คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 อดีตและปัจจุบันของซีนอน
Zenon Talk
เ้าวัน่อมา ผมับรถมารับยัยัวเล็่อนเวลาประมา 10นาที
แ่พอมาถึ็พบนัวเล็ยืนอยู่่อนแล้ว
วันนี้เรานัะไปรวสุภาพันที่โรพยาบาล
วันนี้เธอแ่ัวน่ารัีุระโปรยาวลุมเ่าสีมพูอ่อน เสื้อลุมรึ่ัวสีาวและรอเท้าผ้าใบู่เล็ๆสีาว
เธอ้าวึ้นมานั่บนรถพอเห็นหน้าเธอใล้ๆแล้วรู้สึหมั่นเี้ยว นอะไรน่ารัะมั
ปานิมูหน่อย าลมโน่ามอ ทรผมที่วันนี้ม้วนเป็นมวยสู็เ้าับเธอมา
ทำอะไร็น่ามอไปหม ริๆผมรู้สึอบยัยเ็ัวเล็นนี้ั้แ่สมัยเ็แล้วรับ
เมื่อ่อนผมเป็นเ็ผู้ายัวผอมบาทำให้เพื่อนผู้ายรุ่นเียวันอบมารัแผม
ผมลับมาบ้านมาร้อไห้ทุวัน นมาเอยัยัวเล็นี่อยปลอบผมทุวัน
ผมรู้สึีมานอบไปเล่นที่บ้านเธอบ่อยๆ ริๆแล้วเธออายุน้อยว่าผม 2ปี
แ่ผมไม่เยบอเธอเลยเลย ลัวเธอะเลิเล่นับผมเพราะผมโว่า เราเอันทุวัน
เล่นสนุ้วยัน
นถึวันหนึ่ผมโนเพื่อนแล้้วยารับูเียวหาไหม้ใส่ในระเป๋านัเรียน
ผมไม่รู้ว่ามีูอยู่ในระเป๋า พอลับบ้านมาเปิระเป๋าล้วลไปเพื่อะหยิบสมุารบ้าน
ูัวนั้น็พุ่มือผมทันทีผมรีร้อลั่นบ้านนแม่ใ
วิ่ึ้นมาหาผมทั้ที่ในมือยัถือะหลิวอยู่
พอแม่เห็นู็็อยิ่เห็นผมนอนิ้นเพราะวามเ็บปว็ยิ่็อเ้าไปให่
ูเลื้อยออมาาระเป๋าผม แม่ผม็ลัวูเ่นันแ่รัและห่วผมมาว่า
เลยเอาะหลิวในมือสับหัวูนา แล้วเ็บาูใส่ถุพร้อมพาผมไปโรพยาบาล
โีทีู่มีพิษไม่ร้ายแร ผมึไม่เป็นอะไรมา
านั้นแม่็ัถามผมอย่าละเอียว่าทำไมูถึมาอยู่ในระเป๋าไ้
ผมึบอไปว่าผมไม่ทราบและเล่าให้แม่ฟัว่ามีเพื่อนในโรเรียนลุ่มหนึ่อบแล้ผมเพราะผมัวเล็
อบเอาาหนู ิ้ และแมลสาบมาใส่ในระเป๋าผม
ผมไม่แน่ใว่าใ่เ็ลุ่มนี้รึเปล่าที่แล้ผม แม่ับพ่อโมโหมาึรีบิ่อไปทาโรเรียนเพื่ออูล้อวรปิทันที
แล้ว็เห็นเ็ลุ่มที่แล้ผมเป็นประำ ถือถุบาอย่าที่ภายในมีัวอะไริ้นลุลัอยู่้าในเินเ้าไปในห้อเรียนในวันที่ผมโนูั
ผอ.ึเรียเ็พวนั้นมาสอบถามแล้ว็ไ้ำอบว่าเป็นฝีมือพวเ้าริๆ
