คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : กิจกรรมOver Takes
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากฟรานส์โดนพิษรักจากเรย์ลุมเร่าจนนอนซมพักฟื้นถึง 2 วันเต็ม ทำให้ตารางงานของฟรานซิส บี. สเกลวุ่นวายไปหมด ตอนนี้ไข้ของฟรานส์ได้ลดลงมากแล้วแต่ก็ยังต้องพักต่อจนกว่าจะหายสนิทและห้องนอนของฟรานส์ก็เต็มไปด้วยของเยี่ยมไข้จากบรรดาแฟนคลับหลายล้านคน ที่สุดท้ายจีและเจสก็ขออนุญาตผอ.ให้เก็บของเยี่ยมทั้งหมดไว้ห้องว่างห้องใดห้องหนึ่ง
“อื้อ ฉันนอนไปกี่ชั่วโมงกัน แล้วงานถ่ายแบบของ...ฉันล่ะ” ฟรานส์ที่เพิ่งฟื้นหลังจากหลับไป 2 วันเต็ม กล่าวถึงงานของตัวเอง (ช่างมีความรับผิดชอบจริง^O^: starfishT^T)(เปล่า ถ้าไม่มีงานก็ไม่มีเงินน่ะสิ : ฟรานส์)
“นอนพักเถอะครับ ท่านฟรานส์ ตอนนี้ร่างกายของท่านยังไม่สามารถออกไปทำอะไรได้นะครับ ส่วนเรื่องงานของท่านผมเลื่อนให้แล้วนะครับ แต่บางงานต้องยกเลิกไปเพราะทางนั้นเขารีบมาก” จีพูดพลางกดไหล่ทั้งสองข้างของฟรานส์ลง
“แต่...”
“ไม่มีแต่ครับ ตอนนี้ท่านสำคัญกว่าอะไรทั้งหมดนะครับ ได้โปรดวางใจพวกผมเถอะครับ
ท่านฟรานส์”
“เฮ้อ ก็ได้” ฟรานส์ยอมนอนนิ่งๆ บนเตียงแต่โดยดี ทำให้จีถอนหายใจแล้วเดินไปหยิบยาและน้ำมาให้ฟรานส์ ฟรานส์ก็ทานยาอย่างไม่อิดออด แต่บอกให้จีหยิบองุ่นมาหลังทานยาด้วยความขม ในขณะที่ฟรานส์กำลังจะไปสู่โลกแห่งความฝัน
ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับ ผม เจส ดิออล ครับ”
“เจสมากวนท่านฟรานส์หลับมีอะไรหรืเปล่า?”
“มีจดหมายจากผอ.เมเม่มาอีกแล้วน่ะสิเลยว่าจะมาหานายพร้อมกับตรวจสอบจดหมายพร้อมกันไง^^”
“เหรอ แล้วผอ.เมเม่เขียนไว้ยังไงบ้าง"
"เขียนไว้แบบนี้
★กิจกรรม★
Overtakes.
รายละเอียด-จะให้นักเรียนถอดจิตและไปสิงร่างใครก็ได้ในโรงเรียน
ยกเว้ณ ร่างผอ. และให้ทำเนียนๆ เป็นเจ้าของร่างที่สิง
และไปหลอกใครก็ได้ให้สำเร็จ
วิธีการเข้าสิง-ถอดจิตก็น่าจะทำได้จากการบ้านMental disconnect.นะ ส่วนวิธีเข้าสิงก็แค่พุ่งเข้าไปก็สิงร่างได้แล้วแล้วส่วนเจ้าของร่างหรอ สิงปุ๊บวิญญาณเจ้าของร่างหลับปั๊บ
รางวัล-เงินอีก500 และได้ของขวัญจากผอ.1อย่าง (ถือว่าตอบแทนจากการบ้านGive a Gift Director.)
คิดว่าไงล่ะ จี เราควรให้ท่านฟรานส์เห็นจดหมายฉบับนี้ไหม?”
