คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ไฟต์ที่ 5 ที่ต้องยอมรับ
ไฟต์ที่ 5 ที่ต้องยอมรับ
“กระหม่อมทรงทราบหรือไม่ว่าทำไมพระองค์ถึงทรงเกลียดไฟเตอร์มากขนากนี้ เพราะบุคคลที่พระองค์เรียกว่าพ่อคนนี้ล่ะพระองค์ ที่ทำให้เพราะองค์ทรงจงเกลียดจงชังไฟเตอร์ เพราะว่าบุคคลผู้นั้นไม่ต้องการให้พระองค์ได้ขึ้นเป็นองค์ราชินี ไม่ต้องการให้พระองค์ได้โค่นล้มอำนาจชั่วของพวกเค้า พวกบราตอส พวกเค้าต้องการที่จะครอบงำโลกทั้งใบไว้ในอำนาจชั่วร้ายของพวกเค้า มีแต่พระองค์และองค์ราชาเท่านั้นที่จะกำจัดพวกบราตอสให้สิ้นซาก เพราะฉะนั้นพระองค์ต้องรับความจริงให้ได้ เข้าพระทัยรึไม่พระองค์ พระองค์ต้องรับให้ได้กระหม่อม ต้องรับให้ได้”
“ม่าย.....................................................”
“ดูนั่นสิพระองค์ ดูนั่น ดูจุดจบของพระบิดาและพระมารดาของพระองค์”
“ชามาล เจ้ามาทำอะไรในห้องของเรา” โจนาธาน ถามชามาลซึ่งกำลังรื้อค้นสิ่งของในห้องของเค้า
“เอ่อ...เรา...”
“ท่านคงต้องการสิ่งนี้ใช่มั้ย” เจลัน ภรรยาของโจนาธานเอ่ยขึ้นตามหลัง ในอ้อมแขนของเธออุ้มดวงแก้วสีทองสว่างใส
“ท่านไม่เพียงพอกับการให้กำเนิดองค์ราชินีหรือเช่นไร ท่านจึงมารื้อค้นห้องของเราเพื่อนำดวงแก้วขององค์ราชาอีก”
“เอ่อ...คือ....เรา....อ๊ะ...อ้า....อ้า...................................” ทันใดนั้นชามาลก็อาละวาดอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาสีแดงก่ำประดุจเลือด
“เค้าโดนครอบงำ เจลัน เจ้านำองค์ราชาหนีไป ไปหาดวงแก้วขององค์ราชินีด้วย ไปเร็ว ไป” โจนาธานออกคำสั่งแก่ภรรยาที่รัก ซึ่งนางทำตามทันที
การต่อสู้ระหว่างสุดยอดฝีมือทั้งคู่ได้เริ่มต้นขึ้น ชามาลผู้ถูกอำนาจชั่วร้ายของบราตอสครอบงำและโจนาธานผู้ซึ่งจำใจที่จะต้องต่อสู้ ชามาลวิ่งเข้าใส่ราวกับกระทิงบ้า โจนาธานหลบได้และกลับหลังมาซัดพลังเข้าใส่เต็มๆหนึ่งครั้งแต่ผลคือพลาด ชามาลเหลียวหลังกลับมาวิ่งเข้าใส่อีกครั้งพร้อมกับพลังที่บ้าคลั่งซัดโครมเข้าที่โจนาธานท่ตั้งรับอยู่แล้ว และ...........โครม ทั้งคู้ยันพลังเข้าใส่กันอย่างเต็มที่และโจนาธานก็...........
ทางด้านเจลันก็วิ่งหนีสุดชีวิตพร้อมกับจอนฮาร์ทลูกชายและกอล์เลียร์ลูกสะใภ้
“เจ้าหนีไปไหนไม่ได้แล้วล่ะเจลัน ฮะฮะฮะ” ชามาลที่ยังอยู่ในคำสาปได้วิ่งตามมาอย่างไม่ลดละ
“จอนฮาร์ท กอล์เลียร์ ฟังแม่นะลูก พวกเจ้าต้องให้กำเนิดองค์ราชาให้จงได้ ไปหาดวงแก้วขององค์ราชินีด้วย พวกเจ้าจะต้องดูแลพระองค์ทั้งสองรู้มั้ย ไป หนีไป หนีไปให้ไกล”
“อ๊าย..................................................................”
