คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1. ต้องเสียจูบแรกให้นายมันน่าไหมละ
เกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วที่แจจุงกับยุนโฮอยู่ในห้องเดียวกัน
เขาทั้งสองคนถูกปล่อยให้อยู่ด้วยกันเพราะผู้จัดการของแต่ละฝ่ายต้องการให้ทำความรู้จักกัน พูดคุยกันจะได้ลดความตึงเครียดขณะทำงาน
แต่ผลมันก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ ไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน
แจจุงก็หยิบไอพอดเครื่องสวยของตัวเองออกมาจากกระเป๋าเสื้อและเสียบหูฟัง ฟังอย่างรื่นรมใจ
ส่วนยุนโฮก็ไม่ต่าง หยิบไอโฟนของตัวเองออกมาเล่นเกม
ต่างฝ่ายต่างไม่สนใจกัน.. แล้วงานมันจะสำเร็จไหมเนี่ย
ผู้จัดการของทั้งสองก็ได้แต่ซุ่มดูเหตุการณ์กันอยู่ข้างนอก
ทั้งยูชอนและจุนซูเห็นว่าแผนการที่วางไว้มันไม่ได้ผลจึงเริ่มปรึกษากันอีกครั้ง
"จุนซูไหนบอกว่าแผนของจุนซูได้ผลไง"ยูชอนถามคนที่อยู่ข้างๆขณะที่สายตากำลังมองเข้าไปในห้อง
"จริงๆนะ เราว่ามันน่าจะได้ผล"แผนที่เขาคิดมันก็น่าจะดีที่สุดแล้วนะ
"ทำไงดีละ เล่นอยู่โลกส่วนตัวกันแบบนี้.. พังแน่ๆ"
"ไอห้อย ปากเสีย"จุนซูตียูชอนเข้าไปหนึ่งป้าบ
"โอ๊ยเจ็บนะ"ทำท่าเป็นเจ็บแล้วเอามือกุมไปที่แขนที่โดนตี
"สำออย"จุนซูพูดเสร็จก็เดินออกไป ปล่อยให้ยูชอนยืนงงอยู่คนเดียว
"ไปไหนละครับ"วิ่งตามคนก้นงอนที่จ้ำอ้าวๆไปไกลแล้ว
"ไปทำให้มันดีขึ้นนะสิ"
"ยังไงหรอ"
"ฮึ่ย คิดเองบ้างสิ"จุนซูชักรำคานคนที่เดินตามมาเต็มทน ทำอย่างกับเขาเป็นฉลามที่ต้องมีเหาฉลามคอยตามอยู่เสมอ
'ปิ๊บบบบ'หน้าจอของไอพอดที่แจจุงฟังเพลงอยู่จู่ๆก็ดับไป
"เฮ้อ แบตหมดซะแล้ว"แจจุงถึงกับถอนหายใจ ถ้าไม่มีไอเจ้านี่เขาก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว โทรศัพท์มือถือก็อยู่กับจุนซู
ร่างบางวางมันบนโต๊ะอย่างเสียงดังจนทำให้ร่างสูงหันมามอง
"มองอะไร"แจจุงรู้ตัวว่าถูกมองก็ถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ชวนหาเรื่อง
"หึ"ยุนโฮหัวเราะในลำคอกับการกระทำที่น่าเวทนา
"ชิ"เขม่งหน้าใส่แล้วเดินสะบัดก้นออกไปจากห้อง
". . ."ร่างสูงไม่ตอบโต้อะไรกลับและหันมาให้ความสนใจกับเกมตัวเองต่อ
"แจจุงจะไปไหนนะ"จุนซูรีบวิ่งเข้ามาเมื่อเห็นแจจุงเดินออกจากห้อง
"ไปหาอะไรเล่น เบื่อ!!!"
