คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ฉันมีแฟนแล้ว! ^_^
เสียงอื้ออึงของเหล่าบรรดานิสิตนักศึกษาที่แยกย้ายกันออกจากห้องเรียนหลังเรียนเสร็จ อ๊อฟและเพื่อนเดินผ่านยังลานจอดรถของมหาลัย
“อ๊อฟ นั่นใช่ทิพย์รึป่าววะ” พจน์สกิดให้เพื่อนมอง
ขณะนั้นสายตาของอ๊อฟก็เหลือบมองไปเห็นรถยนต์คันหนึ่ง และคนที่นั่งในรถนั้นเขาจำได้ดีว่าเป็นใคร รถยนต์คันนั้นค่อยๆวิ่งผ่านหน้าเขาไป หญิงสาวในรถหันมามองชายหนุ่มก่อนที่จะเบือนสายตาออกไปด้านหน้า....ใช่แล้ว หล่อนคือทิพย์ ผู้หญิงที่เพิ่งบอกเลิกเขา
“สักวันหนึ่ง...เธอจะต้องเสียใจแน่ สุธาทิพย์.....!” ชายหนุ่มสบถในลำคอ แววตายังจับจ้องไปที่รถยนต์ที่วิ่งออกไปไกลแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะสาวเท้าเดินต่อไปข้างหน้า ตอนนี้ไม่มีใครรู้หรอกว่าหัวใจของเขามันกำลังร้องไห้ ต่อให้ภายนอกชายหนุ่มจะดูสุขุมเยือกเย็น สักเท่าไรก็ตาม มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้ตัวเองดีว่า หัวใจเขามันกำลังอ่อนแอ......
“ทำไมมึงยังเฉยอยู่ได้ นี่มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรอวะ ” พจน์ถามเพื่อน
“แล้วมึงจะกูทำยังไง กูต้องร้องไห้ฟูมฟายด้วยงั้นหรอ” ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยสีหน้านิ่ง
“แล้วมึงไม่คิดว่ามันหยามมึงบ้างเลยรึไงวะ”
“ช่างมันดิ ผู้หญิงมีเยอะแยะ เขาไม่สนกู ก็ปล่อยเขาไป มีคนสนกูอยู่อีกตั้งมากมาย” อ๊อฟพูดออกมาด้วยท่าทางมั่นใจในตัวเองสูง ซึ่งเพื่อนของเขาก็เห็นแบบนั้นเช่นเดียวกัน
“เจ๋งว่ะ! ไอ้รูปหล่อ กูจะรอดูว่ามึงจะไปคว้าผู้หญิงแบบไหนมาเป็นแฟนคนต่อไป หึหึ!”
พจน์ยื่นมือไปตบไหล่เพื่อนเบาๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบริเวณนั้นด้วยกัน
แสงสีทองระยิบระยับของพระอาทิตย์บริเวณขอบฟ้าไกลในตอนพลบค่ำ ในขณะที่อ๊อฟ ออกมาจากสนามฟุตบอล สายตาของชายหนุ่มได้มองไปที่หญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอกำลังวิ่งเหนื่อยหอบกับการออกกำลังกายอย่างหักโหม หญิงสาววิ่งไปหยุดพักที่ใต้ร่มไม้ แล้วยืดเส้นยืดสายเพื่อยืดหยุ่นร่างกาย โดยไม่รู้ว่าตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งมองเธออยู่ ^o^ .....แม่นักฟุตบอลหญิงนี่เอง! อ๊อฟคิดในใจ...
ลูกปลาหยิบขวดน้ำออกมาเธอค่อยๆยกขึ้นดื่มอย่างกระหาย
“วิ่งให้ตาย ยังไง...เธอก็ไม่ผอมหรอก!”
ลูกปลาสำลักน้ำออกมาทันทีที่ได้ยินประโยคนี้จากชายหนุ่ม อ๊อฟมองดูหญิงสาวตรงหน้าเขาสำลักน้ำจนหน้าเธอแดง ดวงตามีน้ำตาไหลออกมา ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะออกมาด้วยอารมณ์ขัน^6^ ....ผู้ชายอะไร ปากเสีย! ลูกปลาคิดในใจ ก่อนหันไปทำตาขวางใส่ชายหนุ่ม
“นี่นายว่าฉันอ้วนหรอ?”