ึไ้มีารเรียผู้ปรออเ็ๆพวนั้นมาัเือน และให้พวนั้นอโทษผม ปาพูอโทษแ่สายาไม่ไ้อโทษไป้วยเลยทั้ผู้ปรอและเ็พวนั้น
เ็ลุ่มนั้นมอผมอย่าเียแ้น ึ่แม่และพ่อผม็เห็นแ่ท่านไม่ไ้พูอะไร
เ็พวนั้นถูพัารเรียน 1สัปาห์ และบำเพ็ประโยน์้วยารเ็บยะรอบโรเรียนอี
1เือน ผมไ้ยินันั้น็เินทาลับบ้านับพ่อและแม่
แม่ : ีนอน อยาย้ายโรเรียนมั๊ยลู
ีนอน : ผมอยาย้ายโรเรียนรับแม่ ผมลัว
แม่ : ไปอยู่่าประเทศับป้ามั๊ย
ป้าทำานอยู่อเมริา ีนอนะไ้ฝึภาษาไป้วย
ีนอน : ผมไม่อยาไปไลนานั้นรับแม่ ผม
เอ่อ ผมอยาเล่นับเฮเลนรับ
แม่ : อนลับมา่อยมาเล่นับน้อเ้า็ไ้นะลู
แม่เป็นห่วหนูลัวหนูโนทำร้าย แม่เห็นสายาอนพวนั้นแล้ว แม่ไม่สบายใเลย
พ่อ : ไปเถอะลู เื่อแม่เ้าเถอะนะ
พ่อ็เป็นห่วลูเหมือนัน
ีนอน : รับ ผมไป็ไ้รับ
แ่่อนไปอไปลาเฮเลน่อนนะรับ
แม่ : ไ้สิ๊ะ แหม ิเฮเลนัเลยนะเราน่ะ
อบเ้ารึไพ่อเ็แ่แ
ีนอน : แม่็!
ผมไม่อบอะไรแ่หน้าแเรื่อ
แม่ : อุ๊ย หน้าแเียว แม่ไม่แล้แล้ว็ไ้
555
เราพูุยันมาลอทานลับถึบ้าน
หลัาวันนั้นพ่อับแม่็ไปทำเรื่อย้ายออาโรเรียนให้ผม พาผมไปทำพาสปอร์และนัแนะับป้าที่อยู่ที่อเมริาถึวันำหนอไฟท์บินและโรเรียนอผม
่อนถึวันเินทา 1วัน ผมไปเล่นับเฮเลนที่บ้านามปิ พอใล้ถึเวลาลับบ้าน
ีนอน : เฮเลน
พรุ่นี้เราะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ
เฮเลน : อ้าว แล้วีนอนะไปไหนอ่ะ
ีนอน : เราะไปอเมริา
เฮเลน : อเมริาือที่ไหนอ่ะ ไลมั๊ย
เฮเลนไปหาีนอนไ้รึเปล่า
ีนอน : ไลสิ
ไลมาเลย้อนั่เรื่อบินไปั้หลายั่วโม เฮเลนไปหาเราไม่ไ้หรอ
เฮเลน : แล้วีนอนะลับมาเล่นับเฮเลนอีมั๊ย
ีนอน : ลับสิ ยัไ็ลับมาแน่นอน
เฮเลน : สัาแล้วนะ
ีนอน : อืม สัา
แล้วเราสอน็เี่ยว้อยสัาัน
วันถัมาผม็้อเินทาไปอเมริาโยมีพ่อแม่ไปส่
และอาศัยอยู่ับป้าที่อเมริาลอมา ผมอยู่ที่อเมริาไ้ประมา 10ปี
นผมเรียนบมหาวิทยาลัย้านบริหาร เพื่อสาน่อิารอพ่อ
ผม็เินทาลับประเทศไทย พ่อแม่ผมมารับผมที่สนามบินและพาผมลับบ้าน
