คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ไฟต์ที่ 11 ไฟโรด (ร้านขายไม้กายสิทธิ์ของโบวี่) (2)
ไฟต์ที่ 11 ไฟโรด (ร้านขายไม้กายสิทธิ์ของโบวี่) (2)
“เสียงอะไรน่ะเกล”เรนอนถามเกลิกด์ที่เดินโอบไหล่อยู่ข้างเพราะกลัวว่าเจ้าอนาลอยรูปหล่อจะมาจีบ
“เสียงไรอ่ะ”
“นั่นไง”
กึกๆๆๆ กึกๆๆๆๆๆ
“อ๊ะ นั่นไง” เรนอนชี้ไปที่ตู้ใบหนึ่งที่เป็นตู้ไม้ที่ถูกวางแอบอยู่หลังทางเข้าหลังร้านไม่ใช่ตู้กระจกเหมือนตู้อื่นๆและปิดสนิทพร้อมลั่นกุญแจเรียบร้อย
“ไปดูกันเกล” เรนอชวน
“อืม เดี๋ยวเรน โรบิน ในตู้นั้นมีอะไร”
“เออ...คือ...”โรบินตอบอึกอัก
เรนอนวิ่งที่ตู้นั่นโดยไม่สนใจใคร และไม่ฟังโรบินที่ตะโกนไล่หลังมาว่า
“อันตราย อย่าเข้าไป”
ทุกคนที่เหลือไม่สนใจและวิ่งตามเรนอนไปที่ตู้นั่นพร้อมกับโรบินที่ยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเรนอนมาถึงเธอพยายามเปิดตู้นั่นอย่างสุดกำลัง
“ทำอะไรน่ะหนู อ้าวเพื่อนเกลนี่ จะทำอะไรน่ะ” โบวี่เดินมาดูและดึงเรนอนออกจากตู้อย่างรุนแรง
“เปิดมัน ของของชั้น ของของชั้นอยู่ในนั้น มันต้องการให้ชั้นช่วย มันเรียกชั้น ชั้นจะเปิดมัน หลบไป” เรนอนวิ่งเข้าไปผลักโบวี่ออกและเริ่มเขย่าตู้อย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง
“เรน พอ หยุดเดี๋ยวนี้” เกลิกด์ตามมาและกอดรัดเธอไว้จากข้างหลัง เรนอนดิ้นรนเต็มที่เพื่อที่จะให้หลุดจากพันธนาการนี้
“เธอรู้มั้ยในนั้นมีอะไร มันเป็นไม้ต้องห้ามนะ มันเป็นไม้ที่ชั่วร้าย” โบวี่กดไหล่เธอและพยายามอธิบายให้เธอเลิกคลั่งและไม่ต้องการมัน
“แซฟวิจ” เธอตะโกนลั่นร้านและตู้นั้นก็ระเบิดขึ้นพร้อมไม้กายสิทธิ์สีเลือดลอยอยู่กลางอากาศและค่อยๆตรงมาหาเธออย่างสง่างาม “อันนี้น่ะหรอ ไม้กายสิทธิ์ของชั้น
“เรน” เอร์นพูดด้วยเสียงสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้เธมีสีหน้าไม่ต่างจากโบวี่มากเลย ทั้งคตู่ดูหวาดหลัวอย่างกับว่าชีวิตจะสิ้นสุดลง “แซฟวิจ ไม้กายสิทธิ์ของราชาปีศาจแห่ง
บราตอสผู้โหดเหี้ยม แซฟวิจ เดมอน ท่านจ้าวแงบราตอส เธอรู้ชื่อมัน เธอรู้จักมันได้ยังไง” เอิร์นตะหวาดใส่เรนอนอย่างควบคุมสติแทบไม่อยู่และเขย่าเรนอนอย่างบ้าคลั่ง
“ชั้นไม่รู้ มันพูดออกมาเอง ชั้นไม่รู้ โอ๊ย! เลิกบ้าซะทีเอิร์น ชั้นเจ็บ” เอิร์นยอมปล่อย
เรนอนแต่โดยดี “ตั้งสติกันหน่อยสิ”
“เอาล่ะทุกคนเงียบ” โบวี่พูดออกมาจนได้ในที่สุดแม้ยังมีท่าทีหวาดกลัวอยู่บ้าง “ตามชั้นมา” โบวี่พาพวกเค้าขึ้นไปที่ชั้นสองของตัวร้าน และพาไปที่ห้องๆหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องที่ค่อนข้างรกและเต็มไปด้วยไม้ชนิดต่างๆ และซากไม้กายสิทธิ์ที่ไม่สมบูรณ์
โบวี่พาพวกเค้ามานั่งที่มุมหนึ่งของห้องซึ่งมีเพียงโต๊ะไม้และเก้าอี้หนึ่งตัววางอยู่
“รอตรงนี้ก่อนนะ” โบวี่สั่งพวกเค้า โบวี่เดินไปหาอะไรซักอย่างจากกล่องใบใหญ่ ในนั้นมีหนังสือมากมาย โบวี่รื้อมันอย่างลนลานทำให้มันกระจัดกระจายเต็มห้อง ในที่สุดเค้าก็หยิบหนังสือปกแข็งสีดำสนิท มีตัวหนังสือสีทองเขียนไว้อย่างสวยงามว่า
โบวี่ยื่นหนังสือเล่มนั้นให้ เรนอนรับมาและเปิดอย่างผ่านๆ แต่ต้องสดุดกับคำว่า
แซฟวิจ ไม้กายสิทธิ์ ของท่านจ้าวผู้ยิ่งใหญ่
เธอเงยหน้ามามองโบวี่ เหมือนพยายามจะหาคำอธิบายและได้คำตอบเพียง “อ่านซะ”
เธอเริ่มต้นอ่านทันที
