหนผับของยูชอนใช้ไหม เขาของ บายน่ะ”เมื่อรู้ว่าต้องไปที่ไปไหนก็ขอตัวเพราะเขาไม่อยากจะทะเลาะเอาเป็นเอาตายกะ พี่ชายที่ทำตัวไม่โตชักที




“ไปด้วยกันสิพี่ ผมจะไปพี่ก็ต้องไปนี่คือคำสั่ง”ชางมินขีดเส้นตายสำหลับพี่ชายที่ทำตัวเหมือนเด็ก



“นี่ตกลงนายหรือฉันเป็นพี่กันแน่”จุนซูมองน่าชามมินด้วยตาดุๆเล่นเอาน้องชายต้องยิ้มแห้งๆส่งให้




“แต่ผมเป็น้องพี่น่ะ พี่ต้องไป ต้องไป OK”ว่าแล้วก็วิ่งขึ้นห้องนอนไป




“ตกลงจุนซูก็ไปด้วยกันแหละ ไปนอนได้”




“ตกลงต้องไปเจอ ไอ้หนูผีใช่ไหม”ว่าแล้วก็อีกคน ก่อนจะถอนหายใจขึ้นห้องไปนอน


ด้านยุนโฮกะยูชอน


“มึงมีอะไรวะมาชะดึกเลย”เสียงร่างสูงถามเพื่อนขึ้นเมือเพื่อนมาหาถึงบ้านเพราะเขาพึงจะแวะไปที่ผับของมันแต่หัวค่ำก็ไม่พูดอะไร แต่พอตกดึกก็มาหาที่บ้าน



“กูพึ่งได้ข่าวแก๊งของไอ้วอนมันนะ”




“แล้วมึงก็ไม่โทรมามันใหญ่อะไรนักหน่าวะ ก็แค่แก๊งไอ้วอนนั้น”





“ตอนแรกกูกะว่าจะคุยกะมึงพรุ่งนี่แหละวะ แต่ว่ามันฆ่าคนของแก๊งเรา2คนกูเลยอยากจะคุยกะมึงหน่อย” สีสีหน้าจริงจังที่ทุกครั้งเมื่อพูดถึงเรื่องราวของแก๊ง




“มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ มึงไอ้วอน”ร่างสูงพูดขึ้นอย่างโมโห




“เฮ้น.ยุนโฮแต่..........” ยูชอยพูดขึ้นติดๆขัดๆ




“แต่อะไรว่ะ”มองหน้าเพื่อน อย่างเลือดขึ้นหน้า




“กูก็ฆ่ากลบพวกมันไปแล้วด้วยวะ แค่ทำให้มึงตื้นเต้นเล่นๆ”ยิ้มกวนๆส่งไปยังเพื่อน




“ไอ้ฟาย”ยุนโฮร้องออกตามด้วยการวิ่งไล่สังหารเพื่อนตนเองเนี่ยแหละ




ถึงพวกเขาจะอยู่กับเรื่องแบบนี้มาแต่เด็กแต่อารมณ์ของวัยของเขาก็มาแบบคนทั่วไปไม่ได้ต่างอะไรมากมาย ยังอย่างสนุกอยากยิ้ม อยากหัวเราะ ร้องไห้บาง


"""""""""""""""""
""""""""""""""""""""""""
""""""""""""""""""""""""""""



เช้าวันใหม่ที่บ้านตระกลู ชอง





ร่างสูงของนายรองลงมาจากห้องนอนด้วยชุดนอนที่ตอนนี่ ก็ปาเข้าไปเที่ยงแล้วแต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเปลี่ยนมันออกเลย




“นี่ ชอง ซองโฮ จะไปไหน”ร่างสูงเรียกผู้เป็นพ่อที่กำลังเดินออกจากบ้านไปพร้อมกระเป๋าที่คนในบ้านถือตามออกไปด้วย เขาไม่ชอบที่พ่อกะแม่ไปไหนไม่ชอบบอกเขา จะรู้อีกทีก้อตอนจะไปหรือไปแล้ว

“พ่อจะไปอเมริกาน่ะ”หันมาหาลูกชายที่ยืนตีลมเข้าปากทำให้แก้มกลมน่าจะเอาเข็มมาจิ้มให้แตก





“นี่จะทิ้งให้อยู่คนเดี่ยวอีกแล้วใช่ไหม”ว่าแล้วก็จ้องน่าพ่อที่ตอนนี่ยิ้มมาที่ลูก เขารู้ดีว่าลูกคนนี่ไม่ชอบอยู่คนเดี่ยว



“พ่อมีงานที่โน่นอ่ะ ชางมินกับมาแล้วไม่มีคนคุ่ม”บอกเหตุผล ร้อยแปดไม่ให้ลูกชายสุดรักสุดห่วงโกรธ


“แล้วเมื่อไรจะกลับ”ถามแบบสั้นๆได้ใจความ




“ไม่รู้สิ เสร็จเมื่อไรก็เมื่อนั้น พ่อต้องไปแล้ว”




“งั้นก็รีบกับมาด้วยน่ะ ซองโฮ แล้วก็พา ยุนมิน กลับมาด้วยละ” ยุนมินเนี่ยไม่ใช่ใครที่ไหนแม่ของเขาเอง แต่เวลาโมโห พ่อแม่ เรียกทีหลัง ว่าแล้วก็หันหลังให้พ่อ นั้นเป็นสันยานว่าเขาให้ไปแล้วแต่กลับมาจะพูดด้วยไหมนั้นก็อีกเรื่องนึ่ง ผู้เป็นพ่อได้แต่ส่ายหัวกับความเด็กขอลูกชายทั้งๆที่โตแล้วแต่เวลาอยู่กะพ่อแม่เขาก็ยังเด็กเสมอแต่มันก็ทำให้เขาทั้งห่วง ทั้งหวง ลูกคนนี้มาก ก็คงจะมีแต่แจจุงละมั่งที่เอาเด็กดื้อ ยุนโฮอยู่



ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพท์ของบ้านดังขึ้นเมื่อรางสูงนั้นดูรางการโปรดอยู่ที่ห้องนั่งเล่น




“ว่ามา”เสียงรับโทรศัพท์ของร่างสูงที่คนโทรมาต้องตกใจถ้าไม่เคยโทรมาก่อนหน้านี่ แต่คงไม่แปลกสำหรับคนในบ้าน หรือคนอย่าง แจจุง



(พูดกับฉันให้มันดีๆหน่อย ชอง ยุนโฮ)เสียงหวานรอดผ่านโทรศัพท์มายังหูของร่างสูงที่ตอนนี่นั่งยิ้มรอรับคำด่า


“ขอโทษคับนายหญิง มีอะไรกับผมหรอ มีอารายให้รับใช่”เปลี่ยนการเรียกใหม่ คำนี่ไม่ใช่ ชอง ยุนโฮ คงไม่มีสิทธ์จะเรียกหรือกล่าวถึงใดๆทั้งสิ้นเพราะมันอาจทำให้คางเหลืองหรือเข้าโรงพยาบาลยอดข้าวต้มได้



(ฉันอยากเจอนายหน่อยมีเรื่องจะ ปรึกษา)เสียงร่างบางดูจริงจังขึ้นมาทันทีเมื่อพูดถึงธุระของเขา


“เรื่องอะไรนายหญิง ยุนโฮเองก็มีเรื่องอยางคุยกับนายหญิงอยู่พอดีเลย”ให้ความเคารพเต็มที่ คงมีคนเดี่ยวนี่แหละที่ได้ยินยุนโฮพูดแบบเนี่ย



(งั้นเอาเจอกันที่ผับ ยูชอนแล้วกันน่ะ)



“คับนายหญิงแล้วเจอกันคืนนี่นะ บะบาย”ว่าแล้วสายก็ตัดไป





ที่ผับสุดหรูใจกลางเมืองใหญ่มหานครที่น่าหลงใหลและน่าค้นหา ผับแห่งนี่มีเจ้าขอคือ หนุ่มสุดหล่ออย่างอ หังกาบ ปาร์ค ยูชอน ที่สาวๆเรียกว่ามิคกี้ ที่คนไหนได้เข้าไกล้ต้องเป็นตกหลุมรักกันทุกรายไป
หนุ่มวัยแค่20ต้นๆสามารถดูแลกิจการทั้งหมดของผับทีมีอยู่หลายสาขาของเมืองใหญ่หลายประเทศ ด้วยการที่เขาต้องดูแลน้อง การใช้ชีวิตแบบไม่มีครอบครัวอย่างเขาไม่ลำบางแต่เหงา แต่เหมือนจะไม่มีครอบครัวแต่เขายังมีน้องชายสุดที่รัก ยุนโฮเพื่อนรักและครอบครัวแม้กระทั้งครอบครัวของแจจุงทุกคน
เขาต้องเสียทั้งพ่อและแม่ไปด้วยการโดยว่างระเบิดครั้งใหญ่เมื่อพ่อและแม่เขาเองก็อยู่ในแก๊งเช่นกัน พ่อแม่เขาเป็นเพื่อนกันมานานกับพ่อแม่ยุนโฮและแจจุง และนั้นมันทำให้เขาต้องการเป็นคนที่ต้องรับทุกอยากไว้




ด้วยทั้งกิจการผับที่มีมากมาย เป็นทั้งผู้ที่ต้องควบคุ่มลูกน้องในวงการด้านมืด ทั้งยังมีน้องชายที่ต้องดูแล แต่นั้นก็สอนให้เขาและน้อยชายรู้จักการใช้ชีวิตอยู่ในโลกแบบนี่ เขาต้องฆ่าคนตั้งแต่อายุ15 และริคกี้เองเริ่มฆ่าตั้งแต่12 นั้นเป็นชีวิตของพวกเขา ร่วมไปถึง ยุนโฮ แจจุง จุนซู หรือแม้กระทั้ง ชางมิน ที่ดูจะเป็นสมองมากว่ากำลังแต่รายนั้นกับชอบที่จะฆ่าเสียมากกว่า ทุกคนผ่านการฆ่ามาหลายรูป แบบ ฆ่าเพื่ออยู่รอด




“เฮ่ ยูชอน”เสียงของเพื่อนรักร้องทักคนที่กำลังจัดการสั่งงานกับลูกน้องอยู่ ต้องหันมาต้นเสียง
เขาส่งมีเพียงการบอกให้เพื่อนไปนั่งรอในห้องก่อน



“ไม่เห็นบอกว่ามึงจะมา”หลังจากสั่งงานลูกน้องเสร็จก็เข้ามาหาเพื่อนทันทีเลย การดูและผับไม่อยากแต่เมื่อต้องดูและคนเดี่ยวสิมันเหนื่อย




“พอดีแจจุงนัดกูมีคุยธุระวะ กูกะว่าจะนอนแต่ก็มีเรื่องจะคุยกับแจจุงเหมือกัน”






To Be Continue



..................................
จบไป ตอนค่ะ

ยังไม่มีอารายหน้าตื่นเต้นอ่น่ะ

ยังก้อเม้นให้กำลังจัยหน่อยน่คะ

ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ
พิมพ์ไปบางก้อขอโทษด้วยน่ะ