คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ฉันมีแฟนหล่อ
“หา! อ๊อฟมาขอเป็นแฟนกับเธอ!......” หญิงสาวสามคนพูดขึ้นพร้อมกัน ด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
“จุ๊ๆ เบาๆสิ อย่าเสียงดัง” ลูกปลาบอกเพื่อน
“เป็นไปได้ไง ลูกปลากำลังจะมีแฟน โอ!.....!ไม่อยากจะเชื่อเลย >o<!” ติ๊กแซวเพื่อนเล่นๆ
“เป็นไปแล้วย่ะ มีแฟนหล่อด้วยสิ…….” ลูกปลาคุยโอ่ หญิงสาวยกมือขึ้นทาบอกสายตามองไปด้านหน้าอย่างเหม่อลอย
“ฉันก็ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่า เขาจะมองเห็นเสน่ห์ในตัวฉัน ในที่สุดฉันก็พบแล้ว....คนที่ชอบในสิ่งที่ฉันเป็น ” ลูกปลาบอกกับเพื่อนโดยที่สายตามองออกไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย ริมฝีปากยังยิ้มระรื่นอยู่
เหล่าบรรดาเพื่อนสาวของเธอหันไปมองหน้ากัน พวกเธอเหล่านั้นล้วนปิติยินดีกับเพื่อนสาว ที่ได้สมหวังสักที และพวกเธอต่างก็อยากรู้ว่า ลูกปลากับอ๊อฟจะลงเอยกันอย่างไร เพราะเพื่อนสาวของพวกเธอยังอ่อนหัดในเรื่องของความรักมาก เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย แม้เหล่าเพื่อนๆจะยินดีกับเธอ แต่ก็ยังไม่หายห่วงในเรื่องนี้......>o<
อ๊อฟและเพื่อนเดินผ่านไปยังกลุ่มหญิงสาวสี่คนที่นั่งสนทนากันอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ในมหาวิทยาลัย หนึ่งในหญิงสาวที่เขาเห็นนั้นคือลูกปลา หญิงสาวที่เขาคุยด้วยเมื่อวาน ทันใดนั้นเหล่าหญิงสาวทั้งหมดก็หันมาที่เขา ลูกปลาที่นั่งอยู่ก็โบกมือทักทายเขา พร้อมกับเหล่าเพื่อนที่ดูเหมือนกับคุยอะไรบางอย่างซึ่งดูจากท่าทางที่ทุกคนมองเขา อ๊อฟมั่นใจว่าหญิงสาวเหล่านั้นกำลังพูดถึงเขาอย่างแน่นอน ชายหนุ่มส่งยิ้มให้ลูกปลาพร้อมกับพยักหน้าแสดงการทักทายตอบ......
“แฟนคลับมึงหรออ๊อฟ?” พจน์หันไปถามเพื่อน
“ไม่ใช่....เพื่อนกูเอง!”
“กูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามึงมีเพื่อนผู้หญิงด้วย ” พจน์ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เพื่อนบอกสักเท่าไร เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทกับอ๊อฟ มาหกปีแล้วเขาไม่เคยเห็นอ๊อฟคบเพื่อนผู้หญิงเลย มีแต่หญิงสาวที่เป็นแฟนคลับนักฟุตบอลเท่านั้นที่เข้ามาติดพันธ์
“ไหนมึงบอกว่าไม่คบเพื่อนหญิงไง กูจำได้ว่า มึงเคยบอกว่าผู้หญิงน่ารำคาญ.....”
