[FIC]Heaven for their love......YJ MX MR

ลำดับตอนที่ #12 : Heaven for their love [part12]นายสำคัญ สำหรับมันมากน่ะแจจุง

Heaven for their love ........12

 

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงไฟที่ของใจกลางกรุงโซล ไม่ว่ามองยังงัยก็ไม่สามารถมองเห็นดาวได้ ไม่ว่าจ้องมองแค่ใน ดาวบนฟ้าก็ไม่สามารถเป่งแสงให้สว่างกว่าแสงไฟใจกลางเมืองใหญ่นี่ได้

รถสปอร์ตคันหรู ของ ชอง ยุนโฮ ก็ยังวิ่งอยู่บนถนน ที่รถดูบางตาไป มุ่งหน้าไปยังจุดนัดหมาย

 

“คุณยุนโฮ มาชะดึกเลยน่ะครับ” หนึ่งในลูกน้องของยูชอนเอ่ยทักพร้อมโค้งทำความ เครพต่อคนตรงหน้า

 

“ยูชอนล่ะ” ก่อนจะเอ่ยถามอย่างเบื่อหน่ายสุดๆ

 

“คุณยูชอนขึ้นไปชั้นบนแล้วครับ” หลังได้รับคำตอบ ร่างสูงก็เดินไปยังจุดหมายที่จะเข้าถึง ปาร์ค ยูชอนได้

 

ห้องกว้างชั้นบนของผับหรูเป็นที่พักของปาร์ค ยูชอน ถึงจะดูไม่ใหญ่เท่าที่ควรสำหรับมือขาวของตระชองและตระกูล คิม แต่ทุกๆอย่างกับมีแต่ความทรงจำดีๆ ของคำว่าครอบครัวมีอยู่เต็มไปหมด 

 

“มึงมาทำซากอะไรตอนนี้ว่ะ” ก่อนยูชอนจะตะโกนด่าเพื่อนที่อยู่เดินเข้ามานั่งข้างๆ

 

“มึงนัดกูมาเองไม่ใช่หรอ"คำตอบที่ปาร์คยูชอนอยากตายซักสิบครั้งให้รู้แล้วรู้ลอด

 

“เออ กูขอโทษ” เป็นความผิดของกูหรอเนี่ย ไอ้เพื่อนเลว มึงมาชะตี3 แถมกูโว้ยวายก็ผิด 

 

“แล้วหายหัวไปไหนมา สรุปว่ากูต้องจัดการแทนมึง” ก่อนยูชอนจะเดินไปยิบเหล้าที่ชั้นวางอีกห้องมาวาง

 

“สรุปใครส่งมันมา”มือหนาจะยิบเหล่าชั้นดีรินลงแก้วใบสวยแล้วซัดโฮก เข้าปาก

 

“พวกฮันคยอง เพื่อนไอ้ซีวอนมัน จากไต้หวัง”คำตอบที่ไม่น่าตกใจอะไรเลย

 

“เออ ไงกูค้างนี่น่ะ ก่อนจะเดินไปห้องที่เคยมานอนบางเวลาต้องมาคุยงานกับเพื่อนหรือเมาจนไม่อยากกับบ้าน เพราะคุณนายชองรอบ่นยันเช้าได้

 

“แล้วเรื่องของมึงละ มีอะไรอยากให้กูช่วยไหม”ก่อนจะมองตามหลังเพื่อนไป

 

“ไม่ กูบอกแล้วไง กูยอมแล้ว” แล้วประตูห้องกูปิดลง

 

.........................................

