#Fanfic Nakayama (Hey!Say!Jump) สัญญานะ

ลำดับตอนที่ #3 : YutoYama / Nakayama #Special fic // ระหว่างรอตอน 2 อ่านนี้ไปก่อนนะคะ >

".. นี่ .. ถ้าวันหนึงฉันตายไป นายจะเสียใจมั้ย ? "

ร่างบางของ ยามาดะ เรียวสุเกะ เอ่ยถามร่างสูงนาม นากาจิม่า ยูโตะ 

"ทำไมต้องเสียใจด้วยหละ คนอย่างนายตายๆ ไปก็ไม่มีใครสน " ร่างสูงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งที่จริงๆ แล้วเขาก็ต้องเสียใจมากๆ อยู่แล้ว

"งั้นชั้นก็ขอโทษและกันนะ ที่คอยตามนายไปทั่ว .. ขอโทษ นะ .. ต่อไปนี้ นายคงไม่ได้เห็นหน้าชั้นอีกแล้วหละ ขอบคุณนะ.. " ท้ายๆ ประโยคนั่น เรียวสุเกะพูดด้วยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่มันก็ดังพอที่ร่างสูงจะได้ยิน.. ก่อนที่ร่างสูงจะรู้สึกตัว ก็เห็น'อดีตคนรัก' ของเขา เดินไปตรงระเบียงของดาดฟ้าโรงเรียนซะแล้ว "ยามะจัง!! " แต่มันก็ไม่ทันซะแล้ว ร่างบางกระโดดลงไปจากตึกเรียน ต่อหน้าต่อตา เขา .. นากาจิมะ ยูโตะ

"ยามะจาง!!!!!!!!" 

..... 

4 ปีผ่านไป 

หาพักนักเรียน 

"เห้ย! ยูโตะ แกวันนี้จะมานอนกะกุป่าว? เห็นเมื่อวานบอกว่าแม่แกบอกให้มาค้างไม่ใช่หรอ?!" 

เสียงของเพื่อนสนิทเรียกร่างสูงให้มองไป

เห้อ ช่างน่าเบื่อจิงๆ แม่นะแม่ "ครับ ครับ คุณโอคาโมโต้ เคตี้ เอ่ย! เคย์โตะ " ร่างสูงทำเป็นพูดผิด แต่ร่างที่เตี้ยกว่าของเคย์โตะ ก็ชินสะแล้วสิ "เออๆ เดี๋ยววันนี้ไปรับที่บ้านและกันนะ 4 โมงนะห้ามลืม" "ครับๆ " "งั้นชั้นกลับห้องก่อนละ บาย" พูดจบ เคย์โตะก็เดินออกจากห้องไป 

 

'เราเลิกกันเถอะยามะจัง ชั้นว่านายมันน่าเบื่อ น่รำคาณ ' 

อยู่ๆ คำพูดนั่นหวนกลับมาอีกครั้ง ทำเอายูโตะ เจ้าของความคิด ถึงกับงง ว่าทำใมมันถึงกลับมา ทั้งๆ ที่เขาลืมเรื่องนี้ไปแทบหมดแล้ว ตั้งแต่ถูกรถชนเมื่อตอนเข้าปี.1 ที่มหาลัย..

ความทรงจำส่วนนี้ของเขานั่นหายไป จำได้แค่ว่า เขาเคยมีแฟน ที่ชื่อยามะ จัง เขาไม่สามารถจำชื่อจิงเขาได้ แม้กระทั้งใบหน้าของปดีตคนรีก เขาก็จำไม่ได้ .. 