“เออน่า! .....อย่าพูดมาก ก่อนที่กูจะรำคาญมึง” อ๊อฟพูดล้อเพื่อนเล่น
ชายหนุ่มเดินผ่านไปแล้ว มีเพียงกลุ่มหญิงสาวที่นั่งอยู่และสนใจจะใช้เรื่องเขามาเป็นหัวข้อในการสนทนากับเหล่าเพื่อน
“กรี๊ดดดด เท่ห์มากเลย” แอนนี่พูดพร้อมกับยกมือขึ้นจับที่ใบหน้าของเธอ
“เวอร์น่ะยัยแอน นั่นแฟนเพื่อนนะ” โบว์เตือนเพื่อน
“ไม่ใช่พี่อ๊อฟ แอนหมายถึงพี่พจน์...เพื่อนเขา”
“เอาอีกแล้วนะแอนนี่ ” ติ๊กพูด
“ว่าไปแล้วก็อิจฉาลูกปลานะ ที่มีแฟนเป็นถึงนักฟุตบอลรูปหล่อ.....อิจฉาอ่ะ” แอนนี่พูด
“โบว์ว่าน่าเป็นห่วงมากกว่า จะมาหลอกเพื่อนเราหรือเปล่าก็ไม่รู้สิ” โบว์พูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน ลูกปลาเองก็ยังนึกหวั่นๆ อยู่ในใจ หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน หรือเขากำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่ =_=!
“นี่ๆ....แอนเคยได้ยินเขาบอกมาว่า วิธีการสังเกตว่าเขาจริงใจรึป่าวต้องจ้องที่ดวงตา..... เห็นในละครมั้ยที่เขาชอบทำภาพช้าเวลาพระเอกนางเอกมองตากันอ่ะ”
“ใช่ๆ ต้องมองให้ลึกซึ้ง สามวินาทีขึ้นไปด้วย” โบว์พูดเสริม
โบว์และแอนนี่หารู้ไม่ว่าที่พูดออกไปเล่นๆกันนั้น ตอนนี้ในสมองของลูกปลา เธอกำลังเชื่อในสิ่งที่เพื่อนเธอบอกเข้าแล้ว เธอเชื่ออย่างหมดหัวใจเลยว่า ไม่มีทฤษฎีใดพิสูจน์ความจริงใจของคนได้ นอกจากทฤษฎีความรักเท่านั้นที่สามารถพิสูจน์ได้……..
รุ่งอรุณของวันใหม่ หลังจากที่อ๊อฟออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มรีบคว้าเสื้อนักศึกษาออกมาใส่ เขามองดูนาฬิกาที่ผนังห้องที่มันกำลังเดินหมุนไปเรื่อยๆ
“เวรแล้วสิ! สายขนาดนี้แล้วรึ!” ชายหนุ่มบ่นกับตัวเอง ก่อนจะก้าวยาวๆไปสวมรองเท้าอย่างรีบเร่ง เขาเปิดประตูห้องออกไปด้วยความรีบ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าลืมอะไรบางอย่าง.... แล้วเขาก็หมุนตัวกลับมาคว้ากระเป๋าที่วางไว้บนเตียงนอน แล้วก็หมุนตัวกลับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มวิ่งลงบันไดหอพักไปอย่างรวดเร็ว แล้วขณะนั้นเองมีบางอย่างทำให้เขาตกใจสุดขีด
“เห้ย! O_O!!!!! เธอมาได้ยังไงเนี่ย” อ๊อฟตกใจเมื่อเห็นลูกปลามารออยู่หน้าหอพัก
“ก็นั่งโดยสารมาน่ะสิ!”
“แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเราพักอยู่ที่นี่” เขายังคงถามหญิงสาวต่อด้วยความสงสัย
“แถวนี้มันเป็นหอพักนักกีฬานี่ เราก็ถามคนแถวนี้ดู ดีนะที่เขารู้จักนายด้วย”
คิ้วเข้มของอ๊อฟเริ่มขยับเข้าหากัน แม่นักฟุตบอลหญิงคนนี้สงสัยเอาจริง!.... เขาคิดในใจ ชายหนุ่มรู้สึกหวั่นใจบ้างลึกๆ
“มารอเราหรอ” เขารู้อยู่แก่ใจแต่ถามหญิงสาวด้วยท่าทางสงสัย ทั้งที่ในใจเขาต้องการถามออกไปว่ามารอเขาทำไม? มากกว่า
“ใช่! ก็ฉันอยากไปมหาลัยพร้อมนายนี่” พูดจบหญิงสาวก็เดินเข้าไปเกาะแขนอ๊อฟ เธอรู้สึกเขินอายเพราะไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน แต่ด้วยเหตุที่เธอเคยเห็นทิพย์ทำแบบนี้กับชายหนุ่ม หญิงสาวจึงลองทำดูบ้าง......>o<!