 

คฤหาสน์ตระกูล คิม ยามบ่ายแก่ๆ วันนี้ ปาร์ค ยูชอนที่ต้องมารายงานเรื่องที่ได้จากไอ้พวกสวะสังคม ให้นายหญิงของทุกคนรับทราบ  ที่ทุกคนพร้อมใจกันยกตำแหน่งให้ ถึงจะดูไม่พอใจแต่หลักฐานมันฟ้องอยู่โต้งๆ

 

“คุณหนูจุนซูอยู่ห้องรับแขกค่ะ คุณยูชอน” แม่บ้านที่ออกมาต้อนรับแขกคนประจำของบ้าน ที่เห็นหน้ารู้ว่าต้องการมาพบใครเป็นพิเศษหรือป่าว ถึงบางครั้งจะมีเหตุผลอื่นมาอ้างบาง

 

“วันนี้ไม่ได้มาหา ตัวเล็กอะครับ”คำตอบที่ทำให้แม่บ้านแปลกใจนิดหน่อย

 

“แล้วมาหาใครไม่ทราบ”ก่อนจะเป็นเสียงของคนที่ถูกพูดถึงเอ่ยเสียงแข็ง ที่เดินออกมาหน้าบ้านหลังจากที่ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามานานแล้ว แต่ก็ไม่เห็นเจ้าของรถเข้าไปชะที

 

“ใครก็ได้ที่ ไม่ใช่ตัวเล็ก” ยูชอนเอ่ยขำๆกับหน้าบึ่งๆของคุณหนูเล็กก่อนจะเดินไปขยี้ผมแล้วเดินผ่านเข้าไปในบ้าน

 

“หัวยุ่งหมดเลยไอ้ไก่ บ้า นี่แนะตายชะ”ก่อนร่างนั้นจะวิ่งไปกระโดนขึ้นหลังแล้วดูกัดหูของยูชอนให้ได้

 

“หยุดน่ะ ตัวเล็ก โอ๊ย.... อ๊ากกก เจ็บๆๆๆๆ” สุดท้ายร่างเล็กของจุนซูก็ยอมลงจากหลังของยูชอนก็จะยิ้มอย่าชะใจ

 

“จำไอ้เลยตัวแสบ” ก่อนจะจับหูตัวเอง ปรอยๆด้วยความเจ็บ

 

“สมน้ำน่า”เดินนำไปยังห้องนั่งเล่นอีกครั้ง

 

“แจจุงล่ะ”นั่งลงข้างๆก่อนจะเอ่ยถามถึงนายหญิงของทุกคน

 

“อยู่ในครัวกับยูฮวานกับชางมินโน้น”คำตอบที่มาพร้อมกับปาก ยื่น ๆ น่าจะโดนจับจูบ

 

“แล้วพี่ยุนโฮละ ไม่มาด้วยกันหรอ”ก่อนจะถามหาพี่ชายอีกคนหายไปเลยหลังจากเมื่อวาน ถามชางมินเองก็ไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหน

 

“เห็นมันครั้งสุดท้ายพร้อมตัวเล็กนั้นแหละ โทรไปก็ไม่รับ” คำตอบที่เล่นเอา คิม จุนซูถึงกับ งง ตาเล็กที่โตขึ้นอย่าง อัตโนมัติ จริงหรอที่ ปาร์ค ยูชอน จะไม่รู้จริงๆมาพี่ยุนโฮอยู่ไหน

 

“ทำไหมทำหน้าแบบนั้น ตัวเล็ก” ถามคนที่นั่งจองเขาไม่เลิก

 

“ความจริง”

 

“ความจริงสิ”ก่อนจะกลับไปสนใจภาพที่กำลังดำเนินไปในจอพลาสม่า ขนาดใหญ่

 

“มิคกี้มาแล้วหรอ”ก่อนจุนซูจะได้เอ่ยอะไรออกมาเพื่อคราดคันอีกครั้ง น้องชายสุกที่รักของเขาก็เดินออกมาพร้อมเค้กในมือ

 

“ไม่มานายจะเห็นฉันหรอ ถามแปลกๆ” ไม่วายจะเอ่ยกวนน้องชายไปอย่าขำๆ

 

“มิคกี้ กวนแล้วน่ะ”ก่อนจะยืนจานเค้กให้พี่ชาย

 

“พี่ไม่กินเค้ก”

 