"อ้าว คุยกันหรือยัง"
"ยัง"
"แล้วทำ.. "
"ไม่คุย ไม่มีวัน เอาไอโฟนแจจุงมา"เข้าไปหยิบไอโฟนตัวเองโดยที่จุนซูยังไม่ทันตั้งตัว พอหยิบได้ก็เดินระริ่วไปเลย
"เฮ้อ ยูชอน"จุนซูถอนหายใจแล้วหันหน้ามาคุยกับยูชอน
"คงต้องพึ่งยุนโฮของนายแล้ว"
". . ."ถึงยูชอนจะไม่ตอบอะไร แต่ความหวังทั้งหมดของจุนซูก็ถูกฝากไว้ที่ยูชอนแล้ว ยังไงเขาก็ต้องทำให้ได้
"ทำให้ได้นะ"หนะ ยังมีย้ำ"ขอบคุณ จุ๊บ"เขย่งตัวขึ้นหอมแก้มยูชอนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งหนีตามแจจุงไป
"ปาร์คยูชอนทำได้อยู่แล้ว"อยู่ดีๆก็เหมือนมีเรี่ยวแรงขึ้นมาทันใดหลังจากที่จุนซูหอมแก้มไปแล้ว ยูชอนยกมือขึ้นมากำหมัดทำท่าสู้กับตัวเองแล้วเดินเข้าไปในห้อง
"ยุนโฮ ทำไมนายเอาแต่เล่นเกมอยู่แบบนี้ละ ไม่ดีเลยนะ งานก็ต้องเป็นงานสิทำแบบนี้แล้วงานจะเสร็จไหมเริ่มก็ยังไม่ได้เริ่ม"เข้าไปถึงยูชอนก็สวดเป็นชุด
"คุณผู้จัดการครับ ใจเย็น"ยุนโฮได้แต่บอกให้ยูชอนใจเย็นๆ กลัวว่าพูดไปกว่านี้ปากห้อยๆมันจะลากลงมาถึงพื้นก่อนวัยอันควร
"ขอร้องหละยุนโฮ"ยูชอนโค้งให้ยุนโฮทำให้ยุนโฮตกใจเป็นอย่างมาก
"เอ่อ ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ครับ"ร่างสูงลุกเต็มความสูงแล้วเดินไปจับไหล่กว้างของยูชอน
"ถ้านายไม่ตกลงฉันจะไม่ขึ้น"
"ก็ได้ๆ"ยุนโฮยอมแต่โดยดีเพราะตั้งแต่ทำงานร่วมกันมายังไม่เคยเจอยูชอนเป็นถึงขนาดนี้
"ขอบคุณ"
"มีอะไรหรือเปล่าถึงขอร้องผม.. มันน่าสงสัยนะ"
"ก็แค่อยากให้งานมันเสร็จเร็วๆ ไม่ใช่นายคนเดียวฉันจะพลอยโดนด่าไปด้วย"มันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น
"อ้าวไม่ใช่เหตุผลที่ว่า คุณผู้จัดการชอบคิมจุนซูผู้จัดการฝั่งโน้นหรอครับ"ยุนโฮถามเรื่องที่ตัวเองสงสัยและค้างคาใจมากที่สุด
"เห้ย มะมะ ไม่ใช่นะ"ร่างหนาถึงกับสะดุ้งโหย่งรีบแก้ตัวทันที
"ไม่ใช่แล้วร้อนตัวขนาดนั้น.. "
"ก็มันไม่ใช่ไง"
"แหน่นแน่ คิมจุนซูผู้น่ารัก"
". . ."ยิ่งยุนโฮพูดยูชอนก็เขินยิ้ม
"ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย เสียงก็แหบแสบแก้วหู ก้นก็งอนใหญ่กว่าคนปกติ"คำพูดเหล่านี้ทำให้รอยยิ้มบนใบยูชอนหายไปอย่างรวดเร็ว
"เห้ย ว่าอะไรนะ"
"เปล่าสักหน่อยคนร้อนตัว ชอบก็บอกว่าชอบสิ"
"เออ.. ชอบ"ตอบออกไปตรงๆ เพราะนานไปยุนโฮก็ยิ่งพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องมากไปทุกทีชักจะรำคานแล้ว
"ฮ่ะ ฮ่า~"ยุนโฮหลุดขำยกใหญ่จนท้องแข็งไปหมด
"ขำอะไร"
"ชองยุนโฮคนนี้จะทำงานนี้ให้ดีที่สุดเพื่อความรักอันแสนหวานในอนาคตของปาร์คยูชอน เชื่อใจผมเถอะ"เลี่ยงตอบคำถาม และมาให้คำมั่นสัญญาต่อยูชอน
