BLACKMOON :: The Character's tower :: 黒い月

ลำดับตอนที่ #1 : BM - The First floor :: 「 Iris Stamford 」

A P P L I C A T I O N

Hospital

สถานที่แบบนั้นน่ะ น่ากลัวที่สุด!!

                           Injection needle

                   ไม่เอาเข็มฉีดยานะ..!!

                                                                     Medicine

                                               ถ้ามันรสชาติหวานเหมือนลูกอมก็ดีสิ...

                                                                                                   Doctor

                                                                   ขอให้เป็นพี่หมอใจดีด้วยเถอะค่ะ..เพี้ยง!

                                                            [ Patient ]

                      ' ฉันนี่แหละผู้ป่วยที่พี่หมอต้องดูแล '

                                              

' ไม่เอายาขมนั่นได้ไหม..ขอร้องล่ะค่ะ '

▶ คู่ :: เจ้าชาย โจชัว แดนชาฝรั่ง

▶ แนวเรื่อง :: AU นายแพทย์  | รักหวานแหวว

▶  ชื่อ :: ไอริส สแตมฟอร์ด | Iris Stamford

▶  ชื่อเล่น :: ไอริส | Iris

▶  เพศ :: หญิง

▶ อายุ OC :: 19 ปี | ▶ อายุคู่ :: 24 ปี

▶ ลักษณะทางกายภาพ ::

       ผมสีเงินยาวสลวยถูกมัดขึ้นเป็นทรงผมทวินเทลอยู่เสมอ ผูกด้วยริบบิ้นยาวสีชมพูดั่งสีของกุหลาบทุกครั้ง ประดับด้วยคิ้วโก่งสีเงินเช่นเดียวกับสีของเกศา ถัดลงมาคือแพขนตางอนยาวเป็นทรงสวย ใต้แพขนตานั้นยังมีดวงเนตรสีชมพูอมแดงให้ความรู้สึกเหมือนกับกำลังจับจ้องอัญมณีที่อยู่ในดวงตาเสียอย่างนั้น ทั้งยังมีสันจมูกโด่งที่ได้มาแต่กำเนิด ควบคู่กับพวกแก้มแดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติและริมฝีปากสีชมพูอ่อนชุ่มชื้นที่ไม่เคยต้องสีจากลิปสติกมาก่อน เว้นเสียแต่ลิปมันที่ช่วยกันไม่ให้เกิดอาการปากลอก ไหล่บางเล็ก แขนและขาเรียวยาว พร้อมเอวคอดเล็กได้ทรงหุ่นนางแบบ รับกับสีผิวขาวพอดีที่ไม่ซีดมากจนน่ากลัว จึงทำให้ไอริสดูเผิ่นๆเหมือนตุ๊กตาไปเสียอย่างนั้น เพราะด้วยส่วนสูงที่ 157 เซนติเมตร และ น้ำหนัก 43 กิโลกรัม จึงทำให้ผู้คนที่ไม่รู้จักเธอดีจะมองผิดว่าเธอเป็นเด็กสาวมัธยมเสมอ หากแต่เพียงหน้าอกหน้าใจของเธอมันล้ำเส้นเด็กมัธยมแล้วเนี่ยสิ(?)

▶ ลักษณะนิสัย ::

      หากคุณกำลังพูดถึงบุคคลที่เขาบอกว่า ' โตแต่ตัว แต่นิสัยเหมือนเด็ก ' ล่ะก็ ไอริสคงเป็นหนึ่งในบุคคลประเภทนั้นไม่ผิดเป็นแน่ ว่าด้วยอารมณ์เพ้อฝันที่เจ้าตัวมีไม่รู้จักสิ้นสุด เพ้อทุกอย่างและทุกเรื่อง จนบางทีไปเผลอลงสมุดไดอารี่ของเธอก็มี จนเพื่อนของเธอตั้งแายาให้เธอว่า ' ไอริสขี้มโน ' แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เจ้าหล่อนรู้สึกเสียหายอะไรนัก ตรงกันข้ามเธอกับรู้สึกชอบฉายานี้เสียด้วยซ้ำ