สถานที่แรที่ผมไปือ
บ้านอเฮเลนแ่ลับพบับบ้านรๆหลัหนึ่ที่สภาพภายในบ่บอว่าไม่มีนอยู่มานานหลายปี
ผมสอบถามบ้าน้าๆว่าเ้าอบ้านไปไหน ็ไม่มีใรให้ำอบผมไ้เลย ผมไม่มีเบอร์ิ่อและไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน
ึไ้แ่ทำใแ่็แอบมาูที่หน้าบ้านเธอบ่อยๆเผื่อว่าวันนึเธอะลับมา
ผมทำานที่บริษัทอพ่อผมไ้ประมา 2ปี อยเรียนรู้านาานเล็ๆ
่อยๆไ่เ้าึ้นไปเรื่อยๆ พ่อบอับผมว่าผม้อเรียนรู้านทุอย่าในบริษัทให้รบ่อนึะเ้าใในานและบริหารนไ้
ารที่พ่อไม่ให้ผมึ้นไปเป็นผู้บริหารทันทีเพราะท่านไม่อยาให้นอื่นมอผมในแ่ที่ไม่ี
้ามหน้า้ามานอื่นและโนเม่นาเพื่อนร่วมานนอื่น ในวันนึะที่ผมี่รถลับบ้าน
สายาผมเหลือบไปเห็นแม่บ้านนหนึ่ำลัทำวามสะอาบ้านอเฮเลนอยู่
ผมึรีบอรถ้วยวามลิโล เ้าไปสอบถามแม่บ้านนนั้นทันที
ีนอน : เอ่อ อโทษนะรับ
อถามอะไรหน่อยไ้มั๊ยรับ
แม่บ้าน : มีอะไรหรือ๊ะ พ่อหนุ่ม
แม่บ้านวาไม้วาแล้วเินมาหาผม
ีนอน : ทำไมุป้าถึมาทำวามสะอาบ้านหลันี้ล่ะรับ
แม่บ้าน : อ๋อ เ้าอบ้านเ้า้าป้ามา่ะ
พอีอาทิย์หน้าเ้าะย้ายลับมาอยู่บ้านน่ะ เห็นว่าเรียนบแล้วรึยัไนี่ล่ะ เป็นผู้หิเสียหวานๆ
ยัเป็นนัศึษาอยู่เลย ื่ออะไรนะ ป้าำไม่ไ้แล้ว ื่อออฝรั่ๆหน่อย
ีนอน : เฮเลน ใ่มั๊ยรับ
แม่บ้าน : ใ่ๆ ื่อนี้แหละ
ีนอน : อบุมานะรับป้า
ผมีในบรรยายออมาเป็นำพูไม่ถูเลย
ผมะไ้เอเฮเลนอผมแล้ว เวลาผ่านไปนานนานี้ เธอะเปลี่ยนไปนาไหนนะ
ยัเป็นสาวน้อยนเิมหน้าาล้ายุ๊ารึป่าวนะ ผมินนาารภาพอเฮเลนในหัวไว้เ็มไปหม
แทบะรออยวันที่เ็น้อยอผมลับมาไม่ไหวแล้ว ผมเฝ้ารออย่าใใ่อ
1สัปาห์ผ่านไปอย่าเื่อ้าและยาวนานสำหรับผม
นในที่สุผม็ไ้เอยัยัวเล็อผม ึ่่าาที่ผมินนาารเอาไว้มา
เธอน่ารั และเป็นธรรมาิ เิบโเป็นสาวอย่าเ็มัว
ไม่เหลือราบสาวน้อยในวัยเ็อี่อไป ผมึอาสาเ้าไป่วยนอ
แู่ท่าทาเธอะำผมไม่ไ้ เลย้อรื้อฟื้นวามทรำันหน่อย
นในที่สุเธอ็ไ้เ้าทำานในบริษัทอพ่อผม ผมอยาสนิทับเธอมาึ้น