หญิงสาวถามออกมาด้วยความโกรธ แต่ก็ต้องหลบสายตาเขาเพราะมันทำให้เธอใจเต้นเร็วเมื่อเห็นสายตาคมคู่นั้น ซึ่งเธอเองก็พยายามควบคุมมัน แต่ทำไม่ได้
“เรายังไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย เธอนี่ฉลาดเป็นกรดเลยนะ ขนาดเราไม่ได้พูดเธอยังรู้อีก ฮ่าๆๆๆๆ”
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจเมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าบึ้ง เขาแหย่หญิงสาวเล่นๆ โดยที่เขาไม่รู้หรอกว่า ตอนนี้มันทำให้ลูกปลา ทั้งโกรธ ทั้งอาย ทั้งเขิน ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันรวนไปหมดจนเธอแยกไม่ออก
“ถ้าฉันสวยขึ้นมา นายอย่ามาหลงรักฉันแล้วกัน เชอะ>o<!” พูดจบเธอก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไป พูดออกแบบนั้นออกไปได้ยัง! มั่นใจแล้วหรอ! ว่าจะสวย! ........หญิงสาวถามตัวเองในใจ
“นี่เธอ!....เดี๋ยวก่อนสิ” อ๊อฟพยายามเรียกหญิงสาว เขาเดินตามเธอไป และพยายามเรียกให้หญิงสาวหยุดแต่เธอก็ไม่ยอมหยุดเดิน
“เธอ! เราเรียกไม่ได้ยินหรอ รอเราด้วย”
“เชอะ! คนบ้า เรียกให้ตายฉันก็ไม่หยุดรอนายหรอก>_<” หญิงสาวบ่นเบาๆในลำคอ
“ลูกปลา!”
หญิงสาวหยุดก้าวทันที่ที่ได้ยินเสียงทุ้มเรียกชื่อเล่นของเธอ เขาจำชื่อเล่นเธอได้! ลูกปลาแอบนึกดีใจอยู่บ้าง เธอหันกลับไปมองชายหนุ่มที่เดินตามเธอมา .....สงสัยเขาคงรู้สึกผิดที่ว่าเธอ แล้วคงตามมาขอโทษแน่ๆ หญิงสาวคิดในใจ ทั้งภาวนาขอให้เป็นเช่นนั้น
“ทำหน้าเมื่อกี๊ให้ดูอีกทีสิ ตลกดี ฮ่าๆๆๆ” เขายังไม่เลิกกวนประสาทเธอ
“นายนี่......บ้า! บ้าที่สุด! อีตาบ้า!” ลูกปลากำหมัดแน่น เธอโกรธเขาจนหน้าแดง ก่อนจะตะโกนใส่หน้าเขา
“ถ้าฉันสวยเมื่อไร นายไม่ต้องมาขอฉันเป็นแฟนนะ เพราะฉันจะไม่มีทางหันมามองนาย คอยดู! ”
หญิงสาวพูดออกไปด้วยสีหน้าท่าทางดูมั่นใจ แต่ภายในใจของเธอ เธอไม่คิดว่าจะมีวันนั้นเลย.....พูดจบหญิงสาวก็สะบัด หน้าไปทางอื่น แล้วทำท่าเหมือนจะก้าวเท้าเดินต่อไปข้างหน้า
“เราไม่รอให้เธอสวยหรอก เราจะขอเป็นแฟนตอนนี้ได้รึเปล่า......เรากลัวว่า....ถ้าเธอสวยแล้วเธอจะไม่มองเรา.....”
ลูกปลาได้ยินในสิ่งที่ชายหนุ่มพูดเธอหยุดเดินทันที หญิงสาวแทบไม่เชื่อหูตัวเอง สงสัยเธอจะออกกำลังกายหักโหมจนไข้ขึ้นซะแล้วสิ! หญิงสาวคิดในใจ ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากของหญิงสาวเพราะเธอคิดว่าสักครู่นี้เธอคงจะหูฝาดไปเอง เธอก้าวเดินต่อ .......OoO!
