เฮฟเวน & บราตอส ศึกชิงดินแดนเดือด

ลำดับตอนที่ #13 : ไฟต์ที่ 13 ไฟต์โรด (เคมิเคิลเซอร์วิส)

ไฟต์ที่ 13 ไฟต์โรด (เคมิเคิลเซอร์วิส)

                “เกล แล้วเอิร์นล่ะ” เรนอนถามเกลิกด์ด้วยสีหน้าบ่งบอกถึงความโมโหที่ยังไม่ดับสนิท

                “อยู่กับโทนี่น่ะ ทำไมหรอ”

                “เปล่า” เรนอนตอบอย่างเก้อแล้วรีบถามต่อก่อนที่จะถูกจับผิด “แล้วนายจะพาชั้นไปซื้ออะไรต่อล่ะ”

                “ไม่ใช่ชั้นพาเธอไป แต่เป็น เราจะไปซื้อสารเคมีกัน” เกลิกด์ตอบเสียงเรียบๆแต่เน้นตรงคำว่าเรามากเป็นพิเศษ

                “ที่ไหนอ่ะ”

                “นู่น” เกลิกด์ชี้ไปข้างหน้าที่มีแต่ผู้คนเดินขวักไขว่เต็มไปหมด

                “นู่นน่ะไหน”

                “เห็นร้านที่มีควันสีพุ่งขึ้นมามั้ย” เกลิกด์ชี้อีกครั้งคราวนี้เรนอนสังเกตเห็นกลุ่มควันเล็กๆที่พุ่งขึ้นมาเป็นระยะๆสีต่างๆและมีข้อความภายในกลุ่มควันนั้นและหายไปเมื่อกลุ่มควันจางหายไป

                “ร้านอะไรน่ะ น่าสนุกจัง”

                “เคมิเคิลเซอร์วิส”

                “ชื่อเท่ห์แฮะ งั้นไปกันเหอะ”

เกลิกด์เดินจูงมือเรนอนผ่านฝูงชนที่เดินกันอย่างมากมายตามถนนหนทาง ผ่านร้านแล้วร้านเล่า แต่ก็ไม่ถึงซะที ทั้งๆที่ดูเหมือนใกล้แสนใกล้ แต่ทำไมพอเดินแล้วมันถึงไกลแสนไกล

                “เมื่อไร่จะถึงล่ะเกล” เรนอนเริ่มถามอย่างหมดคามอดทน

                “มันจะถึงทันทีถ้าเธอยอมยกโทษให้เอิร์นและขอโทษเธอซะที่ตวาดใส่” เกลิกด์หันหลังกลับมาประจันทร์หน้ากับเรนอนที่รักของเค้า

                “ทำไม”               

                “เธอหลงเข้าไปในดาร์กโซนใช่มั้ย” เกลิกด์ถามโดยใช้สายตาที่ต้องการความจริงและจำเป็นต้องตอบไม่งั้นคงถึงตายถ้าไม่ตอบ

                “เออ” เรนอนที่ตัวแข็งและไม่กล้าขยับ เค้าไม่เคยกลัวเกลิกด์มากขนาดนี้มาก่อน

                “บอกมา” เกลิกด์เอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับที่แขนของเรนอน

                “อือ” เรนอนตอบด้วยเสียงที่สั่นเครือเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก

                “แล้วเธอเจออะไร”

                “เออ”

                “เดี๋ยว ชั้นว่าเราคุยกันตรงนี้ไม่เหมาะไปหาที่อื่นคุยกันดีกว่า” แล้วเกลิกด์ก็พพาเรนอนเดินมาถึงร้ายเคมิเคิลเซอร์วิสจนได้

                หน้าร้านมีปล่องควันกว้างประมาณหนึ่งฟุตยาวประมาณเจ็ดสิบนิ้วตั้งเรียงรายอยู่เป็นจำนวนมาก เมื่อปล่องต่างๆปล่อยควันพุ่งขึ้นมาแต่ละปล่องจะมีคำว่า ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่  รอบแรก ร้านเคมิเคิลเซอร์วิส  ในรอบที่สอง ที่ที่มีสารเคมีทุกชนิด รอบที่สามและ สำหรับคุณทุกคน

ในรอบที่ มันพุ่งขึ้นและหายไปแบบนี้วนไปวนมา

                ทั้งสองคนเดินผ่านประตูอลูมิเนียมแวววาวเข้าไป ภายในร้านไม่มีอะไรเลยนอกโต๊ะและเก้าอี้อลูมิเนียมเงางามแวววับ เคาเตอร์อลิมิเนียม มุมเครื่องดื่มและอาหารเบาๆเช่น เบเกอรี่ ที่ทำจากอลูมิเนียมยกเว้นอาหารที่สามารถทานได้จริง อนาลอยสาวสวยหกตัวในชุดมิลิเนียม นัยน์ตาสีเทา ผมสีบลอนเทารวบสูงยาว รองเท้าส้นสูงราวคืบนิ้วก้อยสีเงิน

                “ยินดีต้อนรับค่ะ กี่ท่านคะ”อนาลอยสาวสวยคนนึงเดินเข้ามาให้บริการ

                “สองคนครับ” เลกิกด์ตอบ

                “เชิญทางนี้ค่ะ” อนาลอยสาวพาพวกเค้ามานั่งที่มุมหนึ่งของร้านบนโต๊ะมีเมนูสองใบ

                “จะรับอะไรดีค่ะ” อนาลอยสาวถามขึ้น ทั้งคู่หยิบเมนูขึ้นมาคนละใบซึ่งมีสีเงินและสีทอง เรนอนหยิบสีทองขึ้นมาและถึงกับงงกับเมนูข้างหน้าเธอนี้