เมื่อพูดจบยุนโฮก็เดินออกไปจากห้องอย่างอารมณ์นี้ผิวปากไปด้วยขณะเดินทาง
มันเป็นเรื่องที่น่าท้าทายอยู่เหมือนกัน ถ้าเขาทำให้ปาร์คยูชอนกับคิมจุนซูรักกันได้อย่างมีความสุขก็คงจะดี
เห็นยูชอนมีความสุขยุนโฮก็มีความสุขไปด้วยเพราะเขาสองคนทำงานอยู่ด้วยกันมานานแล้วก็ไม่เคยเห็นยูชอนจะมีหวานใจสักคน อยากจะทำอะไรตอบแทนยูชอนกับการที่เขาทำให้หนักใจในหลายๆเรื่อง
เช้าวันต่อมายุนโฮเข้ามาทำงานที่บริษัทแต่เช้าเพราะวันนี้มีซ้อมร้องเพลง เขาเป็นคนตรงเวลา เมื่อนัดก็ต้องเป็นนัดและย่อมไปก่อนเวลาเสมอ
เมื่อยังไม่ถึงเวลาทำงานยุนโฮก็ไปหยิบเนื้อเพลงมานั่งอ่านเล่นๆเป็นเวลาเกือบชั่วโมง
ขณะที่ยุนโฮนั่งอ่านเนื้อเพลงอยู่บนโซฟาตัวนุ่ม ประตูก็เปิดขึ้น ทำให้ความสนใจของยุนโฮมุ่งไปที่ประตูเพื่อจะดูว่าใครเข้ามา
และก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คิมแจจุง นั้นเอง
ร่างบางแต่งตัวด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ ใบหน้าขาวอมชมพูที่ไร้การตกแต่งตัดกับสีดำของแว่นตากันแดดได้อย่างลงตัวเป็นจุดเรียกความสนใจให้ยุนโฮเป็นอย่างมาก
ไม่ว่าแจจุงจะเดินไปอยู่ส่วนไหนของมุมห้อง ยุนโฮก็มองตามตลอด ทำให้แจจุงส่งสายตาอาฆาตรแค้นให้ยุนโฮเป็นระยะๆ
"นี่เนื้อเพลงเอาไปอ่านซะ"ยุนโฮเดินเข้าไปหาแจจุงเมื่อเห็นร่างบางนั่งว่างไม่ได้ทำอะไรแล้วยื่นเนื้อเพลงให้
". . ."แจจุงรับมันมาและไม่ได้พูดอะไร
"ขอบคุณหน่ะเป็นไหม"
"ขอบคุณ"พูดอย่างไม่เต็มใจนัก
"คุยได้นะ ฉันไม่กัด"ยุนโฮเริ่มรุกแล้ว เขาเป็นฝ่ายชวนแจจุงพูดก่อน
"ไม่อยากคุย"
"แล้วแต่นาย ถ้านายไม่รู้สึกอึดอัด"เขายักไหล่แล้วเดินกลับที่ตัวเอง
"อื้ม"แจจุงทำตัวนิ่งๆไม่สนใจที่ยุนโฮพูดนัก จะเห็นได้ว่ายุนโฮพูดอะไรด้วยเขายังไม่มองหน้าคนพูดเลย
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงแล้วท้องยุนโฮร้องครวญครางเสียงดังร่างสูงเลยกะว่าจะออกไปหาอะไรกินสักหน่อย
ยุนโฮลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วชูมือขึ้นเหนือหัวบิดกายไปมาก็เหลือบไปเห็นแจจุงนอนอยู่บนโซฟา
ตอนแรกก็ไม่อยากจะสนใจ แต่อีกใจก็อดคิดไม่ได้ว่าจะชวนไปกินข้าวดีไหมหรือไม่กวนปล่อยให้นอนต่อไป
สุดท้ายยุนโฮก็เดินออกไปข้างนอกและกลับมาพร้อมกับผ้าห่มผืนเล็ก
เขาเดินเข้าไปให้แจจุงมากขึ้นแล้ววางผ้าห่มบนตัวแจจุงอย่างเบามือ
'ตอนนอนก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ต่างจากตอนตื่นที่ทำหน้าบึ่งตึงเป็นตูด'ยุนโฮคิดในใจ
"อื้มแม่.. แจจุงจะเอารองเท้าคู่นั้น.. ซื้อให้แจจุงหน่อยนะ"แจจุงพึมพัมออกมาจากปากขณะที่ดวงตายังปิดอยู่
