จันทราแห่งเทวา

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7

           “อะแฮ่ม”เสียงกระแอมดังขึ้นมาจากด้านหลังของอาทิตยะ ทั้งศศิวิมลและนิสาชลกำลังจ้องมองทั้งคู่ด้วยสายตาแปลกๆอยู่  

             “เอ่อ.......คือแบบว่า ไม่มีอะไรหรอกฮะ..พี่จะไปเอาเอกสารไม่ใช่หรือฮะไปกันเถอะวันนี้ผมจะได้ถือโอกาศเลี้ยงข้าวเย็นพี่ด้วย”ชายหนุ่มดุนหลังพี่สาวออกไปนอกห้องแต่ก็ยังไม่วายส่งสายตามามองอีกคนที่อยู่ในห้องนั้นก่อนจะมองเลยไปที่หญิงสาวอีกคนหนึ่งที่พอสบตากับเขาก็สะดุ้งก่อนจะหลบอยู่หลังพี่ชาย

             “ไปกันเถอะน้ำ”เทวินทร์บอกน้องสาวแล้วเดินนำหน้าออกจากห้องโรงแรม ในขณะที่ขับรถเขาก็นั่งคิดอะไรไรไปพลางๆจนทำให้นิสาชลต้องต้องถามเมื่อเห็นความผิดปกติของพี่ชาย

             “พี่วินทร์ค่ะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ”หล่อนถามเขาก่อนจะหันมามองพี่ชายตรงๆ เทวินทร์มองหน้าเธอก่อนจะหันกลับไปมองด้านหน้าเหมือนเดิม

             “เปล่าหรอกพี่แค่คิดอะไรนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

            “เรื่องของคุณมลหรือเปล่าค่ะ”หญิงสาวถามต่อแต่เมื่อไม่ได้รับคำตอบเธอก็เลยเลิกที่จะเซ้าซี้ นิสาชลมองไปตามวิวที่อยู่ตามข้างทางอย่างสบายใจก่อนที่ตาของเธอจะหันไปเห็นรถ โตโยต้าซีวิคสีดำสามคันที่ตอนนี้กำลังขับตามรถของเธออยู่ หล่อนตกใจรีบหันกลับไปทางเทวินทร์

              “พี่วินทร์ค่ะ”หญิงสาวเรียก

             “อือ.....มันตามเรามาตั้งแต่ที่เราออกจากโรงแรมแล้ว”เขาว่า เขาเองก็พึ่งจะรู้สึกตัวเมื่อสักพักนี่เอง เป็นความสะเพร่าของเขาเองที่ไม่ได้ตรวจดูให้ดีกว่านี้ ถ้าหากจนหนทางจริงๆคงต้องสู้กันสักตั้ง แต่เขาก็ไม่อยากจะทำให้นิสาชลตกใจ

           เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นมันโชว์เบอร์ของเลขานุการของเขาเอง เขาต่อโทรศัพท์กับหูฟังก่อนที่จะที่กดปุ่มรับสาย

             “คุณเทวินทร์ค่ะ พอถึงแยกหน้าแล้วเลี้ยวซ้ายๆนะค่ะทางนั้นจะมีตรอกเล็กๆอยู่ให้คุณและคุณน้ำลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในตรอกนะค่ะคุณเทวินทร์ทิ้งกุญแจรถไว้ด้วยนะค่ะ”พูดจบเจ้าหล่อนก็ตัดสายไปเสียเฉยๆเขาเองก็ยังงงๆอยู่แต่ก็ยอมทำตามพอเขาเลี้ยวซ้ายก็จูงมือของนิสาชลลงจากรถเดินเข้ามาในตรอกแคบๆที่มีอยู่ตรอกเดียวทั้งสองก็พบศศิวิมลรออยู่ที่แล้ว

             “มาเถอะค่ะเดี๋ยวพวกมันจะรู้ตัวเสียก่อน”เธอว่าแล้วเดินนำทุกคนมายังรถสปอร์ตสีแดงสดเจ้าหล่อนเข้าไปนั่งตรงตำแหน่งคนขับแล้วก่อนที่จะเร่งทุกคนให้ขึ้นรถ

