ความรักของผู้หญิงผู้แพ้พ่าย

เนื้อเรื่อง

ความรักของผู้หญิงผู้แพ้พ่าย

                ความรัก เป็นสิ่งที่เรากำหนดไม่ได้ว่าจะเริ่มต้นแบบไหน และจะลงเอยอย่างไร ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดจากการกระทำของเรา ในแง่บวกของความรักคน 2 คนต่างดูแลกันและกัน แต่ในด้านลบเมื่อความรักจบลงทุกพังทลายเหมือนอยู่ในโลกแห่งความมืดมน แต่ถึงอย่างไรเราก็คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ เพราะสิ่งใดๆเมื่อมีข้อดีก็ต้องมีข้อเสีย นอกเสียจากคน 2 คน จะปรับตัวเข้าหากัน สร้างแต่สิ่งดีๆในชีวิตทุกอย่างก็จะดีตามไปด้วย อย่างไรก็ตามทุกตัวอักษรที่ฉันเขียนผ่านปลายปากกา เกิดจากความรู้สึกดีๆที่มีให้แก่ความรักซึ่งเปรียบเสมือนผีเสื้อที่โบยบินแต่งแต้มสีสันของความสวยงาม แต่เมื่อผีเสื้อจบชีวิตลงคงจะไม่เห็นผีเสื้อตัวนั้นอีกต่อไปเลย เมื่อเรามีความรักก็จงรักษาความรักที่สวยงามไว้ให้ยาวนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใส่หัวใจของคน 2 คนลงไปในความรักดูแลมันให้ดีที่สุด เพราะถ้ามันจากไปก็จะเป็นเราเองนั่นแหละที่เสียใจ

                ในวันนี้อยากขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีให้ ความรู้สึกดีๆและความทรงจำอันสวยงาม ฉันจะขอจดจำมันไว้ในหัวใจตลอดกาล และคงไม่ขออะไรมากไปกว่า ความรู้สึกในใจที่ขอให้เธออยู่เคียงข้างกัน และรักฉันแค่นี้ก็คงมากเกินไปแล้ว...................

                ถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันรักจะไม่ดีอะไรมากมายในสายตาคนอื่นแต่คนพวกนั้นไม่เคยสัมผัสถึงความอ่อนโยน ที่เธอมีให้กับฉันเลยแม้แต่น้อย คนพวกนั้นไม่เคยรู้เลยว่า...อย่างน้อยในส่วนลึกของผู้ชายคนนี้ก็เป็นคนดีคนหนึ่ง  และที่สำคัญก็ยังเป็นคนที่ฉันรักและจะขอรักษาความรักครั้งนี้เอาไว้ให้ยาวนานที่สุดเท่าที่จะทำได้

                และแล้วฉันก็แทนที่เขาคนนั้นไม่ได้  คนที่เธอยังจดจำแต่ภาพความรู้สึกดีๆ ฉันคงเป็นได้แต่ตนที่เธอไม่เคยสนใจ  คนที่เธอรักและพร้อมที่จะเสียสละให้คงเป็นคนที่โชคดี  ฉันคงดีไม่เท่า  ความรู้สึกที่พวกเธอมีให้กัน  จึงขอเดินจากไป...ก้มหน้า...และไม่มองกลับมาอีกตรงที่เก่า...ที่รักเธอ

                ขอโอกาสฉันแก้ตัวเถอะนะ  เพราะการรับรู้วาเธอไม่รักกันมันโหดร้ายเกินไปสำหรับชีวิตหนึ่งที่รักเธอหมดใจ  ขอให้ฉันได้ทำในสิ่งที่หวังให้รู้ว่าอย่างน้อยผู้หญิงคนนี้  ได้ทำสิ่งที่ภาคภูมิใจให้กับคนที่รัก  ถึงแม้ว่าจุดจบจะไม่สมหวังก็ตาม

                อยากถามเธอนักว่าทำไมต้องฝังหัวใจลงกับอดีต ยังมีคนหนึ่งที่พร้อมจะสร้างโลกใบใหม่กับเธอแค่เธอให้โอกาส  ฉันสัญญาว่าจะต้องดีกว่าเขาแน่นอน   ลองเปิดหัวใจและรับคนที่รักเธอเข้าไปได้ไหม  อย่าให้ฉันต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้อีกเลย

