เฮฟเวน & บราตอส ศึกชิงดินแดนเดือด

ลำดับตอนที่ #12 : ไฟต์ที่ 12 ไฟต์โรด (ตรอกดาร์กโซน)

ไฟต์ที่ 12 ไฟต์โรด (ตรอกดาร์กโซน)

                หลังจากที่ทั้งหมดยินยอมให้เรนอนใช้แซฟวิจแล้วก็ได้ลาโบวี่แล้วตรงไปยังร้านอื่นต่อไปเพื่อเริ่มซื้อของอื่นๆต่อไป

                ระหว่างทางผู้คนแน่นขนัดและแต่ไม่แออัดอย่างที่คิดเมื่อเริ่มลองเดินตามถนนทางเดินเข้าจริงๆเพราะว่าร้านของโบวี่นั้นเป็นร้านแรกของทางเดิน ร้านค้าต่างๆยังคงแน่นขนัดไปด้วยลูกค้า พ่อค้า พนักงาน และผู้คนมากมายที่เดินกันขวักไขว่

                “เรน เธอรู้มั้ยว่าไม้กายสิทธิ์ของเธอกับของเกลิกด์นะ ความหมายของชื่อตรงข้ามกันเลยนะ” เอิร์นยังคงบ่นอยู่เรื่องไม้กายสิทธิ์ของเธอ

                “แล้วไงอ่ะ แซฟวิจ มันแปลว่าอะไรงั้นหรอ ก็แค่ชื่อของจอมมารผู้ยิ่งใหญ่แห่งบราตอส” เรนอนตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากมาย

          “แซฟวิจ savage ในภาษาอังกฤษเป็นคำกริยา แปลว่าดุร้าย โหดร้าน โหดเหี้ยม ทารุณ หยาบคาย รุนแรง และ โอ้ย! ไม่มีดีซักอย่าง” เอิร์นสาธยายอย่างร้อนรุ่มใจตรงข้ามกับเจ้าของสิ้นดีเพราะเธอยังคงลอยหน้าลอยตาดูโน่นแวะนี่กับโทนี่อย่างสนอกสนใจ

          “แล้วไงอ่ะ ก็แค่ความหมาย แล้วเอนเจลของเกลล่ะ ความหมายดีมากรึไง” เรนอนเริ่มไม่สบอารมณ์กับ ปฏิกิริยา ของเอิร์นมากขึ้นเมื่อถูกกระชากออกมาจากตู้กระจกหน้าร้านของสัตว์แปลก ซึ่งเธอกำลังจะถามว่ามันคือตัวอะไร

                “ใช่ เอนเจล angel ในภาษาอังกฤษถึงมันจะเป็นแค่คำนามแต่มันหมายถึง เทวดา

ทูตสวรรค์ เทพธิดา เทพเจ้าที่เฝ้ารักษาประตู ต่อให้ความหมายที่ต่ำที่สุดของมันยังหมายถึงผู้ตายที่วิญญาณได้ขึ้นสวรรค์”

                “ชั้นรู้แล้ว ชั้นไม่ได้ตกอังกฤษนะ อีกอย่างมันเป็นของชั้นไม่ใช่ของเธอ เลิกวิพากษ์วิจารณ์ไม้กายสิทธิ์ ของชั้น ซะที น่ารำคาญ” เรนอนตอบกลับใส่เอิร์นด้วยความโมโหสุดขีดและเดินหายไปหลังกลุ่มคนที่เดินพลุกพล่าน

                “เอาไงอ่ะเกลิกด์” โทนี่สะกิดเกลิกด์ที่ยืนหนักใจอยู่ข้างๆ

                “ก็ไม่รู้ดิ ดูแลเอิร์นดีๆแล้วกัน เดี๋ยวชั้นไปกับเรน ไม่เคยมาที่นี่ด้วยเดี๋ยวหลง”

                “อืม”

เกลิกด์รีบเดินตามเรนไปอย่างรวดเร็วเมื่อพูดเสร็จตาค่อนข้างยากมากที่จะเดินตามหาคนในสถานที่ที่คนเดินกันเยอะแยะพลุกพล่านแบบนี้

          “เรนอยู่ไหนน้า ถ้าเผลอเข้าไปในตรอกดาร์กโซนล่ะก็ยุ่งแน่ๆ” เกลิกด์นึกพึมพำๆในใจ

                ทางด้านเรนอนเธอยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจใครและเมื่อรู้ตัวอีกทีเธอก็อยู่ที่ตรอกมืดๆไม่มีผู้คนมากนักเหมือนไฟต์โรดและในมือยังถือกระเป๋าสีชมพูและแซฟวิจอยู่ ในตรอกนั้นเป็นที่ชื้นๆอับๆกำแพงอิฐเก่าๆบางที่มีตะไคร่ขึ้น ร้านค้าที่รกรุงรังจนเกือบร้าง บางร้านเขียนป้ายไว้ว่าปิด บางร้านประตู้ก็เปิดไว้แต่ไม่มีลูกค้า บางร้านพังแบบไม่มีชิ้นดี ระหว่างทางที่อับและชื้นนั้น มีไฟต์เตอร์ท่าทางโซมๆหลายคน ทั้งแก่หนุ่ม ต่างพากันจ้องมองเธออย่างเป็นบ้านเป็นหลังแต่ทุกคนมีปฏิกิริยาเหมือน กันเมื่อเธอเดินผ่านคือรีบทำความเคารพอย่างหวาดกลัว และเดินหีไปอย่างรวดเร็ว เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วที่นี่ที่ไหน ประจวบเหมาะกับเธอเหลือบไปเห็นไฟเตอร์ชราใส่ชุดคลุมไฟเตอร์แบบโบราณผมสีขาวยาวมากคนนึงนั่งสูบยาควันโขมงอยู่เธอจึงเดินเข้าไปถาม

          “คุณปู่คะ ที่นี่ที่ไหนหรอคะ” เธอถามอย่างไม่มั่นใจว่าจะได้คำตอบ

                “ตรอกดาร์กโซน” ไฟเตอร์ชราตอบและหันมามองเธอถงกับผงะและรีบทำความเคารพเหมือนไฟเตอร์คนอื่นๆ

                “โอ้! พระองค์ กระหม่อมขอประทานอภัย ให้อภัยกระหม่อมด้วย ได้โปรด หม่อมฉันกลัวท่านจ้าวพระองค์อย่าได้บอกท่านจ้าวเลยว่าข้ามิให้เกียรติ” ไฟเตอร์ชรารีบแบมือไว้เหนือหัวก้มหน้า ตัวสั่นเทา

                “คุณปู่พูดอะไรคะ ท่านจ้าวไหน คุณปู่ คุณปู่” เรนอนไม่ได้คำตอบอะไรและไฟเตอร์ชราคนนั้นก็วิ่งหนีไป เธอจังตัดสินใจที่จะเดินไปเรื่อยๆและในที่สุดเธอก็พบทางออก

                “เรน หายไปไหนมาชั้นหาเธอตั้งนาน” เกลิกด์วิ่งหอบๆมาหา

                “เปล่า ก็เดินไปเรื่อย” เรนอนตอบ

          “อืม งั้นก็ดี ไปซื้อของที่เหลือกันเถอะ”

                “จ้ะ”