“ท่านแม่..............................................”
“แก...แกฆ่าแม่ชั้น....แก...ตาย......”
และแล้วฉากต่อสู้ระหว่างชาลกับจอนฮาร์ทก็เริ่มขึ้น จอนฮาร์ทที่ความโมโหมีเต็มเปี่ยมซัดพลังใส่ชามาลอย่างไม่ลดละ ทั้งคู่สู้กันอยู่นาน ต่างฝ่ายต่างปะทะพลังใส่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้าง
“พระองค์จงทอดพระเนตรให้จงดีเถิด จุดจบของพระบิดาของพระองค์มาถึงแล้ว” ชายลึกลับ เอ่ย
“ท่านอา ท่านอย่าได้ตำหนิข้าเลย ข้าจำเป็น มิเช่นนั้นท่านอาก็จะไม่พ้นจากคำสาปของ
บราตอสเสียที สลีฟทูเกท”
จอนฮาร์ทฟันดาบเข้าแสกกลางตัวองชามาลทำให้ขาดเป็นสองท่อนและเสียชีวิตลงในที่สุดโดยที่ไม่ได้สั่งเสียอะไรเลย
“อภัยให้ข้าด้วยเถิด ท่านอา ข้าอภัยให้ท่านที่ท่านฆ่าบิดาและมารดาของข้า”
“ท่านพี่ไปกันเถอะค่ะ เราต้องไปหาดวงแก้วขององค์ราชินีอีก เดี๋ยวจะไม่ทันการ” กอล์เลียร์เอ่ยด้วยเสียงที่สั่นเครือสะเทือนใจอย่างสุดซึ้ง
“ท่านพี่ข้าขอเป็นผู้ให้กำเนิดองค์ราชาได้รึไม่”
“มันคงจะต้องเป็นอย่างนั้นแล้วล่ะที่รักของข้า”
กอล์เลียร์นำดวงแก้วขององค์ราชามีแนบชิดติดกับหว่างอกของเธอและเริ่มเคลื่อนไปอย่างช้าๆเข้าที่ปาก เธออ้าปากขึ้นและดวงแก้วว่างวาบและหายเข้าไปในปากเธอย่างช้าๆ
“เจ้าไม่เป็นอะไรใช่มั้ยที่รัก” จอนฮาร์ทถามภรรยาสุดที่รักของเค้า
“น้องไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่รู้สึกพะอืดพะอมเล็กน้อย ตอนนี้องค์ราชาทรงกำเนิดภายในท้องของน้องแล้วล่ะค่ะ คงต้องระวังมากขึ้น”
“เอาล่ะ เราไปตามหาดวงแก้วขององค์ราชินีกัน”
ทางด้านที่บ้านของชามาลเหตุการณ์เลวร้ายยิ่งกว่า ร่องรอยการต่อสู้เต็มไปหมด ข้าวของถูกรื้อกระจัดกระจาย รอยเลือดเต็มฝาผนังและเพดาน ศพนอนอยู่ตามพื้นทางเดินเป็นระยะๆ และในห้องนอนของชามาลและเรนนีซ่า ประตูห้องถูกพัง ร่องรอยแห่งการต่อสู้และการนองเลือดเต็มไปหมด
“ท่านอาหญิง ท่านยังไม่ตาย เกิดอะไรขึ้นจงบอกข้า” จอนฮาร์ทถามด้วยความกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก
เรนนีซ่าเอื้อมมือไปจับกับมือของจอนฮาร์ทและ ความทรงจำต่างๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็ไหลเข้าสู่สมองของเค้า
ภาพเหตุการณ์
“ตึง”
“เกิดอะไรกัน” พ่อบ้านของบ้านเดอลาปัว
“มีคนบุกรุก มีคนบุกรุก”
“ฆ่ามันอย่าให้เหลือซาก”
ผู้คนวิ่งสับสนวุ่นวาย เหล่าไฟเตอร์หนุ่มสาวสู้กับเหล่าร้ายบราตอสกันอย่างสุดความสามารถ