“เธอไม่ชอบเราหรอลูกปลา?.... ทำไมถึงเดินหนีเรา”
หญิงสาวหยุดเดินอีกครั้งเธอเบิกตากว้างขึ้น นี่เธอต้องฝันไปแน่ๆเลยลูกปลา ถ้าเป็นความฝันภาวนาอย่าให้ใครมาปลุกตอนนี้เลย..... หญิงสาวคิดในใจ
“เมื่อกี๊.....นายว่าไงนะ?” หญิงสาวหัวใจเต้นแรง มันเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้ เธอก้มมองมือตัวเอง ซึ่งตอนนี้มันไม่รู้จะกำหรือแบมือดี
“เห้อ! ถ้าไม่อยากเป็นแฟนเราก็ไม่ต้องเป็น...” ชายหนุ่มเบือนหน้าออกไปทางอื่น
“เป็น…..” ลูกปลายกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ทำไมเธอถึงรีบตอบตกลงเร็วอย่างนี้ หญิงสาวก็ไม่เข้าใจตัวเอง
“ก็แค่นี้แหละ ไว้เจอกันนะ”
ชายหนุ่มหันมาส่งยิ้มหวานให้ลูกปลา ก่อนจะเดินจากเธอไป ปล่อยให้หญิงสาวยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เธอกำลังจะพยายามทบทวนเหตุการณ์เมื่อสักครู่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ อ๊อฟ....ชายหนุ่มที่เธอแอบมองด้วยความเสน่หามาตลอด วันนี้เขามาขอเธอเป็นแฟน....เมื่อสติสัมปชัญญะกลับมา หญิงสาวถึงกลับยิ้มออกมาด้วยความปลื้มปิติอย่างเต็มทรวง ในที่สุดเธอก็จะมีแฟนกับเขาเสียทีนะ....ลูกปลา!
ลูกปลากลับมาถึงบ้าน เธอเดินผ่านหน้าเด็กหนุ่มผู้เป็นน้องไป หญิงสาวเหม่อลอยเหมือนปราศจากความรู้สึก แต่เด็กหนุ่มผู้เป็นน้องนั้นได้สังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากพี่สาวที่มันไม่ยอมหุบเสียทีตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน เขามองดูพี่สาวเดินยิ้มขึ้นบันได แต่สายตายังคงเหม่อลอย......
“เจ๊!.....ไม่สบายรึป่าว วันก่อนเดินหน้าบึ้งกลับบ้าน วันนี้เดินยิ้มมาตลอด” อากรถามพี่สาว
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้ะ.... แล้วนี่กินข้าวกินปลารึยัง เดี๋ยวพี่ทำอาหารเย็นให้นะ”
หญิงสาวหันมาส่งยิ้มหวานให้น้องชาย แต่สำหรับเด็กหนุ่มแล้ว มันเป็นภาพที่สยองเหลือเกินในรอยยิ้มส่งมานั้น เขาจำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเห็นพี่สาวมีอาการแบบนี้....
“หัวไปกระแทกอะไรมารึป่าว.....หรือว่าโดนผีเข้าเนี่ย” พูดจบเด็กหนุ่มก็เดินไปหาพี่สาว เขาเอามือแตะที่หน้าผากของเธอ
“ตัวก็ไม่ร้อน หรือว่า…….นี่แกออกจากร่างเจ๊ปลาเดี๋ยวนี้นะ ออกจากร่างพี่สาวฉันนะ ถ้าแกไม่ออก แกจะรู้ว่าแกสิงผิดคนแล้ว แกสิงร่างพี่ฉันแกจะพบกับความพินาศ” เด็กหนุ่มจับต้นแขนพี่สาวแล้วเขย่าๆ จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บ เธอยกมือขึ้นไปเขกหัวน้องชายทีนึงอย่างฉุนเฉียว
“ไอ้บ้า! ฉันเจ็บนะเว้ย ไม่ต้องกงไม่ต้องกินมันแล้วอาหารเย็น” ลูกปลาดุน้องชาย ก่อนจะหันหน้ามองออกไปแล้วอมยิ้มที่มุมปากอีกครั้งหนึ่ง สร้างความแปลกใจให้กับเด็กหนุ่มผู้เป็นน้อง เขาคิดในใจว่า ถ้าหากมีใครสิงร่างพี่สาวเขาจริง ก็ภาวนาอย่าเพิ่งออกจากร่างหล่อนเลย>0<
ความคิดเห็น