อ๊อฟหันก้มลงมองแขนตัวเองที่มีมือเรียวคู่หนึ่งเกาะกุมอยู่ ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางของสายตาหันไปมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาดุกร้าว หญิงสาวจึงปล่อยมือที่กุมแขนเขาออกทันที ที่เห็นแววตานั้น
“คนเป็นแฟนกันเขาก็ทำกันอย่างนี้ไม่ใช่หรอ” ลูกปลาบ่นพร้อมกับทำหน้างอด้วยความไม่พอใจ
อ๊อฟไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เขางอข้อแขนเข้าหาตัวเพื่อเป็นการแสดงการอนุญาตให้หญิงสาวเกี่ยวแขนเขา หญิงสาวถึงกับส่งรอยยิ้มกว้างอ้อกมาทันทีก่อนจะยื่นมือไปเกาะแขนอ๊อฟ ทั้งคู่ออกมารอรถด้วยกันที่ป้ายรถเมล์ ชายหนุ่มก้มมองนาฬิกาข้อมือ แล้วก็ทำสีหน้าวิตกกังวลจนลูกปลาสังเกตเห็นได้
“มีเรียนตอนเช้าหรอ” หญิงสามถามเขา
“อืม....คงไปสายแน่เลย” เขาตอบออกมาโดยที่ไม่ได้มองหน้าหญิงสาวผู้ที่เป็นคนถาม สายตายังมองหารถประจำทางอย่างรอคอย
“แล้วเธอล่ะ” เขาหันกลับมาถามหญิงสาวที่ยังคงเกาะแขนเขาอยู่
“มีเรียนตอนบ่ายโมงโน่นแน่ะ”
“หึม! แล้วทำไมไปมหาลัยแต่เช้าจังเลย?” อ๊อฟถามด้วยความสงสัย
“ก็แค่อยากไปมหาลัยพร้อมแฟน”
ลูกปลาพูดออกไปตรงๆตามความคิดของเธอ หารู้ไม่ว่าประโยคนี้ทำเอาชายหนุ่มแทบสะอึก และทันใดที่รถเมล์มาจอด กลุ่มคนหลายคนที่รอรถอยู่กับพวกเขา ต่างกันรีบวิ่งแย่งกันขึ้นรถเมล์ไป อ๊อฟเองก็เช่นกันเขารีบขึ้นรถไปโดยที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองสะบัดมือของหญิงสาวหลุดออกจากแขนตอนไหน.....T^T ชายหนุ่มขึ้นมายืนเกาะราวเพราะว่าที่นั่งเต็มหมดแล้ว
ลูกปลาเบียดผู้คนขึ้นมาบนรถแล้วมายืนข้างเขา ผู้ชายบ้า! ไม่รอกันเลย ...หญิงสาวนึกตำหนิเขาในใจ ขณะนั้นผู้โดยสารคนหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้อ๊อฟก็ลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวลงเมื่อถึงจุดหมายที่เขาต้องลง ลูกปลาเดินเข้ามาใกล้ๆ ชายหนุ่ม เมื่อเธอกำลังจะก้าวเข้าไปนั่งตรงนั้น แล้วเธอก็ต้องทำหน้าบึงแสดงความไม่สบอารมณ์อย่างมาก เพราะแทนที่เขาจะให้หล่อนไปนั่ง เขากลับนั่งลงตรงนั้นเสียเอง>_< ช่างไม่เป็นสุภาพบุรุษ เหมือนพระเอกในละครที่เธอเคยดูบ้างเลย เห้อ! หญิงสาวคิดในใจ.....O-O!!
อ๊อฟและลูกปลามาถึงมหาวิทยาลัย ทั้งคู่เดินไปด้วยกันโดยที่ไม่รู้เลยว่า ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใครหลายๆ คนโดยเฉพาะในกลุ่มของหญิงสาว
“เธอ ดูนั่นสิ!” หญิงสาวผู้หนึ่งบอกเพื่อนหันไปดูหญิงชายคู่หนึ่งที่เดินมาด้วยกัน
“นั่นพี่อ๊อฟของฉันนี่.....กรี๊ดดดด! อย่าบอกนะว่าแม่นั่นเป็นแฟนใหม่ของพี่อ๊อฟ” หนึ่งในบรรดาหญิงสาวพูดขึ้นมา
“ไม่จริง! O_O!!!ฉันไม่เชื่อ พี่อ๊อฟไปล้มหัวกระแทกอะไรมาแน่ๆเลย ถึงได้ไปคว้าแม่นั่นมาเป็นแฟน......กรี๊ดดด! รับไม่ได้อย่างแรง.....”