 

ทำไมกันนะ ถึงอยากจะร้องไห้ออกมา..แต่ก็ทำใม่ได้

คิดเพลินไปหน่อย จนเวลาเลยไปเกือบ4 โมง ร่างสูงที่เพิ่งรู้สึกตัวจึงรีบเก็บเสื้อผ้าและมานั่งรอเพื่อนเขาอยู่หน้าบ้าน  

 

ผ่านไปซักพัก 

"เฮย์!! ไอโย่ง! มัวยืนเหม่อไรอยู่วะ?! " อยู่ๆ เสียงของเคย์โตะก็ดังเข้ามาขัดห้วงความคิดของเขา ทำให้ร่างสูงสะดุ้ง 

"อ..เออๆ มาแล้วๆ " 

พอพูดจบร่างสูงก็เอากระเป๋าขึ้นรถและขึ้นไปนั่งเบาะข้างๆ คนขับ 

ระหว่างทางนั่น เคย์โตะก็พูดขึ้นมาว่า 

"เห้ย เนี่ย ข้างๆ ห้องกูมีเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักย้ายเข้ามาด้วยวะ นี่นะ สวยเหมือนผู้หญิงเลย แถมมีตั้ง 2 คน เดี๋ยว พอไปถึงหอจะชี้ให้ดู " 

"อะไรของแกวะ 555 วันๆ นี่แม่งไม่ได้ทำอะไรเลยใช่มั้ยเนี้ย" 

พอสิ้นสุดประโยคนี้ ก็เกิดการทะเลาะกันแบบเพื่อนสนิทภายในรถ ซึ่งทำให้หัวเราะกันและเพลินจนมาถึงหอ

 

พอมาถึงห้องของเคย์โตะ ร่างสูงก็เดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาทันที เขามาที่นี่บ่อยมาก เขากับเคย์โตะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะบ้านใกล้กัน แต่ว่าพอขึ้นมัธยม เคย์โตะก็ย้ายไปต่างประเทษ 

พอมาเจอกันอีกทีก็ตอนมหาลัย ทำให้ 2 คนนี้ตื่นเต้นดีใจมาก 

"เห้ย ๆ ไอยูโตะ คนสวยนี่ก็ต้องมีเพื่อนเป็นคนสวยเนอะ" อยู่ๆ เคย์โตะก็พูดขึ้นมาทำให้ยูโตะงง

"อะไรของแกวะ อยู่ๆ ก็พูดขึ้นมา" 

"ก็ห้องข้างๆ คนแรกที่กูบอกอะ นั่นอะ มีคนอยู่ 2 คนนะเว้ย กูก็เพิ่งรู้เมื่อกี้แหละ ตอนเดินมาแอบเหนนิดหน่อย " 

"ถุย! แกนี่มันหื่นจิงๆ ไอเคต เดี๋ยวก็โดนจับเข้าคุกหรอก ฮ่าๆๆๆ " ยูโตะที่อดขำไม่ได้กับท่าทีของเพื่อนตัวเอง เลยพูดออกมาแบบนั่น 

"ใหนๆ น่ารักจิงๆ เอารูปมาให้ดูซิ " ยูโตะพูดขึ้นอีกครั้ง เพราะรู้ว่าคนอย่างเคย์โตะนี่นะ จะพลาด ไม่มีคนที่มันพูดถึงคนไหน ที่มันจะไม่มีรูปในโทรศัพ ที่มันหายไปเมื่อกี้ก็คงไปถ่ายรูปของอีกคนที่มันพูดถึงเมื่อกี่มาละสิ โสตล์กเกอร์จงๆ ....

"แกรู้ได้ไงวะ 555 ก็ได้ๆ นี่" 

แล้วเคย์โตะก็ยื่นโทรศัพมือถือออกมา ให้ดู ปรากฏรูปหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก แต่แอบซ้อนไปด้วยความซ่า .. 'นี่ผู้ชายจิงๆ หรอเนี้ย ' 

"คนนี้ชื่อ จิเนน ยูริ" เคย์โตะพูด

ไม่ทันให้ได้ตอบกลับ ก็พูดขึ้นมาอีก "แต่มีแฟนแล้วนะเว้ยย อ๊ะ! แต่นี่ไม่ใช่คนที่กูพูดถึงเมื่อกี้นะ นี่เป็นเพื่อนของ 2 คนนั่น ทีกุพูดถึง " 