        ถึงแม้จะเป็นคนช่างเพ้อฝัน แต่ไอริสก็จัดได้ว่าเป็นเด็กสาวที่ฉลาดสุดๆเลยก็ว่าได้โดยเฉพาะเรื่องการคิดคำนวน ทุกครั้งที่เธอต้องสอบเกี่ยวกับตัวเลข ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่คนอย่างไอริสจะไม่ได้ที่ 1 ! แม้ว่าใครหลายคนจะพยายามโค่นล้มราชินีแห่งการคำนวนแล้ว แต่ก็ไม่มีใครสามารถทำได้เลย ครั้นเข้าสนามสอบเมื่อไหร่เธอจะกลายเป็นบุคคลที่ทั้งนิ่งและดูสุขุมมากที่สุด แต่หากเป็นช่วงวันเวลาตามปกติแล้ว นิสัยของเธอเกือบจะคล้ายเคียงกับบุคคลที่สติหลุดไปออกนอกโลกเลยด้วยซ้ำไป(?)

         เพราะนิสัยที่ดูเหมือนเด็กและความฉลาดที่เจ้าตัวมี ทำให้ไอริสจัดได้ว่าเป็นสาวป๊อปของมหา'ลัยเลยก็ได้ ถึงจะโดนคนี้แซวบ้าง คนนั้นจีบที แต่เธอก็ไม่เคยชายตามองพวกเขามากกว่าเพื่อนหรือพี่น้องเลยสักนิด เพราะด้วยคติของเจ้าหล่อนที่ว่า ' เวลายังมีอีกนาน อย่าเพิ่งด่วนตัดสินคบใคร ' นั่นแหละ จึงทำไอริสยังอยู่ในสถานะโสดจนถึงปัจจุบัน 

         แต่เพราะด้วยสุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนคนอื่นๆ ทำให้ไอริสต้องเลี่ยงกิจกรรมที่ค่อนข้างหวาดเสียว หรือ กิจกรรมที่ต้องใช้แรงเกินตัว จนบางทีเจ้าตัวก็เกิดอาการน้อยใจกับตัวเองที่ไม่สามารถทำประโยชน์อะไรให้กับใครได้เลย ถึงกระนั้นเพื่อนรอบข้างและหมอที่รักษาเธออยู่ก็คอยให้กำลังใจเธอเสมอมา นั่นถือเป็นแรงใจที่ทำให้คนอย่างเธอยิ้มได้ตลอดเลยยังไงล่ะ เห็นเธอเป็นคนร่าเริงอยู่ตลอดแบบนี้ ก็ใช่ว่าจะไม่มีมุมดื้อรั้นเหมือนเด็กเสียหน่อย ทั้งที่รู้ตัวดีว่าร่างกายอ่อนแอควรรับการรักษา แต่ไอริสกลับปฎิเสธที่จะเข้าสถานที่ที่เรียกว่า ' โรงพยาบาล ' จนบ่อยครั้งที่เพื่อนสนิทของเธอมักจะหาวิธีหลอกล่อต่างๆนานาเพื่อให้เธอไปพบหมอตามที่นัดไว้ หากดื้อรั้นไม่ยอมไปจริงๆ ก็มักจะเป็นตัวคุณหมอเองนี่แหละที่จะมาหาเธอถึงที่บ้าน ยาก็ไม่ชอบ เข็มฉีดยาก็ไม่ถูก จนผู้ปกครองของไอริสต้องเปลี่ยนหมอใหม่ตลอดเพื่อจะหาหมอดีๆสักคนมาดัดนิสัยดื้อรั้นของเธอได้

▶ ลักษณะการพูด ::

       โทนเสียงของไอริสจะออกไปค่อนข้างเสียงหวาน เล็ก และทุ้มต่ำ ทำให้เวลาเธอพูดอะไรก็ตาม ทุกคนมักจะตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอพูดเพราะน้ำเสียงอันน่ารักน่าหลงใหลของเธอนั้นเอง  >>> จิ้ม <<<

เวลาปกติ - 

' วันนี้พี่หมอจะตรวจอะไรอีกเหรอคะ? '

' เห้อ อยากเลี้ยงยูนิคอร์นซักตัวจังเลยน้าาา .เพ้อฝัน '

เวลาดื้อรั้น -

' ไม่ค่ะ! ยังไงไอริสก็จะไม่ฉีดยาเด็ดขาด! '