ึอาศัย่วที่เธออธิบายเี่ยวารารออำลัาย อให้เธอเทรน์ให้
ึ่เธอ็ปารับำเป็นอย่าี พร้อมวนผมไปรวสุภาพที่โรพยาบาล
และในะนี้เราอยู่ในรถ้วยัน
ีนอน : เธอหิวมั๊ย
เฮเลน : ็นิหน่อย
แ่ไปรวเลือเ้าให้อาหาร
ีนอน : เธอะรว้วยหรอ
เฮเลน : ใ่ ันรวสุภาพทุปีอยู่แล้ว
ีนอน : โห ูแลัวเอีัเลย ูแลผมมั่สิ
555
เฮเลน : ็นี่ไ พามา้วยแล้วเนี่ย เธอเินหน้าแ
โอ๊ย ละลาย
ีนอน : ร้าบๆ ผมยิ้มอย่ามีวามสุ
หลัานั้นเรา็ไปรวสุภาพัน มีารวัวามัน เาะเลือ
และเอ์เรย์ปอ ารรวใ้เวลาไม่นาน เพราะเป็นโรพยาบาลเอน
่าใ้่ายทั้หมผมเป็นนออ เพราะถือว่าเธอะมาเทรน์ให้ผม ผมึไม่ให้เธอ่าย
ผลรวออมาพบว่าเราทั้สอนมีร่าายปิ
แ่ผมะมีอัราารเผาผลาพลัานมาว่านทั่วไปนิหน่อย
ึินเ้าไปเท่าไหร่็ไม่อ้วน านั้นเรา็แวะิน้าวันที่ร้าน๋วยเี๋ยวเรือแห่หนึ่
แล้วึเินทาลับบ้าน เรียมัวไปทำวามสะอาบ้านเฮเลน่อ
สาเหุที่ผมอบไปบ้านเธอบ่อยๆเพราะไม่อยาให้เธอเหา
เนื่อาเธอเป็นผู้หิัวนเียวและอยู่บ้านนเียว ไม่มีพ่อแม่อยูแล
ผมไม่อยาให้เธอิมา อย่าน้อยเธอ็ยัมีผมอยู่เีย้า
หลัาลับมาถึบ้าน เรา็แยย้ายันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ยัยัวเล็อผมแุ่ีฬาทะมัทะแมาเาสั้นและเสื้อยือลมสีาวำเ้าุัน
เราเริ่มทำวามสะอาบ้านันอียให่ เริ่มาัห้า วาเศษใบไม้และเศษห้า ผมปันึ้นไปัิ่ไปทีู่เะะและรสายา
และลมา่วยันัแ่ไม้พุ่มและไม่อที่อยู่ามอบรั้ว บ้านอเฮเลนร่มรื่น
เพราะพ่อแม่อเธอรัธรรมาิเลยปลู้นไม้ไว้เยอะพอสมวร
นอานั้นยัมีน้ำำลอที่อยู่ใล้ับสระว่ายน้ำอี่าหา
เราสอน่วยันยโ๊ะหน้าบ้านมาวาไว้ใ้้นไม้บนพื้นห้านุ่ม
อนนี้บ้านูโล่และสวยมา ทำให้ผมถึับอยาย้ายมาอยู่ที่นี่เลยทีเียว
เหลือแ่านให่านเียวอเรา นั่น็ือสระว่ายน้ำนั่นเอ
เฮเลนเินไปเปิระบบระบายน้ำออาสระ านั้น็เินเ้าบ้านไปเอาน้ำับนมมาให้ผมิน
เฮเลน : เหนื่อยมั๊ย ีนอน
ีนอน : ็นิหน่อยนะ
แ่พอเห็นบ้านโล่และบรรยาาศที่ร่มรื่น็หายเหนื่อยแล้วล่ะ
เฮเลน : ็รินะ
