คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 สนใจฉันหน่อย
กลุ่มนักกีฬาฟุตบอลเริ่มทยอยออกจากสนามหลังซ้อมเสร็จ ลูกปลาลุกขึ้นยืนบนอัฒจรรย์กีฬาที่เธอนั่งอยู่นานก่อนหน้านั้น เธอมองหาใครบ่งคนในกลุ่มนั้น
“อยู่ไหนนะ เมื่อกี๊ยังเห็นวิ่งอยู่เลย” หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ สนาม แล้วเธอก็ถึงกับยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นเขา..... อ๊อฟ กำลังเดินมาทางอัฒจรรย์ที่เธอนั่งอยู่ หญิงสาวยกมือขึ้นทักทายเขา แต่แล้ว......
“พี่อ๊อฟ กรี๊ดดดด! ”
กลุ่มหญิงสาวสามคนที่นั่งข้างๆลูกปลาร้องเรียกอ๊อฟด้วยความคลั่งไคล้ พวกเธอเหล่านั้นต่างชื่นชอบเขา ซึ่งลูกปลาเองก็สังเกตเห็นเป็นเช่นนั้น
ชายหนุ่มส่งรอยยิ้มมายังกลุ่มสาวๆ โดยที่สายตาเขาไม่ได้มองมายังหญิงสาวผู้ซึ่งเขาเรียกว่าแฟน โดยที่ไม่เต็มใจ........เขาเดินยังกลุ่มหญิงสาว พวกหล่อนก็ชวนเขาสนทนาอย่างปลาบปลื้มในตัวเขา
“พี่อ๊อฟ.....น้ำค่ะ” หนึ่งในหญิงสาวยื่นขวดข้ำดื่มมาให้เขา มันเป็นภาพที่ขัดลูกตาของลูกปลาซะเหลือเกิน! ทันใดนั้นลูกปลาจึงตัดสินใจลุกขึ้น เดินมายังกลุ่มหญิงสาว เธอยกมือขึ้นกอดอก สายตามองด้วยความหยันเล็กน้อย หญิงสาวสามคนมองมาที่เธออย่างแปลกใจ
“อะไรของหล่อนเนี่ย! ” หนึ่งในหญิงสาวกระซิบบอกเพื่อน แต่พวกเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร ยังคุยกับอ๊อฟต่อ ซึ่งมันเป็นเหตุให้ลูกปลาทำหน้าบึ้งอย่างไม่พอใจขึ้นมาทันที หญิงสาวก้าวออกไปขวางตรงหน้าชายหนุ่ม กางแขนออกทั้งสองข้าง
“คุยกับเขาอ่ะ ขออนุญาตเราด้วยเพราะเราเป็น แฟ.......”
“เสียมารยาทน่า.....”
ลูกปลายังไม่ทันได้พูดจบมือเรียวของเขาก็ดันศีรษะของหญิงสาวออกไปด้านข้าง แล้วชายหนุ่มก็คุยสนทนากับเหล่าหญิงสาว ซึ่งเขาเรียกพวกเธอเหล่านั้นว่า.....แฟนคลับของเขา
ลูกปลาเดินกลับมานั่งหน้างออยู่ที่เดิม หญิงสาวมองมาที่ชายหนุ่มกับกลุ่มหญิงสาวด้วยแววตาที่บอกว่าไม่ค่อยสบอารมณ์นัก .....
“ฉันเป็นแฟนนายนะ.....” หญิงสาวบ่นเบาๆ
“พี่อ๊อฟคะ เดี๋ยวพวกเราต้องไปเรียนแล้วนะคะ เสียดายจังอยากคุยกับพี่นานๆ” หนึ่งในกลุ่มหญิงสาวพูดขึ้น
“ครับ ถ้ายังไงไว้ค่อยเจอกันนะครับ” อ๊อฟพูดกับเหล่าหญิงสาวอย่างสุภาพ
พวกหญิงสาวเดินจากไปกันแล้ว ชายหนุ่มหันไปมองยังหญิงสาวอีกคนซึ่งตอนนี้ เขาแน่ใจแล้วว่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอแสดงสีหน้าท่าทางไม่พอใจ ซึ่งผู้ชายทุกคนต้องรับรู้เองโดยอัตโนมัติว่า นี่แหละคืออาการงอน........
“งอนอะไรนักหนา?” เขาถามเสียงเรียบ น้ำเสียงที่เขาคุยกับเธอมันช่างแตกต่างจากการคุยกับหญิงสาวเมื่อสักครู่นี้เหลือเกิน ลูกปลาเปรียบเทียบในใจ>o< หญิงสาวไม่ตอบ และยังคงนั่งหน้าบึ้งต่อไป
“บอกไว้เลยนะเราง้อผู้หญิงไม่เป็น!.......หายงอนเมื่อไรแล้วค่อยมาคุยกัน.....เคมะ?”