              “รีบๆขึ้นมาเถอะค่ะคุณเทวินทร์คุณนิสาชล “หญิงสาวเร่งเร้ามากขึ้นทำให้ทั้งสองพากันมองหน้าแล้วรีบขึ้นรถเพราะว่าคงเป็นทางเดียวที่จะหนีพวกมันรอด รถออกตัวด้วยความเร็วสักระยะหนึ่งก่อนที่จะค่อยๆผ่อนความเร็วลงแล้วเคลื่อนปะปนกับรถที่ขับอยู่ตามถนนเรื่อยๆ

             “คุณรู้ได้ยังไงว่าพวกผมกำลังถูกตาม”เทวินทร์ถามแล้วมองหญิงสาวด้วยสายตาแปลกๆเจ้าหล่อนหันมามองก่อนจะยิ้มให้

            “ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะแต่เป็นอาทิตยะต่างหาก...เขาเห็นรถพวกนั้นตั้งแต่ออกจากโรงแรมแล้ว เลยรอดูท่าทีของพวกมันแล้วก็ถูกเผง มันกำลังตามพวกคุณอยู่จริงๆด้วย”

           “แล้วน้องชายคุณล่ะ”

          “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะอาทิตยะคงกำลังนั่งอยู่บนรถของคุณกระมั้งค่ะ”

          “งั้นก็หมายความว่าคุณอาทิตยะเขา.....”นิสาชลที่นั่งฟังมานานเอ่ยอย่างตกใจกับการกระทำที่ค่อนข่างจะบ้าบิ่นของคนที่กำลังพูดถึง

          “อย่างที่บอกนั้นแหละค่ะแต่พวกคุณไม่ต้องห่วงนะค่ะอาทิตยะต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะ”ศศิวิมลพูดให้กำลังใจเพราะแม้แต่ใจเธอก็ยังคงเป็นห่วงอาทิตยะอยู่ดี แต่ถ้าบอกออกไปก็จะรังแต่จะทำให้ทุกคนเครียดไปก็เท่านั้นและเธอก็ค่อนข้างจะมั่นใจในฝีมือของน้องชายอยู่ไม่น้อยแต่ทำไมคราวนี้มันรู้สึกกังวลอย่างไรชอบกล ขอหย่าให้เป็นอะไรไปก็แล้วกันอาทิตยะ

       

รถสปอร์ตสีแดงค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์ไอศุริยะสมบัติตระกูลก่อนจะค่อยทิ้งตัวดับสนิท ศศิวิมลยกมือที่ชื้นเหงื่อเพราะกุมพวงมาลัยรถมาตลอดชั่วโมงที่ผ่านมาก่ายหน้าผากก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆหนึ่งที่

           “คุณเข้าไปข้างในก่อนเถอะนะไปพักก่อน”เทวินทร์บอกกับหญิงสาว

           “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คือฉันว่าฉันจะกลับไปดูอาทิตยะเสียหน่อย.....”

          “ไม่ได้นะ คุณขึ้นไปพักก่อนเถอะเดี๋ยวผมจะจัดการส่งคนของผมออกไปเป็นกำลังเสริม”เขาค่อยๆอธิบาย

หญิงสาวก็เห็นด้วยอย่างที่เขาว่าขืนเธอออกไปตอนนี้มีแต่จะทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้นแน่ๆ

          “งั้นก็ขอรบกวนด้วยนะค่ะ”เธอว่าก่อนจะเดินเข้าไปโดยมีชายหนุ่มคอยพยุงอยู่ข้างๆ

 

            “เป็นอย่างไรบ้างค่ะมีข่าวบ้างไหมค่ะ”ศศิวิมลเอ่ยถามหลังจากที่ได้เข้ามาพักและดื่มกาแฟร้อนๆไปหนึ่งถ้วยตอนนี้ในห้องนั่งเล่นประกอบด้วย มาเฟียหนุ่ม นิสาชล แม่นม บุรุษนามมังกรขาวและก็ตัวหล่อน