                “เกล” เรนอนอ้าปากกำลังจะถามด้วยเสียงสั่นเครือที่ยังกลัวอยู่แต่ก็โดนเบรกกะทันหัน

                “จะกินอะไรสั่งเลย” เกลิกด์ตอบโดยไม่มองหน้าของเรนอนเลย และยังคงง่วนกับเมนูแผ่นสีเงินข้างหน้าเค้า

                “เออ...ขอเป็นน้ำส้มคั้นแล้วกันค่ะ แล้วนายล่ะเอาอะไร” เรนอนยังถามแบบกล้าๆกลัวๆที่จะพูดกับเกลิกด์อยู่ดีเพราะกลัวว่าจะโดนตะคอกใส่อีก

                “เออ...เรนอทานน้ำส้มใชป่ะ งั้นเอาเหมือนกันแล้วกัน” เกลิกด์ตอบแล้วยิ้มให้เรนอนที่ยังคงงงๆและหันกลับลงไปดูแผ่นสีเงินข้างหน้าอีก

                “ทวนรายการนะคะ” อนาลอยสาวเอ่ย “น้ำส้มคั้นสองแก้วกรุณารออีกสองนาทีค่ะ” แล้วอนาลอยสาวก็เดินจากไป

                “นี่เกล” เรนอนยังคงเสียงสั่นอยู่ “ไหนนายว่า..........”

เกลิกด์เงยหน้าขึ้นจากแผ่นสีเงินสบตาเธอ ส่งยิ้มหวานให้ วางแผ่นเมนูลงและเอามือเค้าเอื้อมไปจับมือเธอ

                “ชั้นหลอกเธอเล่น ขอโทษนะที่ตะคอกใส่เมื่อกี๊ ชั้นแค่เป็นห่วง” เกลิกด์ตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลอบอุ่น

                “อือ แล้วนายรู้ได้ไงว่าชั้นไปที่นั่นมา” เรนอนเริ่มมีน้ำเสียงที่ดีขึ้นเมื่อเกลิกด์ไม่ได้ตะคอกใสเธออีก ประกอบกับอนาลอยสาวเอาน้ำส้มมาเสิร์ฟและเดินจากไป

                “เธอรู้มั้ยว่าตรอกนั้นน่ะ คนที่เข้าไปได้บางทีอยากไปแทบตายยังไม่ได้ไปเลย ส่วนใหญ่คนที่เขาไปในตรอกนั้น่ะจะเป็นพวกบราตอสและผู้ที่เกี่ยวข้อง ชาวเฮฟเวนธรรมดาน่ะถ้าไม่ใช่

ไฟเตอร์ก็เขาไปได้ยากมาก แล้วจู่ๆเธอก็โผล่มาท่ามกลางผู้คนแบบนั้น ทำให้ชั้นมั่นใจว่าเธอตองเข้าไปที่นั่นมาแน่นอน”

                “อืม ว่าแต่นั่นอะไรหรอ” เรนอนรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เกลิกด์จะถามว่าเธอเห็นอะไรบ้างที่ตรอกดาร์กโซนนั่น เธอชี้ไปที่เมนูสีเงินของเกลิกด์

                “อ๋อ ก็ชื่อสารเคมีไง เออ ชั้นยังไม่ได้สั่งเลยแป็ปนึงนะ” เกลิกด์ปล่อยมือเธอและหยิบปากกาสีเงินที่เสียบอยู่ข้างๆเมนูมาจิ้มๆลงบนแผ่นเมนูนั้นสามสี่ทีแล้วก็วางลง

                “เสร็จแล้วล่ะ ว่าแต่เธอโกรธเอิร์นจริงๆหรอ” เกลิกด์หันมาคุยกับเรนอนต่อหลังจากสั่งสารเคมีเสร็จ

                “เปล่า ชั้นแค่รำคาญ”

                “เรน ไม่มีใครที่เป็นห่วงเธอมากขนาดเอิร์นนะ นอกจากบ้านชั้นและแม่ของเธอแล้วก็โทนี่ด้วย”

                “ก็ชั้น....” เรนอนอ้าปากจะเถียงแต่ก็ต้องหยุดเพราะจำนนต่อเหตุผลของความเป็นเพื่อน “เอิร์นอยู่ไหนล่ะ ชั้นจะไปขอโทษเค้า”

                “ชั้นอยู่นี่” เรนอนถึงกับตะลึงหันหลังไปหาต้นเสียงนั้น เธอพบเอิร์นยืนอยู่ข้างหลังเธอ เธอลุกขึ้นกอดและพูดขอโทษไม่รู้กี่พันคำ

                “ช่างมันเหอะ ชั้นก็ขอโทษนะที่โวยวายเกินไป” เอิร์นกล่าวขอโทษเรนอนบ้าง

                “ดีกันแล้วก็ดี ชั้นสั่งของให้พวกนายทุกคนแล้วนะ เรนด้วย รอรับเทเลที่บ้านแล้วกัน” เกลิกด์พูดยืดๆเหมือนกับว่าทุกอย่างนี้เป็นฝีมือเค้า

                “แลคืออะไรหรอ” เรนอนถาม และหันหน้าไปมองเกลิกด์ เอิร์นและโทนี่ สลับกัน เพื่อหวังว่าจะได้คำตอบจากใครซักคน

                “ก็เทเลพอร์ตไงเรน” โทนี่ตอบ “เป็นไง ชั้นก็รู้จักนะ” พูดเสร็จเค้าก็ยืดอกขึ้นเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเอง

                “อ๋อ”

                “เอาล่ะไปซื้อหนังสือกัน” เกลิกด์ชวนทุกคนๆ

                “โอเค”