ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~ความเศร้าและปริศนา~
ตอนที่ ๑
"พี่แซ็งค์คะวันนี้สนุกมากเลยคะ"
ครับพี่ก็สนุกเหมือนกันน้องส้ม หลังจากนี้อย่ามายุ่งกับพี่อีก"
(เปลี่ยนเสียงในทันที)
"ทำไมหละคะ"
"เธอมันผู้หญิงทุเรศ น่าไม่อาย"
เพี๊ยะ (เสียงตบหน้า)
ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้แล้ววิ่งออกไป
ที่ทุกคนได้ยินไม่ผิดหรอกครับที่ผมด่าผู้หญิง(น่าไม่อาย) ช่วยไม่ได้นี่ครับ ผู้หญิงคนนั้นมาคบกับผม
เพราะต้องการเงินเท่านั้นแหละครับอันเนื่องมาจากคุณพ่อสุดที่รักของผมนะสิครับ รวยซะขนาดนั้น
แถมชื่อเสียงเรียงนามก็ดังมาถึงที่นี่ซะอีกด้วยครับ ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่เมืองไทยหรอกนะครับ ผมนะ
ต้องเรียนต่อเพื่อไปสารต่อกิจการของพ่อ แต่ผมไม่สนใจหรอกเรื่องนั้นหรกครับ และไม่มีวันด้วย
ของที่พ่อผลิตมาแหละขายนะดังมาถึงที่เกาะเล็กๆในโลกแต่รวยมากประเทศหนึ่ง และประเทศนั้น
ก็คือประเทศสิงคโปร์นั้นเอง ผมมาเรียนที่ตั้งแต่เด็กๆแล้วหละครับมีบ้านอยู่ที่นี้ ตอนแรกๆพ่อส่ง
บอร์ดี้การ์ดมาดูผมและให้ความสะดวกสบายกับผมนะ พอโตหน่อยก็ไม่ได้มาดูแเท่าไหร่แหละหละ
ตอนนั้นผมอ้วนมากตอนเด็กๆแต่มีสาวๆมาหาผมเพราะรู้ว่าผมรวยล้นฟ้านี่เองครับก
ป้ายชื่อโรงเรียน XXX~
โรงเรียนที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งของที่นี้ใครไม่รู้จักก็บ้าเต็มทนแล้วแหละครับ
ผมชอบเรียนกีฬาทั้งบอลและลัคบี้ (ผมเก่งนะจะบอกให้) แต่ผมก็ต้องเรียนด้วยนะครับอุส่าห์พยายามมาถึง
ขนาดนี้แล้วหละครับ ที่นี้นะผมฮ็อตน่า ตั้งแต่เล่นกีฬาหุ่นก็ผอขึ้นสูงขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมาย
เริ่มที่อยากจีบผู้หญิงด้วย มีผู้หญิงคนหนึ่งครับเขาจีบผมผมเล่นด้วยแล้วเป็นแฟนกันแล้วก็ทิ้งหลายครั้ง
จนเธอชักเกียจผมแหละแต่เธอก็ไม่ทำท่าทางรังเกียจอะไรหรอกครับ
'งั้นผู้ชายดีๆก็มีแต่ในนิยาย...'
"Hello!"
"แซ็งค์หรอ โทรกลับมาหาเราหน่อยนะ"
เฮ้ออีกละเนี่ยผมทุกทีแต่เพื่อเธอคนนี้ผมเอาจริงครับเพราะคนนี้ผมรักเธอเข้าอย่างจัง
"มีไรว่ามา" ต้องวางฟอร์มก่อนนะ สงสัยคิดถึงเราเหมือนกัน
"เราเลิกกันเถอะ"
ทำไม ทำไมเธอพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนมั่นใจมานานเลย สงสัยแกล้งเล่นแน่ๆ
"อย่างเล่นดิครับ นางฟ้า"
"ฟ้าไม่ได้ล้อเล่นนะฟ้าอะพูดจริง..ฟ้าหลอกแซ็งค์มาตลอดฟ้ามีแฟนอยู่แล้ว..."
ในที่สุดเธอก็เป็นอีกคนที่ไม่รักผม ทั้งที่ผมทะนุถนอมมาตลอดเลย
"ได้งั้นเราจบกัน ลาก่อน.."
ว่าแล้วผมก็ร้องไห้แบบที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อนเลยครับ ทำไมกันคนที่คิดว่าใช่แต่ก็หักหลัง
คนที่เราต้องการเป็นตัวเป็นตนแต่กลับหักหลังกันได้ ได้ๆเลย
"Cank what going on here"
"No nothing!"
ขายหน้าชะมัดเลยนะเนี่ย
"Sanko, Leave me alone Please!"
" Tell me a story if you want"
ผมเล่าเรื่องให้ซาโก
"Thanks a lot Sanko"
"555+ You have a lot of girls ha?"
"um..sorry about that thing that happened. do you angry me?"
"no...see you later"
ซาโกทำเสียงเศร้าแล้วเดินจากไป ขอบคุณและโทษทีนะเว่ยเพื่อน สักวันมึงต้องเข้าใจว่าสิ่งที่กูทำมันมีประโยชย์แก่ตัวมึง...
ความคิดเห็น