Hana Uta บทเพลงบรรเลงดอกไม้(reborn)

ลำดับตอนที่ #1 : บทเพลงที่ 1 Tsubaki No Uta(18S)

..........ดอกสึบากิสีแดงหมายถึงความหยิ่งทะนง.............

............มีคนสองคน พันธนาการตัวเองไว้กับคำๆนั้น.............

สาย ลมแผ่วเบาพัดอ่อนๆ เหล่ากล้าไม้โอนอ่อนไปตามแรงลม เรือนผมสีเงินยาวสลวยสะบัดปลิวไปตามกระแสวาโยราวกับคลื่นวารีที่ต้องกระแส วายุภา นัยน์ตาสีเงินสว่างปรือปิดลงราวกับรอรับการปลอบประโลมจากมวลวายุ

.........ที่นี่...สินะ?.........เจ้าของเรือนผมสีเงินคิดภายในใจอย่างฉงน

........เขาคือ...สเพลฮี สคอลโล่.......

........ได้รับคำสั่งจากบอสแห่งวาเรียให้มาปฏิบัติภารกิจที่นี่.......

.......ที่.....วองโกเล่แฟมิลี่แห่งนี้......

เรียว ขาบางขยับย่างก้าวเดินเข้าไปในตัวอาคารช้าๆอย่างไม่รีบร้อน เนื่องจากความจริงเขามาก่อนเวลาที่กำหนดไว้ตั้ง1วัน เพราะเขาไม่อยากจะผิดพลาดอีก...เป็นครั้งที่2...เหมือนคราวที่ต้องประมือประ ดาบกับเจ้าหนูนักดาบญี่ปุ่นนั้น.......

“กึ๊ก!!!.....”เรียวขาบางหยุดก้าวเนื่องจากเบื้องหน้ามีชายผู้หนึ่งขวางอยู่

.......เท่าที่จำได้...คงเป็น...ฮิบาริ เคียวยะ ผู้พิทักษ์แห่งเมฆาสินะ?.........

เรียว คิ้วบางมุ่นลงอย่างไม่ชอบใจนัก ดวงหน้าหวานเสมองไปทางอื่น เนื่องจากศักดิ์ศรีของเขามันค้ำคอหากไปพูดสวัสดีกับบุคคลซึ่งเคยเป็นศัตรู กันนั้นคงจะเป็นไปไม่ได้ อยู่ร่างหนาเบื้องหนาก็หมุนกายเดินจากไป ราวกับจะนำพาเขาไปพบกับสิ่งที่ต้องการ

........ฝ่ายโน้นเอง....ก็มีพวกรักศักดิ์ศรีเหมือนกันสินะ?.......

นัยน์ตา สีนิลซึ่งตัดกับสีเงินของเขาโดยสิ้นเชิง ตวัดมามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องๆหนึ่ง ซึ่งคาดว่าจะเป็นห้องของวองโกเล่ รุ่นที่10 ถึงจะเจ็บใจหน่อยๆที่เขาไม่ได้ไปยืนเป็นผู้พิทักษ์แห่งวรุณก็เถอะ แต่เขาไม่ใช่พวกงี่เง่าที่ยึดติดอดีต

“ไหนล่ะงาน!!!!”เขาเปล่งเสียงด้วยระดับที่สูงกว่าปกติเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ดังจนดูเหมือนน่ารำคาญ

“อา....เพื่อนรวมงานของคุณอยู่โน้นนะครับ”วองโกเล่รุ่นที่สิบเอ่ย พลางพยักเพยิดไปทางผู้พิทักษ์แห่งเมฆา

ดวง ตาสองคู่ที่สบกันเปล่งประกายอย่างหยิ่งทะนงด้วยกันทั้งสองฝ่าย ก่อนที่เจ้าของนัยน์ตาสีเงินจะหันกลับมามองร่างที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บอสแห่ง วองโกเล่

“ตอนนี้?เดี๋ยวนี้?”ร่างบางถาม

“ยิ่งเร็วยิ่งดีครับ”ทันใดที่วองโกเล่รุ่นที่10เอ่ยขึ้น ร่างบางก็เดินนำออกไปทันที.......

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อ ถึงที่หมาย ทั้งสองก้าวลงมาจากรถอย่างรู้งาน ก่อนที่ร่างบางจะดีดดาบกลออกมาเป็นการเตรียมพร้อม พร้อมๆกับชายข้างๆที่ควักทอนฟามาเตรียมละเลง

“ฉัวะ!!!”ทันทีที่สคอ ลโล่เปิดฉากการต่อสู้ พร้อมๆกับชายข้างๆที่เริ่มละเลงเลือด ศัตรูก็กรูเข้ามาร่ายล้อมราวกับจับเหยื่อ...แต่...ฉลามคลั่งและเมฆาสูง ศักดิ์กลับไม่ใช่เหยื่อที่จะจับง่ายๆได้เลย ทันใด้นั้นโซ่กลที่ถูกซ่อนไว้ที่พื้นก็ดีดออกมาหมายจะพันธนาการร่างทั้งสอง เอาไว้ แน่นอนแค่นี้จะทำอะไรทั้งได้

“ฉึก!!!”แต่....เมื่อร่างบางของ สคอลโล่กระโดขึ้นเพื่อจะหลบพันธนาการนั้น ศัตรูกลับฉวยโอกาสในการโจมตี โลหิตของหลั่งใหลไม่ขาดสาย มือหนาของฮิบาริกระชากร่างบางเข้ามาประทะอกกว้างอย่างแสนเป็นห่วง ก่อนจะเริ่มโจมตีศัตรูอย่างบ้าคลั่งผิดกลับท่าทีเยือกเย็น....

“โครม!!!!”ศัตรูคนสุดท้ายลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย ร่างหนาวางสคอลโล่ลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา มือลูบไล้ใบหน้าหวานอย่างเป็นห่วง

.........เพราะแก...ไอ้ฉลามงี่เง่า...ทำให้..เขายอมตัดคำว่าศักดิ์ศรีทิ้งไป........

“ไม่ ต้องพูดอะไรทั้งนั้น....ฉันรักในความหยิ่งทะนงของแก.....พอใจหรือยัง?”ฮิบา ริเอ่ยขึ้นข้างหูของสคอลโล่เบาๆ ร่างบางคลี่ยิ้มรับก่อนจะเอ่ยว่า.....

“ฉันก็รักในความหยิ่งทะนงของแก....เมฆาของฉัน.......”

......ณ ที่นั้น....ดอกสึบากิสองดอกที่แอบซุกซ่อน......

......ต่างหลุดออกมาจากที่ของมัน แล้วจากไปพร้อมกับสายลมที่พัดพา.......

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อร๊ายยยยยย ~เกิดอารมณ์อยากแต่งซะงั้น? แต่งไปแต่งมามันแปลกๆ แต่ก็....ทำตามรีเควสได้แล้วนะค่ะ ใครอยากได้คู่อะไร รีเควสมาได้ค่ะ ข้อแม้คือ....ต้องไม่มี18เคะ!!!!(เน้นๆ)ไว้เจอกันโอกาสหน้านะค่ะสวัสดี ..........

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




นี่คือดอกสึบากิค่ะ>w<