            “ยังเลยแต่ไม่ต้องห่วงนะ”

           “ใช่ค่ะ คุณอาทิตยะต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะ คุณมลไม่ต้องห่วงนะค่ะ”นิสาชลปลอบเธอก็ๆได้แต่ยิ้มรับแต่ใจของเธอกลับกังวล

          “บางทีฉันน่าจะกลับไปดูที่คอนโดหน่อยก็ดีนะค่ะ”

         “ผมให้คนไปเฝ้าคอนโดคุณเรียบร้อยแล้วล่ะแต่ยังไม่มีใครกลับมา”

             เฮ้!นี่บุกไปถึงคอนโดแล้วเหรอนี่แต่ดีนะที่ข้อมูลการสืบสวนของพวกฉันไม่ได้เก็บไว้ที่คอนโด ก็เพื่อกรณีอย่างนี้ไงล่ะ

        “อย่างนั้นเหรอค่ะ”

       “ป้าเอาอาหารว่างมาให้นะคะ จะได้หายกังวลกันบ้างอาหารที่ป้าทำอร่อยนะ”ป้าพูดพลางชมฝีมือตัวเอง

      “แหมป้าไพละก็”นิสาชลพูด

     “ขอบคุณนะค่ะป้าไพ...น่าอร่อยจังนะค่ะ”หล่อนว่าหลังจากมองขนมหลากหลายสีสันตรงหน้า

     “บอสครับมีรายงานเข้ามาว่าพบรถของบอสแล้วครับ”

ทุกคนต่างก็ลุกขึ้นฟังคำรายงานของมังกรขาว

     “สภาพรถยับเยินครับบอส แต่ว่าไม่พบคุณอาทิตยะเลยครับ”

      “อาทิตยะ”

       “คุณมลค่ะ”นิสาชลวิ่งเข้ามาจับมือเธอเอาไว้
         “ไม่เป็นไรหรอกนะค่ะคุณอาทิตยะต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะเชื่อน้ำเถอะนะค่ะ”พูดออกไปทั้งๆที่ใจเธอก็หวั่นๆอยู่เหมือนกันว่าคำที่เธอพูดมันจะไม่เป็นจริง

        “ขอให้เป็นอย่างที่คุณน้ำว่าเถอะค่ะ”

        “ขอพระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองด้วยเถอะ”เธอพึมพำเบาๆ

02.30น

        “คุณขึ้นไปพักผ่อนบ้างเถอะนะเหนื่อยมามากแล้ว”เทวินทร์เอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก

        “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณก็ขึ้นไปนอนเสียเถอะค่ะ คุณเองก็ยังไม่ได้นอนด้วยเหมือนกัน”

       “ดื้อจริงๆเลยนะคุณ”เขาว่าแล้วนั่งลงข้างหญิงสาว

       “คุณเองก็เหมือนกันนะแหละอย่าว่าแต่คนอื่นเลย”หล่อนย้อน

       “หึๆก็อาจใช่อย่างที่คุณว่าจริงละมั้ง”

       “เฮ้อ”เสียงถอนหายใจดังมาอีกระรอกจากหญิงสาวข้างกายทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือเข้าไปโอบหล่อนให้มาพิงที่ไหลของตน ตอนแรกเขาก็กลัวเหมือนกันว่าเธอจะขัดขืนแต่เธอกลับยอมให้เขาโอบโดยไม่ขัดขืน พอเขาก้มลงไปมองก็พบว่า หล่อนหลับเสียแล้ว เขายิ้มน้อยๆทั้งที่ก็ง่วงนอน แต่กลับไม่ยอมหลับคงเป็นห่วงสินะ พวงแก้มใสๆ กับขนตาพริ้ม ริมฝีปากชมพูระเรื่อ เขาค่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสมันที่ละอย่างก่อนจะรู้สึกตัวรีบลบความคิดที่อยู่ภายในใจออกไป ก่อนจะเปลี่ยนให้เธอพิงที่อกของเขาแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเขาและเธอไว้ด้วยกันก่อนที่เขาจะผล็อยหลับไปเช่นกัน