“ใครบอกให้มิคกี้ แค่จะฝากยื่นให้พี่จุน ต่างหาก ใครจะสนมิคกี้ละ”สินคำตอบของยูฮวาน

มือบางของจุนซูยื่นมาดึงจานเค้กจากมือยูชอน

 

“หมาหัวเน่าน้องไม่รัก แบ่ๆ ริคกี้มานั่งข้างพี่มา”ก่อนจะขยับให้น้องชายอีกคนมานั่งระหว่างเขากับยูชอน

 

“เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยน่ะ พี่สะใภ้กับน้องสามีเนี่ย”เสียชางมินที่ดังมาแต่ไกล

 

“ชิม ชางมิน อย่าตายใช่ไหม ปากแบบนี้”ก่อนจะเป็นช้อนในจานเค้กลอยไปยังร่างสูงนั้น

 

“เฮ้ยพี่ ....”เสียงร้องหลงๆของชางมินดังขึ้นก่อนจะหลบทางช้อน ก่อนจะเดินมานั่งโซฟาอีกมุมให้ไกลมือจุนซูที่สุด ก่อนจะเป็นร่างบางของคุณหญิงคนโตของบ้านตามพร้อมถาดคุกกี้ในมือ

 

“แล้วเฮียล่ะ”คำถามที่ปาร์ค ยูชอน คงต้องตอบทั้งวัน

 

“ไม่รู้ ไม่เห็น”ตอบบัดๆอย่าเบื่อๆ ก่อนจะหันไปมองใบหน้าสวยๆของ แจจุงที่ดูหมองลงไม่น้อยกับคำตอบ

 

“เมื่อคืนอะ คุณลุงโทรมาบ่นว่าผมไม่ดูแลเฮีย ผิดหรือไง ผมเป็นน้องน่ะ ผมสิควรถูกดูแล”เพราะเมื่อคืน ชิม ชางมินต้องไปนอนที่บ้านตระกูลชอง เพราะนายรองของบ้านไม่รู้หายหัวไปไหนและนายใหญ่ที่ยังอุสาโทรทางไกลด้วยความคิดถึงลูกชาย แต่กับต้องหงุดหงิดเมื่อติดต่อไม่ได้ สุดท้ายกรรมเก่าที่ ชิม ชางมินเคยสร้างไว้ก็ตามทัน แล้วโดนบ่นจนหูชา

 

“เอาน่าชางมิน ถ้านายหายไปใครก็ต้องเป็นห่วงเหมือนกัน”แจจุงที่เอ่ยกับท่าทางของน้องชายที่ดูเหมือนเด็กลงไปทุกที

 

“ใช่ถ้าชางมินหายไปน่ะ ริคกี้ก็เป็นห่วงชางมินมากๆเลยน่ะ”ร่างเล็กที่เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินมานั่งบนตักของคนที่กำลังงอนอยู่ก่อนจะ จุ๊บเบาๆที่ปากคนรักไม่อายใคร

 

“มากไปแล้วริคกี้”พี่ชายที่ดูจะห่วงน้อยเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งสายตาดุๆกับไปแต่ก็ยังไรผลเพราะได้กับมาเพียงหน้าทะเล้นส่งกับมา

 

“แล้วเมื่อคืนเป็นไงบาง”ก่อนจะเป็นจุนซูที่จะพูดออกมาเพื่อทำลายบรรยากาศระหว่างพี่น้อง

 

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอครับ เพราะมันจงใจรอเราอยู่แล้ว ก็ระเบิดลูกสองลูกก็ออกมา” ชางมินที่พูดออกมา

 

“เหมือนซีวอนเขายังเห็นว่าผมเป็นน้องอยู่ เขาเลยไม่ได้ทำอะไร ผมคิดว่าเป้าหมายไม่ใช่พวกเรา” ก่อนจะสาธยายออกมาให้พี่นั่งมองมาเป็นตาเดียวกัน

 

“ยุนโฮ เป้าหมายของมันคือ ไอ้ยุนไม่ใช่พวกเรา”เสียยูชอนเอ่ยขึ้น เรียกสายตาของทุกคน

 

