ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บท2 part 2
บท 2 พาร์ท 2
ทั้ง 3 คนเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนถึงหน้าห้องที่ซื้อชุดนักเรียน 'เฮ่ๆ! นั่นมันรุ่นพี่นากาจิม่านิหนา' เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากที่ไหนซักแห่ง แน่นอน ชื่อนั่น ช่างคุ้ยเคยเหลือเกินสำหรับร่างอวบ 'ไหนๆ! จริงด้วย กรี๊ดด ได้เห็นรุ่นพี่ในชุดไพรเวทด้วย! กรี๊ดดด' เสียงพวกนี้ดังขึ้นเป็นระยะๆ มันไม่แปลกหรอก เพราะ 'นากาจิม่า ยูโตะ' คนนี้ ทั้ง สูง ทั้งนิสัยดี เรียนเก่ง แถมยังหล่ออีกต่างหาก ขนาดผู้ชายเองยังหลงรักเลย ร่างสูงเหล่มองร่างอวบที่เตี้ยกว่าเป็นระยะๆ นั่นทำให้ร่างเล็กที่สุดเห็น และคิดว่ายูโตะมีอะไรจะพูดกับยามะจัง 2 คน ..
"เออ.. ชั้นขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" จิเนนที่เห็นอย่างนั่นจึงรีบขอตัวออกมาก นั่นทำให้ตอนนี้ทั้ง 2 คนอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2
....
'ทำไมกันนะ .. ถึงใจเต้นเร็วอย่างงี้' ยามะจังคิดในใจ
อยู่ๆ ยูโตะก็พูดขึ้นทำลายความสงบของทั้ง 2 ลง "ตอนเด็กๆ นายมีเพื่อนที่เล่นด้วยอยู่บ่อยๆ รึเปล่า" แต่คำถามนั่น กลับทำให้อีกฝ่ายเงียบไป 'ทำไมอยู่ๆถึงถามแบบนี้นะ' ยามะจังคิด
"อ..อืม.. มีสิ^^" ร่างอวบพยายามฝืนยิ้มให้ แต่นั่นกลับทำให้อีกฝ่ายที่จากเดิมกดดันอยู่แล้วนั่นกดดันมากขึ้น จนเผลอถามออกไปว่า "เขาชื่ออะไรหรอ อุ๊บ!" ตอนที่ร่างสูงรู้สึกตัวนั่นก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อร่างเล็กกว่าตรงหน้าเขาได้ยินไปเต็มๆ "ยูโตะ.. เขาชื่อยูโตะ ยูโตะริน" คำตอบนั้น ถึงกับทำให้เขาชะงัก 'ยูโตะริน' ไม่เคยทีใครเรียกเขาแบบนี้ยกเว่นคนๆนั้น... 'อาจจะเป็นคนอื่นก็ได้ ช่างมันเถอะๆ' ร่างสูงพูดกับตัวเองก่อนจะหันไปหาร่างเล็กที่ยืนอยุ่ไม่รุ้เรื่องอะไร "ว่าไป ยูโตะนี่ ชื่อเหมือนนายเลยเนอะ! ^0^ นามสกุลก็คล้ายด้วยนะ! เอ.. ชื่ออะไรน้า~ นานแล้วเลยจำไม่ค่อยได้หนะ! นากา... นากา.. นากายามะ? เอ.. ไช่หรึเปล่าน้า~"
ร่างบางที่ชวนคุยเพลินจนลืมเรื่องของเพื่อนสมัยเด็กที่สัญญากับเขาว่าจะแต่งงานกันนั้น ไม่ทันได้สังเกตใบหน้าที่เมื่อครู่นั้นมีสายตาคาดหวังอะไรบางอย่าง บัดนี้ ได้ดูเศร้าลงทันตาเห็น 'บอกแล้วไง ว่าอย่าหวังมาก ยูโตะ..' เขาพูดนึกกับตัวเองอีกครั้ง ก็นะ.. ไม่ใช่ว่าชีวิตจริงจะเป็นแบบในนิยาย... คงเป็นไปไม่ได้
"นี่ๆ ! ยูโตะคุง? เฮ่! อย่าเงียบสิ! ฮ่าๆๆ" รอยยิ้มนั้น.... ยามะจัง... ใช่....นายคือ...คนที่ฉันรออยู่
.
.
วันนี้.. วันที่ผมได้พบกับเขา คนที่ผมรัก และรอคอยมานาน แต่ทำไมนะ.. ผมถึงยังไม่รู้สึกตัว .....ทำใม..ผมยังลังเลอยู่? หรือความจริง..ผมหมดรักเขาแล้ว.....ทำไมกันนะ...?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น