"อ่าว งั้นเอามาให้ดูเร็วๆ ดิวะ" 

"เออๆ อย่าเร่ง 555 " 

พอพูดจบ ก็เอาโทรศัพไปกดเลื่อนๆ และยื่นมาให้ดูอีกครั้ง ครั้งนี่ เปนเด็กผู้ชายที่หน้าตาสวย .. น่ารัก.. จนถ้าไม่บอกก่อนว่าที่นี่คือหอผู้ชาย คงไม่รู่เลยหละ

"คนนี้ชื่อ เคียวโมโตะ ไทกะ" "สวยวะ.. " 

"ใช่มั้ยหละ!  แต่ถ้าแกเห็นคนสุดท้ายนะ แกจะลืม 2 คนแรกไปเลย! " พูดจบก็ยื่นโทรศัพให้ดูอีกครั้ง ครั้งนี่ปรากฏรูปของ... 'นางฟ้า' แต่มันช่างคุ้นเคยเหลือนเกิน.. ใบหน้าเนียน ขาวไม่แพ้คนแรกที่ชื่อ จิเนน ยูริ แต่คนนี้มีแก้มเล็กน้อย ไม่ผอมเกินไป ออกแนวน่ารัก บริสุทธิ ไม่มีแม้แต่แววของความดื้อเลย .. ทำให้อยากเป็นเจ้าของ ต้องการ .. 'ทำไมนะ.. รู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน..' 

"คนนี้.. เห้ย! ไอยูโตะ! หลงจนเหม่อเลยหรอ?! "

"หะ?! อะไร?? " 

"ก็แกนะเหม่อไปไกลแล้ว! ฟังๆ! " เคย์โตะทำหน้าคนไม่พอใจเหมือนเด็กๆ นั่นก็ทำให้ยูโตะยิ้ม และพยักหน้าเปนอ่นว่าตกลง 

"คนนี้นะ ชื่อ 'ยามาดะ เรียวสุเกะ' .." 

พอพูดชื่อนั่นจบ .. ในสมองของยูโตะก็ว่างเปล่า และได้แต่คิดวนไปวนมา 'ชื่อนี้คุ้นจัง เหมือนเคยได้ยินมาก่อน .. '

"เห้ย! ไอยูโตะ นี่แกชอบขนาดนั่นเลยหรอวะ?!" 

"อ๊ากกก!!!!!"

"เห้ย! ไอยูโตะ เป็นอะไร! "

'ปวดหัว!!!!!'

พรึบ!

และเขาก็สลบไป

...

..

.

'นี่ .. ถ้าวันหนึงฉันตายไป นายจะเสียใจมั้ย ? '

เอ๊ะ!? นั่นเสียงใครนะ?! ยามะจัง?! 

ไม่นะ! ไม่!! อย่าไปจากชั้นนะ! ชั้นรักนาย!!!!!

 

....

(yuto's side)

วาเลนไทน์ 5 ปีก่อน

'ยูโตะคุง ! คบกับผมด้วยนะครับ! '

เหวออออ ~!! โดนเด็กผู้ชายมาบอกรักแบบนี้ ทำต่วไม่ถูกเลย!

แถมเด็กผู้ชายคนนี้คือคนที่ผมแอบชอบมาตั้งแต่เข้บเรียนม.ต้นแล้วด้วย 

เขาทั้งน่ารัก และนิสัยดี ...

แถมยังสวย... เหมือนผู้หญิง

ทำไงดีหละ เอาวะ! ต้องเท่ไว้ก่อน!

'หึ! ก็เอาสิ น่าลองดี ... '

นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย?! 

อ๊ากกก เขาต้องไม่ชอบผมแล้วแน่เลย!