“นายหญิง นายหญิง หนีเร็วค่ะ หนีเร็ว บราตอส บราตอสบุกมาแล้ว หนีเร็ว” ไฟเตอร์สาวคนหนึ่งวิ่งมาหาเรนนีซ่าอย่างเหนื่อยหอบ
“ข้าเกรงว่ามันคงจะไม่ทันแล้วนะสิเรนนี่ที่รัก”
“นิโครัส เจ้า... เจ้าอย่างเช่นนี้ได้อย่างไร”
“ไม่เอาน่าเรนนี่ที่รักของข้า ท่านเรียกคนรักเก่าของท่านเช่นนี้เลยรึ”
“ข้าคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจเลิกรากับเจ้า เจ้ามันคนชั่ว เจ้ามันคนเลว เลวไม่มีชิ้นดี”
“ใช่ ข้ามันชั่ว เลว ใครจะไปดีเหมือนไอ้ชามาลล่ะ ไอ้พี่ทรยศ”
“เจ้าหมายความว่ายังไง”
“ข้ากับชามาลน่ะ พ่อของข้าแอบรักกับแม่ข้าซึ่งเป็นคนรับใช้ในบ้านเดอลาปัวนี่แหละ โดยที่แม่ของมัน แม่ของไอ้ชามาลไม่เคยรับรู้ แต่พอแม่ข้าและแม่ของมันท้องขึ้นพร้อมๆกัน พ่อกลับไม่ใยดีแม่ของข้าเลย มัวแต่หลงใหลได้ปลื้มกับแม่ของมันจนลืมแม่ข้า แม้แต่วันที่แม่ข้าเจ็บท้องจะคลอด ยังไม่มีใครมาดูแลแยแส ข้ากับมันโตมาพร้อมกันโดยทุกคนต่างพากันเข้าใจว่า แม่ข้าสำส่อน จนมีข้าขึ้นมา แต่กลับกันทุกคนต่างพากันสรรเสริญเยินยอมัน ราวกับว่ามันเป็นเทพมาเกิด แม่ข้าแค้น และตรอมใจมานานนับสิบๆปี แม่ข้าพร่ำสอนให้ข้ารู้ว่าข้าเป็นใครแล้วชามาลมันเป็นใคร
ชามาลคือไอ้พี่ทรยศ มันคือคนทรยศ ต้องฆ่ามัน ต้องอย่าให้มันมีความสุข เพราะว่ามันแย่งความสุขที่ข้าควรได้ ต้องเอาทุกสิ่งที่เป็นของข้าคืนมา แม่พร่ำสอนมันเช่นนั้น ละแน่นอนรวมทั้งเจ้าด้วย เจ้าเคยเป็นของข้า ก็ต้องเป็นของข้า ตอนนี้ข้ามาเอาเจ้าคืนแล้ว ดวงแก้วขององค์ราชินีอยู่ไหน จงมอบให้ข้าเสียโดยดี แล้วเจ้าจะมีความสุขกับข้าตลอดไป”
“ไม่ ต่อให้ข้าต้องตายข้าก็ไม่ยอมยกให้เจ้า ไอ้คนสารเลว ถุย!”
เรนนีซ่าถ่มน้ำลายใส่นิโครัส
“หนอย! ข้าให้โอกาสเจ้าแล้วนะเรนนีซ่าแต่เจ้ากล้าปฏิเสธข้างั้นรึ เดอะดาย”
ลงดาบสีดำพุ่งเข้าแสกกลางใจของเรนนีซ่าแต่
“นายหญิง”
ไฟเตอร์สาวผู้หนึ่งเข้ามารับแทนแต่สามารถที่จะต้านทานคมดาบนั้นได้ ทำให้เรนนีซ่าได้รับบาดเจ็บจนหมดสติไป ดวงแก้วขององค์ราชินีสีเงินกระจ่างสว่างใสค่อยๆลอยขึ้นมาจากตัวของเรนนีซ่า
“เห็นมั้ยล่ะเรนนี่ที่รัก ในที่สุด ข้าก็ได้มันมา เจ้ามันโง่เอง”
วาบ............................
กลับมายังห้องมืดอีกครั้ง
“เป็นเช่นไรบ้างพระองค์ รู้ซึ้งถึงหน้าที่ของพระองค์รึยัง รู้ซึ้งรึยังว่าพระองค์ควรทำเช่นไร” ชายลึกลับเอ่ยราวกับเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นเพียงหนังเรื่องหนึ่งซึ่งมีฉากที่ค่อนข้างจะซับซ้อนซ่อนเงื่อน
ความคิดเห็น