"ละเมอหรือไง"ร่างสูงส่ายหน้ากับการกระทำของคนตรงหน้า
"น๊าแจจุงอยากได้มันจริงๆ"ยังคงละเมอไม่เลิก ไม่เพียงแค่นั้นแจจุงยังเอื้อมมือขึ้นไปบนอากาศและไปจับมือของยุนโฮเข้าอีก
'มือนิ่มจัง'ความรู้สึกแรกที่ยุนโฮได้สัมผัสกับมือของแจจุงทั้งนิ่ม ทั้งขาวแล้วก็อุ่น
"เฮ้ย"เมื่อแจจุงรู้สึกตัวว่ากำลังจับมือใครสักคนอยู่ก็ตื่นขึ้น"มาได้ไงเนี่ยมาจับมือทำไม"แจจุงโวยวายลั่นห้อง
"ใครต่างหากที่จับ เอาแต่ละเมอเพ้อฝันแล้วก็มาจับมือฉันเนี่ย"
"นาย.. นายจะทำอะไรมิดีมิร้ายกับฉันใช่ไหม"แจจุงถกผ้าห่มขึ้นแนบกับอกแล้วถอยหลังกรูด"ช่วยด้วยครับช่วยด้วย คนโรคจิตจะทำร้ายผม"
"นี่หยุดนะ"ยุนโฮห้ามให้แจจุงเงียบ
"ช่วยด้วยครับ ช่วยผมด้วย"ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเพราะแจจุงตะโกนเสียงดังกว่าเดิม
"บอกให้หยุดไง"ยุนโฮทนไม่ไหวกับแจจุง เดินเข้าไปปิดปากแจจุงจนไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมา จะมีก็แค่เสียงอื้อๆอยู่ในลำคอเท่านั้น
"อื้อๆๆ"ร่างบางต้องการพูดอะไรสักอย่างแต่ฟังไม่ได้ศัพท์เพราะโดนปิดปากไว้
"ขี้โวยวายชะมัด"ยุนโฮคล้ายมือนั้นออก
"โอ๊ย เขาจะมัดปากผม"ยังคงไม่เลิกโวยวายให้คนช่วย
". . ."ยุนโฮตรงเข้าไปแนบริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากบางสีชมพูที่กำลังอ้าพะงาบพะงาบร้องให้คนช่วย.. หวังว่ามันคงจะปิดได้ดี
"จูบฉันทำไม"พอยุนโฮผละจูบออกแจจุงเอายกมือขึ้นมาเช็ดปากจนปากช้ำไปหมด
"ร้องเองนี่ช่วยไม่ได้"
"ฉัน.. "
"ฉันทำไม"
"ฉันเกลียดนายที่สุด เกลียดมากๆรู้ไว้เสียด้วย"แจจุงกลุ้มอกกลุ้มใจกับจูบที่ได้รับเมื่อกี้ จูบแรกของเขาให้ตายเถอะเสียให้หมอนี่ไปแล้ว คุณแม่ครับแจจุงขอโทษ
"อย่าบอกนะว่านายไม่เคยจูบ"
"เออเว้ยจูบแรกของฉัน.. เพื่อภรรยาในอนาคตแต่ต้องมาเสียจูบแรกให้นายมันน่าไหมละ"
"เอาอีกสักรอบไหม"ยุนโฮเดินเข้าประชิดตัวแจจุงแล้วทำท่าจะก้มลงจูบอีกครั้ง
"ไม่ ไปไกลๆเลยนะ"แจจุงดันไหล่ร่างสูงออกเพราะหน้าของเขาตอนนี้แทบจะติดกันอยู่แล้ว
"เสียไปแล้วอีกสักรอบจะเป็นไรไป"
"ไม่"ร่างบางยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า
"อ่อ นี่มันผ้าห่มฉันเอาคืนมาด้วย"ยุนโฮดึงผ้าห่มนั้นออกไปอย่างง่ายดาย ตอนนี้หน้าแจจุงก็ไม่มีอะไรคลุมแล้ว
"อึ๋ย"งานเข้าแล้วคิมแจจุง ไม่รอดแน่ๆ
TBC.
Talk~
แต่งได้สั้นมาก แต่อยากลงหงะ 555
ช่วงนี้ปิดเทอมแล้ว แล้วอรกสัปดาห์เดียวก็จะเปิดแล้วสินะ TT
ไม่เคยได้นอนเต็มอิ่มสักวันเลย
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนจ้า
ความคิดเห็น