แต่ว่า กลับกลายเป็นว่า 

'ฮึก.. จ..จริงหรอยูโตะคุง ฮึก' เอ๋?!!!!? ผมทำให้เขาร้องไห้หรอ?! แย่แล่ว!! แต่ว่า ทำไมยังน่ารักแบบนี้น้าาาาา ไม่! ผมต้องเท่ไว้ก่อน! ผมมองเขาด้วยสายตาเย็นชาที่สุด เท่าที่ผมจะทำได้ กรี๊ดดดด ก็ผมทำตัวไม่ถูกนิหนา แล้วไปกรี๊ดนี่คืออะไร?! ก๊าซซซซซซ

'ช-ชั้นดีใจจังเลย ! ' ห-หาาาา?!! ทั้งที่ผมพูดอะไรบ้าๆ ออกไป เขายังดีใจอีกหรอ?! 

งั้น.. เออ.. ผมต้องถามสินะว่าเขาชื่ออะไร .. จะได้มีเรื่องคุย ทั้งๆ ที่ผมรู้อยู่แล่วก็เหอะ..

'แล้วนายคือใคร..' กร๊าาาซซซ เอาอีกแล้วสมองบ้าาาาทั้งที่ควรจะถามออกไปดีๆ ว่า ชื่ออะไรหรอครับ แท้ๆ!! 

'เอะ..ออ! เออ.. คือ ชั้นชื่อ ยามะ*** เรียว**** ' 

ชื่ออะไร .. นายชื่ออะไร?! ผมได้ยินตรงชื่อนั่นไม่ชัดเลย ทำไมนะ ทำไม! 

"ไอยูโตะ!!!!!! ตื่นดิวะ!!!! ฮือออออ!!!! "เคย์โตะ? 

เอ๊ะ.. ที่นี่มันที่ไหน.. มืดไปหมด.. เอ๊ะ ตรงนั่นมีแสงสว่างอยู่..รูปนั่ร.. คนๆ นั่น เหมือนรู้จัก... "ร-เรียวสุเกะ!!!!!"

พรึบ! 

"เห้ย!! ไอยูโตะ ! แกตื่นแล้วหรอวะ?! อ๊าาากกกกกกก !!!! เย่!!!! " 

อะไรกัน นี่มันที่ไหน ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน ทำไมเห็นเคย์โตะรีบกดเรียกอะไรซักอย่าง

"เคย์โตะ... นี่ที่ไหน" ผมถามไป

"ออ! ก็แกอะ สลบไปเมื่อวันก่อน และแกก็บอกว่าปวดหัวด้วยก่อนจะสลบไป ชั้นเลยลากแกมาหาหมอนี่โรงพยาบาล.."

หมอนั่นเงียบไปสักพักและพูดต่อ

"เอ่อ! เมื่อกี้ที่นายเรียกนั่นใครวะ แฟนนายหรอ?! ไอ.. อะไรนะ 'เรียวสุเกะ' นะ ~ คงไม่ใช่ ยามาดะ เรียวสุเกะห้องข้างๆ ที่หอใช่มั้ย~ คงไม่น่ารักขนาดแกเอาไปฝันหรอกนะ 5555"

เคย์โตะพูดแซวผม ทำไมกันนะ .. เรียวสุเกะงั้นหรอ เหมือนจะจำได้.. แต่ก็คงไม่ใช่.... ผมคงคิดไปเองมากกว่า...

.

.

.

ในขณะที่ร่างสูงกำลังงงกับตัวเอง เขาใม่ได้สังเกตุเลยว่า ห้องพักคนป่วยของเขาถูกแง้มออกมาเล็กน้อย และถ้าสังเกตุดูดีๆ คนๆ นั่นท่่ีอยู่หลังประตูนั่นก็คือ 'ยามาดะ เรียวสุเกะ' ..

และเขามาที่นี่ทำไมกันนะ? ..

และ'เรียวสุเกะ'คนนั่น.. ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ หรอ.. 

TBC...