“พวกที่มาผังร้านของนายหญิง..เอ่ย ร้าน นายอะเป็นพวกของเพื่อนไอ้วอนที่มาจากไต้หวัน” หลังจากเรียกผิด ก็ต้องรีบแก้เพราะร่างบางนั้นกำลังจะยกปืนขึ้นมาเล็งเขาชะก่อน

 

“พวกมันก่อกวนเราเท่านั้น แต่คนที่พวกมันต้องการแค่ ไอ้ ยุนโฮ ”ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้ง

 

“เพราะอะไรถึงเป็นยุนโฮ”เสียงหวานที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น น้ำเสียที่ดูปกติแต่ถ้าสังเกตสักนิดจะรู้มันมีแต่ความกังวนอยู่ไม่น้อย

 

“เพราะอะไรบางอย่าที่เราไม่รู้ แต่ไอ้ยุนโฮมันคงรู้”ยูชอนตอบก่อนจะจ้องไปยังแจจุงที่หน้าดูกังวนไม่น้อย

 

“งานนี้พี่ยุนโฮ ไม่ให้เรายุ่งแน่ๆเลย”จุนซูที่นั่งกินเค้กไปฟังไปพูดออกมา 

 

เพราะนิสัยแบบนี้ก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว พี่ยุนโฮชอบพูดอยู่เสมอว่า ถ้าพี่เขาเป็นคนก่อเรื่อง พี่เขาจะเป็นแก้เรื่องนั้นด้วยตัวเอง และพี่ยุนโฮก็ทำอย่าที่เขาพูด ใครๆก็รู้ว่ากันทั้งนั้น

 

“มิคกี้ไม่รู้จริงๆหรอว่าพี่ยุนโฮอยู่ที่ไหน”ริคกี้ถามพี่ชายอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ คำตอบก็มีแค่เพียงส่ายหัว ก่อนร่างนั้นจะลุกขึ้นเต็มความสูง

 

“นายจะไปไหน”แจจุงถามขึ้น เมื่อดูท่าว่ายูชอนจะไปชะแล้ว เพราะปกติต้องอยู่นั่งทะเลาะกับจุนซูต่อ

 

“ฉันมีอะไรต้องทำที่ผับนิดหน่อย ขอกับไปก่อน   แจจุงถ้าไม่จำเป็นนายอย่าไปไหนคนเดียว

ตัวเล็กด้วย พวกนายก็ด้วย เข้าใจใช่มั้ย ชางมิน ที่พี่พูด”ก่อนจะหันไปเอ่ยกับน้องชายเพื่อย่ำกับชางมินที่พยักหน้ารับคำอย่ารู้น่าที่

 

“นายมีอะไรจะบอกฉันไหมยูชอน” แจจุงที่เดินเข้ามาดึงแขนของยูชอนไว้หลังจากเดินออกมาถึงหน้าประตูใหญ่

 

“นายสำคัญ สำหรับมันมากน่ะแจจุง ถ้าไม่ลำบากนายจนเกินไปทำตามที่ฉันบอก”ก่อนลูกน้องของแจจุงจะขับรถของยูชอนมายังหน้าบ้าน

 

“ยูชอนรอด้วย พี่แจจุงเขาไปข้างนอกแปปหนึ่งน่ะ”ก่อนจะวิ่งขึ้นรถของยูชอนไป

 

“ไหนบอกไม่อย่าเจอหน้าเขา ตอนนี้วิ่งไปกับเขาชะงั้นน้องฉัน”ยิ้มก่อนจะเดินกับเขาไปในบ้าน

 

...............................