เขาหมุนตัวออกมาเหมือนจะเดินจากไป แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องหยุดก้าว เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง เขาหันไปมองหญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเดินกลับไปหาเธอ ชายหนุ่มยืนมือออกไปข้างหน้าผายฝ่ามือหงายขึ้นมาเป็นการชักชวนให้เธอจับมือเขาพยุงตัวลุกขึ้น
“ลงมาสิ!” เขาบอกหญิงสาวให้ลงจากอัฒจรรย์ตรงนั้น
“เดี๋ยวสิ นายเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนสิ....เหงื่อท่วมไปหมดแล้ว....” หญิงสาวยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขา ซึ่งเขาก็รับมาเช็ดเหงื่อที่ใบหน้าและลำคอทันที ก่อนจะพับเก็บไว้
“ขอบใจนะ เดี๋ยวจะซักมาคืนให้”
“ไม่เป็นไร ฉันให้” ลูกปลาอมยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากด้วยความเขินอาย
เขายื่นมือไปหาเธออีกครั้ง
“จะลงมาได้รึยัง?”
บ้า! น้ำเสียงแบบนี้มันคือคำสั่งชัดๆ น่าจะสุภาพกับเธอให้มากกว่านี้.....หญิงสาวนึกในใจ ก่อนจะยื่นมือไปจับมือเขาพยุงตัวเองยืนขึ้น เธอค่อยๆ ก้าวลงมา แต่แล้ว
“ว้าย!.....>O<”
ลูกปลาร้องด้วยความตกใจเมื่อเท้าของเธอสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง เธอทิ้งน้ำหนักตัวโถมลงมาที่เขา ทำเอาชายหนุ่มเสียหลักล้มลงไปนอนหงายกับพื้น โดยมีร่างหญิงสาวทับอยู่ด้านบน
เหมือนในละครเลย! หญิงสาวคิดในใจ แล้วเธอก็นึกได้ถึงคำพูดของเพื่อนสาวในคราวก่อน “นี่ๆ....แอนเคยได้ยินเขาบอกมาว่า วิธีการสังเกตว่าเขาจริงใจรึป่าวต้องจ้องที่ดวงตา..... เห็นในละครมั้ยที่เขาชอบทำภาพช้าเวลาพระเอกนางเอกมองตากันอ่ะ”
“ใช่ๆ ต้องมองให้ลึกซึ้ง สามวินาทีขึ้นไปด้วย”
คำพูดของเพื่อนในคราวก่อนผุดขึ้นมาในความคิดของเธอแล้ว ตอนนี้แหละเธอต้องสบตาเขา ! >_< อ๊อฟพยายามลุกขึ้น แต่เขายังไม่ทันได้ลุก หญิงสาวเอามือสองข้างจับไปที่ใบหน้าของเขาแล้วดันให้เขาหันมา
“เดี๋ยว เราต้องสบตากันสามวินาทีก่อน”
“เห้ย! เล่นอะไรของเธอเนี่ย!!” เขาดันร่างหญิงสาวให้ลุกขึ้น ก่อนจะรีบลุกยืนขึ้น
“ขะ...ขอโทษ!” ลูกปลาก้มหน้าแสดงอาการเหมือนเด็กที่เพิ่งโดนดุ เธอยังคงนั่งอยู่กับพื้น ในขณะที่อ๊อฟยืนขึ้นพร้อมกับปัดฝุ่นตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย......ชายหนุ่มเหลือบไปมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งอยู่ ก่อนที่จะยื่นมือไปหาเธอ
“มาสิ!”
เขายื่นมือไปหาหญิงสาว แต่เธอไม่อยากลุกไปกับเขาเลย หญิงสาวเมินหน้าไปทางอื่น ไม่สนใจมือเรียวที่ยื่นมารอรับด้านหน้าแม้แต่น้อย อ๊อฟพ่นลมออกจากปากเบาๆ อย่างไม่สบอารมณ์......ผู้หญิงนี่! เข้าใจยากและน่าเบื่อชะมัด!.....ชายหนุ่มคิดในใจ
“ก็แล้วแต่นะ ไม่อยากลุกก็เชิญนั่งอยู่ตรงนี้แหละ!!!!!”
อ๊อฟเดินจากไปทิ้งให้ลูกปลานั่งอยู่ตรงสนามตามลำพัง หญิงสาวน้ำตาซึมออกมา เธอพยายามไม่ให้มันไหลออกมามากกว่านี้ ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้นะ! เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องตามเขาตลอด...... ทำไมเขาถึงไม่แคร์เธอบ้าง....นี่แค่เริ่มต้น ทำไมถึงรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้เหลือเกิน.....T^T หญิงสาวคิดในใจ.........หญิงสาวเอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมา
“เธอจะแสดงความอ่อนแอออกมาไม่ได้นะพรสุดา” หญิงสาวบอกกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกจากสนาม >_<!
“ตื๊ดด!!”
เสียงโทรศัพท์มือถือของอ๊อฟดังออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาหยิบมันขึ้นมา ชายหนุ่มเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีที่เห็นเบอร์โทรศัพท์ที่โชว์อยู่หน้าจอ มันคือเบอร์ของทิพย์!......
“ฮัลโหล!”