ลูกปลายังคงกุมแขนของชายหนุ่มอยู่ไม่ยอมปล่อย เธอเดินเชิดหน้าด้วยความมั่นใจ ไม่สนใจเสียงซุบซิบนินทา และไม่สนใจสายตาหลายคู่ที่กำลังจับจ้องมาที่เธอ.........*_^ หึหึ! ก็เพราะว่ามีแฟนหล่อ พวกเธอคงอิจฉาล่ะสิ!.....หญิงสาวนึกในใจด้วยความปลื้มปิติยินดีเป็นอย่างมาก
“ลูกปลา!” ชายหนุ่มหันไปเรียกชื่อหญิงสาวที่กุมแขนเขาอยู่
“หือ อะไรหรอ?”
“จะปล่อยเราได้หรือยัง หรือว่าเธอจะเข้าไปเรียนกับเราด้วยเลยดีมั้ย?” เขาประชดเสียงเรียบ
“ได้หรอ? ไปสิ!” ลูกปลาตอบออกไปอย่างไร้เดียงสา
ให้ตายสิ! นี่เขากำลังพูดประชดหล่อน! ทำไมหล่อนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยหรือไง! >o< ชายหนุ่มคิดในใจ เขาส่ายหน้าให้กับหญิงสาวอย่างหัวเสีย......
“ลูกปลา!” เสียงแอนนี่ทักมาแต่ไกล โอ! เสียงสวรรค์มาช่วยเขาแล้ว อ๊อฟคิดในใจ แต่ในขณะที่ลูกปลาพ่นลมออกจากริมฝีปากเบาๆอย่างไม่ค่อยจะยินดีปรีดากับเสียงเพื่อนที่ทักมาแต่ไกลนั้นเลย โผล่มาทำไมตอนนี้นะ! หญิงสาวคิดในใจ
“เพื่อนเธอมาแล้วนี่ เราว่าเธอไปกับเพื่อนจะดีกว่านะ” อ๊อฟแนะนำหญิงสาว
“มาแต่เช้าเลยนะ เราเรียนตอนบ่ายนี่นา” แอนนี่หันมาพูดกับเพื่อน แล้วก็หันไปส่งยิ้มให้ชายหนุ่มที่ยืนข้างๆเพื่อนสาวอย่างเกรงใจ……
“นี่แอนนี่เพื่อนเราเอง แอน......นี่พี่อ๊อฟ แฟ......”
“หวัดดีครับน้องแอนนี่”
ลูกปลายังไม่ทันได้พูดจบ ชายหนุ่มก็รีบพูดทักทายเพื่อนสาวของเธอสวนขึ้นมาก่อน
“เพื่อนเธอมาแล้ว ถ้างั้นเราไปเรียนก่อนนะ แล้วเจอกันนะลูกปลา.....แล้วเจอกันครับแอนนี่”
สายตาของลูกปลายังคงจับจ้องมองร่างสูงของอ๊อฟที่ค่อยๆเดินลับตาไป ก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนแล้วทำหน้าบึ้ง
“แล้วแอนมาทำอะไรแต่เช้าเนี่ย” ลูกปลาถามเพื่อน
“ไม่รู้สิ! วันนี้แอนเป็นอะไรก็ไม่รู้ อยู่บ้านก็เบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยมามหาลัยดีกว่า ไม่คิดว่าจะเจอลูกปลานะเนี่ย!”
แอนนี่พูดออกไป เธอทราบดีว่าเพื่อนสาวของเธอไม่พอใจที่เธอมาขัดจังหวะ แต่เธอคิดแกล้งเพื่อนสาวของเธอเล่นๆ เท่านั้นเอง…..โดยไม่มีเจตนาแบบนั้นตั้งแต่แรก
ความคิดเห็น