“ไม่ต้องหรอกเจส นี่เป็นกิจกรรมผอ.เมเม่บอกว่าจะร่วมหรือไม่ก็ได้นี่นา และตอนนี้ท่านฟรานส์ก็ไม่สมควรให้ทำอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะพักผ่อนให้อาการป่วยหายซะก่อน”
“อื้อ เอางั้นสินะ ถ้ายังงั้นฉันจะเก็บจดหมายนี้ไว้ก่อนละกัน” เจสพูดพลางสอดจดหมายฉบับนั้นไว้ข้างในกระเป๋าเสื้อ
หืม พวกนายคิดจะเก็บเรื่องสนุกให้ห่างจากฉันงั้นเหรอ นี่ถ้าฉันหลับไปแล้วฉันคงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสินะ ฮึ่ม ถ้าหายดีเมื่อไหร่ต้องลงโทษให้สาสม
ฉับพลันนั้นขนของเจสและจีก็ลุกชันขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ฟรานส์เริ่มตั้งสมาธิถอดจิตออกจากตัวล่องลอยไปเรื่อยๆ
เอาล่ะไปสิงใครดี แล้วจะหลอกใครได้บ้างนะ หึหึ แค่คิดก็น่าสนุกแล้ว ไปสิงเจ้าแมวน้อยดีกว่าจะใช้ร่างกายนั้นทำอะไรได้บ้างนะ หึหึ
ห้องสมุด
ขณะที่เรย์กำลังนอนหลับอยู่ใต้โต๊ะตัวใหญ่นั่นเอง อยู่ๆก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที
อ๊ะ เจอตัวแล้วเจ้าแมวน้อยของฉัน แหม หน้าตาตอนนอนยิ่งน่ากินเข้าไปใหญ่เลย เสร็จฉันแน่ เจ้าแมวน้อย หึหึ ว่าแล้วฟรานส์ก็เข้าไปสิงร่างของเรย์ทันที อื้อหือ เป็นร่างที่ช้าอืดอาดมากๆ สงสัยไม่ค่อยออกกำลังกาย มัวแต่นอนแน่เลย ออกไปเดินแกล้งคน เอ๊ย เดินตรวจตราชั้นปี 2 หน่อยละกัน
เรย์เดินออกจากห้องสมุดเดินไปตามทางเรื่อยๆ อยู่ๆ ประตูข้างขวาก็เปิด ผัวะ ออกมา
“สวัสดีค่ะ ผู้ดูแลหอวันนี้ก็เฉื่อยชาเหมือนเดิมเลยนะ^^”
“สวัสดี โซระ กำลังจะไปไหนเหรอ?”
“เอ๋ แปลกจัง เป็นห่วงฉันด้วยหรือค่ะ:P”
“ป่าว ถ้าจะออกไปข้างนอกฉันจะฝากซื้อของน่ะ คึคึ”
“โธ่ ใจร้ายย”
แล้วโซระ อาร์คเน่ก็รีบวิ่งหนีไปทันที โดยมีเชสเซียร์วิ่งตามไปติดๆ
“เดี๋ยวก่อนโซระ อย่าวิ่งสิ เดี๋ยวหกล้มนะ”
“หึหึ แกล้ง เอ๊ย ตรวจเสร็จไปหนึ่ง” ฟรานส์พูดพลางเดินต่อด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก
ห้องอาหาร
ขณะที่เรย์กำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันอยู่นั้น ก็มี ‘วาเลนเซีย เอวา พราวิค'มายืนอยู่หน้าโต๊ะ
“ผมขอนั่งร่วมโต๊ะด้วยนะครับ คุณผู้ดูแลเรเฟียร์”
“เชิญ ฉันยินดีที่ได้ร่วมโต๊ะกับหนุ่มหน้าหวานอย่างเธอนะ”
“ผู้ดูแล! ห้ามชมผมว่าหน้าหวานสิครับ! ชมว่าหล่อ เท่ หรืออะไรก็ได้”