“อ๊อฟ......” เสียงที่คุ้นหูเรียกชื่อเขา ชายหนุ่มเงียบฟังสักครู่หนึ่ง
“หึม! ……………ว่าไงหรอ ?” เขาถามออกไปเสียงเรียบ เวลามันผ่านไปกี่วันแล้วนะ ชายหนุ่มรู้สึกว่ามันนานเหลือเกินที่ไม่ได้คุยกับหญิงสาวแบบนี้
“ไม่มีอะไรหรอก ทิพย์แค่.....อยากได้ยินเสียงอ๊อฟ”
อ๊อฟนิ่งเงียบไปสักครู่ หล่อนจะมาคิดถึงเขาทำไม? ในเมื่อหล่อนก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว.......ชายหนุ่มคิดในใจ
“หรอ....แล้วมีอะไรอีกหรือเปล่า?” เขาถามออกไป
“ได้ข่าวว่ามีแฟนใหม่แล้วหรอ” หญิงสาวถามเขาเสียงปนเศร้าเล็กน้อย เธอรอฟังคำตอบจากปากชายหนุ่มด้วยหัวใจเต้นรัว.....
“อืม!.....” เขาตอบรับออกมาสั้นๆ มันเป็นคำตอบที่หญิงสาวไม่อยากได้ยินเลย
“อ๊อฟทำอย่างนี้ได้ยังไงกันอ่ะ? อ๊อฟลืมทิพย์แล้วหรอ อ๊อฟลืมทิพย์ได้ง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือไง.....” ทิพย์เริ่มขึ้นเสียง
“อ๊อฟไม่ได้ลืมทิพย์.....อ๊อฟแค่ตัดใจได้....มันไม่ใช่เพราะอ๊อฟ....แต่ที่อ๊อฟตัดใจได้ง่าย มันเป็นเพราะทิพย์” เขาพูดออกมาอย่างเสียงเรียบ น้ำเสียงของเขาที่หญิงสาวได้ยินมันช่างเย็นชาเหลือเกิน
“แต่ทิพย์ ไม่เคยลืมอ๊อฟ”
“ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด!” เขาวางสายทันทีที่หญิงสาวพูดจบ
ประโยคสุดท้ายที่เขาได้ยิน หญิงสาวบอกว่าลืมเขาไม่ได้ ประโยคนี้มันทำให้เขารู้สึกแย่ เขารีบวางสายทันทีเพราะเขาไม่อยากรู้สึกเกลียดหล่อนมากไปกว่านี้ ถ้าหญิงสาวพูดอะไรมากไปกว่านี้เขาคงเกลียดหล่อนมากขึ้นแน่ๆ จะเป็นเพราะสาเหตุอะไรเล่า.... ก็ในเมื่อหล่อนเป็นคนเลือกที่จะไปจากเขาเอง แต่หญิงสาวกลับพูดออกมาได้ว่ายังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่.....
ชายหนุ่มหวนคิดไปถึงคำว่า “แฟนใหม่” ทีทิพย์ถามถึง ภาพของลูกปลาปรากฏขึ้น ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้นะ! เขาถามตัวเองในใจ เพราะทั้งที่เขาไม่ได้ชอบหญิงสาวผู้นั้นเลยแม้แต่น้อย แต่กลับดึงเธอเข้ามาเกี่ยวพัน เพียงเพราะต้องการประชดทิพย์เท่านั้นนะหรือ? เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที แต่จะให้เขาทำอย่างไรได้เล่า จะตัดสัมพันธ์กับหญิงสาวเลยก็ไม่ได้ ...........
มือเรียวของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าที่ลูกปลาให้ออกมา
“ขอโทษนะลูกปลา เราไม่น่าดึงเธอเข้ามาเกี่ยวพันเรื่องนี้ตั้งแต่แรกเลย!.........”
ชายหนุ่มก้มมองผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าในมือเขา ลูกปลาไม่ได้ผิดอะไร ทำไมเขาต้องทำร้ายเธอด้วย? ชายหนุ่มคิดในใจด้วยความรู้สึกผิด ภาพรอยยิ้มไร้เดียงสาของหญิงสาวผุดขึ้นความคิดของเขา…..ทั้งภาพอิริยาบถต่างๆของเธอที่ไปป่วนเขาอยู่บ่อยๆ ทำเอาชายหนุ่มถึงกับขำเบาๆในลำคอ เมื่อนึกถึงภาพเหล่านั้น
“ยัยบ๊องเอ๊ย!.....>o<” เขายังคงมองผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าในมือเขาอยู่
“ตอนนี้คงโกรธเราอยู่สินะ ” ชายหนุ่มคิดในใจว่าหญิงสาวต้องโกรธเขาอยู่เป็นแน่ เพราะวันนี้เขาเพิ่งทิ้งเธอไว้ที่สนามโดยที่ไม่สนใจใยดีเธอเลยแม้แต่น้อย หวนคิดถึงเรื่องนี้ยิ่งทำให้เขานึกตำหนิตัวเอง
“มารครอบงำอีกแล้วสิเรา โกรธทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที........!”
ความคิดเห็น