คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7
Wela talk
“ถามอะไรอย่านั้น-_-!” ผมปั้นหน้าไสืออบลับโวาไป ทำไมอยู่ๆ เธอถึถามว่าเราเยเป็นแฟนันหรือเปล่า... ‘เยสิ’ นี้ือสิ่ที่ผมอยาอบเธอลับไปมาแ่บอไปไม่ไ้...เหุผลน่ะหรอ ไม่มีหรอ ฮ่ะๆ ผมใ่ผมเป็นนไม่มีเหุผลนะ ผมน่ะรัเธอนะแ่ไม่อยาให้เธอำไ้เพราะอนนั้นที่ผมบอเลิโวาไปเธอเสียใไปหลายสัปาห์เลยล่ะ ผมไม่เ้าใเธอว่าทำไมเธอำผมไม่ไ้ทั้ๆ ที่ผม...เป็นรัแร..อเธอ
“ันทำไมเหมือนรู้ัับนานมา่อนเลยล่ะ?” ็เรารู้ัันน่ะสิ
“…”
“แม่ัน็รู้ัับนาย...พ่อัน้วยหรือเปล่า็ไม่รู้T_T” ัน็้อรู้ัอยู่แล้วสิ
ผมยอมรับนะว่าอนที่มาอเธอเป็นแฟนน่ะ เพื่อนแ่ท้าทายผมมาเินไป่าหา เธอเป็นผู้หิน่ารัใสๆ เหมาะสมับวัยและเป็นส่วนน้อยมาที่ะมีในสายั้น(ส่วนมาะมีแ่ปาแ าวเวอร์ อยผมอะไรประมานั้น) ึ่ส่วนมานั้นผมไม่อบ้วย-_-;; ผมอบเธอนะเพียแ่เราไม่เยุยันเลย่าหา แ่วันนั้นวันที่ผมเนียนไปส่เธอที่บ้านผมไ้รู้ัับเธอ... เธอน่ารัมาๆ มาว่าที่ผมิไว้เยอะเลย
เธอไม่อบิอะไรมาๆ เธอบอมันน่าปวหัว แ่วันนั้นที่ผมไปส่เธอที่บ้านพอแม่เธอไม่ไว้ใผมสัเท่าไร(สมวร-_-!) ผม็ไม่ใส่ใอะไรหรอ ผม็พยายามมาส่เธอทุวันๆ เนียนๆ อย่าำนา เฮ้! ผมไม่ไ้หลอฟันเธอนะ ผมอบเธอนะ!! พูแล้วอาย-///-
“นี่!! ันเ็บนะ” เธอเอ็ผม่อนะเบะปา...อย่าน่ารั=////=
“อโทษ” ผมัารใ้ผ้าพันส่วนที่บวมเพื่อให้้อที่บวมอยู่นิ่ๆ และไม่บวมมาึ้นแล้วให้ยปลายเท้าให้สูึ้น เพื่อลวามเ็บปวและลอาารบวม “ีึ้นไหม? ”
“็โอเ” เธอพู่อนะสำรวเท้าอเธอ “อบุนะ^^”
“เรื่อแ่นี้เอ”
ถ้าหาะ้อสู้เพื่อแลเธอมาผม้อยอมแล้วล่ะ!!!
Sova talk
ันนั่อยู่เยๆ หลัาที่เวลารัษาอาารเท้าแพลอัน นายนี้เ่เินไปแล้วนะรู้ัวิธีรัษาอาารเท้าแพล้วย=0=//
“เวลาแล้วบ้านนายอยู่ไหน?” ันถามในะที่เวลาำลัเินออมาาห้อรัว
“บ้านเราหรอ^^ เราพัอยู่หอ”
“อ้าว! แล้วบ้านหลัน่ะล่ะ”
“บ้านหลัไหน?” เวลาทำหน้าใ
“บ้านัสรรที่อยู่หลั...” นี้ันพูอะไรออไปเนี้ย!!
“เธอำไ้แล้วหรอ?” เวลาทำหน้าีใอย่ามาแล้ววิ่เ้ามาหาแล้วอัน
“เฮ้ย! นายทำอะไรเนี้ย!?!” ันโวยวาย่อนะพยายามผลันายเวลาออ...แ่ ัวหนัไปไหนเนี้ย!!
“เอ่อ...??” นายเวลาทำหน้า่อนะทำหน้าสสัย “เราอโทษนะ^^;;”
“-_-! อบเราหรือไ?” ันถามแบบหยอๆ ไม่อยาให้เวลาิมาแ่...
“อะไรันทำเป็นเหมือนไม่เย...เมื่อ่อนเห็นยัหยอๆ ันแบบนี้อยู่เลย”
“เอ่อ...ุน้ารับ”
“บ้านเรารู้ัับรอบรัวอเวลาหรอ่ะ?” ันถามแม่ออไป
“ไม่หนิ แ่เมื่อ่อนเราับเวลาเป็น...”
“เอ่อ..ุน้ารับผมลับ่อนนะรับ^^”
“อะไรันิะมา็มาิะไป็ไป บ้าป่ะเนี้ย!” นี้ันพูอะไรเนี้ย=0=!!
“๊ะ^^” แม่ันยิ้มให้่อนะเินออไปส่เวลา
อะไรันเนี้ย? ันเป็นอะไรเนี้ยันพูเหมือนับรู้ัและสนิทับเวลาออมาไ้ยัไ เสียมารยาทหมT_T (ห่วเรื่อมารยาทมา!) แ่เมื่ออนนั้นอนที่ันพูันไม่รู้สึว่ามันเสียมารยาทรไหนเลยนะ(ะเอายัไับีวิ=_=)
“โวาลู” พ่อันสะิเรีย
“่ะพ่อ?”
“นั้นใรน่ะ”
“นั้นไหน่ะ”
“ผู้ายนนั้นน่ะ พ่อรู้สึเหมือนเยรู้ั”
“โถ่พ่อ! ็แฟนโวาไ” อะไรนะ? แฟน=0=??
“แฟนโวาหรอ่ะ?”
“ริหรอแม่”
“็ใ่น่ะสิ โวาอย่าเลิับเวลานะลูแม่ล่ะเสียายถ้าเลิันไป เวลาน่ารัออนะลูบันมาสี่ปีแล้วอย่าเลิันเลยแม่เสียาย แม่อยาไ้เวลาเป็นสะใภ้นะโวา” สะใภ้=0=???
“แม่ำลัพูเรื่ออะไรน่ะ??” ันมาเินไปแล้วนะ??
“อ้าว!” พ่อันึู่แล้วยิ่ว่า
“นี้ลูเป็นอะไรน่ะ วามำเสือมหรือไัน!!” แม่ันเอ็ันลับมา่อนะพูว่า “พรุ่นี้แม่ะพาไปโร’บาล!!!”
“...” โร-พยา-บาล ย้ำในใ้าๆ “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ความคิดเห็น