“งั้นคนสวยเชิญนั่งเลย”
“โธ่ ผมโกรธคุณแล้วนะครับ” วาเลนเซียพูดพลางทำแก้มป่องเดินกระแทกเท้าปึงปังออกไป แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องอาหาร เรย์ก็ลุกขึ้นวิ่งไปหาซะก่อน
“เธอลืมของน่ะ” เรย์พูดพลางยื่นของในมือให้อีกฝ่าย
“เอ๋” วาเลนเซียมองสิ่งที่อยู่ในมือก่อนจะร้องว๊ากกกกก ออกมาเพราะมันคืองูไม่ใช่ของปลอมด้วยของจริงเลยล่ะ ทันทีทันใดวาเลนเซียก็เป็นลมสลบไปทันที
“ว้า กลัวขนาดนั้นเลยรึ แค่งูเอง”เรย์พูดยิ้มๆ แล้วแบกวาเลนเซียไปส่งที่ห้องพร้อมกับเอางูมาล้อมคอตัวเองเหมือนเป็นผ้าพันคอก่อนเดินออกจากห้องอาหารไป
เมื่อส่งวาเลนเซียเสร็จ เรย์ก็เดินไปปล่อยงูกลับที่(สวนเพาะชำต้นไม้) ขณะที่เรย์กำลังจะเดินไปหาผอ.ที่สระว่ายน้ำนั้นเอง
โครม
อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มวิ่งมาชนข้างหลังเขาเข้าอย่างจังจนเรย์หน้าคะมำหน้าทิ่มพื้น
“ขอโทษครับ คือ ผมกำลังรีบ” แล้วตัวปัญหาก็วิ่งหนีไปอย่างไว
“อึก โทษนะเจ้าแมวน้อยร่างกายปวดไปหมดเลย เพราะเจ้าหมอนั่นแท้ๆ”
เรย์ยืนขึ้นปัดฝุ่นบนตัวแล้วเดินหน้าต่อ
สระว่ายน้ำ
“ไง เธอคือฟรานซิส บี. สเกลสินะ” ผอ.เมเม่ที่นอนอายแดดในชุดวันพีชสีชมพูอ่อนทักขึ้นเมื่อเห็นเรย์เดินเข้ามาในสระว่ายน้ำ
“แหมๆ เดาถูกเป๊ะเลยล่ะ ยัยเมเม่ หึหึ”
“เคารพกันมั่งก็ดีนะ ฉันอนุญาตให้เธอเรียกลับหลังฉันได้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว ชิ”
“ว่าแต่ผมมาหาคุณแล้วนะ ตอนนี้ร่างกายของผมยังไม่หายดี ผมก็อุตส่าห์หนีข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์มาขโมย เอ๊ย ยืมร่างของเจ้าแมวน้อยมาใช้เลยนะเนี่ย”
“แล้วไงล่ะ เธอแกล้งคนอื่นไปเยอะพอสมควรนะ ถึงขนาดเป็นลมมันก็เกินไป”
“เข้าเรื่องเลยเถอะ ผมมาที่นี่เพื่อมาบอกคุณว่า ผมทำตามที่คุณสั่งแล้ว เพราะงั้นพรุ่งนี้อย่าลืมส่งของขวัญมาให้ผมที่ห้องด้วยล่ะ คุณผู้อำนวยการโรงเรียนมา-เรีย-จัง”
“จ้าๆ เดี๋ยวส่งไปให้ แต่ป่านนี้ไม่แน่พวกเขาอาจเป็นห่วงเธออยู่ก็ได้นะ รีบกลับเข้าร่างของเธอไปเถอะ”
“งั้นผมฝากร่างเจ้าแมวน้อยของผมไว้ก่อนละกัน” ทันทีที่พูดจบร่างของเรย์ก็ล้มทับร่างของผอ.เมเม่ทันที
“โอ๊ย มาผลักภาระให้แบบนี้เลยรึ ฮึ่ม” ผอ.เมเม่ตะโกนลั่นด้วยความเจ็บใจ
ความคิดเห็น