' พวกเธอลากฉันให้ตายยังไง ฉันก็ไม่ไปโรงพยาบาลอยู่ดีนั่นแหละ! '

เวลาทำข้อสอบ -

' ...... ' ใช้สมาธิในการคิดเลขอย่างหนัก

' ...ก็ไม่ยากเท่าไหร่นี่ ' บ่นกับตัวเองแล้วนำข้อสอบไปส่งอาจารย์

เวลาอาการกำเริบ -

' ...นะ...เหนื่อยจั...ง... ' ร่างกายอ่อนแรงลงกระทันหัน

' ...น้ำ...อยากกิน...น้ำ... ' เสียงเริ่มแหบลงมากขึ้นเรื่อยๆ

เวลาเขิน -

' /////// ' ไม่พูดอะไรแต่สีหน้าออกมาชัดเจนมาก

' อะ...อะไรกันล่ะคะ ////// ' พูดติดขัดเพราะความเขิน

เวลากลัว -

' ...ฮึก...!! ' แขนแล็กกอดเอวคนที่นั่งใกล้ๆตนไว้แน่น

' ..พะ..พี่หมอ..เมื่อกี้..ศะ..ศพ.. ;; ' พูดด้วยเสียงเบาและสั่นเครือ

เวลาโกรธ -

' ..1..2..3..4..5 ฟู่วววว ' นับเลขในใจเพื่อสงบสติอารมณ์

เวลาเสียใจ -

' ...ขอโทษนะ...ที่เป็นฉันตัวถ่วงของทุกคน... ' ก้มหน้าก้มตาและเดินจากไป

เวลาดีใจ -

' เย้! วันนี้ไม่ต้องทานยาที่พี่หมอให้แล้วล่ะ! ' 

▶ สิ่งที่ชอบ ::

      ภาพยนต์แฟนตาซี หรือ นิยายแนวแฟนซี - หนังใหม่ หรือ นิยายใหม่แนวแฟนซีมาเมื่อไหร่ คนแรกที่จะไปซื้อก่อนเสมอก็คือไอริสนั่นเอง จงทำใจและตามเธอไปซะเถอะ

      ดอกกุหลาบ - ทุกครั้งที่เธอเจอดอกกุหลาบ เธอมักจะยิ้มและวาดฝันถึงอนาคตอันสดใสข้างหน้าเสมอ เพราะฉะนั้นแล้ว หากวันใดวันหนึ่งเธอสิ้นหวังหรือท้อแท้ ลองช่อกุหลาบสักช่อไปให้เธอดูนะ (;

      ตุ๊กตายูนิคอร์น - เพราะน่ารักน่ากอด ห้องนอนของเธอเลยเต็มไปด้วยยูนิคอร์น และถ้าเจอตุ๊กตายูนิคอร์นตัวใหม่ที่ยังไม่มีในห้องของเธอ ไอริสจะไม่รอให้ใครซื้อให้ แต่จะเดินไปซื้อเองแล้วนำกลับไปเล่นที่บ้านทันที(?) คอยเตือนเสมอเสมอด้วยล่ะก่อนที่เจ้าหล่อนจะตัดสินใจซื้อไปแล้ว

▶ สิ่งที่ไม่ชอบ ::

      โรงพยาบาล - เพราะหากเธอไปเมื่อไหร่ เธอมักจะเสียน้ำตาให้กับที่นี่เสมอ ไม่ว่าจะเรื่องเข็มฉีดยา หรือ ศพคนตายที่ถูกเข็นเข้าห้องดับจิตก็ตาม ดังนั้นแล้วหากวันไหนที่หมอนัดตรวจ เธอมักจะหาข้ออ้างสารพัดมาแถเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเธอไปยังสถานที่แห่งนั้น

       เม็ดยา - เพราะมันขมคอ แถมเม็ดใหญ่อีกด้วย เมื่อเธอได้รับยามาส่วนใหญ่เธอเลือกที่จะไม่กิน ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ จนพ่อแม่ของเธอต้องเล่นวิ่งไล่จับกับเธอรอบบ้าน(?) เพื่อนำตัวเด็กสาวสุดแสบมากินยาให้จงได้

▶ สิ่งที่เกลียด ::