“แซฟวิจ ชื่อนี้มาจากชื่อของท่านจ้าวผู้ยิ่งใหญ่แห่งบราตอสเมื่อสมัยกว่าพันปีมาแล้ว
แซฟวิจทำจากซากฟอสซิลกระดูกคน และลงอาคมโดยพ่อมดดำแห่งบราตอส เป็นเวลาสิบสองปี อาบด้วยเลือดของสาวบริสุทธิ์ชาวเฮฟเวนหนึ่งในคืนพระจันทร์เต็มดวงกลางปีของแต่ละปีเป็นเวลาสิบสองปี รวมแล้วใช้สาวบริสุทธิ์สิบสอง รกเด็กทารกแรกเกิดไม่เว้นหญิงชายชาวเฮฟเวนที่เกิดในคืนพระจันทร์เต็มดวงกลางปีสิบสองปี ขนยูนิคอร์นแรกเกิดตัวละหนึ่งเส้นสิบสองตัว เขายูนิคอร์นสิบสองตัวบดละเอียดผสมกับเลือดเซ็นทอร์สิบสองตัว ส่วนประกอบทั้งหมดนี้จัดหาและทำในคืนพระจันทร์เต็มดวงกลางปีเท่านั้น จึงทำให้มีความรุนแรงทางพลังค่อนข้างสูง ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวงไม้กายสิทธิ์นี้จะมีพลังอำนาจมากที่สุด เคยมีตำนานเล่าขานกันมาว่าผู้ที่ใช้ไม้กายสิทธิ์นี้ไม่เคยมีใครใช้ได้เกินพระจันทร์เต็มดวงครั้งแรกได้เลยแม้แต่คนเดียว บางคนสติฟั่นเฟือนหรือว่าบ้าก่อนที่จะมีโอกาสได้ใช้ในคืนพระจันทร์เต็มดวง บางคนมีโอกาสได้ใช้ในคืนพระจันทร์เต็มดวงแต่ก็เสียชีวิตหลังจากนั้น ผู้คนต่างพากันเชื่อว่าไม้กายสิทธิ์นี้เป็นไม้กายสิทธิ์ดูดวิญญาณ ผู้ที่ใช้ทุกคนพลังจะลดลงๆ จนเป็นบ้าหรือตายไป คุณสามารถศึกษาประวัติของแซฟวิจเพิ่มเติมได้จากหนังสือเกี่ยวกับไม้กาวสิทธิ์อื่นๆและหนังสือที่มีประวัติของแซฟวิจ เดมอน”
เรนอนปิดหนังสือลงและหันมามองหน้าเพื่อนๆทุกคนที่ฟังอย่างใจจดใจจ่อรวมทั้งโบวี่ที่ยืนหันหลังให้เธอ
“แล้วจะให้ชั้นทำไงต่อ” เรนอนเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบรอบๆตัว
“หาไม้อันใหม่ซะถ้าเธอไม่อยากตาย” โบวี่พูดขึ้นแม้จะยังคงหันหลังอยู่ก็ตาม
“แล้วจะเอาอันไหนให้ชั้นล่ะคะ”
“ก็ตามวิธีที่โรบินบอกไง” โทนี่ตอบ
“งั้นลงไปลองดูก็ได้”
ทุกคนลงมาและเริ่มลองเรียกชื่อไม้กายสิทธิ์ที่ตนเองสนใจ เอิร์นได้ไม้ที่ชื่อว่าไลม์ ทำจากไม้มะฮอกกานี ขนนกฟินิกส์และดีงูเห่า โทนี่ได้ไม้กายสิทธิ์ที่ชื่อว่า ฟอเรส ทำจากไม้สักทอง
ผงเขายูนิคอร์น น้ำตานกฟินิกส์ เกลิกด์ได้ไม้กายสิทธิ์พิเศษที่โบวี่ทำโดยเฉพาะชื่อเอนเจลทำจากทองคำแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ลงอาคมโดยท่านผู้เฒ่าของสมาพันธ์ไฟเตอร์ทั้งสิงสองคนเป็นเวลาหนึ่งปี ขนยูนิคอร์นและน้ำตานกฟินิกส์ แต่เรนอนไม่ว่าจะเรียกชื่อไม้อันไหนก็ไม่มีอันใดโผล่มาหาเธอเลย และเธอก็ไม่สามารถใช้ไม้กายสิทธิ์อันใดได้เลยแม้แต่อันที่ดีที่สุดของโบวี่ที่มีอยู่ยกเว้นของเกลิกด์ เธอก็ไม่พอใจซักอัน
“ไม่เป็นไรหรอกเชื่อชั้นสิ” เรนอนเอ่ยกับทุกๆคน
“แต่เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอว่าผลที่ตามมามันเป็นยังไง” เอิร์นคัดค้านอย่างเป็นห่วงและวิตก
“ชั้นควบคุมมันได้”
“ไม่”
“ได้”
“ไม่”
เกิดศึกขึ้นระหว่างเรนอนกับเอิร์นซึ่งเถียงกันอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ
“เอาล่ะๆ ในเมื่อมันเลือกเธอ” โบวี่พูดขึ้นเพื่อสงบศึกของทั้งสองคน “นับจากนี้ไป มันเป็นของเธอแล้ว อย่าลืม ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลยังไง ทิ้งมันไปซะแล้วมาหาชั้น ชั้นจะหาไม้ที่ดีที่สุดมาให้เธอ”
“โบวี่” ทั้งสามคนที่เหลือพูดพร้อมกันอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ค่ะ” เรนอนตอบรับ
ความคิดเห็น