 

 

รถของยูชอนที่เคลื่อนพ้นจากประตูรั่วหลังใหญ่ของตระกูลคิม ได้สักพัก แต่ คิม จุนซูที่อยู่ก็วิ่งมานั่งบนรถก็ยังไม่บอกจุดประสงค์ ที่ทำให้ปาร์ค ยูชอน งง ไปเลย

 

“ตัวเล็กจะไปไหนเนี่ย” รถวิ่งไปจอดข้างถนน เพื่อคุยกันให้รู้เรื่องกับคนนั่งข้างๆ แต่ได้กับมาเพียงแค่การยกกล่องสี่เหลี่ยมนั้นขึ้นให้ร่างสูงดู

“อะไรของตัวเล็กเนี่ย” ปาร์ค ยูชอนไม่เข้าใจ

 

“ไปที่ๆพี่ยุนโฮ อยู่นั้นแหละที่ฉันจะไป”ก็คำตอบจะทำให้ยูชอน ถึงกับงง ก็บอกไปแล้วว่าไม่รู้

 

“บอกแล้วไง ว่าไม่รู้”ยังยืนยังคำตอบเดิมๆ

 

“ปาร์ค ยูชอน ถึงนายไม่อ้าปากฉันก็รู้ ว่านาย รู้ว่าพี่ยุนโฮอยู่ที่” ก่อนคิ้วเรียบจะยกขึ้นอย่ากวนๆ

 

“นายรู้ทุกเรื่องของพี่ยุนโฮ รู้แม้กระทั้งเรื่องที่เกี่ยวกับพี่ชายฉัน เรื่องที่ฉันไม่รู้” คำตอบที่เล่นเอาคนตอบหน้าเสีย ทั้งที่เขาเป็นน้องของพี่แจจุงเองแท้ๆ แต่เรื่องที่ต้องทำให้พี่เองต้องทะเลาะกับเพื่อนคนสนิทอย่าพี่ยุนโฮ เรื่องที่ทำให้พี่ชายนอนไม่หลับ เขาเองยังไม่รู้

 

“อย่าคิดมาก น่าตัวเล็ก แล้วถึงเวลาฉันจะบอกตัวเล็กเอง” มือหนาส่งไปขยี้เบาๆที่ผม ขอคนที่เอาแต่ก้มน่า

 

“ฉันจะรอแล้วกัน ไอ้ไก่บ้า” คำตอบที่เล่นเอายูชอนหัวเราะอีกครั้ง กับท่าทางที่กับมาเป็นปกติของคนที่นั่งอยู่ข้าง ก่อนจะเคลื่อน รถออกไปยังจุดหมาย

 

 

 

 

 To Be C


ขอบคุณที่แวะเขามาถามถึงฟิคกันน่ะค่ะ
จะบอกว่าขอโทษ ขอโทษมากๆ ที่ไม่ได้ มาลง
มันเป็นฟิคตามอารมไรเตอร์ค่ะ อยากจะจบมันแล้วแต่ยังงัยมันก็ไม่ยอมจบ ตามที่เคยบอกไว้
ขอบคุณทุกๆคน ที่มาอ่าน คน สอง คน ก็ดีใจมาากกกกกกเลยค่ะ ^^
ตอนนี้อาจจะหายๆไปอย่างที่รู้ตอนนี้อยู่อินเดีย เน็ตช้ามากว่าจะทำอะไรได้แต่ละอย่าง ทรมานกับเน็ตบ้านมันมาค่ะ

ช่วงนี้อาจจะช้าๆหน่อย แต่ก็ปันๆหลายเรื่องอยู่ค่ะ  รอกันหน่อนน่ะคะอย่าลืมกันไปชะละ แฟนคลับเรายิ่งไม่มีอยู่ ^^   ขอบคุณที่ยังแวะกันเข้ามาน่ะค่ะ

ก่อนไปขอระบายอีกนิด  ไรเตอร์ตกบันไดบ้านที่อินเดียอีกแล้ว อย่างจะบ้าตายมันจะเกลียดอะไรไรเตอร์นักหนา  แผลเก่าถึงจะหายเขียวไป อันไหม่มาอีกแล้ว คุณพระ  อยากจะบ้าตาย

ไรเตอร์กลับ 29 พค. น่ะค่ะ  ไกล้แล้วๆ