       ลูกอม - เพราะครั้นยังเด็กลูกอมเคยติดคอเธอจนนึกว่าเจ้าตัวจะขาดใจตาย นับแต่นั้นมาไอริสจึงไม่เคยแตะต้องลูกอมอีกเลย เมื่อเจอเธอก็มักจะเบือนหน้าหนีโดยอัติโนมัติทันที

▶ สิ่งที่กลัว ::

       เข็มฉีดยา - เพราะให้ความรู้สึกเจ็บมากกว่ามดกัดที่หมอเคยพูดไว้ ทุกครั้งที่ต้องฝืนใจตัวเองเพื่อยอมฉีด ไอริสมักจะคว้าใครสักคนที่อยู่ใกล้มากอดไว้แน่น หรือไม่ก็จับมือหมอไว้แน่นมากๆ จนน้ำตาเริ่มซึมออกมาทีละนิดๆ

       ศพในโรงพยาบาล - เพราะศพไม่ใช่สิ่งที่เธอชอบเพ้อฝันถึง จึงทำให้เธอชอบจิตตกไปเองว่า ' วันดีคืนดี ศพพวกนั้นต้องลุกมาไล่กัดเธอเหมือนซอมบี้แน่ๆ ' เมื่อเห็นรถเข็นศพผ่านไป เธอมักจะเอามือสองข้างขึ้นปิดหน้า แล้วยืนตัวสั่นระริกอยู่ตรงนั้นหรือไม่ก็วิ่งไปหาหมอที่ดูแลตนอยู่อย่างสนชาวบ้านชาวช่องว่าจะมองเธอยังไง แล้วไปนั่งน้ำตาซึมเพราะความกลัวอยู่ข้างๆหมอจนกว่าเธอจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

▶ แพ้ :: -

▶ งานอดิเรก :: นอนหลับในห้องเรียน(?)  | แหย่หมอเล่น  | เล่นวิ่งไล่จับกับพ่อแม่ในบ้าน(?)

 | หลบซ่อนจากเพื่อนที่พร้อมจะลากเธอไปโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อ

▶ เพิ่มเติม :: โรคที่ไอริสกำลังรักษาอยู่ตอนนี้คือ ' โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง ' ซึ่งเธอมักจะมีอาการเหนื่อยค่อนข้างง่าย จนบางทีอาจเผลอฟุ่บล้มลงไปโดยไม่ทันตั้งตัวบ้างก็มี วิธีรักษาเบื้องต้นคือ พาเธอไปพักผ่อนที่ห้องพยาบาล และปล่อยให้เธอหลับไปสักพัก

T A L K

สวัสดีคุณผู้ปกครอง ชื่ออะไรเอ่ย?

>> อาร์เทมิสค่ะ! หรือจะเรียกว่า มิส ก็ได้งับ ^^

อยากทราบว่าทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้กันล่ะ?

>> คลั่งไคล้เกมนี้หนักมากค่ะ ///// ง่ายๆสั้นๆและได้ใจความ---

ถ้าแต่งไม่ตรงตามที่คิดอย่าว่ากันเลยเนอะ อาจจะมีเบลอกันบ้าง

>> เบอร์ 08--- .โดนตบ-- ไม่เป็นไรค่ะ อันนี้เข้าใจงับๆ

เอาจริงก็อยากรับทุกคนนะ แต่กลัวแต่งไม่ไหวอาจจะเลือกที่โดนสุดๆก่อนส่วนที่เหลือใครนี้ดก็หลังไมค์มาเนอะ

>> งั้นก็...ท่านพี่หมื่นท่านพี่ขุน ขอให้น้องมิสได้โดนกับเขาบ้างเถอะเจ้าค่ะ! เพี้ยง!-- .โดนตบ

สงสัยอะไรให้ถามละกันเนอะ ถามเท่าที่อยากรู้แต่ถามคำถามที่อ่านแล้วเข้าใจเนอะ ก็บอกแล้วช่วงนี้เบลอ

>> เบอร์ 37 ใช่ไหมคะ แค่ก---.โดนถีบ-- ไม่มีเรื่องที่สงสัยแล้วงับๆ

ขอให้โชคดี และมีความสุขมากๆเน้อ

>> สาธุค่า! เพี้ยง!

★STAR