                อย่าฝืนใจถ้าไม่รักกันเพราะมันคงไม่ทำให้อะไรดีขึ้น  อย่าหลอกกันอีกเลยฉันคงโง่มากที่รักเธอ  จุดจบเส้นขนานคงโทษใครไม่ได้  เมื่อฉันไม่ดีพอก็ขอเป็นคนเดินจากหมดไป  ไม่อยากให้เธอเป็นฝ่ายแสดงความรู้สึกว่าไม่รักฉัน...อีกแล้ว

                เวลา...พาเธอไปจากฉันนานแล้ว  และก็อีกเช่นกันเวลาได้ลบภาพฉันในใจของเธออย่างไม่เหลือเงา  ให้รู้ไว้เท่านั้นว่าในวันที่เงียบไร้ผู้คนฉันยังอยู่  อยู่เอรักเธอเพื่อเป็นเหมือนวันวาน

                ทุกบทบาทล้วนแล้วแต่ล่งลอกตัวตนของฉันเองทั้งนั้น  ถ้าวันนี้ฉันได้รู้ว่าทุกสิ่งที่ฉันตั้งใจทำเพื่อเธอ  ฉันได้รับเพียงความว่างเปล่ากลับมา  ฉันจะไม่ทำและไม่มีวันทำ

          ในวันที่ความรักของเราเดินทางมาถึงจุดสูงสุดของหัวใจ  หัวใจของฉันเท่านั้นที่รู้ดีว่ามากมายเพียงใด  เพราะไม่เช่นนั้นแล้วคำว่ารักคงไม่เกิดขึ้น  และทุกครั้งที่ได้ฝันถึงเรื่องราวเก่าๆฉันก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า “ในโลกของความเป็นจริงมักต่างจากความฝันเสมอ”

                หลายครั้งที่ฉันหลับตาและพยายามบอกกับตังเองว่า “พรุ่งนี้เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาฉันควรจะลืมเธอสักที” แต่จนบัดนี้ฉันยังไม่สามารถที่จะทำได้ ต้องขอโทษเธอกับความอ่อนแอของฉันต่อให้ในสมองดังก้องด้วยคำล่ำลาจากเธออย่างไร หัวใจก็คงมีสีเดิมๆ

                เมื่อกาลเวลาได้พาฉันเดินมาถึงตรงนี้  ห่างจากเธอ  ห่างจากเรา  ทุกครั้งที่ฉันได้หันกลับไปมองจุดๆเดิมที่เราเคยเป็น  ไม่มีอะไรเลยที่ฉันจะมองเห็นนอกจากความว่างเปล่า  ที่ทอดตัวกว้างขึ้นทุกที

                ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนเธอไปหมดแล้ว  เหลือแต่ความรู้สึกในใจของฉันที่ยังไม่เปลี่ยน  มีเธออยู่ตรงนี้หรือไม่จะมีประโยชน์อะไร  เมื่อฉันยังเป็นฝ่ายเดียวที่ยังมั่นคง

                ภาพสุดท้ายก่อนการล่ำลา  จำได้ว่าฉันต้องพยายามสร้างความสดใสให้กับตัวเองอย่างหนัก  อยากถามเธอนักว่าอีกนานไหมกว่าจะพบกันอีกครั้ง  แต่ภาพความปวดร้าวที่ปนเปื้อนในใจ  ทำให้ฉันหยุดทุกคำถามเอาไว้...และเดินจากเธอมาในที่สุด

          หลายเหตุผล  หลายคำอธิบายที่เธอมีสำหรับการร้างราของเรา  ฉันนิ่งเงียบและพยายามทำความเข้าใจอย่างอดทน  แม้จะรู้สึกได้ดีถึงคำตอบที่แท้จริง

                ยากเย็นเหลือเกินกับการก้าวต่อไป...คนดี  จนบัดนี้หัวใจของฉันก็ยังร่ำร้องถึงเออย่างไม่แปรเปลี่ยนแม้จะรู้สำนึกดี  ฉันไม่มีวันมีเธอในโลกแห่งความจริงอีกแล้วก็ยังทำ

                หลายๆครั้งที่ฉันพยายามตัดขาดความเป็นเราออกจากหัวใจ  แต่สุดท้ายก็ไม่อาจทำได้  ความคิดถึงสำหรับเธอ...ง่ายกว่าอะไรทั้งหมด

                ยาวนานเหลือเกินกับการรอคอยเพื่อให้เธอกลับมา  แต่ในที่สุดความรักของเราก็จบลง  ตรงที่เธอเลือกเขาไม่ใช่ฉัน  ทุกความรู้สึกดีๆยังคงตรึงในหัวใจ  ทำให้ฉันต้องกลับมาฝันถึงความรักระหว่างเราอย่างแพ้พ่าย