วามริที่นี่น่าอยู่บ้านเลย ไม่รู้ว่าทำไมถึไม่มีใรอยาอยู่
เธอพูพร้อมับสีหน้าหมอล
ีนอน : ใรบอ ันนนึนี่ไล่ะที่อยาอยู่
อยูนะ ันะมาเล่นน้ำบ้านเธอทุวันเลย
เฮเลน : ็เอาสิ ันะไ้ไม่เหา
ระวัเบื่อะ่อนล่ะ
ีนอน : ันไม่เบื่อเธอ่ายๆหรอน่า
เฮเลน : ันหมายถึสระว่ายน้ำ ไม่ใ่ัน เธอหน้าแอีแล้ว
น่ารััเลย
ีนอน : แ่ันหมายถึเธอนะ
ผมพูแล้ว้อเ้าไปในวาอเธอ
เฮเลน : พูไรอนายเนี่ย ไปัสระว่ายน้ำเลย
เธอเินหน้าแพร้อมับลุเินหนีไป แ่ผมวาม้อมือเธอไว้่อน
ีนอน : น้ำยัระบายออาสระไม่หมเลย
ะรีบไปไหนล่ะ
เฮเลน : ปะ ปล่อยนะ ะ
ันะไปูห้อบำบัน้ำว่ายัใ้ารไ้รึเปล่า
ีนอน : ไม่สบายหรอ หน้าแเียว
เฮเลน : เพราะนายนั่นแหละ ไอบ้า! พูบเธอ็เินหนีผมไป นอะไรยิ่เินยิ่น่ารั
ผมิว่าผมหลุมรัยัยัวเล็นี่ไปแล้วแน่ๆเลย
หลัานั้นเราสอน็่วยันทำวามสะอาสระว่ายน้ำทั้ั
ทั้ถู ทั้นยะพวเศษใบไม้่าๆไปทิ้ และเปิน้ำล้าสระ
ทำวามสะอานทั่วแล้วึเปิน้ำเ้าสระ เฮเลนเอารเลือ และเลือบริสุทธิ์มาเิมลในสระ
เพื่อ่าเื้อและปรับสภาพน้ำ เธอบอ้อทิ้ไว้่อนวันนึ่อน พรุ่นี้ถึะสามารถลน้ำไ้
ผมเหนื่อยแ่็สนุและมีวามสุมารับ ไม่เยรู้สึีแบบนี้มา่อน เฮเลนให้ผมเลือเมนูอาหาร
เธอบอว่าะทำอาหารให้ผมทาน ผมอยาลอินอาหารลีนอเธอูัรั้ึบอเธอไป
านั้นเรา็แยย้ายันไปอาบน้ำรับ เรานัเอันที่บ้านเธออีทีอน 6โมเย็น
แม่ : แหม เี๋ยวนี้ไม่ิน้าวบ้านเลยนะ
สสัยแม่ะระป๋อแล้วสิ
ีนอน : โถ แม่อย่าน้อยใไปเลยนะ
ยัไแม่็เป็นที่หนึ่ในใอผมอยู่ี
แม่ : แล้วเป็นยัไบ้าล่ะ เราับเฮเลนน่ะ
ีนอน : น้อเ้าน่ารัีรับ
ผมว่าผมอยาหาลูสะใภ้ให้แม่แล้วล่ะ
แม่ : ูแลันีๆล่ะ
อย่าไปทำอะไรน้อเ้านะรู้มั๊ย
ีนอน : โถแม่ เห็นผมเป็นนยัไรับเนี่ย
แม่ :
อนแรแม่็นึว่าลูายแม่ะเป็นเย์ะแล้ว
ที่ไหนไ้ไม่ยอมมีแฟนเพราะหนูเฮเลนนี่เอ
ีนอน : ็เธอือรัแรอผมนี่รับ
ผมไป่อนนะแม่ น้อรอผมอยู่ ผมหอมแ้มแม่ฟอให่
แม่ : ้ะ ไปเลยพ่อัวี อย่าถเลถไลล่ะ
ีนอน : ร้าบแม่
ความคิดเห็น